Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία αναφαίρετα δικαιώματα που και σήμερα απειλούνται από μνημονιακές πολιτικές που ευτελίζουν την ανθρώπινη ζωή.
41 χρόνια μετά το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ!
41 χρόνια μετά το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!  Στο δάκρυ, στον ιδρώτα, στη σφιγμένη γροθιά του βιοπαλαιστή, του άνεργου νέου...
Αντί μνημόσυνου ή επετειακών αναφορών μοιράζομαι μαζί σας το ποίημα του Τάσσου Λειβαδίτη.

Λειβαδίτης - Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές.
Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ‘ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα ‘ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Ιωάννα Ρούφα