Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν , που όταν σου τα διηγούνται , φαντάζουν υπερβολικά, όταν όμως συμβαίνει να είσαι μάρτυρας, τότε καταλαβαίνεις ότι όντως κάτι δεν πάει καλά και χρειαζόμαστε, σχεδόν όλοι, κανόνες σωστής συμπεριφοράς.

Πως να κατανοήσω τη συμπεριφορά οδηγού αυτοκινήτου , που εντελώς προκλητικά , αράζει το αυτοκίνητό του στη στροφή ακριβώς Βασ. Παύλου και Ιπποκράτους και κλείνει και την είσοδο στο μονόδρομο της Ιπποκράτους και το πεζοδρόμιο , με συνέπεια ούτε οι μανάδες με τα καροτσάκια να έχουν την ευχέρεια να περπατήσουν , αλλά και στο κάθε πεζό παύει να ισχύει το δικαίωμα του αυτό, δηλαδή να περπατήσει με ασφάλεια στο πεζοδρόμιο !

Το χειρότερο όμως , είναι όταν κάποιος πολίτης απευθύνει το ερώτημα, στον ασυνείδητο οδηγό, εάν αυτό που κάνει είναι σωστό και εάν υπάρχει λογική εξήγηση, η απάντηση είναι "πληρωμένη" : "Αναλόγως!". Αυτά τα "Αναλόγως", αγαπητοί μου φίλοι , κάθε καλοπροαίρετο τον απογοητεύουν , ενίοτε τον προκαλούν και τον κάνουν έξαλλο, διότι όταν δεν σεβόμαστε στοιχειωδώς τους κανόνες κυκλοφοριακής αγωγής, αυτό σημαίνει ότι όντως έχουμε πρόβλημα , ως κοινωνία , και δεν χρειάζονται ούτε σεμινάρια κυκλοφοριακής αγωγής , ούτε αυστηρά πρόστιμα.

Χρειάζεται , πάνω απ' όλα συνείδηση.

Συνείδηση το πως κυκλοφορούμε με το όχημά μας, πως σεβόμαστε τον πεζό, τον ποδηλάτη, , πως δίνουμε προτεραιότητα σε συνανθρώπους με ειδικές ανάγκες.

Όλα τ' άλλα είναι λεπτομέρειες , διότι όταν ο άλλος για το θλιβερό παρκάρισμα του , για την απαράδεκτη συμπεριφορά με την μηχανή του στον ποδηλατόδρομο , στις πλατείες που δεν σέβονται τίποτα και κανένα , σου πετάει ένα "αναλόγως" , Ε, τότε "αναλόγως" πρέπει και εμείς να φερόμαστε γενικώς και να ζούμε.

Μπάζουν νερά οι τιτλοποιήσεις , τα Funds δεν έχουν εκείνο το πλαίσιο που να διασφαλίζει την νομιμότητα εκχώρησης δικαιωμάτων , αλλά… Σωστή ενημέρωση και υπεύθυνες ενέργειες στον σωστό χρόνο χρειάζονται , όχι πανικός .

Μπορούν οι εταιρείες διαχείρισης δανείων να έχουν ενεργητική νομιμοποίηση για να βγάζουν «στο σφυρί « ακίνητα δανειοληπτών για λογαριασμό των ξένων εταιρειών ειδικού σκοπού , οι οποίες έχουν αγοράσει δάνεια ;

Σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις , το μόνο σίγουρο ….

Εν τω μεταξύ , δεκάδες χιλιάδες οφειλέτες γίνονται αποδέκτες επιστολών από πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα, που τους ενημερώνουν ότι τα τραπεζικά τους προϊόντα (συμβάσεις δανείων και πιστώσεων), έχουν μεταβιβαστεί σε άλλο πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα.

Υπάρχουν βάσιμες αμφισβητήσεις της νομιμότητας τέτοιων εκχωρήσεων , διότι , αναγκαία προϋπόθεση για να προσφερθούν προς πώληση , είναι να έχει προσκληθεί με εξώδικη πρόσκληση ο δανειολήπτης και ο εγγυητής μέσα σε δώδεκα (12) μήνες πριν την προσφορά , πριν ή μετά τη θέση σε ισχύ του παρόντος νόμου, να διακανονίσει τις οφειλές του βάσει γραπτής πρότασης κατάλληλης ρύθμισης με συγκεκριμένους όρους αποπληρωμής σύμφωνα με και με τις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας (Ν. 4224/2013).

Θεωρώ πως οι τράπεζες στην παρούσα φάση και όντως δύσκολη από οικονομικής , αλλά και ψυχολογικής άποψης , χρειάζεται να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο στους εξωδικαστικούς συμβιβασμούς . Δεν ωφελεί την τράπεζα να φτάνει στα άκρα , δεν εξυπηρετεί καν τα συμφέροντα της.

Μιχάλης Καντζόγλου

ΟΙ ΜΙΚΡΟΠΩΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑΣ ΕΠΟΧΉΣ!

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε.
Χρόνια που τα θυμάσαι ακόμα και σήμερα και λαχταρά η ψυχή σου.
Θυμάμαι, "τα γλυκά ωραία χρόνια με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους μας μικροπωλητές".
Θυμάμαι, σχεδόν όλους εκείνους τους όμορφους ανθρώπους, τον Χρίστο τον Κουκούλα με τα καταπληκτικά του σάμαλι στην είσοδο πάντα του σχολείο.
Την γλυκιά μας "μαεφτείτε" με το καροτσάκι της, μέχρι και λουμπουνάρια πουλούσε.
Τον Αναστάση μας με τον καταπληκτικό και φρέσκο πάντα ηλιόσπορο.
Τον άλλο Ανάσταση με τα σπέσιαλ σάντουϊτς. Θυμάμαι, τις γλυκύτατες εκείνες κυρίες με τα καροτσάκια τους μπροστά από την αγορά, την κ. Φωτεινή όπως την αποκαλούσαμε.
Θυμάμαι, τους λούστρους, με το πιο οργανωμένο κασελάκι να το έχει το Νικολάκη.
Αγωνιστές της ζωής όλοι τους σε μία δύσκολη αλλά γλυκιά εποχή!
Όλοι αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής αγαπήσαμε εκείνα τα χρόνια.
Υπήρξαν στιγμές ανεπανάληπτες, υπήρχαν ζεστές καλημέρες, καλημέρες της καρδιάς.
Η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική, ανθρώπινη. Αξίζει να θυμόμαστε εκείνα τα χρόνια, εξάλλου, χωρίς το παρελθόν δεν ζούμε το παρόν και δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε το μέλλον.
Είναι ένα ταξίδι ανάγκης για την ψυχή μας, ένα ταξίδι που μας γεμίζει έστω για λίγο από ανθρωπιά και ευαισθησία..
Οι μικροπωλητές τότε ήταν η καθημερινότητα του κάθε παιδιού και όχι μόνο. Πολλά παιδιά, που δεν είχαμε δεκάρα, οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και φίλοι μας μικροπωλητές φρόντιζαν να έχουμε με τον δικό τους αυθόρμητο τρόπο το απαραίτητο. Όλοι οι γλυκύτατοι εκείνης της εποχής, οι αγωνιστές μικροπωλητές , συμπύκνωναν τους τόμους της ζωής τους σε μια καλημέρα της καρδιάς , σε μια μεγάλη αγκαλιά. Οι αναμνήσεις λοιπόν , όντως ένα γλυκό ταξίδι σε εκείνα τα χρόνια τα φτωχά, αλλά πλούσια σε αγάπη, γεμάτα από όμορφες στιγμές και συγκινήσεις.

Μιχάλης Καντζόγλου

Πολλοί είναι αυτοί που έχουν στρογγυλοκαθίσει στις καρέκλες δημοσίων υπηρεσιών και νομίζουν ότι είναι το τσιφλίκι τους, που αν τολμήσεις και τους πεις "δεν κατάλαβα κύριε, μπορείτε να μου το επαναλάβετε , γιατί το θέμα για μένα είναι πολύ σοβαρό και χρειάζομαι καλύτερη ενημέρωση" , τότε μπορεί ο στρογγυλοκαθισμένος κύριος να αγριέψει , και το λιγότερο που θα κάνει είναι να σου ρίξει ένα βλοσυρό βλέμμα και να σου απαντήσει με νοήματα , νοήματα που σε κάνουν να πιστεύεις ότι ζεις στην Ουγκάντα!!

Αυτή είναι η κακή πλευρά των υπηρεσιών , των ανθρώπων αυτών , που, όχι μόνο δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις της σωστής και έγκαιρης ενημέρωσης , έχουν και την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά ,που σε βγάζουν τελείως από τα ρούχα σου....αναρωτιέσαι δε ποιος φταίει , μήπως ο κολλητός πολιτικός , μήπως η παιδεία τους; Έχουν ταυτιστεί , έτσι νιώθουν, με τη λογική , ότι η υπηρεσία είναι επιχείρησή τους και μπορούν να κάνουν ότι θέλουν , και το πιο προκλητικό είναι ότι: Ακούς πολλές φορές κάποιον της παραπάνω κατηγορίας να μιλάει και το μόνον πράγμα που αποκομίζεις είναι η αίσθηση πως έχεις απέναντι σου ένα χέλι , που δεν μπορείς να το πιάσεις από πουθενά .

Ένα μπαμπέσικο "ναι μεν αλλά" τα λεγόμενα του, μια διαρκής υπεκφυγή , συνοδευόμενη από μια προσπάθεια εντυπωσιασμού , ένας λόγος δήθεν ψύχραιμος , δήθεν υπεράνω, δήθεν επιστημονικός , χωρίς καμία λογική , κανένα συναίσθημα, καμία έκθεση εντέλει, κανένα δια ταύτα , μάλλον με το γνωστό δια ταύτα. "Ξέρετε Κύριε;

Τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά , ξέρετε τι είναι να στρογγυλοκάθεσαι τόσες ώρες;; !! " Αξίζει όμως να τονίσω, ότι, υπάρχουν και οι ευσυνείδητοι , της καλής πλευράς , οι χρήσιμοι υπάλληλοι , που αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους και μ' ένα χαμόγελο τους μόνο μπορείς και να ξεχάσεις τους στρογγυλοκαθισμένους αυτούς , που σε ταλαιπωρούν και εξωθούν πολλούς πολίτες για τα χειρότερα....

Αλήθεια , από την εποχή του αείμνηστου Γεννηματά , όπου δίναμε καθημερινό αγώνα για το νοσοκομείο και τα σοβαρά προβλήματα του , έχει βελτιωθεί κάτι ;
Επιστολές , υπογραφές από εκατοντάδες συμπολίτες , με προσωπικά έξοδα να επισκεπτόμαστε τα υπουργεία και ναι , δόθηκαν αρκετές λύσεις από τον τότε Υπουργό , τον μοναδικό Γεννηματά!
Από τότε όμως μέχρι σήμερα , δυστυχώς ακόμα μιλάμε για νέο νοσοκομείο , ακόμα μιλάμε για την σοβαρή έλλειψη ειδικοτήτων , του εξοπλισμού και αλλά σοβαρά προβλήματα για το υπάρχον νοσοκομείο.
Τι κρίμα αλήθεια ;

Μιχάλης Καντζόγλου