Δείτε 10 περίεργα γεγονότα σχετικά με το σώμα σας, που το πιθανότερο είναι πως αγνοείτε:

1. Ο αφαλός σας είναι μια... ζούγκλα


Οι επιστήμονες πρόσφατα ανακάλυψαν ότι ο αφαλός σας μπορεί να έχει μία βιοποικιλότητα βακτηριακού οικοσυστήματος παρόμοιο με εκείνο που βρέθηκε σε ένα τροπικό δάσος.
2. Πνιγμός


Προκαλείται όταν το σώμα προσπαθεί να αποκρούσει ένα ξένο αντικείμενο. Τα νεύρα στο πίσω μέρος της γλώσσας είναι πολύ ευαίσθητα και μία από τις λειτουργίες τους είναι να βεβαιώνουν ότι τίποτα δεν είναι επικίνδυνο κατά την κατάποση. Έτσι όταν το εντοπίζει το απωθεί. Γι’ αυτό υπάρχει και αμέσως τάση για εμετό όταν κάτι σταθεί στο λαιμό.
3. Είναι απίθανο να θέλετε να κάνετε την ανάγκη σας τη νύχτα στον ύπνο


Και δεν εννοούμε την ούρηση. Οι νευρώνες στο έντερό σας που ελέγχουν τις συστολές του παχέος εντέρου επηρεάζονται επίσης από τον καρδιακό ρυθμό του σώματός σας. Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν την επιθυμία να πάνε στην τουαλέτα το βράδυ καθώς αναγνωρίζει ο οργανισμός την κατάσταση του ύπνου.
4. Η υπνική παράλυση μπορούσε να σας σκοτώσει


Αν έχετε ποτέ υποφέρει από παράλυση ύπνου, θα μπορούσατε σπάνια βέβαια ακόμη και να έχετε πεθάνει λένε οι ειδικοί. Το αιφνίδιο ανεξήγητο νυχτερινό σύνδρομο θανάτου μπορεί να συμβεί σε άτομα που παθαίνουν έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αν συμβεί αυτό είναι συνήθως πολύ επώδυνο και ξυπνάει αυτόν που κοιμάται αμέσως. Ωστόσο, εάν οι καρδιακοί μύες και οι μύες του διαφράγματος παραλύσουν λόγω της παράλυσης του ύπνου δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να ξυπνήσει κάποιος.
5. Τα πόδια σας μπορεί να μεγαλώνουν όσο μεγαλώνετε


Μπορεί πιστεύετε ότι τα πόδια σας έχουν σταματήσει να μεγαλώνουν αλλά οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να χρειάζεται να φορέσετε μεγαλύτερο νούμερο στα 70 ή στα 80. Μετά από χρόνια φθοράς στους τένοντες και τους συνδέσμους στα πόδια σας είναι πιθανόν με τον καιρό οι “καμάρες” να ισιώσουν. Αυτό σημαίνει ότι έστω και λίγο οι πατούσες μακραίνουν. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους.
6. Η ασθένεια των κινήσεων


Η ασθένεια των κινήσεων συμβαίνει όταν τα εσωτερικά όργανά σας, όπως το στομάχι και τα έντερα σας, “μετακινούνται” μαζί με εσάς συνήθως αν κουνηθείτε πάρα πολύ ή για παράδειγμα είστε στο αεροπλάνο. Μην ανησυχείτε, δεν βλάπτει όμως τον οργανισμό σας απλά ίσως νιώσετε ότι το στομάχι σας φτάνει μέχρι το λαιμό
7. Οι ηλικιωμένοι έχουν συγκεκριμένη μυρωδιά


Αλλά μάντεψε... Και οι μεσήλικες αλλά και οι νέοι έχουν συγκεκριμένη μυρωδιά. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, οι ηλικιωμένοι έχουν λιγότερο έντονη μυρωδιά και μάλιστα πιο ευχάριστο άρωμα από την νεολαία σήμερα ακόμη και αν σας φαίνεται παράξενο.
8. Όσο μεγαλώνετε «μειώνεται» η ευφυΐα


Μπορεί να πιστεύετε ότι συμβαίνει το αντίθετο αλλά η πραγματικότητα είναι ότι όσο μεγαλώνετε ίσως και να χάνετε την ευφυΐα σας. Κάθε ημέρα ο μέσος άνθρωπος χάνει περισσότερο από 1000 κύτταρα του εγκεφάλου.
9. Ο ιδρώτας στην πραγματικότητα δεν μυρίζει άσχημα


Ο ιδρώτας από μόνος του δεν έχει καμία μυρωδιά. Οι μυρωδιές παράγονται όταν η εξάτμιση του ιδρώτα εμποδίζεται, πράγμα που οδηγεί σε καταστάσεις που ευνοούν την ανάπτυξη βακτηριδίων τα οποία προκαλούν και τη δυσοσμία.
10. Κλαίμε όταν προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε το στρες


Όταν χτυπάμε ή πληγωνόμαστε, τα δάκρυα που απελευθερώνονται με το κλάμα έχουν σκοπό να ανακουφίσουν από το στρες του γεγονότος που μας συνέβη. Τα δάκρυά μας περιέχουν επίσης ενδορφίνες που είναι τα φυσικά παυσίπονα του σώματος.

Οι άνθρωποι που είναι δίγλωσσοι ή πολύγλωσσοι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αποκτήσουν ξανά τις φυσιολογικές νοητικές λειτουργίες τους μετά από ένα εγκεφαλικό, σε σχέση με όσους μιλούν μόνο την μητρική γλώσσα τους, σύμφωνα με μία ινδοβρετανική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη έρχεται να προστεθεί σε άλλες που έχουν δείξει τα πολλαπλά οφέλη για την υγεία του εγκεφάλου, όταν μιλά κανείς περισσότερες γλώσσες. Μεταξύ άλλων έχει διαπιστωθεί ότι η γνώση και η συχνή χρήση ξένων γλωσσών καθυστερεί την εμφάνιση άνοιας και Αλτσχάιμερ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια νευρολογίας Σουβάρνα Αλαντί του Ινστιτούτου Ιατρικών Επιστημών Νιζάμ του Χαϊντεραμπάντ και τον Τόμας Μπακ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που έκαναν τη δημοσίευση στο αμερικανικό καρδιολογικό περιοδικό «Stroke», μελέτησαν τις περιπτώσεις 608 ασθενών που είχαν πάθει εγκεφαλικό. Από αυτούς, πάνω από τους μισούς μιλούσαν δύο ή περισσότερες γλώσσες.

Όπως διαπιστώθηκε, έως δύο έτη μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο, ένα διπλάσιο ποσοστό δίγλωσσων ή πολύγλωσσων ασθενών (πάνω από 40%) επανέλθει στη φυσιολογική κατάσταση σε σχέση με όσους μιλούσαν μόνο μια γλώσσα (σχεδόν 20%). Τα νοητικά-γνωσιακά τεστ μετά το εγκεφαλικό έδειξαν ότι γενικότερα οι πολύγλωσσοι τα πήγαιναν καλύτερα, ενώ ήταν επίσης λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν άνοια.

Ερωτηματικό παραμένει σε ποιο βαθμό τα ευρήματα της μελέτης έχουν καθολική ισχύ διεθνώς. Το Χαϊντεραμπάντ στη νότια Ινδία, όπου διεξήχθη η έρευνα, είναι μια μεγάλη ιδιαίτερα πολυπολιτισμική πόλη, όπου μιλιούνται πολλές γλώσσες και πολλοί κάτοικοί της συχνά εναλλάσσουν γλώσσα μέσα στη μέρα (χίντι, ουρντού, αγγλικά κ.α.).

Όπως είπε η Αλλαντί, «το νοητικό όφελος ίσως να μην είναι τόσο μεγάλο σε μέρη όπου η ανάγκη της χρήσης δύο ή περισσοτέρων γλωσσών δεν είναι τόσο έντονη», γι' αυτό τόνισε ότι το ζήτημα πρέπει να μελετηθεί ευρύτερα.

Ο βιολογικός μηχανισμός που εξηγεί την προστατευτική δράση της δεύτερης ή τρίτης γλώσσας αποδίδεται στο λεγόμενο «γνωσιακό απόθεμα»: το πολυδαίδαλο δίκτυο νευρωνικών συνδέσεων που «χτίζει» σε μεγαλύτερο βαθμό ο εγκέφαλος των δίγλωσσων ή πολύγλωσσων, έτσι ώστε αν καταστραφούν μερικές από αυτές λόγω ενός εγκεφαλικού, υπάρχουν ακόμη αρκετές «εφεδρείες» για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η νοητική λειτουργία. Η εγκεφαλική αυτή «εφεδρεία» μπορεί να δημιουργηθεί με διάφορους τρόπους και ένας από αυτούς είναι η παράλληλη χρήση άλλων γλωσσών.

Μετά από ένα εγκεφαλικό, σχεδόν ένας στους πέντε ασθενείς πεθαίνει και πολλοί περισσότεροι μένουν με αναπηρίες, όπως παράλυση άκρων, δυσκολία ομιλίας, άνοια, κατάθλιψη κ.α., ανάλογα με το ποιά περιοχή του εγκεφάλου έχει πληγεί.
Πηγή
Tromaktiko

Η ενδοκαρδίτιδα είναι λοίμωξη της καρδιάς και χαρακτηρίζεται από την εγκατάσταση ενός μικροβίου που κυκλοφορεί στο αίμα στον εσωτερικό χιτώνα της καρδιάς (ενδοκάρδιο) ή τις βαλβίδες της.

Η ενδοκαρδίτιδα συνήθως προσβάλλει περιοχές της καρδιάς που παρουσιάζουν κάποια βλάβη, όπως π.χ. στένωση ή ανεπάρκεια των βαλβίδων της.

Πάνω στη βλάβη δημιουργούνται νεκρωτικές μάζες που περιέχουν μικρόβια, αιμοπετάλια, ερυθρά αιμοσφαίρια και ονομάζονται εκβλαστήσεις.

Εάν η ενδοκαρδίτιδα δεν αντιμετωπισθεί σωστά με το κατάλληλο αντιβιοτικό μπορεί τμήματα της εκβλάστησης να αποσπασθούν και να δημιουργήσουν σηπτικές εμβολές με μικρόβια σε διάφορα όργανα π.χ. τον εγκέφαλο ή την καρδιά και να προκαλέσουν εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα αντίστοιχα.

Συμπτώματα

Η ενδοκαρδίτιδα εκδηλώνεται συνήθως με:
-πυρετό και ρίγος
-κακουχία
-καταβολή δυνάμεων
-αναιμία

Το μικρόβιο που προκαλεί την ενδοκαρδίτιδα προσδιορίζουν οι καλλιέργειες αίματος και αντιμετωπίζεται με το κατάλληλο αντιβιοτικό.

Εάν η θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική, ο άρρωστος οδηγείται στο χειρουργείο προκειμένου να διορθωθούν οι περιοχές που καταστράφηκαν (π.χ. αντικατάσταση βαλβίδων με τεχνητές).

Διαφορετικά ο ασθενής, με κλινική εικόνα μη αναστρέψιμης καρδιακής ανεπάρκειας, πεθαίνει.

Η ενδοκαρδίτιδα προσβάλλει 10 άτομα ανά 100.000 γενικού πληθυσμού, όταν με οποιονδήποτε τρόπο εισέλθουν μικρόβια στο αίμα.

Πρωταρχικό ρόλο στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου έχει η πρόληψη.

onmed.gr

Σήμερα είναι πολύ συχνή η περίπτωση ασθενών στους οποίους σε τυχαίο έλεγχο θυρεοειδούς ή μετά από υποψία του ιατρού και έλεγχο θυρεοειδούς, έγινε η διάγνωση ενός ή περισσότερων όζων στον θυρεοειδή αδένα, συνήθως με υπερηχογράφημα.

Τί είναι αυτό που ονομάζουμε όζος θυρεοειδούς;

Οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα είναι δυνατό να αντιπροσωπεύουν διάφορες καλοήθεις οντότητες,
αλλά και κακοήθεις: κυστικούς σχηματισμούς, αδενώματα, καρκινώματα και άλλα. Στην πλειονότητα τους οι όζοι του θυρεοειδούς είναι καλοήθεις, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις, συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή ή και ακόμη και στον ίδιο όζο του ασθενούς η καλοήθεια με την κακοήθεια, π.χ. ένας ασθενής να έχει καλοήθεις και κακοήθεις όζους ταυτόχρονα ή σε έναν ασθενή να υπάρχει μια “καλοήθης” κύστη η οποία σε ένα σημείο της έχει καρκίνο.

Οι όζοι είναι δυνατό να ψηλαφούνται, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονται αντιληπτοί μόνο με το υπερηχογράφημα. Οι όζοι είναι δυνατό να είναι λειτουργικοί, δηλαδή να εκκρίνουν θυρεοειδικές ορμόνες. Όταν κάποιος όζος εκκρίνει ορμόνες είναι πιο σπάνιο να είναι καρκίνος.

Οι όζοι θυρεοειδούς είναι τέσσερις φορές πιο συχνοί στις γυναίκες και η συχνότητα αυξάνει με την ηλικία, με την έκθεση σε ραδιενεργό ακτινοβολία και με την μειωμένη πρόσληψη ιωδίου. Είναι σαφές ότι οι ασθενείς με κακοήθεια θα πρέπει να χειρουργούνται, όπως επίσης και ασθενείς με αμφιβολία για κακοήθεια η οποία δεν μπορεί να διευκρινισθεί.

Τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούμε για την διάγνωση και έλεγχο του θυρεοειδούς αδένα και των παθήσεων του είναι:

1. εξετάσεις αίματος(ορμόνες θυρεοειδούς, TSH, θυρεοσφαιρίνη, καλσιτονίνη, αντισώματα, κτλ)

2. Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς

3. Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς

4. Βιοψία με λεπτή βελόνη (FNAB-Fine Needle Aspiration Biopsy)

5. Αξονική τομογραφία

6. Μαγνητική τομογραφία

Εξετάσεις αίματος:

Με τις εξετάσεις αίματος, ελέγχουμε την λειτουργία του θυρεοειδή αδένα ως σύνολο και ελέγχουμε για παθήσεις όπου έχουμε αυξημένο αριθμό αντισωμάτων όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto για παράδειγμα. Επίσης σε συγκεκριμένες ομάδες ασθενών ελέγχουμε και για ορμόνες οι αυξημένες τιμές των οποίων θέτουν υποψία για καρκίνωμα.

Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς

Με το υπερηχογράφημα γίνεται απεικονιστικός έλεγχος του θυρεοειδούς. Ελέγχεται δηλαδή η δομή του. Εδώ αναγνωρίζονται οι όζοι καθώς και αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική του από άλλες ενδεχόμενες παθήσεις. Η μορφή ενός όζου στο υπερηχογράφημα μας δίνει στοιχεία σχετικά με την καλοήθεια ή κακοήθεια αυτού.

Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς

Με το σπινθηρογράφημα διευκρινίζουμε την λειτουργικότητα του θυρεοειδή σε κάθε τμήμα του και την λειτουργικότητα των όζων εάν υπάρχουν. Εξ αιτίας της χαμηλής διαγνωστικής του αξίας σχετικά με την κακοήθεια ή όχι ενός όζου, η συγκεκριμένη εξέταση χρησιμοποιείται σε πολύ περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων σήμερα.

Βιοψία με λεπτή βελόνη (FNAB-Fine Needle Aspiration Biopsy)

Με την FNA λαμβάνουμε υλικό με λεπτή βελόνα από τον θυρεοειδή ή τους όζους και το υλικό αυτό ελέγχεται στο μικροσκόπιο για να διευκρινιστεί εάν υπάρχει ή όχι κακοήθεια.

Τέσσερα είναι τα πιθανά αποτελέσματα από την FNA:

1. Θετικό για κακοήθεια-καρκίνο

2. Καλόηθες δείγμα

3. Δείγμα μη επαρκές για διάγνωση

4. Δείγμα ύποπτο για καρκίνο

Στην περίπτωση όπου υπάρχει θετικό αποτέλεσμα για κακοήθεια, δρομολογείται η περαιτέρω χειρουργική θεραπεία του ασθενούς. Στην περίπτωση που το δείγμα είναι καλόηθες τότε ο ασθενής υποβάλλεται ξανά σε FNA σε έξι μήνες και εάν και τότε δεν υπάρχει καμία διαφορά, τότε ελέγχεται ο ασθενής μια φορά τον χρόνο.

Εάν υπάρξει κάποια ανησυχητική για κακοήθεια αλλαγή, τότε δρομολογείται η περαιτέρω χειρουργική θεραπεία του ασθενούς. Στην περίπτωση που το δείγμα είναι μη επαρκές για διάγνωση, κάτι το οποίο θα φανεί μετά την κυτταρολογική του εξέταση και ανάλυση, θα πρέπει να επαναληφθεί η εξέταση μέχρις ότου υπάρξει ικανοποιητικό δείγμα. Εάν παρά τις επαναληπτικές λήψεις δειγμάτων δεν γίνει εφικτή η λήψη ικανοποιητικού δείγματος, θα πρέπει να δρομολογηθεί χειρουργική αντιμετώπιση.

Στην περίπτωση που το δείγμα είναι ύποπτο για καρκίνο, αυτό σημαίνει ότι το δείγμα είναι επαρκές και η εξέταση έγινε σωστά, αλλά δεν είναι δυνατό να διευκρινιστεί από αυτή την εξέταση εάν υπάρχει κακοήθεια ή όχι, λόγω της φύσης της νόσου και τους περιορισμούς της εξέτασης. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά ο ασθενής.

Σε περίπτωση πολλαπλών όζων είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν όλοι για κακοήθεια, αλλά μόνο οι πιο ύποπτοι. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπό συνθήκες είναι ασφαλέστερο να χειρουργείται ο ασθενής ώστε αποκλειστεί το ενδεχόμενο αδιάγνωστου καρκίνου. Χειρουργική θεραπεία επίσης συνίσταται και σε ασθενείς οι οποίοι έχουν μεν καλοήθη νόσο, αλλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα της προβλεπόμενης παρακολούθησης με εξετάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Τελικά σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να χειρουργηθώ εάν έχω όζους στον θυρεοειδή;

1. Όταν έχει προκύψει ότι πρόκειται για καρκίνο

2. Όταν δεν μπορεί να αποκλειστεί ο καρκίνος.

3. Όταν δεν είναι δυνατό να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα μετά από επανειλημμένες βιοψίες FNA

4. Όταν οι όζοι είναι πολλαπλοί και δεν είναι δυνατό να ελεγχθούν όλοι για αποκλεισμό κακοήθειας και ο ασθενής δεν μπορεί να ακολουθήσει τακτικό πρόγραμμα παρακολούθησης ακόμη και εάν το αποτέλεσμα της βιοψίας FNA μιλάει για καλοήθεια ενός όζου ο οποίος και εξετάστηκε.

5. Όταν οι όζοι δημιουργούν λειτουργικό πρόβλημα με τις ορμόνες που παράγουν

6. Όταν οι όζοι δημιουργούν προβλήματα λόγω πίεσης που ασκούν σε γύρω ιστούς, π.χ τραχεία προκαλώντας δύσπνοια.

7. Γενικά όταν ο ασθενής δεν είναι δυνατό να παρακολουθηθεί συχνά με εξετάσεις και να επισκέπτεται τον ιατρό στα προβλεπόμενα διαστήματα.


Ανδρέας Μπακογιάννης
Χειρουργός
www.absurgery.gr
ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ || ΟΖΟΙ