Για τον Νίκο Μαυροειδή

΄Ελλη Καρανίκα,Αναισθησιολόγος, Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας

Με την επικείμενη συνταξιόδοτηση του Νίκου Μαυροειδή (Ν.Μ.), το Ιατρικό Προσωπικό του Νοσοκομείου αποδυναμώνεται ακόμη περισσότερο, σε μια δύσκολη συγκυρία για την δημόσια υγεία. Ιδιαίτερα αισθητή η αποχώρησή του για την Παθολογική κλινική που συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο αριθμό νοσηλευομένων ασθενών και για τους καρκινοπαθείς που βρίσκονται σε χημειοθεραπεία ή αδυνατούν να καταφύγουν στην ακριβή ιατρική παρακολούθηση στον ιδιωτικό χώρο.Εμφανής θα ειναι και η απουσία του στα Επείγοντα όπου ήταν υποδειγματική η έμπρακτη στήριξη των νεαρών και μεγαλύτερων συναδέλφων, στις Επιτροπές που μετείχε, στην διαγνωστική βοήθεια του εργαστηριακού τομέα, στην πρόθυμη συνεργασία του με τον χειρουργικό τομέα, κάθε που χρειαζόταν κλπ. ΄Ηδη, μας λυπεί αυτός ο αόριστος,δηλωτικός παρελθόντος χρόνου! Δεν είναι όμως μόνον η αριθμητική αποδυνάμωση του νοσοκομείου.

Με την συνταξιοδότηση πολλών συναδέλφων και συνεργατών,αλλάζει με τα χρόνια η ανθρωπογεωγραφία στο νοσοκομείο:Εκ μνήμης αναφέρω ονόματα αγαπητών προσώπων που πέρασαν, πήραν και έδωσαν ζωή στο νοσοκομείο κι έφυγαν όταν έκριναν ότι ήρθε η ώρα για άλλη σελίδα στην ζωή τους:Χαραλάμπης, Μαρίνα, Κοσμάς, Στάσα, Αντώνης, Βασίλης,Σταματία,Μυροδάτη, Λευτέρης, ΄Εφη, Πάτρα,Παρασκευάς, Θάλεια,Φωτεινή, Δημητρης,Μαρία, Νίκη,Γεωργία, Αργυρώ, Γαβριήλ, τώρα κι ο Νίκος. ΄Επεται συνέχεια.Η μνήμη αποθηκεύει δικά της εφόδια για να πολεμήσει την λήθη. Βλέποντας τις τωρινές αντιπαραθέσεις στο νοσοκομείο, πολλοί σχολιάζουν το πώς όταν είμασταν πέντε άνθρωποι με ελάχιστο εξοπλισμό, δούλευε πιο οργανωμένα το νοσοκομείο. Δεν είναι αυτονόητη ούτε εύκολη η ερμηνεία. Η θεωρία της Βαβέλ των «γλωσσσών επικοινωνίας» είναι απλοϊκή ερμηνεία για την αναμφισβήτητη δυσκολία που εμπεριέχει η ομαδική συνεργασία επαγγελματιών διαφορετικών γενεών, αντιλήψεων,παιδείας, ήθους και ύφους, αρχών, προσδοκιών, αξιολογήσεων, εμπειριών και, τελικά, διαφορετικής συγκροτησης προσωπικοτήτων στην άσκηση του ιατρικού έργου.Ο Ν.Μ. διαφύλαξε αξιοπρεπώς την ιδιαιτερότητά του και την κλινική του παρά τις αλλαγές γύρω του. Με την συνεργάτη του κ.Α.Κιουρτσίδου, αντίστοιχου ήθους γιατρό, σηκώνουν το βάρος της παθολογικής, χωρίς εκπτώσεις στο έργο τους, παρά τις προφανείς δυσκολίες και ελλείψεις.

Πολλά θα γραφτούν μέχρι να φύγει , τόσο για το άτομο/γιατρό όσο και για το δυσαναπλήρωτο κενό στό νοσοκομείο. ΄Ηδη έγραψαν στον τοπικό τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολίτες και πολιτικοί για τον Ν.Μ. ή με αφορμή τον Ν.Μ. Παρότι η αναδρομική αποτίμηση του έργου κάποιου έχει μια εγγενή μελαγχολία, διότι κλείνει ένας κύκλος, θα ήθελα να χαιρετήσω τον Νικο Μαυροειδή, όχι τυπικά ως Διευθύντρια Ιατρικής Υπηρεσίας αλλά ως Συνάδελφος για πολλά χρόνια. Θα ήταν άσκοπο να αναφερθώ στον χαρακτήρα του – τουλάχιστον την πλευρά που αποκαλύπτει κάποιος στην πολύχρονη και πολυκύμαντη συνύπαρξη στον ίδιο εργασιακό χώρο. Εξάλλου, οι ασθενείς, οι συνεργάτες του και η τοπική κοινωνία έχουν αναγνωρίσει την εντιμότητα, την συνέπεια, το ήθος, την εγρήγορση, την έγνοια και την ενσυναίσθηση του Ν.Μ.και τον έχουν τιμήσει με την εμπιστοσύνη και την εκτίμησή τους. ΄Ατομο χαμηλού προφίλ αλλά υψηλού δυναμικού, χωρίς λαϊκισμούς και φωνές εντυπωσιασμού, που εμπιστεύεσαι την κρίση, την υπευθυνότητα και την συνέπεια του.Λίγες φορές που πικράθηκα μαζί του, ήταν από την άκαιρη σιωπή του, ποτέ από τον λόγο του.

Στην αντιμετώπιση των καρκινοπαθών, όπου συνεργαστήκαμε πιο συχνά, στην διαχείριση του χρόνιου πόνου και την παροχή παρηγορικής φροντίδας, σε βαρέως πάσχοντες που χρειάζονταν διακομιδή και αυξημένη φροντίδα, παρά τις επιμέρους θεμιτές διαφωνίες μας σε διαχειριστικά ζητήματα ή θεραπευτικές προσεγγίσεις, ήταν εμφανής η συνέπεια, η ανθρωπιά και το ήθος του ανδρός. Πολλές φορές , ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, μοιραστήκαμε την απογοήτευση για τις μεγάλες προσδοκίες μας, σχετικά με τις αλλαγές που οραματιστήκαμε νεότεροι για τον χώρο της υγείας , για την αναποτελεσματικότητα διοικητικών πρακτικών με ελάχιστες εξαιρέσεις αλλά και για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των πολιτικών που πέρασαν από το νοσοκείο κατά καιρούς, με την δέσμευση να μεταφέρουν και να πιέσουν για τα αιτήματά μας την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου , πλην όμως αυτά χάθηκαν…στην μεταφορά ή στην μετάφραση!Συναντήσεις, συσκέψεις αρμοδίων και μη, φωτογραφίες, υπερφίαλες δηλώσεις στις καμερες, στομφώδεις αναγγελίες και μετά τίποτα.Τα ίδια.

Πιθανόν αν οι όποιες προσπάθειες της Διοίκησης είχαν αποδώσει για την ενίσχυση της κλινικής του με έναν τρίτο παθολόγο, αν δεν ήταν τόση η ψυχική καταπόνηση στην καθημερινή εργασία λόγω υποστελέχωσης του νοσοκομείου σε βασικές ειδικότητες που αναγκαστικά καλύπτονται από συναφείς,αν δεν παρατεινόταν η όξυνση του εργασιακού κλίματος για συντεχνιακά μας θεματα ,αν διαφαινόταν μειούμενη η επιπλέον επιβάρυνση από την ευθύνη για την διαχείριση ασθενών covid, (παράγοντες που σίγουρα επιτάχυναν την απόφασή του), πιθανόν να είχε αναβάλει την στιγμή συνταξιοδότησής του.Αυτό όμως είναι προσωπική απόφαση ζωής. Κι ο Ν.Μ. είμαι βέβαιη ότι αποφάσισε με το χέρι και στην καρδιά και στον νου, όχι παρορμητικά ή συγκυριακά.

Η απώλεια για το νοσοκομείο είναι προφανής.Ευτυχώς όχι και για το νησί.Κι από τον ιδιωτικό τομέα που θα εργαστεί ο Ν.Μ. πιστεύω ότι θα συνεχίσει με τις ίδιες προσωπικές αξίες την δουλειά του. Για κάποιους γιατρούς το νοσοκομείο είναι το σπίτι όπου μεγαλώσαμε , εναλλάσσοντας εντάσεις, λύπες, απογοητεύσεις κ.α. με χαρές, ηθική ικανοποίηση,πληρότητα, το συναίσθημα του προσφέρειν στο κοινωνικό σύνολο!Επειδή εκτιμώ ότι ο Ν.Μ.είναι βαθειά νοσοκομειακός γιατρός, μεγαλωμένος με τις παλιές αρχές κι αξίες του ΕΣΥ, πιστεύω ότι θα θελήσει να αξιοποιήσει σχετικές ευνοϊκές διατάξεις για συνεργασία με το νοσοκομείο, χώρο που αγαπά και υπηρέτησε(:όπως έγινε με ιδιώτη καρδιόλογο ). Λέει ο λαός: «Κανείς αναντικατάστατος».Πιθανόν.Τα πρόσωπα αντικαθίστανται ,όσα μοιραστήκαμε όμως, μαζί τους, όχι. Γιατί «ό,τι μας έδεσε, δεν το χρωστάμε μόνο στον καιρο μας», λέει ο Ποιητής.

Μακάρι το ΕΣΥ να ανατροφοδοτούσε εμπρακτα την αφοσίωση των γιατρών που το στελεχώνουν, στις αξίες που οφείλει να πληροί ένα εθνικό σύστημα παροχής ποιοτικών υπηρεσιών υγείας προσαρμοσμένο στις αναγνωρισμένες ανάγκες και ορθολογικές προσδοκίες που θέτει η συχρονη εποχή. Ένας από αυτούς είναι κι ο Νικος Μαυροειδής.

Καλή συνέχεια αγαπητέ Νίκο. Εύχομαι να κρατήσεις από την θητεία σου στο παραμεθόριο Γ.Ν.ΚΥ.ΚΩ, όχι μόνο το «ταξίδι» στον ανυπέρβλητο χώρο της ιατρικής αλλά και τον «προορισμό», την πληρότητα για όσα πρόσφερες και πήρες καθ΄οδόν. «Κι αν φτωχική την βρήκες, η Ιθάκη δεν σε γέλασε , σου έδωσε το ωραίο ταξίδι….»,μας παρηγορεί ο Καβάφης. Αυτό λίγο δεν είναι.