Διασχίζουμε το παρόν με τα μάτια δεμένα το πολύ πολύ μπορούμε να διαισθανθούμε και να μαντέψουμε αυτό που ζούμε τούτη την στιγμή. Αργότερα όμως όταν λύσουμε τα μάτια μας αντιλαμβανόμαστε τι ζήσαμε και κατανοούμε τη σημασία του….

Το χαρούμενο μήνυμα του νέου χρόνου απλώνεται σε κάθε γωνιά της Οικουμένης ,σε κάθε ανθρώπινη ψυχή.

Είναι εκείνο το υπέροχο φως της ελπίδας, "της δεύτερης ευκαιρίας" που έχουμε να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο ζωής και να αφήσουμε πίσω τους μίζερους και μικρόψυχους εαυτούς μας , πορευόμενοι απλά ανυστερόβουλα και υπεύθυνα .

Δεν έχουμε την πολυτέλεια πολλών ευκαιριών , ας δούμε επιτέλους την σημασία και την αξία στο σύντομο , αλλά γλυκό ταξίδι μας....

Ελπίδα λοιπόν φίλοι και συνταξιδιώτες ζωής για το 2024για άφεση αμαρτιών σε αλλήλους , ελπίδα να μην επαναλαμβάνουμε λάθη που πληγώνουν συνανθρώπους , πολλές φορές χωρίς λόγο και αιτία , ελπίδα για καθαρές ματιές και κουβέντες.

Ελπίδα για λιγότερα δυστυχήματα , λιγότερο πόνο.

Ελπίδα ν’ ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος της σύντομης ζωής μας.

Ελπίδα "ΑΝΘΡΩΠΟΙ" για αληθινή αγάπη , εκείνη την ξεχασμένη αγάπη , που βρίσκεται μέσα μας , βαθιά μέσα στην ψυχή μας και έχει την ανάγκη να εκφραστεί, να αποδείξει ότι χωρίς αυτή δεν είσαι τίποτα, ότι δεν αξίζει να ζεις όταν δεν την "υπολογίζεις" και δεν την σέβεσαι.

Ας δώσουμε στην ψυχή μας το καλύτερο δώρο για το 2024 αυτό , της αληθινής αγάπης!!!

Μιχάλης Καντζόγλου

Είθε , το θεϊκό μήνυμα της Βηθλεέμ να γίνει βίωμα και πράξη!!
Αν την αγάπη που εκφράζουμε τις ημέρες των εορτών , την εκφράζαμε κάθε στιγμή, κάθε μέρα, όλο τον χρόνο.
Αν κάποτε η χυδαιότητα δώσει θέση στην ευπρέπεια .
Αν κάποτε "ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" επιβραβεύονται αυθόρμητα και αθόρυβα για κάθε καλή τους πράξη.
Αν κάποτε λέμε ευχαριστώ, όταν μας λένε την αλήθεια.
Αν κάποτε συγχωρούμε όταν μας έχουν αδικήσει.
Αν κάποτε μπορέσουμε ν' αγαπήσουμε όσους μας έχουν μισήσει.
Αν κάποτε η φιλία στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.
Αν κάποτε συνειδητοποιήσουμε ότι η ευτυχία του συνανθρώπου μας είναι για μας διπλή χαρά.
Αν κάποτε ο πόνος του διπλανού μας βρίσκει καταφύγιο θεραπείας σ' εμάς.
Αν κάποτε συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φιλοξενούμενοι και περαστικοί σ' αυτόν τον πλανήτη που λέγεται "ΓΗ".
ΤΟΤΕ ΘΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!!!!

Μιχάλης Καντζόγλου

Τις ημέρες αυτές θυμάμαι ….

Αυλές με γλάστρες και λουλούδια, αλλά και ωραίες κληματαριές.

Τα σπίτια μικρά, η ανθρώπινη συνύπαρξη όμως δυνατή και ουσιαστική.

Και η αγάπη τεράστια θυμάμαι!

Υπήρχαν και μεγάλα σκιερά δέντρα, που στεγάζονταν πολλά σπουργίτια, για να κελαηδούν τα όνειρά μας, λουλούδια, όμορφα λουλούδια που μοσχοβολούσαν και μοσχοβολάνε ακόμα στη ψυχή και στην καρδιά μας!

Στιγμές μοναδικές από την παλιά μας γειτονιά, των παιδικών μας χρόνων, που συντροφεύουν και γλυκαίνουν κάθε στιγμή της ζωής μας!!!

Αν μοιράσουμε την ενέργεια και την αγάπη που έχουμε με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας, ανθρώπους που συναντάμε στην βιαστική ματιά μας.

Αν πάψουμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους κατά το πως μας συμφέρει και ανάλογα εκφράζουμε την αγάπη, ποια αγάπη αλήθεια?

Αν δώσουμε την αγάπη της καρδιάς μας στα γλυκά γεροντάκια και στους μοναχικούς ανθρώπους , που αντικρύζουμε στους δρόμους, τότε μπορεί έστω και αργά ν' ανακτήσουμε τη χαμένη ζωτικότητα μας,να γαληνέψουμε την ψυχή μας και να καλλιεργήσουμε την ανθρωπιά μας, που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ανάγκη!!!

Μιχάλης Καντζόγλου