Την εποχή του Facebook, του Twitter και του Instagram όλα είναι πιο εύκολα. Οι φιλίες, οι σχέσεις, το φλερτ, οι συνεννοήσεις και οι παρεξηγήσεις.

Αρκεί να ξέρεις πως θα τις χειριστείς, ποιες θα σου διδάξουν πράγματα, ποιες θα κρατήσεις και ποιες θα σβήσεις. Σε μια εποχή που αν δε σου αρέσει κάποιος ή κάτι μπορείς να το σβήσεις, ξαφνικά όλα είναι πανεύκολα. Δε σε ενδιαφέρει αν αυτό εξαφανίζει την προσωπική επαφή και μετέπειτα την προσωπικότητά σου, αφού έτσι σου έχει μάθει η φαύλη αυτή κοινωνία. Να τα δέχεσαι και να τα σβήνεις όλα με ένα κουμπί. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που ο καθένας εκεί έξω καλείται να παίξει δίχως να το βαριέται και να το πετά στην άκρη όπως όταν ήτανε μικρός, αλλά να το ζητά ξανά και ξανά.

Το savoirville.gr λέει πως ανοίγεις, λοιπόν, το facebook, βλέπεις ένα, δύο, τρία, δεκατρία αιτήματα φιλίας, τσεκάρεις ποιος θέλει να γίνει φίλος/η σου, βλέπεις αν έχετε κοινούς φίλους, αν οι φωτογραφίες του σε πείθουν πως δεν πρόκειται για έναν μανιακό stalker και τελικά αποφασίζεις. Πριν πατήσεις όμως, το κουμπί της αποδοχής που θα επισφραγίσει τη διαδικτυακή σας «φιλία» σκέφτεσαι «Άραγε, υπάρχει διαδικτυακή φιλία και τι είναι αυτό που τη διακρίνει από την πραγματική φιλία;».

Πριν σου απαντήσω σε αυτή τη ρητορική ερώτηση θα σου πω μία ιστορία. Ίσως και δύο. Όσα είναι και τα σημαντικότερα άτομα που έχω στη ζωή μου και γνώρισα μέσω διαδικτύου.

Επειδή, ladies first την κολλητή μου τη Χρυσάνθη, τη γνώρισα στο Γυμνάσιο κάπου μεταξύ Facebook και ενός forum μόδας, από εκείνα τα γλυκούλικα, κοριτσίστικα, υπαρξιακά και λίγο bitchy. Ανάθεμα και πόσα κορίτσια μπορεί να γνωρίσει κάποια εκεί μέσα. Είναι από εκείνα τα κορίτσια που όταν τα γνωρίζεις θες αμέσως να τα κάνεις φίλες σου, να τους πρήξεις με τα ψυχολογικά και υπαρξιακά σου ερωτήματα, να τα ρωτήσεις αν ο Ερμής είναι ανάδρομος επειδή θα σου απαντήσουν με απόλυτη φυσικότητα και να τα βγάλεις έξω για ατελείωτο clubbing. Όσο για την απόσταση που μας χωρίζει; Είναι από εκείνα τα κορίτσια που θα ταξίδευες παντού για αυτές ή με αυτές, γιατί αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν.

Πριν προλάβεις να βγάλεις το χαρτομάντηλο για την ιστορία με τη σχέση εξ αποστάσεως που μόλις διάβασες θα σε πάω στο αγόρι της παρέας, τον Δημήτρη. Τον κολλητό μου τον γνώρισα, επίσης, μέσω Facebook κάπου στο τέλος των αγαπημένων Πανελληνίων. Αν με ρωτήσει κανείς αν φανταζόμουν ποτέ πως το άτομο που θα με ρωτούσε για βάσεις, μόρια και σχολές θα κατέληγε να είναι το άτομο με το οποίο έχω αγοράσει σουτιέν μαζί του και κάθε φορά που τρώω φρίκες στα ερωτικά θα είναι εκεί να με προσγειώνει με το «Μαρία, όχι πάλι!», θα του πω όχι. Πριν προλάβεις να πεις πως δεν υπάρχει πραγματική φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι και σε ένα κορίτσι θα σου πω πως αυτό πίστευα κι εγώ μέχρι που τον γνώρισα από κοντά. Ο Δημήτρης είναι από εκείνα τα αγόρια που ζητάνε όλα τα κορίτσια, που θες να τα βλέπεις ευτυχισμένα μέχρι αηδίας, να τα γνωρίσεις στις φίλες σου και να τους μιλάς 24/7 για τη σκάρτη ερωτική σου ζωή ή για τον βαρετό καθηγητή της σχολής σου χωρίς καν να χασμουριέται. Και αν βαρεθεί μπορείς απλά να του τάξεις μία έξοδο με εμένα και τη Χρυσάνθη.

Η σκοπιμότητα των δύο αυτών ιστοριών δεν αποτελεί ούτε κοινωνικό πείραμα ούτε κάποιο μύθο με πρίγκιπες και πράσσειν άλογα. Είναι μία πραγματικότητα που κρύβεται καλά κρυμμένη πίσω από οθόνες και πληκτρολόγια. Σημασία δεν έχει πώς γνωρίζεις κάποιον, κάθε πόσο τον βλέπεις ή από πότε γνωρίζεστε, αλλά ότι κάθε φορά που βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο δε φοβάστε να δείξετε τον πραγματικό σας εαυτό, γελάτε και τρώτε μέχρι σκασμού δίχως να ντρέπεστε και κάνετε όνειρα μαζί. Οπότε κάθε φορά που αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από την οθόνη σου έχω να σου πω να μη φοβηθείς να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό γιατί που ξέρεις… μπορεί σε μερικά χρόνια από τώρα να τριγυρνάτε μαζί μεθυσμένοι και να προγραμματίζετε το επόμενό σας ταξίδι.

Και ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος στη σχέση του; Αν έχουμε παιδιά, θα έχεις προσέξει ότι αυτό είναι κάτι που το αποζητάνε και τα ίδια. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Εάν έχεις παιδί ή παιδιά, ξέρεις ότι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο είναι να τους δίνεις αγάπη. Και όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις, έτσι και για την αγάπη το παράδειγμα το δίνουν οι ίδιοι οι γονείς. Εάν δεν είσαι και δεν δείχνεις ευτυχισμένη με τον άντρα σου, τι θα μάθει αλήθεια το παιδί για την αγάπη;

Πολλοί γονείς αποφεύγουν να εκφράζονται ελεύθερα όταν είναι τα παιδιά τους μπροστά για να μη ζηλέψουν, γιατί δεν πρέπει, για να μην πονηρευτούν. Τι λένε όμως οι επιστήμονες και τα αναφέρει το faysbook.gr;

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι καλό να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε μπροστά στα παιδιά μας, να είμαστε τρυφεροί και δοτικοί. Έτσι θα μάθουν και αυτά πώς να δίνουν αγάπη και πώς να την εκφράζουν. Επίσης, τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια βλέποντας τους γονείς τους δεμένους, και το θέμα της ασφάλειας είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια στην πνευματική και ψυχική τους ανάπτυξη.

Είναι ακόμα σημαντικό να τους περνάμε το μήνυμα ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν ανάγκη να μένουν και λίγο μόνοι, χωρίς όμως τα παιδιά να νιώθουν παραμελημένα και «εκτός» της οικογενειακής θαλπωρής.

Μοιράστε, λοιπόν, φιλιά και αγκαλιές, αλλά μην τις διοχετεύετε μόνο στα παιδιά σας. Το να φιλάς το παιδί σου και αμέσως μετά να τσακώνεσαι με τον σύντροφό σου ή να μιλάς άσχημα για εκείνον, διχάζει το παιδί το οποίο μεγαλώνοντας θα αντιμετωπίσει προβλήματα στις δικές του διαπροσωπικές σχέσεις.

Οι άνθρωποι δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο καλοί στην κρίση τους για τις φιλίες, όσο νομίζουν.

Μόνο οι μισοί από όσους θεωρούμε ως φίλους μας, νιώθουν το ίδιο και μάς βλέπουν ως φίλους τους, σύμφωνα τουλάχιστον με μια νέα αμερικανο-ισραηλινή επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του ΜΙΤ και του Τελ Αβίβ, με επικεφαλής τους Αμπντουλάχ Αλμαατούκ και Ερέζ Σμουέλι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, μελέτησαν τη φιλία και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μάλλον... πάσχει από αμοιβαιότητα και ασυμμετρία.

Εξαιτίας αυτής της αδυναμίας να ξεκαθαρίσει κανείς ποιοί είναι οι πραγματικοί φίλοι του, έχει περιορισμένες δυνατότητες επηρεασμού του περίγυρού του.

Αυτό έχει επίσης επίπτωση στη δυνατότητα εταιριών και άλλων κοινωνικών ομάδων να ασκήσουν επιρροή, να διαχύσουν πληροφορίες και να προβάλλουν τις απόψεις ή τα προϊόντα τους.

«Φαίνεται πως είμαστε πολύ κακοί κριτές του ποιοί είναι οι φίλοι μας», δήλωσε ο Σμουέλι. «Και αυτή η δυσκολία να διακρίνουμε την αμοιβαιότητα, περιορίζει σημαντικά την ικανότητά μας για συνεργατικές συμφωνίες».

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια σειρά από κοινωνικά πειράματα, ανέλυσαν στοιχεία από προηγούμενες μελέτες και ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο που είναι πιο αντικειμενικός αξιολογητής της αμοιβαιότητας μιας φιλίας, όταν τροφοδοτηθεί με διάφορα δεδομένα (π.χ. κινητής τηλεφωνίας).

Χρησιμοποιώντας όλα τα παραπάνω, οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν μια μεγάλη «ψαλίδα»: ενώ το 95% των ανθρώπων πιστεύουν ότι οι φιλικές σχέσεις τους είναι αμοιβαίες, στην πραγματικότητα μόνο το 50% των φίλων τους ανταποκρίνεται στην φιλία με τον ίδιο τρόπο.

Οι αμοιβαίες φιλίες θεωρούνται σημαντικές, μεταξύ άλλων, επειδή διευκολύνουν την κοινωνική επιρροή (όπως δείχνει και το Facebook).

Η κοινωνική επιρροή, με τη σειρά της, διευκολύνει την κινητοποίηση γύρω από διάφορους κοινωνικούς στόχους, όπως πολιτικές διαδηλώσεις, απεργίες, καμπάνιες νέων προϊόντων κ.α.

Ακόμη, οι επιστήμονες γνωρίζουν ήδη ότι η αμοιβαία φιλία οδηγεί σε αλλαγή της συμπεριφοράς σε διάφορες συνήθειες, ωθώντας σε διακοπή του καπνίσματος ή του αλκοόλ, σε μείωση του βάρους κ.α.

Γι' αυτό, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη φιλία, επηρεάζουν και το πόση επίδραση μπορούν να ασκήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους σε ατομικό ή σε συλλογικό επίπεδο.

Η νέα μελέτη απομυθοποιεί μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη: ότι αν κάποιος θεωρεί φίλο του κάποιον άλλο, ο τελευταίος συνήθως αισθάνεται το ίδιο.

Παρά τη διάχυτη προσδοκία, η αμοιβαιότητα είναι λιγότερο συχνή. Η αυταπάτη αυτή για τις φιλίες, κατά τους ερευνητές, πιθανώς έχει να κάνει με την απροθυμία ενός ανθρώπου να υποσκάψει την εικόνα που έχει για τον ίδιο τον εαυτό του ως αξιαγάπητο, αξιόπιστο κλπ.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ