Στους δρόμους του όμορφου νησιού μας, συναντάς πολλές φορές εκείνους τους συνταξιδιώτες ζωής, που είναι πάντα σιωπηλοί και αθόρυβοι, που δακρύζουν με τις λέξεις τους και μιλούν με τα δάκρυα τους.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μέσα τους μεγάλη σιωπή, δεν αναζητούν την φασαρία των λέξεων, γνωρίζουν και την σημασία και την αξία, για το ταξίδι της ζωής! Τους φίλους αυτούς τους εκτιμώ και τους σέβομαι!!!

Μιχάλης Καντζόγλου

Δεν βουρκώνουν τα μάτια μου για μένα …

Τις τελευταίες μέρες κάποιες σκέψεις μέσα μου με οδηγούν σ' ένα κόσμο όμορφο, ένα κόσμο γεμάτο αγάπη, γεμάτο χαμόγελα, γεμάτο ανθρωπιά...Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν κάθε βράδυ βουρκώνουν τα μάτια μου, δεν βουρκώνουν για μένα....βουρκώνουν για κάθε άνθρωπο, που έπαψε να έχει μνήμη, που μιλά χωρίς να σκέφτεται, που μέσα του κυριαρχούν στοιχεία ξένα.... ως προς το νόημα της ζωής μας, που δεν έχει καν την δύναμη να κοιτάξει τον άλλο στα μάτια και να είναι ειλικρινής.
Δεν βουρκώνουν τα μάτια μου αγαπητέ συνταξιδιώτη ζωής για μένα, βουρκώνουν για σένα, που χάνεις πολύτιμες στιγμές της ζωής σου, σε λέξεις και σκέψεις που επηρεάζουν τον ψυχικό σου κόσμο, που αιχμαλωτίζουν κάθε ματιά σου σε κόσμους γεμάτο σκοτάδι και δεν σε αφήνουν ν' αναπνέεις καθαρό αέρα των μοναδικών στιγμών που όλοι ζούμε... Δεν βουρκώνουν τα μάτια μου για μένα....γιατί έχω μέσα μου κλειδωμένες τις πιο όμορφες αναμνήσεις του κόσμου.
Τις κρατάω κλειδωμένες και κανείς δεν θα μου τις πάρει ποτέ!
Ζούμε σ' ένα όμορφο παράδεισο, το νησί μας, αυτός ο υπέροχος τόπος έχει τόσο αγάπη, που ακόμα και η φύση χαίρεται, από την αγάπη αυτή.... Οφείλουμε λοιπόν, όλοι οι κάτοικοι εδώ να προχωράμε και να μάθουμε ν' αγαπάμε, να έχουμε μνήμη....Είναι ένα όνειρο που θέλω να ζω, αυτό μας δίνει δύναμη, ελπίδα, αισιοδοξία, χαμόγελα, πολλά χαμόγελα, που θα ομορφαίνουν όλο και πιο πολύ το ταξίδι της ζωής μας....!

Μιχάλης Καντζόγλου

Δεν συμβαίνει (διακίνηση παιδικής πορνογραφίας) μόνο στον μικρό μας τόπο, συμβαίνει παντού και χρειάζεται αφύπνιση.....

Εικόνες αποκρουστικές , αηδιαστικές, που διακινούν στο διαδίκτυο για να ικανοποιήσουν τις αρρωστημένες ορέξεις τους. Υλικό πορνογραφικό στο οποίο πρωταγωνιστούν νήπια , ακόμα και βρέφη!

Από τον Απρίλιο του 2002 μέχρι και σήμερα , οι αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έχουν προχωρήσει σε εκατοντάδες συλλήψεις παιδεραστών.

Από τότε μέχρι και σήμερα έστειλαν στον Εισαγγελέα πάνω από 200 κατηγορούμενους , κάποιοι από αυτούς κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Αξίζει να σημειωθεί πως σε μία από τις περιπτώσεις που χειρίστηκαν , η ιστοσελίδα 40χρονου παιδεραστή που συνελήφθη είχε (100.000) συνδρομητές!!!

Καταλαβαίνει κανείς πως το πρόβλημα αυτό είναι υπαρκτό, και πολύ μεγαλύτερο από όσο φαντάζεται κάθε βολεμένος.....και εγκλωβισμένος στον μικρόκοσμό του.

Επειδή και εδώ, έχουμε καταγγείλει διάφορους παιδεραστές, εμπόρους ναρκωτικών και άλλα ανθρωποειδή, θέλω να τονίσω, ακόμα και σήμερα στις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε όλοι, η παιδεραστία γίνεται περισσότερη αισθητή από ποτέ , όπως και τα ναρκωτικά....και επειδή και τα ναρκωτικά δημιουργούν εικόνες φρίκης , με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε οδυνηρές καταστάσεις. Ερωτώ : Κάποιοι πλούτισαν αδικαιολόγητα σε χρόνο μάλιστα ρεκόρ, τους γνωρίζουμε οι περισσότεροι , εθελοτυφλούμε και εθελοκωφεύουμε όλοι μας.

Τους γνωρίζουν οι υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ. Τμήμα Ασφάλειας , τους γνωρίζουν όμως και μερικοί που κόπτονται για τα κοινά του τόπου και δεν χάνουν καμιά στιγμή να προβάλλουν "την ευαισθησία τους". Ποιος μπορεί να δώσει εξηγήσεις για όλους αυτούς που πλούτισαν αδικαιολόγητα;

Ποιος μπορεί να μας σιγουρέψει ότι πίσω από την παιδεραστία και την φονική διαδρομή των ναρκωτικών δεν μετέχουν εκτός από τους επικίνδυνους άρρωστους (εμπόρους ναρκωτικών και παιδεραστών) και παράγοντες του ιδιωτικού και δημόσιου βίου; ΠΟΤΕ ΘΑ ΘΕΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ, ΣΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ;

Μπορεί αλήθεια στο βωμό του "μαύρου χρήματος" της φονικής διαδρομής των ναρκωτικών να κλείνουμε τα μάτια μας και με τη συμπεριφορά μας πολλές φορές να ενισχύουμε όλους αυτούς τους άρρωστους και δολοφόνους των παιδιών μας;

Μιχάλης Καντζόγλου

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΠΑΛΙΚΑΡΑΔΕΣ» ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΣΕΣ ΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Ζούσε 15 χρόνια ένα καθημερινό εφιάλτη.

Γνώριζε ότι θα έλθει τις πρωϊνές ώρες και έπρεπε να υποστεί ξανά τον εξευτελισμό και την σωματική και ψυχική κακοποίηση.
Έκανε υπομονή , μέχρι τα παιδιά της να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Τα παιδιά έτυχαν πολλές φορές μάρτυρες στις απερίγραπτες φρικιαστικές στιγμές κακοποίησης της μητέρας τους, από τον "πατέρα τους".
"Σας συνάντησα , κε Καντζόγλου, πριν 6 χρόνια και σας ζήτησα αν μπορείτε να με συνοδεύσετε στον κο Εισαγγελέα να καταγγείλω την κακοποίηση , που υφίσταμαι από το σύζυγό μου όλα αυτά τα χρόνια , επειδή σας παρακολουθούσα για τον αγώνα που κάνατε κατά των παιδεραστών , μαστροπών και εμπόρων ναρκωτικών.
"Ναι, για 5 χρόνια μετά από την καταγγελία στον Εισαγγελέα υπήρξε μια σχετική "ήρεμη-αδιάφορη σχέση" μέσα στο σπίτι μου.
Οι εφιάλτες , όμως , ήλθαν ξανά και τώρα αισθάνομαι ότι ήλθε η στιγμή να συναποφασίσω μαζί με τα παιδιά μου το τέλος αυτού του μαρτυρίου. Δεν γνωρίζω τι θα πει χαρά και ευτυχία όλα αυτά τα χρόνια, η μόνη μου χαρά και δύναμη να κρατηθώ στη ζωή ήταν τα δύο μου παιδιά". "Πίστευα , ότι κάποια στιγμή , από το περιβάλλον του "συζύγου μου" , κάποιος θα τον συμβούλευε να αλλάξει τρόπο ζωής και να αγαπήσει την οικογένειά του.
Ξενυχτούσε σε διάφορα μαγαζιά , σαν αυτά που εργάζονται ξανθές, μελαχρινές και σκορπούσε τα χρήματά του. Στο σπίτι πολλές φορές , που του υπενθύμιζα τις ανάγκες των παιδιών μας και πως φέρει κι αυτός ευθύνη για την ύπαρξή τους, απαντούσε:
Θα σε λιώσω π......θα σε βγάλω στο κλαρί για να φέρεις εσύ τα λεφτά". "Έβλεπα άλλες γυναίκες πως ήταν με τους συζύγους τους και ένιωθα πολύ άσχημα .Πίστευα ότι θα άλλαζε και ο δικός μου άντρας. Τον αγάπησα σε πολύ μικρή ηλικία, ήταν πολύ καλός και μου έδινε υποσχέσεις για μια "ονειρεμένη ζωή."
"Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιες γυναίκες, στις ημέρες μας, που στο βωμό της οικογένειας θυσιάζουν σώμα και ψυχή, δέχονται εξευτελισμούς σε βαθμό που η κάθε στιγμή να είναι εφιάλτης?" Ο φόβος έγινε συνήθεια. Το ίδιο και η σχέση μας , εξηγεί , θέλοντας να περιγράψει τους λόγους, που δεν αντέδρασε όλα αυτά τα χρόνια. Το όνομα της άτυχης συντοπίτισσας μας δεν έχει και πολύ σημασία.
Πολλές είναι αυτές οι γυναίκες σήμερα, που βιώνουν τέτοιους εφιάλτες. Επικοινωνούσα τακτικά στις γραμμές , που είχατε δημοσιεύσει στην εφημερίδα "το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΩ" και πράγματι μου προσέφεραν υποστήριξη ψυχολογική και μπορώ σήμερα να σας πω ότι με βοήθησαν πάρα πολύ για να μπορώ τώρα να λέω "φτάνει πια", εξηγεί η συντοπίτισσα μας .
Υπάρχουν όνειρα , σκέψεις , για ένα διαφορετικό και όμορφο μέλλον? Ναι. Υπάρχουν και όνειρα και δύναμη και το βλέπω μέσα από τα μάτια των παιδιών μου. Πρέπει να ζήσω κι εγώ και τα παιδιά μου, το χρωστάμε στους εαυτούς μας , θέλω να στείλω ένα μήνυμα , φίλε μου Μιχάλη: "Δεν είμαστε άβουλα πλάσματα , έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας να ζήσουμε, και πρέπει να ζήσουμε όλες εμείς οι γυναίκες που βιώσαμε την κακοποίηση είτε ψυχολογική είτε σωματική ."

Φίλε μου , επέτρεψε μου να σε λέω φίλε μου , θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς, που με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια.

Ξέρουν αυτοί!!"

Μιχάλης Καντζόγλου