Πριν το Πάσχα η δημιουργία του νέου πολιτικού σχήματος

 

 

Κώστας Καΐσερλης: «Η επόμενη 5ετία για την κοινωνία της Κω είναι φοβερά καθοριστική για τα επόμενα είκοσι χρόνια»

 

«Εάν αφήσουμε άλλα πέντε χρόνια να περάσει αυτή η υπόθεση της αδράνειας και του ωχαδερφισμού και των φωστήρων που θα μας σώσουν, όποιοι κι αν είναι αυτοί, τότε χαθήκαμε»

 

 

 

«Δεν υπάρχει κοινωνική παρέμβαση, συλλογική παρέμβαση, συμμετοχική παρέμβαση. Αυτό, σε μια κοινωνία μικρή όπως είναι της Κω, είναι εγκληματική πράξη και θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το αναδείξουμε»

 

 

«Πιστεύω ότι αυτό που συνέβη τις τελευταίες ημέρες στην Κω με την διαμαρτυρία για το νοσοκομείο που ξεκινάει από ασύνταχτες ομάδες ανθρώπων, κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, είναι μια αχτίδα φωτός μπροστά σε μια ερημιά»

 

«Οι δήμοι είναι απέναντι στην κεντρική εξουσία. Οι δήμοι είναι το πρώτο κύτταρο της δημοκρατίας μας. Αν αυτό δεν είναι υγιές κύτταρο, θα μολύνει όλο το σώμα»

 

«Η πολιτική έχει άμεση σχέση με την επιστήμη γιατί χωρίς την επιστήμη δεν μπορεί να προχωρήσει ένας πολιτικός»

 

 

«Οι νέοι άνθρωποι έχουν τεράστια δύναμη μέσα τους να επιτύχουν το ακατόρθωτο. Ποιο; Να πεισθούν ότι, ο ατομικισμός δεν οδηγεί στην επιβίωση των κοινωνιών»

 

 

Την πρώτη του συνέντευξη μετά τη δημοσιοποίηση της «κίνησης» των τεσσάρων πρώην δημάρχων δίνει στον «Σ» ο Κώστας Καΐσερλης.

Η συνέντευξη κινήθηκε στο ιδεολογικό μέρος της πρωτοβουλίας και όχι σε επί μέρους ζητήματα της καθημερινότητας, τα οποία βεβαίως είναι σημαντικά και θα τεθούν στην πορεία, προκειμένου να αντιληφθούμε – όσο αυτό είναι δυνατόν μέσα σε αυτό το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα – το «προφίλ» του πολιτικού σχήματος το οποίο, όπως μας είπε ο κ. Καΐσερλης, αναμένεται να σχηματοποιηθεί πριν από το Πάσχα.

Θεωρείται βέβαιο ότι η «κίνηση» τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα προκαλώντας «πονοκέφαλο» σε «πρωταγωνιστές» της τοπικής πολιτικής σκηνής, όμως δεν παύει να είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, κάτι που αποδέχονται οι πρώην δήμαρχοι.

Παρά ταύτα, αφουγκραζόμενοι τη δυσαρέσκεια πολλών πολιτών συνεχίζουν την προσπάθεια ευελπιστώντας πως θα αποφέρει καρπούς, προκειμένου «να σπάσει αυτή η σύγκρουση, αυτή η στείρα αντιπαράθεση» όπως επισημαίνει ο κ. Καΐσερλης. Τα κυρίαρχα ζήτημα που θέτουν, είναι αφενός η οργάνωση του δήμου έτσι ώστε να ανταποκριθεί «στον πλούτο της κοινωνίας μας και στις ανάγκες ενός τεράστιου αριθμού συνδημοτών μας», αφετέρου, η αφύπνιση και η ενεργοποίηση της κοινωνίας.

 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

Ερ: Κύριε Καίσερλη, κατ’ αρχάς θα μου επιτρέψετε να πω πως, χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτή τη συνέντευξη, μετά από πολλά χρόνια. Μου φέρνει στο νου εποχές καθαρού πολιτικού λόγου, είτε συμφωνούσε κανείς είτε όχι. Εν πάσει περιπτώσει, ας έρθουμε στο σήμερα. Πείτε μου, τι ήταν αυτό που ώθησε εσάς και τους συναδέλφους σας πρώην δημάρχους, να προβείτε σε αυτή την πρωτοβουλία;

Κ.Κ.: Σίγουρα, οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τα κοινά έχουν πάντα ανησυχίες και προβληματισμούς και πάντα σκέπτονται τι λάθη κάναμε και τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα. Αυτό είναι η βάση, πιστεύω, που έχει ο κάθε άνθρωπος και ειδικά οι μεγαλύτεροι, πάνω στην οποία στηριχθήκαμε για να βρεθούμε. Από εκεί και πέρα, δύο ήταν τα θέματα που μας έκαναν να προβληματιστούμε ιδιαίτερα.

 

Το πρώτο ήταν πως, ο δήμος μας, που είναι κυρίως αυτή η εξουσία στην οποία απευθύνεται άμεσα ο πολίτης και περιμένει από αυτόν λύσεις και για θέματα που τον αφορούν και σχετίζονται με την αρμοδιότητα του δήμου, αλλά και με όλα τα υπόλοιπα θέματα της ζωής του. Στον δήμαρχο θα πάνε, εκεί θα χτυπήσουν την πόρτα. Και αυτός ο δήμος δυστυχώς, δεν έχει τη δύναμη, την ικανότητα να ανταποκριθεί σ’ αυτά. Κι όταν λέω δήμος, δεν εννοώ τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας, εννοώ τον Οργανισμό του δήμου, το στελεχιακό δυναμικό, τη σύγχρονη οργάνωσή του και την ανάπτυξή του σε όλα τα χωριά και της περιοχές της Κω. Δυστυχώς, αυτό δεν γίνεται. Άρα, αφού αυτό είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι απτό, πρέπει να το κάνουμε. Ένα μέλημα αυτής της κοινωνίας είναι να εστιάσουμε την προσοχή μας στο κατά πόσο μπορεί να οργανωθεί ένας δήμος όπως είναι οργανωμένες και όλες οι καλές επιχειρήσεις του κόσμου. Ένας, λοιπόν, στόχος είναι, να δείξουμε την αναγκαιότητα και να πούμε ότι, δεν ευθύνονται οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας, ευθύνεται το σύστημα που δεν προωθεί συγκροτημένες δράσεις ώστε ο Οργανισμός του δήμου να ανταποκρίνεται στον πλούτο της κοινωνίας μας και στις ανάγκες ενός τεράστιου αριθμού συνδημοτών μας.

Ερ: Όταν λέμε σύστημα όμως, στο σύστημα είναι και οι εκλεγμένοι είμαστε κι εμείς οι πολίτες. Άρα, υπάρχουν ευθύνες και στους εκλεγμένους για την κατηφόρα που έχουμε πάρει.

Κ.Κ.: Βεβαίως υπάρχουν ευθύνες και κυρίως οι πολύ μεγάλες ευθύνες ξεκινάνε από την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Από το 2010 και μετά ξεκίνησε μια, θα έλεγα, δραματική, επιθετική προσπάθεια απαξίωσης των θεσμών, ειδικά των αποκεντρωμένων θεσμών, γιατί στηρίχθηκαν ως αιτιολογία στη μη εύρεση χρημάτων, στα οικονομικά προβλήματα, και αυτό οδήγησε στο να μειώνεται ο αριθμός των στελεχών, να παραμένουν ηλικιωμένοι άνθρωποι στο δήμο και να μην αντικαθιστώνται με νέα στελέχη, με νέους ανθρώπους, όταν στην κοινωνία μας αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα, στην κοινωνία μας ο ανθρώπινος πλούτος συνεχώς αυξάνεται, οι επιστήμονές μας είναι κάθε μέρα και περισσότεροι.

 

Ερ: Όλα αυτά τα γνωρίζουμε. Ξεκίνησαν πριν χρόνια από την κεντρική διοίκηση, την Ευρώπη κ.λ.π. Οι δήμοι θα μπορούσαν να βάλουν φρένο; Είχαν τη δυνατότητα ή την ικανότητα;

Κ.Κ.: Αυτό το συζητήσαμε πάρα πολύ και είπαμε το εξής: Οι πολίτες που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά και πρέπει να θέλουν να ασχοληθούν πολλοί πολίτες με τα κοινά, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, όταν θα πάνε στον δήμο το πρώτο που θα πρέπει να κάνουν είναι, η στοιχειοθέτηση ενός σύγχρονου Οργανισμού και η απαίτηση στο να καλυφθεί αυτός ο Οργανισμός με στελεχιακό δυναμικό. Αν αυτό δεν γίνει, προσωπικά εμείς οι τέσσερις, αλλά και όχι μόνο εμείς, λένε στους νέους ανθρώπους να φύγουν από τον δήμο.

Ερ: Άρα, είχαν τη δυνατότητα να αντιδράσουν το 2010 οι δήμοι και δεν το έκαναν.

Κ.Κ.: Όχι μόνο το 2010, πάντοτε πρέπει να αντιδρούν οι δήμοι. Οι δήμοι είναι απέναντι στην κεντρική εξουσία. Οι δήμοι είναι το πρώτο κύτταρο της δημοκρατίας μας. Αν αυτό δεν είναι υγιές κύτταρο, θα μολύνει όλο το σώμα.

Ερ: Δεν διαφωνώ. Γιατί όμως δεν στάθηκαν απέναντι σε όλα αυτά που έρχονταν; Για ποιο λόγο;

Κ.Κ.: Είναι ο ίδιος λόγος που σχετίζεται και με το γιατί η κοινωνία μας είναι απαθής. Γιατί δυστυχώς, έχουμε σταδιακά μπει στην εντύπωση και στην αντίληψη ότι, θα πρέπει να τα περιμένουμε από τους άλλους και κυρίως από την κεντρική εξουσία.

Ερ: Περιμέναμε και περιμένουν να μας σώσει ο από μηχανής θεός…

Κ.Κ.: Ακριβώς.

Ερ: Αναφέρεστε συνεχώς σε επιστήμονες, αρκετοί από τους οποίους να σημειώσω ότι ασχολούνται με αλλότρια εργασία, καθώς και σε επιχειρηματίες. Όμως, η πλειονότητα του νησιού μας αποτελείται από υπαλλήλους, εργάτες, από ανθρώπους εκτός επιστήμης και επιχειρηματικότητας. Γιατί δεν αναφέρεστε και σε αυτούς;

Κ.Κ.: Μα και σε αυτές τις τάξεις ανθρώπων υπάρχουν γνώστες και επιστήμονες. Ο σημερινός εργάτης δεν είναι ο εργάτης τού πριν 50-60 χρόνια. Έχει ένα κομπιούτερ που μπορεί να δει μέσα από αυτό τα πάντα, συναναστρέφεται και ακούει τα πάντα και άρα, ο πλούτος των γνώσεών του είναι πολύ μεγαλύτερος.

 

Ερ: Άρα λέτε ότι, η επιστημοσύνη και η επιχειρηματικότητα έχουν άμεση σχέση με την παραγωγή πολιτικής σκέψης; Το ρωτάω διότι, τόσα χρόνια μας διοικούν επιστήμονες και επιχειρηματίες.

Κ.Κ.: Δεν εννοώ αυτό, εννοώ το εξής: Όταν μια κοινωνία αναπτύσσεται και η ανάπτυξή της σχετίζεται όχι μόνο με την οικονομία αλλά και με το κοινωνικό περιβάλλον της, τότε, είναι βέβαιο ότι ο πλούτος των γνώσεων είναι εκείνος ο οποίος απαιτεί πολύ περισσότερα πράγματα. Δυστυχώς, οι επιστήμονές μας, και το είπατε εσείς, κατευθύνονται μόνο σε μία κατεύθυνση που είναι η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και από εκεί και πέρα μένουν απαθείς στο να σωθούν από τρίτους παράγοντες και όχι από τους ίδιους, ενώ έχουν μάθει πολύ περισσότερα.

Ερ: Αυτό θέλω να ξεκαθαρίσετε. Δηλαδή, η πολιτική έχει άμεση σχέση με την επιστήμη και την επιχειρηματικότητα ή είναι μια άλλη σκέψη;

Κ.Κ.: Η πολιτική έχει άμεση σχέση με την επιστήμη γιατί χωρίς την επιστήμη δεν μπορεί να προχωρήσει ένας πολιτικός.

Ερ: Ακούμε αυτές τις ημέρες, φαντάζομαι τα ακούτε κι εσείς, ότι, οι τέσσερις δήμαρχοι έχετε την εμπειρία, θητεύσατε σε περιόδους πολύ καλές αλλά και δύσκολες, όμως, τι κάνατε για να μπουν γερά θεμέλια στην Κω; Δεν αναφέρομαι σε έργα, διότι έργα έγιναν, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο, έτσι ώστε να μην μας «φάει» η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.

Κ.Κ.: Πρέπει να αντιληφθούμε ότι, τα περιθώρια παρέμβασης των δήμων σε τέτοιου είδους θέματα είναι περιορισμένα. Ξέρουμε πολύ καλά ότι, η κεντρική πολιτική σκηνή είναι αυτή η οποία κατευθύνει και καθοδηγεί τα πράγματα και παράλληλα τα ελέγχει. Δεν είναι η δύναμη της αυτοδιοίκησης τεράστια για να πούμε ότι μπορεί να υπεισέλθει και σε θέματα που σχετίζονται με το πολιτικό – κοινωνικό περιβάλλον και την ανάδειξή του σε πολύ υψηλά επίπεδα. Όμως, θέματα που σχετίζονται με την δικαιοσύνη, την ισότητα, τη συνοχή, την εποχή εκείνη τα κάναμε. Την εποχή εκείνη εδραιώθηκαν. Αλλά δυστυχώς, οι διεθνείς εξελίξεις, η παγκοσμιοποίηση, η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι γραφειοκράτες της, ο οικονομικός έλεγχος από εκεί και παράλληλα μέσω των εθνικών κυβερνήσεων των κοινωνιών και της αυτοτελούς και αυτόνομης ανάπτυξής τους, είναι αυτά που οδήγησαν σταδιακά – και δεν ευθύνονται οι δήμοι πλέον ή οι δήμαρχοι – τις κοινωνίες, άρα και τους δήμους, να είναι υποτελείς και υποχείρια άλλων κατευθύνσεων.

 

Γι αυτό και είπαμε, επειδή παρεξηγηθήκαμε και οι τέσσερις δήμαρχοι, ότι, οι τοποθετήσεις μας δεν αφορούν τον συγκεκριμένο δήμο ή την συγκεκριμένη δημοτική αρχή. Αυτές οι παρατηρήσεις που κάνουμε και οι προτάσεις μας, σχετίζονται με μία σειρά ομάδων, αρχών, εξουσιών αλλά και πολιτών που είναι συνυπεύθυνοι – ανάλογα βέβαια με το βάρος του καθενός το οποίο είναι διαφορετικό – σ’ αυτήν την κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα και την οποία δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει. Ποια κατάσταση; Δεν υπάρχει κοινωνική παρέμβαση, συλλογική παρέμβαση, συμμετοχική παρέμβαση. Και κυρίως οι πολίτες, κι εγώ κι ο καθένας μας, ασχολείται με την οικογένειά του και με τον εαυτό του. Αυτό, σε μια κοινωνία μικρή όπως είναι της Κω, είναι εγκληματική πράξη και θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το αναδείξουμε.

Θα σας πω μερικά παραδείγματα, για να γίνουν κατανοητά. Διάβασα ότι κάλεσε ο περιφερειάρχης τον δήμαρχο και τον αντιδήμαρχο για να συζητήσουν τα θέματα της Κω. Μια ενέργεια που χειροκροτείται από όλους. Αυτή η ενέργεια, και δεν κατηγορώ κανέναν, είναι για μένα εναντίον της συλλογικότητας, όταν την ίδια στιγμή έξι επαρχιακοί σύμβουλοι δεν κάθισαν στο ίδιο τραπέζι να συζητήσουν. Προσέξτε να δείτε από πού ξεκινάει η συλλογικότητα. Όταν οι έξι επαρχιακοί σύμβουλοι δεν φώναξαν δέκα συγκροτημένους φορείς της Κω να συζητήσουν τα τοπικά θέματα και συλλογικά να απευθύνουν τις προτάσεις. Αντιλαμβάνεστε τι θέλω να πω;

Ερ: Απόλυτα.

Κ.Κ.: Άλλο παράδειγμα. Βεβαίως πρέπει να προχωρήσουν τα ιαματικά λουτρά. Και ο δήμος μας αναθέτει σε μια εταιρεία την κατάθεση μιας πρότασης ανάπτυξης και αξιοποίησής τους. Η κοινωνία έχει πάρει μέρος σ’ αυτό; Η κοινωνία έχει πει προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι αυτή η αξιοποίηση; Η κοινωνία είναι αυτή που αύριο θα κινητοποιηθεί και θα διεκδικήσει την όποια λύση έχει και αυτή καταθέσει; Θυμάστε τι γινότανε όταν είχαμε το πρόβλημα της Καζέρμας; Λαϊκές συνελεύσεις…

Κινητοποιούταν πρώτα ο κόσμος για να πειστεί μια κυβέρνηση ή ένας δήμος να προχωρήσει. Τώρα θα πάμε να λύσουμε το θέμα της Καζέρμας χωρίς να τα πάρει κανένας είδηση. Ε, αυτό δεν γίνεται.

Ερ: Άρα, έχουν τεράστιες ευθύνες οι δημοτικές μας αρχές. Δεν υπάρχει αυτή η συλλογικότητα.

Κ.Κ.: Όλοι μας έχουμε ευθύνες.

Ερ: Ναι όλοι μας, αλλά δεν έχει ο πολίτης την ίδια ευθύνη με τον όποιο δήμαρχο. Αυτός θα συγκαλέσει λαϊκές συνελεύσεις, αυτός θα ενημερώσει τον κόσμο, αυτός θα πείσει για την «αλήθεια» του.

Κ.Κ.: Γι αυτό είπαμε ότι, η επόμενη 5ετία για το νησί της Κω είναι καθοριστική. Δεν μιλάμε για τώρα. Ότι έχει γίνει, έχει γίνει. Δεν θέλουμε να πάμε στο παρελθόν. Η επόμενη 5ετία για την κοινωνία της Κω είναι φοβερά καθοριστική για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Εάν αφήσουμε άλλα πέντε χρόνια να περάσει αυτή η υπόθεση της αδράνειας και του ωχαδερφισμού στην κοινωνία της Κω και των φωστήρων που θα μας σώσουν, όποιοι κι αν είναι αυτοί, τότε χαθήκαμε.

Ερ: Οφείλουμε να κρίνουμε τις δημοτικές μας αρχές, αυτές είχαν και έχουν την ευθύνη. Δεν μπορούμε να μιλάμε γενικά και αόριστα χωρίς να αναφερόμαστε σε ενέργειές τους.

Κ.Κ.: Να σας πω κάτι. Προβληματιστήκαμε σε αυτό αν θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια κριτική των πραγμάτων. Έχουμε την εντύπωση ότι, σαν κοινωνία και όλες οι παρατάξεις αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να αφήσουν το παρελθόν. Θα πρέπει να πούμε ποιο είναι το σωστό και το λέμε. Δεν το αμφισβητεί κανένας. Πρέπει να οργανωθεί δήμος μας. Το πώς θα οργανωθεί; Πρέπει να μπει στην κοινωνία αυτό το θέμα. Δεν μπορεί ο πολίτης του Πυλίου ή της Αντιμάχειας, της Καρδάμαινας, της Κεφάλου, να μην έχει στήριξη άμεση σε καθημερινά θέματα. Αδικεί τους ίδιους τους εκπροσώπους μας, αδικεί τον δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο αυτό το πράγμα. Αυτό δεν το βλέπουν; Είναι δυνατόν να πάνε και να καλύψουν τα πάντα με ένα τέτοιο Οργανισμό; Δεν πρέπει να το απαιτήσουν; Το ίδιο δεν συνέβη με τα τρένα; Απλό παράδειγμα. 2200 εργαζόμενους είχαν πριν από το 2010 και τους πήγαν στους 700. Δεν λέω να πάνε στους 3000. Φτιάξτε το σωστά ώστε να ανταποκρίνεται το στελεχιακό δυναμικό με τις ανάγκες και με την προοπτική ανάπτυξης των τρένων, όπως και με την προοπτική ανάπτυξης της Κω.

Ερ: Συμμετοχική διαδικασία. Δυο λέξεις που θυμάμαι να τις λέτε πριν πολλά χρόνια. Κάποτε βέβαια, συμμετείχαν οι πολίτες…

Κ.Κ.: Το ένα θέμα είναι αυτό. Το δεύτερο είναι το προς τα πού θα πάει η Κως. Ρωτήστε όποιον βρείτε μπροστά σας. Δεν ξέρει. Δεν ξέρει πού πάει, τι κάνει και ό,τι ακούει έρχεται και το φωνάζει, το διεκδικεί. Δεν γίνεται. Δεν πρέπει να είναι συγκροτημένη μια κοινωνία στους στόχους της και στο μέλλον της, ειδικά τα νέα παιδιά; Αυτά είναι τα δύο θέματα.

Ερ: Αναφερθήκατε στην μονοκαλλιέργεια του τουρισμού. Υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια έστω ένας «δάσκαλος», αντιλαμβάνεστε πώς το εννοώ, ο οποίος να καθοδηγήσει τον κόσμο προς τα πού να πάει; Συμφωνώ ότι έχουμε όλοι ευθύνες, αλίμονο. Όμως, την κύρια και σοβαρότερη την έχουν οι κυβερνήσεις και οι δημοτικές αρχές.

Κ.Κ.: Το έχετε γράψει δεκάδες φορές, επειδή διαβάζω τον «Σταθμό» και ειδικά τα φοβερά σοβαρά κείμενα ανάπτυξης και προβληματισμού και πολιτικής θεωρίας που είναι πολύ σοβαρά, δεν είναι αστεία. Επιτέλους, αυτό λένε οι τέσσερις άνθρωποι. Επιτέλους, πρέπει να σκεφτούμε. Για αυτό καλέσαμε τους δημοσιογράφους. Πού είναι οι δημοσιογράφοι της εποχής εκείνης, με προβληματισμούς, με επιθέσεις, με κριτικές εναντίον της όποιας εξουσίας;

Ερ: Επιτρέψτε μου να σας διακόψω. Τα τελευταία χρόνια, όταν ένας δημοσιογράφος κάνει αυτά που προείπατε, η δημοτική αρχή του κλείνει την πόρτα. Αυτό που συμβαίνει δεν το έχω ξαναζήσει όσα χρόνια δημοσιογραφώ. Συγχωρήστε με, αλλά επειδή αναφερθήκατε στο ρόλο του δημοσιογράφου, σας είπα τον… πόνο μου.

Κ.Κ.: Όχι, δεν είναι πόνος αυτό, αυτό είναι άδικο, αυτό είναι λάθος. Δεν ξυπνάει η κοινωνία. Αντίθετα, πρέπει να ενεργοποιείται ο έχων την εξουσία, να ευαισθητοποιείται και να αφήνει αυτήν την κριτική, γιατί η κοινωνία μόνο έτσι αναπτύσσεται, δεν αναπτύσσεται διαφορετικά. Οι δημοσιογράφοι μας είναι οι ενδιάμεσοι ισχυροί κρίκοι της εξουσίας με την κοινωνία. Αν αυτό δεν το αφήνουμε να αναπτυχθεί, χαθήκαμε.

Ερ: Κύριε Καΐσερλη, ποια προσόντα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να είναι ηγέτης;

Κ.Κ.: Πρέπει να μελετά, να διαβάζει. Θυμάμαι, το 1978 που κατέβηκα ως υποψήφιος δήμαρχος, για έναν ολόκληρο χρόνο είχα διαβάσει όλη την εξέλιξη της αποκέντρωσης στην Ευρώπη, σχεδόν όλων των κρατών. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αντί να πηγαίνουμε μπροστά, πάμε πίσω. Είναι δυνατόν αυτήν την περίοδο η κοινωνία της Κω που έχει τεράστιο πλούτο οικονομικό, ανθρώπινο, φυσικό, ιστορικό κ.λ.π., να συζητάει για την υγεία όταν σε όλα τα κράτη του κόσμου η πρωτοβάθμια υγεία ανήκει στους δήμους; Αυτοί έχουν την ευθύνη και αυτοί θα πρέπει να χτυπούν το κεφάλι τους για να προχωρούν. Κι εμείς ακόμα εδώ παρακαλούμε τον υπουργό για έναν Παθολόγο και μαθαίνουμε ότι δεν το ήξερε ο πρωθυπουργός και τώρα που το ‘μαθε μπορεί να μας το φτιάξει;

Ερ: Αστειότητες. Ήρθε και ο πρωθυπουργός στην Κω και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και ενημερώθηκαν από πρώτο χέρι για την κατάσταση. Απορώ πως το ανεχόμαστε αλλά πολύ περισσότερο πώς το ανέχεται η δημοτική μας αρχή.

Κ.Κ.: Δεν θέλω να μπω στις πολιτικές και στις ιδεολογικές διαφορές.

Ερ: Δεν θα το σχολίαζα εάν δεν κάνατε την αναφορά. Υπάρχουν ζητήματα που θα τα συζητήσουμε σε επόμενη συνέντευξη.

Κ.Κ.: Εάν θέλουμε να μιλήσουμε για την υγεία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον κ.λ.π., δεν σταματάμε μόνο σε τοπικές μικρές αναφορές. Είναι καθαρά πολιτικό το θέμα. Όταν στα πρώτα χρόνια της θητείας της η υπουργός Παιδείας οδηγεί τους τελειόφοιτους των ιδιωτικών κολεγίων ως καθηγητές και δασκάλους ισότιμους με τα πανεπιστήμια, αντιλαμβανόμαστε πού πάει το πράγμα. Αντί να εδραιώσει και να αναπτύξει την παρουσία των δήμων σε σύγχρονα μέσα ανάπτυξης και διοίκησης των ΔΕΥΑ, πάει στο αντίθετο οδηγώντας και το νερό σε ιδιωτικά χέρια.

Ερ: Θα επιμείνω σε αυτό, διότι η ιδιωτικοποίηση και του νερού, δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Γνωρίζαμε την κατεύθυνση εδώ και χρόνια κι όμως δεν υπήρξε αντίδραση ούτε από την Περιφερειακή Ένωση Δήμων ούτε από την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας.

Κ.Κ.: Οι κοινωνίες πλέον έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο της απάθειας, του ατομικισμού, του ωχαδερφισμού και αφήνουμε τους ηγέτες μας, τοπικούς, περιφερειακούς, κεντρικούς, να μας σώσουν. Ε, δεν πρόκειται να σωθούμε έτσι και γι αυτό ακριβώς λέμε, μπορούμε σαν κοινωνία, σαν δημοτικό συμβούλιο, όλοι μαζί, να συζητήσουμε και να δούμε πώς μπορούμε να ξεκινήσουμε; Είναι δύσκολο το εγχείρημα, πολύ δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Ερ: Πιστεύετε ότι, όπως έχουμε γαλουχηθεί όλα αυτά τα χρόνια θα μπορέσουμε να βρούμε αυτή τη δύναμη και να αντιδράσουμε;

Κ.Κ.: Πιστεύω ότι αυτό που συνέβη τις τελευταίες ημέρες στην Κω με την διαμαρτυρία για το νοσοκομείο που ξεκινάει από ασύνταχτες ομάδες ανθρώπων, κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, είναι μια αχτίδα φωτός μπροστά σε μια ερημιά. Αν αυτό το αντιληφθεί η αρχή, η οποιαδήποτε αρχή, ο οποιοσδήποτε υπεύθυνος άνθρωπος και μπορέσει να το οργανώσει καλύτερα ώστε να επεκταθεί σε όλη την κοινωνία, έχουμε κερδίσει. Οι νέοι άνθρωποι, διότι εμείς οι μεγάλοι έχουμε περάσει την ηλικία της επαναστατικής δράσης, έχουν τεράστια δύναμη μέσα τους να επιτύχουν το ακατόρθωτο. Ποιο; Να πεισθούν ότι, ο ατομικισμός δεν οδηγεί στην επιβίωση των κοινωνιών. Η κοινωνική συνοχή και η κοινωνική αλληλεγγύη είναι αυτά που θωρακίζουν τις κοινωνίες και τις προστατεύουν από όλα τα υπόλοιπα συμφέροντα που σήμερα αρχίζουν να κυριαρχούν και είναι το χρήμα.

Ερ: Πιστεύω πως υπάρχει στην κοινωνία μας αυτός ο προβληματισμός καθώς και ο οραματισμός, αλλά από την άλλη πλευρά, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται ούτε τους πολιτικούς ούτε τους δημοσιογράφους. Έχουμε προκαλέσει μεγάλη ζημιά…

Κ.Κ.: Η μεγαλύτερη είναι η απάθεια της κοινωνίας.

Ερ: Είναι όμως αναστρέψιμη η κατάσταση.

Κ.Κ.: Είναι αναστρέψιμη, αρκεί να αφυπνιστούμε και να πούμε τα πράγματα με ειλικρίνεια. Παίρνει τα μηνύματα η δημοτική αρχή ή φοβάται τον κόσμο; Καμία δημοτική αρχή δεν πρέπει να φοβάται τον κόσμο. Ο κόσμος τι περιμένει; Ειλικρίνεια, αλήθεια και συμπαράσταση σε ένα δύσκολο πρόβλημα που έχει.

Ερ: Μετά την πρώτη δημοσιοποίηση των θέσεών σας, τι αφουγκράζεστε από τον κόσμο; Αν και είναι νωρίς, βλέπετε κάτι να κινείται;

Κ.Κ.: Πολύ δύσκολα. Απαιτείται συλλογικότητα και παιδεία. Η αλληλεγγύη απαιτεί παιδεία, εκπαίδευση, γνώση. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι μας κοινωνίας; Αυτά δεν τα έχουμε πει και όχι μέσω εντός εντύπου ή μιας ιστοσελίδας, γιατί αυτά γράφονται, αλλά μέσω μιας προσπάθειας τοπικών αρχών, οι οποίες θα ξεφύγουν από το έργο της πλατείας, του δρόμου και θα πάνε λίγο πιο πέρα σε παραδείγματα που να δείχνουν ότι, αυτή η κοινωνία έχει δύναμη να δημιουργήσει, άρα, σε μια τετραετία πρέπει να δείξεις ένα μεγάλο έργο. Ότι το ‘κανε ο δήμος σου. Να πειστεί η κοινωνία ότι μπορούμε. Επίσης, θα πρέπει να βρεις στοιχεία της κοινωνικής συνοχής και να επιτύχεις με δράση, με έργα, ώστε η κοινωνία να τα αποδεχθεί. Ποια είναι αυτά; Όχι αγαθοεργίες. Όχι για να μαζέψουμε χρήματα για να πάρουμε ένα μηχάνημα για το νοσοκομείο. Θα πρέπει να βρεις ένα στοιχείο που υπάρχει σύγκρουση της κοινωνικής συνοχής, των ομάδων των ανθρώπων, και να ενώσεις τις ομάδες αυτές με ένα έργο. Πρέπει να το βρεις για να δώσεις παράδειγμα.

Ερ: Αυτό απαιτεί την ύπαρξη ενός «φωτισμένου» ηγέτη, πέρα από την απαραίτητη γνώση, όπως αναφέρατε.

Κ.Κ.: Να απαντήσω στο ερώτημά σας. Βρεθήκαμε οι τέσσερις μετά τη συνάντηση μαζί σας, που κατά την άποψή μου ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, ανεξάρτητα εάν τα ερωτήματα είναι τα συνηθισμένα που γίνονται σε κάθε παρουσίαση. Όμως, ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία και για εμάς αλλά και για τους συναδέλφους σας δημοσιογράφους ότι, πρώτον βρεθήκαμε και δεύτερον, μπήκαν κάποιες βάσεις έναρξης ενός διαλόγου πάνω σε αυτά τα θέματα που συζητάμε κι όχι διαλόγου εάν μας κάνει η δημοτική αρχή, τι έργα πρέπει να κάνει κ.λ.π., αλλά τους δομικούς προβληματισμούς και τα δομικά προβλήματα που έχει η κοινωνία μας που είναι απλά και τα ξέρουμε. Ο ατομικισμός και ο εφησυχασμός, η εξάρτηση από ξένες αρχές, περιμένουμε από αυτές να μας σώσουν, και η ανάγκη μιας κοινωνικής συνοχής.

Ερ: Πώς εννοείτε την κοινωνική συνοχή;

Κ.Κ.: Να σας πω. Αυτή τη στιγμή τι βλέπουμε στο νησί; Επενδύσεις από μεγάλα κεφάλαια, μεγαθήρια σε ξενοδοχεία που σιγά – σιγά θα ελέγχουν τη ζωή των μικρότερων.

Ερ: Αυτό το έχουν καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Κ.Κ.: Το έχουν καταφέρει. Πρέπει να το σταματήσουμε ή δεν πρέπει; Δεν πρέπει να βρούμε τρόπο ώστε αυτά τα δύο να δεθούν; Πολύ απλό είναι.

Ερ: Σαν σκέψη, είναι απλό.

Κ.Κ.: Πρέπει να ξεκινήσει μια τέτοιου είδους συζήτηση. Δύο είναι τα θέματα για μας. Μέσα από την εμπειρία μας, πολλές φορές τα ξεπεράσαμε στο παρελθόν, πολλές φορές κάναμε λάθη και δεν τα ξεπεράσαμε. Πρώτον, ισχυρός οργανωτικός δήμος πάσει θυσία, διαφορετικά, εγώ λέω στους νέους να μην ασχοληθούν διότι θα τρέχουν πίσω από ένα απορριμματοφόρο ή θα κάθονται στο καφενείο και θα του λέει ο κάθε πολίτης, έλα να πάρεις τα σκουπίδια μου. Δεν είναι ο νέος άνθρωπος γι αυτό.

Ερ: Πρέπει όμως ο νέος να έχει και πολιτική σκέψη. Δεν φτάνει μόνο η γνώση…

Κ.Κ.: Η πολιτική σκέψη, δυστυχώς, εξέλειπε από τη στιγμή που τα κόμματα έχουν περιοριστεί πλέον στο κεντρικό επίπεδο. Στο παρελθόν ήταν φορείς ιδεολογικού και πολιτικού προβληματισμού, εσωτερικών συγκρούσεων, διαλόγου.

Ερ: Αναφερθήκατε πριν στην περιφέρεια και στους περιφερειακούς συμβούλους. Θυμάστε πώς λειτουργούσαν παλιά τα επαρχιακά συμβούλια; Μπορεί να μην είχαν οικονομική αυτοτέλεια τα επαρχεία, την οποία ζητούσαν επίμονα, αλλά συνεδρίαζαν, έπαιρναν αποφάσεις, ήταν κοντά στους πολίτες. Δυστυχώς, τα διέλυσαν…

Κ.Κ.: Αγώνες…

Ερ: Μετά την προβολή των θέσεών σας, σας κάλεσε σε συνάντηση ο δήμαρχος.

Κ.Κ.: Το συζητήσαμε και δεν θα γίνει αυτή η συνάντηση, γιατί ο ρόλος μας δεν είναι να βρισκόμαστε με μεμονωμένες ομάδες ανθρώπων, αλλά να ανοίξουμε στην κοινωνία τον διάλογο. Δύσκολη υπόθεση, θα προσπαθήσουμε να την ανοίξουμε και θα ‘ρθει η ώρα που θα συζητήσουμε με συγκεκριμένους φορείς, αλλά πρώτα, θα πρέπει να δούμε ποιο είναι το περιβάλλον και ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι έξω από κάθε δομή εξουσίας ή συλλόγων κ.λ.π. που θα μπορέσουν να ξεκινήσουν αυτόν τον διάλογο. Πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση να απαντήσουμε σε αυτό το θέμα, ποιοι και πώς θα συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία. Έχουμε κάποιες μικροδιαφωνίες σε αυτό, αν θα πρέπει να οργανωθεί σε στιλ μιας ΜΚΟ ή ενός σωματείου ή συλλόγου ώστε να υπάρχει μια οργανωτική και επιστημονική υποστήριξη. Να σας πω ένα απλό παράδειγμα, να ξεκινήσουμε την τεκμηρίωση της διεκδίκησης ενός Παθολόγου, της δημόσιας υγείας στην Κω. Ποια πρέπει να είναι; Ποτέ δεν κάθισε κανένας να ρωτήσει και να μάθει μέχρι πού φτάνει η δημόσια υγεία στην Κω; Και ξαφνικά, λέμε όλοι, νέο νοσοκομείο. Χωρίς να πούμε το Α πάμε στο Ω. Υπάρχουν δεκάδες επιστήμονες της οικονομίας της υγείας και της δημόσιας υγείας. Ας φωνάξουμε δυο ανθρώπους να μας μιλήσουν για τη δυναμικότητα της Κω, τις δυνατότητές της, τις εξελίξεις που υπάρχουν στο εξωτερικό, τις πολιτικές διεργασίες στην Ελλάδα και μέχρι πού πρέπει να φτάσουμε.

Ερ: Θα έχουμε το χρόνο να τα συζητήσουμε αυτά, όπως και σε επί μέρους ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητά μας και είναι σοβαρά, όπως και με τη σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα και προς τα πού πάμε, δηλαδή, ποια θα είναι τα οφέλη του νησιού σε μια τέτοια περίπτωση.

Κ.Κ.: Το είπα. Πρέπει να ξεκινήσει η πρόταση από τη βάση, από τον κόσμο. Όταν διεκδικήσαμε την μαρίνα, τότε ο νόμος προέβλεπε μέσα στη μαρίνα ξενοδοχείο και το αφαιρέσαμε. Αυτή είναι κατεύθυνση. Όταν θέλαμε να κάνουμε τα ιαματικά λουτρά και βγήκε και σχέδιο, είπαμε ότι δεν θα ‘χει ξενοδοχειακές κλίνες και ότι αυτό το έργο θα στηρίζει τις υφιστάμενες κλίνες των ντόπιων συμπατριωτών μας. Εάν το πάρει ένας επενδυτής, είναι βέβαιο ότι θα κάνει και ξενοδοχείο.

Ερ: Άρα, μπαίνουν ασφαλιστικές δικλείδες και όχι παράδοση πλουτοπαραγωγικών μας πηγών άνευ όρων…

Κ.Κ.: Άλλο είναι να συζητάει και να διαπραγματεύεται ένας με έναν και άλλο να συζητάει ο επενδυτής με μια κοινωνία.

Ερ: Είπατε πριν ότι, μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε, θα καταλήξετε στο πώς θα σχηματοποιηθεί αυτή η παρέμβασή σας. Αν υποθέσουμε ότι επιλέγετε ένα Χ σχήμα, πώς θα λειτουργήσει;

Κ.Κ.: Είμαστε στη φάση των προτάσεων ανά τομέα, που αφορούν κυρίως τα δύο θέματα. Την οργάνωση του δήμου και τους άξονες ανάπτυξης και προσανατολισμού της τοπικής κοινωνίας, της οικονομίας της κ.λ.π. Η πρόθεσή μας είναι να δημιουργείται σταδιακά με έναν αριθμό συμμετοχών μια ομάδα, ο πυρήνας, η οποία θα συζητά και θα αναπτύσσει πρωτοβουλίες και δράσεις και θα καλεί ανθρώπους να συζητήσουν θέματα. Δύσκολη υπόθεση, πολύ δύσκολη, αλλά κάποιος πρέπει να ξεκινήσει. Η πιο δύσκολη υπόθεση ξέρετε ποια είναι;

Ερ: Ποια είναι;

Κ.Κ.: Ότι, όταν θέτεις θέματα που σχετίζονται με την πολιτική χωρίς να διεκδικείς την εξουσία, σταδιακά σβήνει η υπόθεση. Εμείς ελπίζουμε ότι, θα ευαισθητοποιηθούν κάποιοι υποψήφιοι ή κάποιοι σύμβουλοι σημερινοί και θα ξεκινήσουν να διεκδικούν αυτά που και η κοινωνία ζητά να συμμετέχει.

Ερ: Οραματίζεστε αυτός ο πυρήνας να διευθυνθεί και μέσα από αυτόν, από τη ζύμωση που θα γίνει, να ξεπηδήσει το νέο;

Κ.Κ.: Όχι μόνο μέσα από εκεί, γιατί οι περισσότεροι από εμάς δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθούμε ενεργά. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι σε όλες τις παρατάξεις οι οποίοι έχουν προβληματισμούς και δεν είναι ταγμένοι σ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Υπάρχει περίπτωση, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στον διάλογο και ξαφνικά να ακούσουμε «δήμαρχε στοπ, δημοτικό συμβούλιο σταμάτα, πρέπει να φτιάξουμε το δήμο μας πρώτα και μετά να αρχίσουμε να μιλάμε».

Ερ: Πόσο χρονικό περιθώριο δίνετε για να πάρει σχήμα αυτή η πολιτική κίνηση;

Κ.Κ.: Πριν από το Πάσχα. Ήδη έχουμε χάσει χρόνο. Έπρεπε να είχαμε ξεκινήσει πριν από 4-5 μήνες. Ευτυχώς πάνε οι εκλογές πιο πίσω και άρα, έχουμε ένα περιθώριο μέχρι το Πάσχα να το δημιουργήσουμε.

Ερ: Έχω πολλά ερωτήματα, αλλά εκτιμώ ότι από δω και πέρα θα τα λέμε συχνά. Ένα τελευταίο. Όπως έχω ήδη αναφέρει σε σχόλιο της εφημερίδας, εδώ και κάποια χρόνια αυτό που κυριαρχεί στην τοπική πολιτική σκηνή είναι το «αντί». Αντικαϊσερλικό μπλοκ, αντικυριστικό μπλοκ κ.ο.κ. Εκτιμώ ότι, δεν είναι πολιτικό επιχείρημα για τον σχηματισμό μιας δυνατής παράταξης. Και δυστυχώς, έχει αποδεχθεί ότι, τέτοια πολιτικά «σχήματα» δεν έχουν μέλλον.

Κ.Κ.: Συμφωνώ. Ένας λόγος που δεν θα πάμε στη συνάντηση με τον δήμαρχο είναι αυτός. Δεν θέλουμε να δούμε μεμονωμένα τις παρατάξεις, αλλά θέλουμε κάποια στιγμή όλες οι παρατάξεις, με ιδιαίτερο σεβασμό στην κοινωνία, να μιλήσουν για αυτά τα τόσο σοβαρά θέματα.

Ερ: Θα θέλατε να συναντηθείτε με όλους μαζί;

Κ.Κ.: Δεν το σκεφτήκαμε. Πρώτα να δούμε το σχήμα και βεβαίως μετά, ίσως είναι αναγκαίο. Πρέπει να σπάσει αυτή η σύγκρουση, αυτή η στείρα αντιπαράθεση.

 

Πηγή: Εφημερίδα ΣΤΑΘΜΟΣ