1. Η επέτειος της απελευθέρωσης του τόπου μας και της ένωσης των νησιών μας με την Ελληνική πολιτεία γιορτάζεται μέσα σε δύσκολες οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά περίοδο.
Ξέρουμε ότι η Εθνική και η Λαϊκή κυριαρχία τελούν υπό τον περιορισμό του βάρους του τεράστιου κρατικού χρέους μέσα σε ένα πολύ δύσκολο έως απογοητευτικό διεθνές περιβάλλον. Παρ όλα αυτά υπάρχουν πάντα περιθώρια για αλλαγές που αφορούν την πολιτική σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο και το ερώτημα της μέρας είναι: ποιες πολιτικές σήμερα, στις δεδομένες συνθήκες περιβάλλοντος, υπηρετούν το Εθνικό και Λαϊκό συμφέρον;
2. Από το σπουδαίο βιβλίο ‘’Οι Ανυπότακτοι της Σύμης’’ του Κυριάκου Κακογιάννη (10 χρόνια φέτος από την έκδοση του) αντιγράφουμε:
Στις 8 Μαΐου 1946 υπογράφεται η παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στους Συμμάχους και αρχίζει η Βρετανική περίοδος κατοχής.
Στις 8 Μαΐου 1946 στον ετήσιο γιορτασμό της επετείου παρουσία Άγγλων, Γάλλων, Αμερικανών και Ελλήνων οι Λευτέρης Διακογιάννης και Φανούρης Χατζηστρατης μέλη του Εθνικού Μετώπου Πανδωδεκανησιακης Απελευθέρωσης ΕΜΠΑ κατεβάζουν την Βρετανική και Αμερικανική σημαία μέσα στον μητροπολιτικό ναό και στην θέση τους υψώνουν Ελληνικές σημαίες!
Στην διάσκεψη του Παρισιού 10-2-1947 αποφασίζεται η παραχώρηση της Δωδεκανήσου στη Ελλάδα με παρέμβαση της ΕΣΣΔ και την φράση του Μολότωφ: ‘’και η Ελλάδα είναι νικήτρια του πολέμου’’.
Στις 31 Μαρτίου 1947 οι Βρετανός ταξίαρχος S.A.Parker παραδίδει την κυριαρχία στην Ελληνική Στρατιωτική Αρχή, υποστέλλεται η βρετανική σημαία στο Διοικητήριο της Ρόδου και γίνεται η έπαρση της Ελληνικής μπροστά σε μια μεγαλειώδη Λαϊκή συγκέντρωση που δονειται από την ψαλμωδία του Εθνικού Ύμνου.
Τον Γενάρχη του 1948 δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ο νομός ‘’ περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα από 28 Οκτωβρίου 1947.
Στις 7 Μαρτίου 1947 μέσα στην καρδιά του Εμφυλίου πολέμου οι τότε Βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη φθάνουν στην Ρόδο. Είναι η εποχή που η Ελλάδα περνά από την Βρετανική στην Αμερικανική επιρροή. Το εμφυλιοπολεμικο κράτος εκμεταλλεύεται το γεγονός της βασιλικής επίσκεψης και παραχαράσσοντας την τοπική ιστορία καθιερώνει ως επίσημο εορτασμό της Ένωσης την 7Η Μαρτίου και όχι την 31-Μαρτιου 1947, ημέρα που υποσταλεί η βρετανική σημαία στην Ρόδο. Την ίδια χρονιά, αλλά και τα μετέπειτα χρόνια οι πρωταγωνιστές του ΕΜΠΑ σαπίζουν στις φυλακές και τις εξορίες.
3. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και η δικαίωση των αγωνιστών της απελευθέρωσης της Δωδεκανήσου είναι ‘’ανεκπλήρωτο’’ πολιτικό καθήκον, εν μέρει, που δεν εμποδίζεται πια από τους εξωγενείς και εξωγενείς παράγοντες που την επέβαλαν και πρέπει να γίνει.
Νίκος Μυλωνάς
Στέφανος Δράκος: «7η Μαρτίου 1948: Τα Δωδεκάνησα των Ελλήνων»
Μάρτιος 07, 2015«Σήμερα τα Δωδεκάνησα και όλοι εμείς οι Δωδεκανήσιοι, εορτάζουμε την ένωσή μας με την Ελλάδα. Την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου.
Τιμάμε την ημέρα εκείνη, την 7η Μαρτίου του 1948, που πραγματοποιήθηκε η επίσημη τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στη μητέρα Ελλάδα. Μία μέρα ξεχωριστή, ιστορική και πάντα επίκαιρη.
Η Δωδεκάνησος αποτελούσε και αποτελεί τμήμα ενιαίου συνόλου. Αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού και των Ελλήνων. Το τμήμα της Ελλάδος, που επιχειρήθηκε να αποσπαστεί από την Ελλάδα, χωρίς αυτό ποτέ στην ουσία να επιτεύχθηκε.
Τα νησιά της Δωδεκανήσου, αποτέλεσαν κοινό τόπο ανάπτυξης διαφορετικών πολιτισμών. Όμως, οι όποιοι πολιτισμοί δεν κατάφεραν να μην γίνουν Ελλάδα. Η Δωδεκάνησος, οι Δωδεκανήσιοι, τους έκαναν Ελλάδα. Οι απανταχού Δωδεκανήσιοι, φιλοξενούν στην καρδιά τους την Ελλάδα, την κρατούν δυνατή και ενωμένη και η καρδιά των Ελλήνων δεν γίνεται να διασπαστεί, ούτε να επηρεαστεί.
Σήμερα το μήνυμα της ενωμένης Ελλάδας, πιο επίκαιρο από ποτέ. Σήμερα οι Δωδεκανήσιοι, ελεύθεροι, ανεξάρτητοι, τιμούν την Ελλάδα των αγωνιστών Ελλήνων. Η δύναμή τους, αήττητη. Δύναμη ψυχής. Δεν νικιέται.
Χρόνια πολλά. Χρόνια ελεύθερα. Χρόνια Ελλήνων».
Στέφανος Δράκος
Πολιτευτής Δωδεκανήσου ΝΔ
Δημοτικός Σύμβουλος Ρόδου
Δρ Πολιτικός Μηχανικός ΑΠΘ
Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος.
Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικές επιδρομές από τους Πέρσες, τους Σαρακηνούς, τους Βενετούς, τους Γενουάτες, τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους (Σελτζούκους και Οθωμανούς). Από το 1309 περιήλθαν στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών και έμειναν υπό την κυριαρχία τους έως το 1522, οπότε καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους. Με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, τα Δωδεκάνησα επαναστάτησαν, αλλά το 1830 επιστράφηκαν μαζί με τη Σάμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα την Εύβοια, η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.
Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 αναπτέρωσε τις ελπίδες των κατοίκων τους ότι σύντομα τα νησιά θα ενταχθούν στον εθνικό κορμό. Πράγματι, με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) τα Δωδεκάνησα παραχωρούνταν στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη Ρόδο, που θα παρέμενε για ένα διάστημα υπό ιταλική διοίκηση. Όμως, η ατυχής έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να υπαναχωρήσουν και με την άνοδο του Μουσολίνι προσπάθησαν να τα εξιταλίσουν. Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), κύριοι των Δωδεκανήσων έγιναν οι Γερμανοί και μετά την παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας (Μάιος 1945), η Μεγάλη Βρετανία.
Ήταν η χρυσή ευκαιρία για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο ελληνικό κράτος, την οποία η ελληνική διπλωματία δεν έπρεπε να αφήσει να πάει χαμένη. Ήταν απαίτηση του ελληνικού λαού και είχε χυθεί άφθονο ελληνικό αίμα για την εκδίωξη των Γερμανών από τα Δωδεκάνησα. Το θέμα θα λυνόταν οριστικά από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που θα συνερχόταν στο Παρίσι.
Υποστολή της αγγλικής σημαίας στη Ρόδο και έπαρση της ελληνικής.Η Ελλάδα δια του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ότι θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως εθνικές διεκδικήσεις την πρόσκτηση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων, τη διευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ενώ σκόπευε να θέσει και το ζήτημα της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις τέσσερις αυτές εθνικές διεκδικήσεις, μόνο το θέμα των Δωδεκανήσων ευοδώθηκε, χωρίς δυσκολίες και περιπλοκές.
Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν να δελεάσουν την Τουρκία, προσφέροντάς της ορισμένα παράκτια νησιά του Αιγαίου, προκειμένου να την πείσουν να βγει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων ή τουλάχιστον να παραμείνει αυστηρά ουδέτερη. Επιπροσθέτως, ο Στάλιν είχε συνδέσει το θέμα των Δωδεκανήσων με την Τριπολίτιδα (σημερινή Λιβύη), για την οποία η Σοβιετική Ένωση είχε διατυπώσει το αίτημα να της ανατεθεί η εντολή.
Όμως, σε μια απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η Σοβιετική Ένωση συγκατατέθηκε να αποδοθούν τα Δωδεκάνησα στη Ελλάδα, στη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών που προετοίμαζε τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Η δήλωση έγινε στις 27 Ιουνίου 1946 από τον Υπουργό Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ως Μολότωφ, με μοναδικό όρο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Έτσι, προτού καν συνέλθει η Διάσκεψη Ειρήνης, το θέμα των Δωδεκανήσων είχε λάβει ευνοϊκή τροπή για την Ελλάδα.
Η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων στη Ελλάδα χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου. Η Διάσκεψη της Ειρήνης συνήλθε στο Παρίσι από τις 29 Ιουλίου έως τις 11 Οκτωβρίου 1946, όπου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς και τα θέματα της Βορείου Ηπείρου και της διευθέτησης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, χωρίς επιτυχία, αφού οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να δυσαρεστήσουν τη σύμμαχό τους Σοβιετική Ένωση και τους δορυφόρους της Αλβανία και Βουλγαρία. Η προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει το Καστελόριζο και τη Σύμη έπεσαν στο κενό.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας. Με επιμονή της σοβιετικής πλευράς, οριζόταν στο κείμενο ότι τα νησιά θα παρέμεναν αποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη που θα επικαλεστεί η Τουρκία κατά τρόπο καταχρηστικό μετά το 1974. Από την τουρκική ερμηνεία του κειμένου της ελληνοϊταλικής συνθήκης του 1947, σε συνδυασμό με τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, θα προκύψει και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», που έθεσε η Άγκυρα μετά την Κρίση των Ιμίων το 1996.
Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 και το 1955 τα Δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.
Πηγή: sansimera.gr
• Στην Κώ θα μεταβεί το πρωί της 7ης Μαρτίου ο Χωρικός Αντιπεριφερειάρχης Δωδεκανήσου κος Χ. Κόκκινος προκειμένου να παρευρεθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα.
- Στο μήνυμα του αλλά και στις δηλώσεις του στα ΜΜΕ ο κος Χ. Κόκκινος επισημαίνει:
΄΄Στην σημερινή κρίσιμη περίοδο για την χώρα μας, η επέτειος της 7ης Μαρτίου, Ημέρας Απελευθέρωσης και Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα, μας θυμίζει τις διαχρονικές εθνικές αξίες του τόπου μας και τους ένδοξους αγώνες του Δωδεκανησιακού λαού.
Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, το μήνυμα αυτής της επετείου παραμένει διαχρονικό και μας θυμίζει ότι μόνο με υψηλό εθνικό φρόνημα και αφοσίωση στην Πατρίδα μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια των καιρών.
Οι νησιώτες της Δωδεκανήσου πρέπει να νιώθουν περήφανοι για τους προγόνους τους που δεν σταμάτησαν ποτέ να ελπίζουν και να αγωνίζονται ακούραστα για την απελευθέρωση των νησιών μας και την ενσωμάτωση με την Μητέρα Ελλάδα.
Έχουμε χρέος να τιμούμε τους αγώνες των προγόνων μας, να μην σβήσουμε ποτέ από την μνήμη μας την ένδοξη ιστορία του τόπου μας, και οφείλουμε να συνεχίσουμε με τον ίδιο ζήλο και την ίδια πίστη- που μας δίδαξαν ιστορικές στιγμές όπως αυτή της Ενσωμάτωσης-τους σύγχρονους αγώνες για ευημερία και προκοπή στα νησιά μας και στην πατρίδα μας. ΄΄
Μήνυμα Ι. Παππά για την 7η Μαρτίου
Μάρτιος 06, 2015Οι συντοπίτες μας Δωδεκανήσιοι, σε όλο τον κόσμο, γιορτάζουν αύριο την 7η Μαρτίου ως την ημέρα απελευθέρωσης και ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα.
Μέρα Ιστορικής Μνήμης όχι μόνον για τους Δωδεκανήσιους αλλά και για όλους τους Έλληνες, που ζούμε μέρες Εθνικής δοκιμασίας.
Αρκεί να κοιτάξουμε πίσω, σε ολόκληρη την πρόσφατη Ιστορία μας, για να καταλάβουμε πόσες δοκιμασίες περάσαμε πάντα με οδυνηρό τρόπο, αλλά πάντα με επιτυχία βγήκαμε ισχυρότεροι ως Έθνος, καλύτεροι ως κοινωνία, πιο υπερήφανοι γι' αυτό που είμαστε πιο σίγουροι γι' αυτά που μπορούμε να επιτύχουμε.
Φτάνει να παραμείνουμε ενωμένοι και όρθιοι.
Το μήνυμα της επετείου παραμένει αναλλοίωτο, διαχρονικό και επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε: η προσπάθεια διατήρησης της παράδοσης, του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος, της ελληνικής γλώσσας και η αφοσίωση στην Πατρίδα από τους Δωδεκανήσιους που δεν σταμάτησαν ποτέ να ελπίζουν και να δουλεύουν ακούραστα για την απελευθέρωση, έφερε το αποτελέσματα.
Σήμερα, κι εμείς ως νέοι αγωνιστές, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε. Παρά τις αντιξοότητες και τα εμπόδια, οφείλουμε να δουλέψουμε για το καλό του τόπου και για το μέλλον των παιδιών μας.
Παραμένουμε στις επάλξεις για νέους αγώνες που θα γράψουν τη νέα ιστορία αυτού του τόπου.
Γιατί, όλοι μαζί μπορούμε και πρέπει να συνεχίσουμε.
Φτάνει να παραμείνουμε ενωμένοι.
Ιωάννης Παππάς
Οικονομολόγος
Μέλος Π.Ε. Ν.Δ.
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS