×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 584

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 575

Οι έντονοι πόνοι στην κοιλιά μπορεί ενίοτε να κρύβουν διάφορα θέματα υγείας... ή απλώς έναν κολικό που οφείλεται στο άγχος! Όσο απλό κι αν ακούγεται μπορεί η εμπειρία ενός κολικού είναι εξαιρετικά δυσάρεστη και μπορεί να προκαλέσει ανησυχία. Ο ειδικός μας μιλά για τους κολικούς του εντέρου, που αφορούν τεράστια μερίδα του πληθυσμού, και καταγράφει τι πρέπει να κάνει κανείς για να τους αντιμετωπίσει.

Τι είναι οι κολικοί
Ο γαστρεντερολόγος-ηπατολόγος κ. Αναστάσιος Ρούσσος αναφέρει πως κολικός είναι ο έντονος πόνος στην κοιλιά και οφείλεται συνήθως σε πάθηση του παχέος εντέρου. Πρόκειται για πάρα πολύ συχνό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο και υπολογίζεται πως ένας στους 4 Έλληνες θα το βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του. Οι κολικοί εμφανίζονται συχνότερα στις γυναίκες και κυρίως στις ηλικίες 30-50 ετών.

Αιτίες εμφάνισης
Ο κ. Ρούσσος υπογραμμίζει πως η σημαντικότερη και πιο συχνή αιτία των κολικών του εντέρου είναι το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή αλλιώς σπαστική κολίτιδα που έχει να κάνει με εμπλοκή σε στρεσογόνες συνθήκες. Μια άλλη αιτία είναι η λήψη φαρμάκων και κυρίως αντιβιοτικών. Σπανιότερα συναντάται σε συνδυασμό με νοσήματα, όπως κάποιος πολύποδας ή καρκίνος στο παχύ έντερο ενώ ακόμη πιο σπάνια μπορεί να εμφανιστεί ως μετεγχειρητικό σύμπτωμα.

Συμπτώματα και διάγνωση
Ο κολικός του εντέρου εκδηλώνεται με έντονο πόνο στην περιοχή της κοιλιάς, ενώ μπορεί να συνοδεύεται από σημάδια δυσκοιλιότητας ή διάρροιας, ή να εκδηλώνεται και με συνδυασμό όλων αυτών. Μπορεί να διαρκεί λίγο ή να επιμένει για αρκετή ώρα ή να κάνει κύκλους μέσα στην ημέρα. Η διάγνωση γίνεται συνήθως εξ' αποκλεισμού των υπολοίπων. Ο ασθενής, δηλαδή, οφείλει να επισκεφτεί έναν ειδικό γαστρεντερολόγο, ο οποίος θα πάρει το ιστορικό του, και πιθανώς θα υποβάλει τον ασθενή σε κολονοσκόπηση για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο καρκίνου ή πολύποδα. Αν εξαιρεθούν αυτές οι καταστάσεις, τότε ο γιατρός πιθανότατα θα κάνει λόγο για κολικό του εντέρου, δηλαδή για συσπάσεις του εντέρου που οφείλονται στο άγχος.

Αντιμετώπιση
Ο κ. Ρούσσος αναφέρει πως η αντιμετώπιση εξαρτάται από την αιτία. Εάν, δηλαδή, πρόκειται για περίπτωση ευερέθιστου εντέρου (που είναι και η πιο συχνή) τότε ο ασθενής οφείλει να βρει έναν τρόπο να διαχειριστεί το άγχος του, καθώς σε αυτό οφείλονται οι συσπάσεις. Όπως ο ίδιος τονίζει, δεν υπάρχει πρόληψη, ούτε κάποια διατροφή που μπορεί να βοηθήσει, ενώ ορισμένα σπασμολυτικά φάρμακα μπορούν να μειώσουν τους πόνους. Στην περίπτωση, από την άλλη, που πρόκειται για πολύποδα ή κάποια μορφή καρκίνου, η λύση θα πρέπει να είναι το χειρουργείο.
Πιο συγκεκριμένα, πάντως, σε περίπτωση που κάποιος εμφανίσει συμπτώματα κολικού του εντέρου, πρέπει να καθίσει άνετα, στηριζόμενος, αν η αναπνοή του παρουσιάζει δυσκολίες. Εάν εμφανίσει τάση προς έμετο, καλό θα είναι να έχει κοντά του μια λεκάνη. Είναι πολύ σημαντικό να αποφευχθούν κάθε είδους ζεστά επιθέματα στην περιοχή (κοιλιά), διότι διογκώνουν το υπάρχον πρόβλημα. Επίσης, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χορηγηθούν φάρμακα χωρίς την έγκριση του γιατρού. Αν ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος ή αν δεν αρχίσει να υποχωρεί μέσα στα πρώτα 30 λεπτά, πρέπει να κληθεί γιατρός ή ο ασθενής να επισκεφθεί τα ιατρεία των επειγόντων περιστατικών κάποιου εφημερεύοντος νοσοκομείου.
 
Προκειμένου να μειώσετε τα συμπτώματα του ευερέθιστου εντέρου είναι σημαντικό να ακολουθείτε τις εξής διατροφικές οδηγίες:
-Να μην τρώτε παραπάνω από 1 σαλάτα καθημερινά
-Να μην τρώτε σαλάτα τις μέρες που έχετε όσπριο ή λαδερό.
-Να βγάζετε τη φλούδα από τη ντομάτα.
-Να πίνεις εμφιαλωμένο φυσικό μεταλλικό νερό.
-Να μην τρώτε συνεχόμενες μέρες πράσινα λαχανικά
-Οποιοδήποτε χορταρικό - λαχανικό πρέπει να τρώγεται μαζί με: κρέας, κοτόπουλο, μπιφτέκια, αυγό, τυρί κίτρινο, ψωμί, φρυγανιές: ποτέ σκέτη σαλάτα ή μαζί με όσπρια ή λαδερά.
-Να μην τρώτε συνεχόμενες μέρες λαχανικά που σας πρήζουν: μαρούλι, χόρτα, κρεμμύδι, λάχανο.
-Να μην τρώτε συνεχόμενες μέρες όσπρια & λαδερά.
-Να μασάτε πολύ καλά και να τρωτε σιγά.
-Πρώτα τρώτε το κυρίως γεύμα και μετά τα λαχανικά
-Να μην τρώτε άγουρα φρούτα και να αφαιρείτε πάντα τη φλούδα.
-Πρώτα θα τρώτε το φαγητό σας και μετά θα πίνετε υγρά.
-Ποτέ υγρά με άδειο στομάχι και όχι απότομη λήψη.
-Τα γαλακτοκομικά και τους χυμούς να τα συνοδεύετε πάντα με κάποιο αμυλούχο (ψωμί ή φρυγανιές ή κράκερ).
-Να μην καταναλώνεις αναψυκτικά και ροφήματα με ανθρακικό.
-Τα όσπρια και τα λαδερά είναι προτιμότερο να τα βράζετε πολύ καλά μέχρι να λιώσουν – να τα λιώνεις να μη φαίνεται η φλούδα τους και πάντα να τα συνοδεύεις με τυρί και ψωμί.
-Να αποφεύγετε ξηρούς καρπούς ή να τους καταναλώνεις τριμμένους.
-Να προτιμτε το γάλα χωρίς λακτόζη.
-Να προσέχετε τα ξινά, και το λεμόνι.
-Προτιμήστε αρτοσκευάσματα & ζυμαρικά χωρίς γλουτένη.
 
Πληροφορίες από mama365.gr και logodiatrofis.gr
 
Η εγκυμοσύνη είναι η πιο συχνή αιτία που μπορεί να καθυστερήσει την περίοδο μιας γυναίκας. Αλλά μπορεί να υπάρχουν και άλλες αιτίες. Δείτε ποιες είναι αυτές:



-Η υπερβολική/απότομη απώλεια/αύξηση βάρους
-Οι διατροφικές διαταραχές, όπως η ανορεξία ή/και η βουλιμία
-Αυξημένη/έντονη σωματική άσκηση. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που είναι κοινό σε αθλήτριες
-Συναισθηματικό στρες
-Ασθένεια
-Ταξίδι
-Φάρμακα, όπως τα αντισυλληπτικά χάπια
-Ορμονικά προβλήματα
-Η χρήση ναρκωτικών ουσιών
-Προβλήματα με τα όργανα στην περιοχή της πυέλου, όπως το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, ή το σύνδρομο Asherman
-Θηλασμός. Πολλές γυναίκες δεν έχουν τακτική περίοδο μέχρι να ολοκληρώσουν τον θηλασμό
-Άλλες ασθένειες όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, η φυματίωση, η ηπατική νόσος, και ο διαβήτης μπορεί επίσης να προκαλέσουν ακανόνιστες περιόδους, αλλά αυτό είναι σπάνιο

Οι περισσότερες γυναίκες έχουν μεταξύ 11 και 13 κύκλους (περιόδους) έμμηνης ρύσης κάθε χρόνο. Αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα. Μια γυναίκα μπορεί να έχει περισσότερες ή λιγότερες περιόδους μέσα στο έτος.

Η συχνότητα έμμηνης ρύσης είναι κάτι που πρέπει να το κρίνετε με βάση τον δικό σας οργανισμό και το τι είναι φυσιολογικό για εσάς.
Οι περίοδοι σε μια γυναίκα είναι συνήθως ακανόνιστοι κατά τον πρώτο καιρό από όταν ξεκινάει η έμμηνος ρύση. Μπορεί να χρειαστούν αρκετά χρόνια για να έρθουν οι ορμόνες σε μια ισορροπία. Επίσης οι περίοδοι μπορεί να είναι ακανόνιστες και κατά τα τελευταία χρόνια της εμμήνου ρύσεως, λίγο πριν την εμμηνόπαυση.
 

Πηγή: onmed.gr
Ανασταλτικός παράγοντας για την απώλεια βάρους αποδεικνύεται τελικά το άγχος για τις γυναίκες, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Biological Psychiatry.


Οι ερευνητές διευκρινίζουν μάλιστα ότι, επειδή η μελέτη αφορούσε αποκλειστικά γυναίκες δεν μπορούν να επεκτείνουν τα συμπεράσματά τους και στους άνδρες, επειδή οι τελευταίοι έχουν περισσότερους μυς, πράγμα που επιδρά στον ρυθμό του μεταβολισμού τους.

Η επιστημονική ομάδα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, με επικεφαλής τον καθηγητή Ψυχιατρικής και Ψυχολογίας Δρ Γιαν Κικολτ Γκλέιζερ, διαπίστωσε ότι όταν το στρες επιβραδύνει τον μεταβολισμό, με αποτέλεσμα την καύση λιγότερων θερμίδων, άρα τη συσσώρευση περιττών κιλών. Συνεπώς, όταν μια γυναίκα καταναλώνει λιπαρά τρόφιμα μετά από ένα στρεσογόνο περιστατικό, ειναι πιθανότερο να πάρει βάρος.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα αφού μελέτησαν 58 γυναίκες, κατά μέσο όρο 53 ετών. Συσχέτισαν τις στρεσογόνες καταστάσεις που βιώναν οι συμμετέχουσες, όπως για παράδειγμα, οικογενειακός καβγάς, εργασιακή πίεση, διαφωνίες με φίλους, αλλά και γενικότερα την ψυχική διάθεση (κατάθλιψη ή άγχος) με τη διατροφή το επόμενο 24ωρο. Επιπλέον καταγράφηκε ο μεταβολισμός των γυναικών επί επτά ώρες μετά την κατανάλωση φαγητού, και έγιναν μετρήσεις του σακχάρου, των τριγλυκεριδίων, της ινσουλίνης και της κορτιζόλης.

Όπως προκέκυψε, οι γυναίκες που είχαν αναφέρει μια ή περισσότερες στρεσογόνες καταστάσεις το προηγούμενο 24ωρο «έκαιγαν» 104 θερμίδες λιγότερες, συγκριτικά με τις γυναίκες που δεν είχαν βιώσει άγχος. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι, εάν διαφοροποίηση αυτή επαναλαμβανόταν καθημερινά τελικά θα συντελούσε σε αύξηση του σωματικού βάρους κατά πέντε κιλά, σε ορίζοντα 12μήνου.
Επιπλέον, όταν το στρες συνυπάρχει με το ιστορικό κατάθλιψης, τότε αυξάνονται και τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων στον οργανισμό, εδραιωμένος παράγοντας καρδιαγγειακού κινδύνου.

Τέλος, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι, όταν οι γυναίκες βίωναν άγχος είχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης, γεγονός που διευκολύνει τη συσσώρευση λίπους στον οργανισμό, ενώ εμφάνισαν και μικρότερη οξείδωση του λίπους, δηλαδή δεν γινόταν σωστή μετατροπή των μεγάλων μορίων του λίπους σε μικρότερα μόρια, με συνέπεια την επιβράδυνση της καύσης του αποθηκευμένου λίπους.
Να σημειωθεί ότι, η νέα αμερικανική μελέτη εντόπισε και έναν βιολογικό μηχανισμό που τεκμηριώνει γιατί οι άνθρωποι με στρες και ψυχικές διαταραχές κινδυνεύουν να καταλήξουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

«Όλα αυτά σημαίνουν πως, με το πέρασμα του χρόνου, το στρες μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του βάρους. Ξέρουμε από άλλες μελέτες ότι είναι πιθανότερο να τρώμε λάθος φαγητά όταν αγχωνόμαστε και η μελέτη δείχνει ότι, όταν τρώμε αυτά τα λάθος φαγητά, γίνεται πιο πιθανό να αυξηθεί το βάρος μας, επειδή καίμε λιγότερες θερμίδες», σχολιάζει ο Δρ Γκλέιζερ.

Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πρώτο το Ιράν και δεύτερο το Ιράκ..

Στο Top 10 των πιο δυστυχισμένων χωρών του πλανήτη κατατάσσεται η Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας «Gallup».

Συγκεκριμένα η χώρα μας βρίσκεται στην τέταρτη θέση της… κατάταξης πίσω από το Ιράν, το Ιράκ και την Αίγυπτο.

Η εταιρεία ρώτησε ένα τυχαίο δείγμα ανθρώπων αν την προηγούμενη μέρα του γκάλοπ είχαν νιώσει θυμό, λύπη, άγχος, σωματικό πόνο και ανησυχία.
Όπως προέκυψε ανάμεσα σε αυτούς που απάντησαν τα περισσότερα… «ναι» ήταν και οι Έλληνες.

Όλο και συχνότερα φτάνουν ιστορίες στα αυτιά μας για ανθρώπους, γνωστούς και μη, οι οποίοι παραπονιούνται ότι πάσχουν από κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, εξάντληση, μοναξιά, χαμηλή λίμπιντο και εμμονικές ιδέες. Η καθημερινή χρήση τέτοιων όρων, οι οποίοι έχουν εισχωρήσει στην αργκό της γενιάς μας και ανταλλάσσονται με την ίδια συναδελφικότητα με την οποία θα αντάλλαζες δύο στριφτά τσιγάρα, δείχνουν ότι η ποιότητα της ζωής μας, αν μπορεί κανείς να κάνει λόγο για ποιότητα πια, πάει από το κακό στο χειρότερο. Η εργασιομανία μέχρι τελικής πτώσης, η υπερκόπωση, η δωρεάν εργασία, η εργασία χωρίς συμβάσεις, οι υπερωρίες οι οποίες δεν πληρώνονται ποτέ, καθώς και η διαρκώς αυξανόμενη πίεση από τον εκάστοτε μάνατζερ για να αυξήσεις την παραγωγικότητά σου, κάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα σε λιγότερο χρόνο, ενώ παραμένεις χαμογελαστός, είναι πλέον η νόρμα.

Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της ζοφερής πραγματικότητας και των προαναφερθέντων συμπτωμάτων, όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, είναι να καταφύγεις στα ψυχοφάρμακα -αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά και ό,τι άλλο σου συνταγογραφήσουν οι απανταχού ψυχίατροι και «ψυχογνώστες». Η δε ευκολία με την οποία γράφουν πλέον φάρμακα, είναι μέρος μιας τάσης της ψυχιατρικής -η καθαρά βιολογική προσέγγιση- η οποία, βασισμένη στην αρχή ότι όλα αυτά τα συμπτώματα είναι καθαρά αποτέλεσμα της χημικής ανισορροπίας του εγκεφάλου, αναζητά τις ευθύνες στο ίδιο το άτομο, βγάζοντας εκτός συζήτησης κοινωνικο-πολιτικό-οικονομικούς παράγοντες.

Η ψυχίατρος Ελένη Μοσχονά, μου εξηγεί ότι ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι διαγνώσεις και, κατ’ επέκταση η χορήγηση φαρμάκων, είναι βασισμένες πάνω σε δύο «εγχειρίδια», το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο για Ψυχικές Διαταραχές (DSM), της αμερικανικής σχολής, και τη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση Νοσημάτων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας (ICD), την οποία ακολουθεί η αγγλοσαξονική σχολή. Στην Ελλάδα, ενώ η εκπαίδευση των ψυχιάτρων βασίζεται στο DSM, χρησιμοποιούνται και τα δύο, επιλογή/απόφαση που τίθεται στην ευχέρεια και κρίση του εκάστοτε ψυχίατρου, παρόλο που η ελληνική συνταγογράφιση απαιτεί το ICD. Το DSM και το ICD είναι ένα λεξικό διάγνωσης, ένα παγκοσμίως συμφωνημένο εργαλείο βάσει του οποίου πιστοποιούνται οι νόσοι και γίνεται η κλινική χορήγηση των αντιψυχωσικών φαρμάκων. Θεωρείται δε από πολλούς η «Βίβλος» της σύγχρονης ψυχιατρικής. Η κοινή λογική λέει ότι για να θεωρηθεί ότι πάσχεις από κάποια αρρώστια, πρέπει να παρουσιάζεις έναν αριθμό συμπτωμάτων. Με βάση το DSM όταν ο «ασθενής» έχει τουλάχιστον 3 από τα 5 συμπτώματα, τότε μπορεί να θεωρηθεί πάσχων.

Γιατί πρέπει να μας προβληματίσει ο τρόπος που γίνεται η διάγνωση;

Όπως έγραψε πρόσφατα o Peter Gøtzsche σε άρθρο της Guardian, ο ορισμός που δίνεται για τις ψυχιατρικές διαταραχές είναι πλατύς και αόριστος με αποτέλεσμα σε πολλούς ανθρώπους να δίνεται λανθασμένη διάγνωση. Tα διαγνωστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται δεν υπάρχουν a priori, αλλά δημιουργούνται κατόπιν ψηφίσματος και εισάγονται στο DSM. Αυτό που ψηφίζεται είναι ένα σύστημα ταξινόμησης των συμπτωμάτων. Σκεφτείτε μόνο το ότι το DSM χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε μια προσπάθεια θεραπείας στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η δεύτερη εκδοχή του (1968), η οποία βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη ψυχοδυναμική θεωρία, δέχτηκε σκληρή κριτική από ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, δεδομένου ότι η ομοφυλοφιλία είχε καταγραφεί ως ψυχική διαταραχή. Το DSM έχει αναθεωρηθεί αρκετές φορές από τότε αλλά, δεδομένου του ότι καμία διάγνωση δεν υποστηρίζεται από αντικειμενικά ιατρικά στοιχεία και του ότι κανένα DSM δεν έχει αντέξει στο πέρασμα του χρόνου, η αξιοπιστία του ως διαγνωστικό σύστημα αμφισβητείται.

Το αποτέλεσμα είναι ότι άνθρωποι οι οποίοι πάσχουν από ψυχική οδύνη αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή, χωρίς να γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργούν τα φάρμακα αυτά. Αυτό σύμφωνα με τoν Peter Gøtzsche έχει οδηγήσει στην αυξανόμενη εξάρτηση από τα ψυχοφάρμακα, τα οποία πολλές φορές αντί να αντιμετωπίζουν, προκαλούν τα συμπτώματα τα οποία υποτίθεται ότι καταπολεμούν. Έρευνα του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA), που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, δείχνει ότι τα ψυχοφάρμακα πολλές φορές εντείνουν την κατάθλιψη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των αυτοκτονιών ειδικότερα στις νέες ηλικίες μέχρι τα 40.

Η καθαρά οργανική αντιμετώπιση μιας ψυχικής νόσου αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο σαν το άθροισμα των ατομικών κυττάρων του, εξαιρώντας από την κουβέντα τον παράγοντα κοινωνία και συντηρώντας έτσι ένα τρόπο ζωής ο οποίος χωρίς φάρμακα ίσως να ήταν μη-βιώσιμος. Αυτή η τάση της ψυχιατρικής είναι απόρροια και συντηρεί το νεοφιλεύθερο οικονομικό μοντέλο που προάγει το πρότυπο του εργασιομανή. Τα φάρμακα ναρκώνουν, δεν θεραπεύουν για να μπορέσει ο εξαντλημένος, βαριεστημένος, μηχανοποιημένος εργάτης να εξακολουθεί να σηκώνεται το πρωί για δουλειά. Η γενιά μας, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη γενιά, όπως έγραψε η JD Taylor, «είναι αγχώδης, παρανοϊκή, ανήσυχη και εξαντλημένη» και, η κανονικοποίηση όλων αυτών των ψυχιατρικών διαταραχών, οδηγεί στην παθητική αποδοχή τους ως ατυχή, αλλά αναπόφευκτα στοιχεία της κοινωνίας μας και του δρόμου προς την εργασιακή επιτυχία.

Το άγχος και ο φόβος, λέει η Taylor, είναι ψυχολογικά σημάδια ενός εξουσιαστικού μοντέλου το οποίο εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες. Όμως, εξηγεί, ένα ιδιαίτερο είδος άγχους και φόβου εμφανίζεται στον οικονομικό καπιταλισμό μέσω των διαρκώς αυξανόμενων πιέσεων τις οποίες δέχεται αυτός που ζει και εργάζεται στη νεοφιλελεύθερη κοινωνία. Το άγχος, η κούραση, η ανασφάλεια στον εργασιακό χώρο και η κατάθλιψη, αποδίδονται στο ίδιο το άτομο, στην ατομική ανικανότητά του να ανταπεξέλθει στον υπερβολικό φόρτο εργασίας του, το οποίο όντας άρρωστο πια και μη μπορώντας να αποδώσει, αυτο-ενοχοποιείται, καταφεύγοντας πλέον στην μοναδική διέξοδο, αυτή των φαρμάκων. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο συντηρείται κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργώντας συναισθήματα ανεπάρκειας και άγχους στο ίδιο το άτομο χωρίς να του επιτρέπει ποτέ να μπει στην διαδικασία τελικά να αναρωτηθεί γιατί εξακολουθεί να εργάζεται έτσι, όταν το ίδιο το σύστημα είναι άρρωστο και κατ’ επέκταση τον αρρωσταίνει.

Πολλοί, μην μπορώντας να λειτουργήσουν σε αυτό το σύστημα, αποκλείονται από τον εργασιακό χώρο. Το πρόβλημα ακριβώς είναι ότι οι ιδέες για την ψυχική υγεία, όπως δείχνει και η ιστορία του DSM το οποίο συνέχεια ανανεώνεται και εμπλουτίζεται με νέες διαταραχές, είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις κοινωνικο-πολiτικο-οικονομικές συνθήκες στις οποίες εμφανίζονται. Αυτές πρέπει να μας προβληματίσουν. Αυτές πρέπει να αλλάξουν.

Η απάντηση δεν είναι απαραίτητα η μη-χορήγηση φαρμάκων, αλλά η ενημερωμένη επιλογή του «ασθενή» για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διάγνωση και, ως εκ τούτου, των φαρμάκων που παίρνει, μου εξηγεί η παλιά μου συμφοιτήτρία η Ελένη, η οποία τώρα κάνει το διδακτορικό της στα «Πρώτα Στάδια της Ψύχωσης». Η πολιτικοποίηση της κουβέντας γύρω από την ψυχιατρική και η προσεκτική ακρόαση της προσωπικής ιστορίας του κάθε ασθενή (l' ecoute du recit), είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. «Σήμερα είμαστε τελειωμένοι, ικανοί να δουλέψουμε μόνο για πολύ λίγα χρόνια ακόμη, σε κακοπληρωμένες δουλειές, πριν βρεθούμε πεταμένοι στο περιθώριο από τις αγορές εργασίες λόγω μη παραγωγικότητας», γράφει η Taylor, «...τα πράγματα θα χειροτερέψουν αν δεν πολιτικοποιήσουμε το άγχος και την κατάθλιψη και δεν ξεκινήσουμε αγώνα ώστε να βάλουμε σε προτεραιότητα την καλή υγεία των ατόμων στις κοινωνίες μας».

Τώρα που γράφω, το βίντεο με το ξέσπασμα του Μπούκουρα στα έδρανα της Βουλής έχει γίνει viral.
Απ’ ότι φαίνεται ακόμα και οι χρυσαυγίτες έχουν αδυναμίες.
Τα Lexotanil και τα Ladose μάλλον δεν κάνουν διακρίσεις.

Πηγή: vice

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot