Αξίζει να δούμε τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης "Προσέλκυση Αεροπορικών Εταιρειών Χαμηλού Κόστους -LCC- και Σχεδιασμός Στρατηγικής Διαπραγμάτευσης’’ που συνέταξε ομάδα Επιστημόνων του Πανεπιστήμιου Αιγαίου επ’ ωφελεία της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Μας λέει:
1. οι άμεσες ή έμμεσες ενισχύσεις προς τις LCC από κρατικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς ενδέχεται να αντιμετωπίσουν σημαντικά νομικά κωλύματα. Για αυτό είναι προτιμότερη η δαπάνη χρημάτων από την τοπική αυτοδιοίκηση στην άμεση τουριστική προώθηση των νησιών μετατρέποντας έτσι το συγκριτικό σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μέσα από την αύξηση της ισχύος του εμπορικού τους ονόματος του κάθε νησιού. Έτσι αποδεσμεύεται η Αυτοδιοίκηση από την στήριξη συγκεκριμένων και μόνον LCC διατυπώνοντας παράλληλα στις τελευταίες το επιχείρημα ότι η βελτίωση του brand name των νησιών μαζί με πιθανές επενδύσεις στους τοπικούς αερολιμένες επιτρέπουν την αύξηση του premium επί των ναύλων και συνεπώς συμβάλουν στην κερδοφορίας των εταιρειών χαμηλού κόστους.
2. η ύπαρξη ενός ισχυρού brand name προορισμού μειώνει τα σχετικά έξοδα για την LCC οπότε και τις όποιες απαιτήσεις της για καταβολή χρηματικών ποσών από την τοπική αυτοδιοίκηση και τους διάφορους επαγγελματικούς φορείς για συν-διαφήμιση. Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν ο τοπικός αερολιμένας υποδοχής LCC να είναι διατεθειμένος να μειώσει σε σημαντικό βαθμό τα αερολιμενικά του τέλη στο βαθμό που η LCC μπορεί να εγγυηθεί έναν ελάχιστο αριθμό επιβατών (οι οποίοι θα ενισχύσουν τα μη αερολιμενικά έσοδα του αερολιμένα μέσα από την αγορά αγαθών και υπηρεσιών από τα καταστήματα του αερολιμένα) και ακόμα περισσότερο στην περίπτωση που η LCC ή /και η τοπική αυτοδιοίκηση δέχεται να αναλάβει την υποχρέωση μερικής χρηματοδότησης των υποδομών του αερολιμένα. Πράγματι σε αρκετές χώρες έχουν συναφθεί τέτοιου είδους συμφωνίες συνεργασίας μεταξύ LCC και αερολιμένων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να προωθηθεί στους μεγάλους αερολιμένες Ρόδου και Κω.
3. η τοπική αυτοδιοίκηση δεν συμμετέχει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ή στη διαχείριση των αερολιμένων και δεν έχει άμεσα λόγο στην τιμολογιακή πολιτική τους. Παρόλα αυτά στο βαθμό που το νομικό πλαίσιο το επιτρέπει, θα μπορούσε να προβεί σε άμεση ή έμμεση επιδότηση των αερολιμενικών υποδομών των νησιών, ούτως ώστε οι σχετικοί αερολιμένες με τη σειρά τους να μειώσουν τα σχετικά αερολιμενικά τέλη προς όφελος των LCC. Με αυτό τον τρόπο, η αυτοδιοίκηση θα δαπανήσει χρήματα σε υποδομές που βρίσκονται εντός της επικράτειάς της και όχι σε LCC αλλοδαπών συμφερόντων που μπορούν εύκολα να επαναπροσδιορίσουν το πτητικό τους έργο. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να εξεταστεί σοβαρά η συμμετοχή της αυτοδιοίκησης στο μετοχικό κεφάλαιο των αερολιμένων (είτε σε συνεργασία με τον ιδιώτη επενδυτή, είτε αγοράζοντας μέρος των μετοχών αυτού σε μεταγενέστερη φάση - άλλωστε σε αρκετές χώρες η τοπική αυτοδιοίκηση συμμετέχει ενεργά σε αντίστοιχες υποδομές) ή ακόμα και σε ορισμένες LCC των οποίων η δραστηριοποίηση στην περιοχή της παρουσιάζει έντονη δυναμική.
4. Όταν η αυτοδιοίκηση εμπλέκεται σε χρηματοδότηση δράσεων συν-διαφήμισης με κάποια αεροπορική εταιρεία, θα πρέπει να πληρούνται τουλάχιστον τα ακόλουθα κριτήρια:
- Η προτεινόμενη περίοδος των δρομολογίων από την αεροπορική εταιρεία θα πρέπει καλύπτει χρονικά όχι μόνον την περίοδο υψηλής ζήτησης όταν η ζήτηση είναι ουσιαστικά εξασφαλισμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά την περίοδο τουλάχιστον από 01/05 έως και 31/10 έστω και με μειωμένη συχνότητα για τον Οκτώβριο.
- Η πρόταση της αεροπορικής εταιρείας θα πρέπει να αναφέρεται όχι μόνον σε συχνότητες δρομολογίων, αλλά και σε αριθμό εγγυημένων θέσεων με ρητή και νομικά ισχυρή δέσμευση.
- Σε περίπτωση που η αεροπορική εταιρεία επιχειρεί από πόλη που διαθέτει περισσότερων του ενός αερολιμένα, θα πρέπει να καθορίζεται ποιος αερολιμένας θα χρησιμοποιηθεί (π.χ. στην περίπτωση της Κωνσταντινούπολης προτίμηση στον αερολιμένα Ataturk σε σχέση με τον Sabiha Gökçen).
- Σε περίπτωση που η προτεινόμενη συμφωνία εμπλέκει πέραν της αεροπορικής εταιρείας, ενδιαμέσους (π.χ. διοργανωτές ταξιδιών ή ταξιδιωτικούς πράκτορες) είναι απαραίτητο να καθίστανται σαφείς εξαρχής οι όροι εμπλοκής τους.
Πολύς λόγος έγινε και γίνεται στο νησί μας με αφορμή τα προβλήματα των μικρών επιχειρήσεων στον τουρισμό (ας μην γελιόμαστε …οι μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου πάνε πολύ καλά!!!) και την ανάγκη χρηματοδότησης της RAYANAIR. Μερικοί μάλιστα προπαγανδίζουν τον ρόλο της ως σωτήριο! Φυσικά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο τρόπος που είναι φτιαγμένος ο τουρισμός στο νησί μας έχει δομικό πρόβλημα που δεν λύνεται με τις ενέσεις τύπου RAYANAIR. Έχουμε το πρόβλημα (του ολοκληρωμένου καπιταλισμού) : ο μεγάλος τρώει τον μικρό! Και επειδή το δημοτικό χρήμα προέρχεται κυρίως από τους μικρούς όταν καταφεύγουμε σε αποφάσεις που το σπαταλούν ιδίως σε περίοδο υπερχρέωσης με οικονομική ύφεση, πρέπει οι δημοτικές δαπάνες να αιτιολογούνται και να αποδεικνύεται η αποτελεσματικότητα τους!
---Τα συμπεράσματα της μελέτης περιγράφουν την αλλαγή της διαχείρισης της μέχρι τώρα εμπλοκής και του Δήμου Κω στο θέμα της Προσέλκυσης Αεροπορικών Εταιρειών Χαμηλού Κόστους-LCC!
---Δεν χρειάζεται η Περιφέρεια να κάνει ακριβές φιέστες παρουσίασης (σε γραφικά νησιά του Αιγαίου όπως η Νίσυρος) της μελέτης ονομάζοντας τες μάλιστα ‘’σεμινάριο εκπαίδευσης στελεχών για την διαπραγμάτευση με τις LCC.
Νίκος Μυλωνάς
1. Πρόσφατο γεγονός στον αθηναϊκό τύπο: ‘’Eνα παλιό εργοστάσιο ντομάτας στη Σαντορίνη γίνεται ηφαίστειο πολιτισμού με κορυφαία ονόματα΄΄, ‘’Μουσείο τομάτας αλλά και εργοστάσιο τεχνών’’, ‘’Ανάβουν οι μηχανές στο Εργοστάσιο Τεχνών....
Ένα νέο βιομηχανικό μουσείο, το δεύτερο στις Κυκλάδες ύστερα από αυτό της Ερμούπολης, ξεκίνησε τη λειτουργία του. Παλαιό Εργοστάσιο Τομάτας μετατράπηκε σε σύγχρονο και επισκέψιμο χώρο προσφέροντας στους επισκέπτες του μία αναδρομή στο παρελθόν, ακολουθώντας την πορεία καλλιέργειας, επεξεργασίας και παραγωγής τομάτας, ενός από τα πλέον παραδοσιακά και διάσημα προϊόντα της Σαντορίνης. Στο Μουσείο «Δ. Νομικός», που θα λειτουργεί όλο το χρόνο, ο επισκέπτης θα έρχεται σε επαφή με τις παραδοσιακές μεθόδους που ακολουθούνταν από τους ντοματοποιούς της Σαντορίνης, γνωρίζοντας παράλληλα την ιστορία του τόπου, των κατοίκων και των παραδόσεών του. Τα εκθέματα του Μουσείου περιλαμβάνουν μηχανές επεξεργασίας από το 1890, παλιά χειρόγραφα βιβλία του εργοστασίου, παλιά εργαλεία, τις πρώτες ετικέτες, καθώς και οπτικοακουστικό υλικό με μαγνητοσκοπημένες αφηγήσεις ανθρώπων που εργάστηκαν στο εργοστάσιο. Στο Μουσείο θα στεγαστεί το SAF, (Santorini Arts Factory), το Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης υπό την αιγίδα του Δήμου Θήρας και του Έτους Πολιτισμού Νοτίου Αιγαίου. Το Σάββατο ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις του, μία πληθώρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων με παραστάσεις θεάτρου και χορού ….
2. ΑΒΙΚΩ+ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ ΚΩ: ‘’…το Οινοποιείο και η παλιά ΑΒΙΚΩ, μπορούν να επισκευαστούν διατηρώντας τα κελύφη και όλα τα αυθεντικά εσωτερικά τους στοιχεία που αναδεικνύουν την τεχνική της εποχής. Η διαμόρφωση των εσωτερικών τους χώρων θα δώσει την δυνατότητα στα κτήρια να λειτουργήσουν με νέες παραγωγικές χρήσεις, πολιτιστικές , μορφωτικές, ψυχαγωγικές και εμπορικές. Φορέας σχεδιασμού και υλοποίησης των έργων θα ήταν καλό να είναι ένας διαδημοτικός οργανισμός που δεν αποκλείεται και η ιδιωτική πρωτοβουλία εφ όσον θα διέθετε την τεχνογνωσία, την ευαισθησία και το κεφάλαιο για παρόμοιες επενδύσεις ή μεικτή μορφή διαχειριστικού φορέα…’’ απόσπασμα κειμένου από το 2002.
3. πρόσφατα, αφού κατέρρευσε η οροφή του ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ και εξαφανίστηκαν τα εργοστασιακά σκεύη και τα αρχεία του, είδαμε την αυλή του να καθαρίζεται από τον Δήμο μας και να προσφέρονται νέες θέσεις παρκινγκ στους λουόμενους. Είναι κι αυτό μια μορφή αξιοποίησης! Θα μπορούσαμε κάτι καλύτερο. Το ΑΒΙΚΩ+ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ μπορούν άραγε να περιμένουν; Μα το σημαντικότερο, μπορούν άραγε να ελπίζουν;
Νικος Μυλωνας
17 ΙΟΥΝΙΟΥ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΗΡΑΣΙΑ
"η γη του νησιού μας είναι το όριο της ανάπτυξης,
και το μέτρο της σύνεσης και της σοφίας μας."
A. ‘’Τα Ηνωμένα Έθνη καθιέρωσαν το 1994 την 17η Ιουνίου σαν Παγκόσμια Ημέρα για την Ερημοποίηση. «Ερημοποίηση είναι η διαδικασία υποβάθμισης ξηρών, ημί-ξηρων και ύφυγρων γαιών που προκαλείται από βιοφυσικούς και ανθρώπινους (κοινωνικο-οικονομικούς και θεσμικούς) παράγοντες.
B. Σύμφωνα με τους επιστήμονες το 35% της ανατολικής Ελλάδας και τα νησιά εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο ερημοποίησης - “νέκρωση” δηλαδή των εδαφών.
Η ξηρασία στη μεσογειακή λεκάνη και κλιματικές αλλαγές μαζί με την εγκατάλειψη των καλλιεργειών οδηγεί στη ζοφερή πραγματικότητα της ερημοποίησης.
Χωρίς φροντίδα η γη μαραζώνει και χάνεται παίρνοντας μαζί της την δυνατότητα για ευημερία και αυτάρκεια που παρέχει στους ανθρώπους.
Γ. Στο νησί μας λειτουργούν όλες οι προϋποθέσεις δημιουργίας εδαφικών εκτάσεων ερημοποίησης. Παρουσιάζονται ήδη στην περιοχή της Κεφάλου (φωτο-περιοχή Κολόκυθος), στην περιοχή της Καρδάμαινας προς Αντιμάχεια και στον ορεινό όγκο του Δικαίου (στην νότια πλευρά του και στις περιοχές με μεγάλη κλίση) σαν αποτέλεσμα του συνδυασμού της εγκατάλειψης των καλλιεργειών, της απουσίας δενδροφυτευσης και βλάστησης, της λειψυδρίας και της καταστροφής των πέτρινων αναβαθμίδων του εδάφους που δημιουργούσαν καλλιεργητικές ζώνες στα επικλινή εδάφη.
Η άναρχη οικιστική και τουριστική αξιοποίηση της γης, οι αλόγιστες και ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις νερού, η καταστροφή των υδροβιοτόπων μας, η εγκατάλειψη δασών και των δασικών εκτάσεων, η προώθηση δραστηριοτήτων που προκαλούν καταστροφή της φυτοκάλυψης (πχ παρκινγκ αυτοκινήτων, εκτεταμένες τσιμεντοστρώσεις αυλών, αποψίλωση δένδρων κλπ), η υπερβόσκηση, και η λάθος συνείδηση των σύγχρονων Κωων που θεωρούν την γη μόνο σαν οικόπεδο, δρουν συμπληρωματικά σε μια συντελούμενη περιβαλλοντική μετάλλαξη.
Πολλοί συμπατριώτες μας αγρότες, μεγάλης ηλικίας συνήθως, καλλιεργούν σκοπίμως τα κτήματα τους, έστω και περιοριζόμενοι στο ετήσιο όργωμα τους, γιατί γνωρίζουν ότι και η γη πεθαίνει όταν εγκαταλειφθεί!
Στην ερημοποίηση δεν υπάρχει επαναφορά και επιστροφή στο καλό παρελθόν!
- αυστηρή προστασία των υδροφορέων που τροφοδοτούν την ύδρευση και δρομολόγηση μικρών έργων ταμίευσης επιφανειακών νερών (μικροφράγματα) σε τοπικό επίπεδο.
- Τιμολογιακή πολιτική με βάση το κριτήριο ότι το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν αλλά βασικό αγαθό. Εφαρμογή πολιτικών μείωσης της κατανάλωσης.
- Έλεγχο στις αντλούμενες ποσότητες νερού με επιστημονικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, έτσι ώστε να αποφευχθεί η υπεράντληση και η επέκτασης της υφαλμύρωσης που αποδεδειγμένα έχουμε σε Ψαλίδι, Καρδάμαινα, Κέφαλο.
- Μείωση των υδροβόρων καλλιεργειών (γρασίδι ξενοδοχείων) και εκσυγχρονισμός της άρδευσης (εδώ ακόμη ποτίζουμε με απαγορευμένα… “κανόνια”).
- Προτεραιότητα στη διάσωση υγροτόπων ΑΛΥΚΗΣ και ΨΑΛΙΔΙΟΥ
Δ. Η προστασία των υδατικών πόρων και ο κίνδυνος της ερημοποίησης είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για όλους μας.
---Στην υπερεκμεταλλευόμενη και στην εγκαταλελειμμένη γη μας είναι αφιερωμένη η 17η Ιουνίου.
Για να θυμίζει ότι αυτή, η γη μας, είναι το όριο της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης! Το μέτρο της σύνεσης και της σοφίας μας!
Ν. Μυλωνάς