Μέσα σε έναν αφαλό μπορεί να υπάρχουν πολλά πράγματα. Και όταν λέμε πολλά πράγματα εννοούμε βακτήρια, βρωμιές, υδρώτας, σαπούνι, λοσιόν κα διάφορα άλλα.

Ο αφαλός σου πρέπει να καθαρίζεται όπως καθαρίζονται όλα τα άλλα μέλη του σώματός σου αναφέρει το faysbook.gr. Διαφορετικά η περιοχή μπορεί να αρχίσει να αναδύει μία άσχημη μυρωδιά, να σε φαγουρίζει και να κοκκινίζει το σημείο.

Οι ειδικοί λένε ότι ένα απλό ντους μπορεί να αφαιρέσει αρκετές βρωμιές. Επίσης μία φορά την εβδομάδα (αν ο αφαλός σου είναι εσωτερικός) μπορείς να καθαρίζεις το εσωτερικό του αφαλού σου με μία μπατονέτα (με απαλές και ελαφριές κινήσεις χωρίς να πηγαίνεις πολύ βαθιά) στην οποία έχεις βάλει νερό και σαπούνι. Αν ο αφαλός σου είναι εξωτερικός τότε μπορείς να τον καθαρίσεις με μία πετσετούλα στην οποία έχεις βάλει σαπούνι και νερό.

Αν αισθάνεσαι πως έχεις μεγαλύτερο πρόβλημα καλό είναι να επισκεφτείς έναν δερματολόγο.

Αντιμετωπίζοντας με αντιβιοτικά τα βακτήρια που προκαλούν στομαχικό έλκος μειώνεται δυνητικά ο κίνδυνος εκδήλωσης καρκίνου του στομάχου, υποστηρίζει νέα έρευνα.

Το Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Helicobacter pylori), ένα κοινό μικρόβιο του στομάχου που ζει στον οργανισμό των 2/3 του γενικού πληθυσμού, είναι ο κύριος ένοχος για την πρόκληση του στομαχικού έλκους, αν και στους περισσότερους ανθρώπους δεν προκαλεί συμπτώματα. Όμως όσοι έχουν λοίμωξη εξαιτίας του, έχουν και αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του στομάχου, πιστεύουν οι ειδικοί.

Ο συγκεκριμένος καρκίνος αποτελεί την τρίτη πιο κοινή αιτία θανάτου καρκινοπαθών παγκοσμίως, όμως ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McΜaster στο Χάμιλτον του Καναδά υποστηρίζουν ότι δυνητικά υπάρχει τρόπος να του «φράξουν τον δρόμο»: αντιμετωπίζοντας με αντιβιοτικά το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Όπως αναφέρει στο Cochrane Database of Systematic Reviews ο συνυπογράφων την σχετική μελέτη Δρ. Paul Moayyedi, τα ευρήματα ενισχύουν τα διαθέσιμα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η εξάλειψη του H. pylori με αντιβίωση διάρκειας μιας εβδομάδος θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά απέναντι στο ενδεχόμενο εμφάνισης καρκίνου του στομάχου.

Οι ερευνητές λένε ότι η φαινομενική σχέση μεταξύ του H. pylori και του γαστρικού καρκίνου θα μπορούσε να εξηγηθεί από τις αλλαγές στις συγκεντρώσεις ασκορβικού οξέος και τα επίπεδα των αντιδραστικών ειδών οξυγόνου στο έντερο που προκαλούνται από λοίμωξη εξαιτίας του στομαχικού αυτού μικροβίου. Ωστόσο επισημαίνουν πως «απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να εξακριβωθεί η ακριβής έκταση της επίδρασης αυτής όπως και τυχόν αρνητικές συνέπειες της θεραπείας του Ελικοβακτηριδίου του πυλωρού».

iatropedia.gr

Μια συγκεκριμένη ομάδα αντιβιοτικών που χορηγούνται για την αντιμετώπιση θανατηφόρων βακτηριακών λοιμώξεων ενέχει τον κίνδυνο απώλειας της ακοής, όπως προκύπτει από μελέτη που έγινε σε πειραματόζωα. 

Χορήγηση και σε νεογνάΟι αμινογλυκοσίδες συχνά χορηγούνται και σε νεογνά με επικίνδυνες λοιμώξεις για την υγεία τους. 

Σύμφωνα με άρθρο της επιθεώρησης Science Translational Medicine, ερευνητές του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον, με επικεφαλής τον καθηγητή Ωτορινολαρυγγολογίας Πίτερ Στάγιερ, μελέτησαν τις αμινογλυκοσίδες, που χορηγούνται για τη θεραπεία της μηνιγγίτιδας, της βακτηριαιμίας και των αναπνευστικών λοιμώξεων σε ασθενείς με κυστική ίνωση. Τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά είναι γνωστό ότι καταστρέφουν τα αισθητηριακά κύτταρα στο έσω ους, τα οποία είναι υπεύθυνα για την ανίχνευση του ήχου και της κίνησης. 

Πειράματα σε ποντίκια

Οι επιστήμονες χορήγησαν χαμηλές δόσεις αμινογλυκοσίδης σε υγιή ποντίκια και διαπίστωσαν ότι αυτά εμφάνισαν μικρού βαθμού απώλεια ακοής. Ωστόσο, τα πειραματόζωα που είχαν φλεγμονή χαρακτηριστική αυτών που συνήθως αντιμετωπίζουν οι αμινογλυκοσίδες στους ανθρώπους, εμφάνισαν μεγαλύτερου βαθμού απώλεια ακοής όταν πήραν τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά. 

«Η φλεγμονή λόγω βακτηριακής λοίμωξης ενισχύει την απορρόφηση των αμινογλυκοσίδων από το έσω ους, αυξάνοντας έτσι ουσιαστικά τον κίνδυνο απώλειας ακοής» εξηγεί ο δρ Στάγιερ. 

Και επισημαίνει πως σήμερα είναι αποδεκτό ότι ορισμένοι ασθενείς θα πρέπει να πληρώσουν ένα «τίμημα» προκειμένου να επιβιώσουν από μια επικίνδυνη για τη ζωή τους λοίμωξη. Και στην προκειμένη περίπτωση είναι η απώλεια της ακοής τους. 

«Στόχος μας είναι να δώσουμε στους κλινικούς γιατρούς ασφαλείς εναλλακτικές θεραπείες ώστε να μην θυσιάζεται καμιά αίσθηση προκειμένου να σωθεί η ζωή του ασθενή» καταλήγει ο ερευνητής. 

Πηγή: tovima.gr

Τα πρώτα αντιβιοτικά ανακαλύφθηκαν κατά τη δεκαετία του '40 και χρησιμοποιούνται ευρέως μέχρι και σήμερα για την αντιμετώπιση λοιμώξεων που οφείλονται σε βακτήρια.

Τα αντιβιοτικά έφεραν την επανάσταση στην Ιατρική και τη Φαρμακολογία, καθώς συμβάλλουν στην αντιμετώπιση ποικίλων λοιμώξεων, όπως η φυματίωση, ο στρεπτόκοκκος και η ουρολοίμωξη. Να σημειωθεί πως η αντιβίωση δρα μόνο ενάντια στα βακτήρια και δεν την παίρνουμε ποτέ για να αντιμετωπίσουμε μια λοίμωξη που οφείλεται σε ιό.

Όταν ο γιατρός χορηγεί συνταγή για αντιβίωση, επισημαίνει πως πρέπει να πάρουμε όλα τα χάπια, ακόμη κι αν μετά από μερικές ημέρες αισθανόμαστε καλύτερα. Τι θα συμβεί εάν σταματήσουμε την αντιβίωση πριν ολοκληρωθεί ο συνιστώμενος κύκλος θεραπείας;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Τα βακτήρια είναι μονοκύτταροι οργανισμοί. Ορισμένα είδη βακτηρίων ζουν φυσιολογικά στο ανθρώπινο σώμα –στη γαστρεντερική οδό, επάνω στο δέρμα, στη στοματική κοιλότητα και στα γεννητικά όργανα– χωρίς να προκαλούν επιπλοκές. Αρκετά από αυτά είναι μάλιστα απαραίτητα για να επιτελεστούν ζωτικές λειτουργίες, όπως η διάσπαση των τροφών.

Υπάρχουν όμως και παθογόνα βακτήρια που εισβάλλουν στον οργανισμό και προκαλούν ασθένειες. Σε αυτά τα βακτήρια στοχεύουν τα αντιβιοτικά. Ορισμένα από τα «κακά» βακτήρια μπορεί να καταφέρουν να επιβιώσουν στον οργανισμό μας μεταλλάσσοντας το DNA τους. Πρόκειται για τα λεγόμενα ανθεκτικά βακτήρια. Με κάθε δόση αντιβιοτικών που λαμβάνουμε, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτύξουν τα βακτήρια άμυνες απέναντι στο φάρμακο.

Οι ανθεκτικοί μικροοργανισμοί, τα λεγόμενα υπερμικρόβια (superbugs), αντιμετωπίζονται δύσκολα, καθώς τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να τα εξοντώσουν.
Η αντιβίωση που χορηγεί ο γιατρός αποσκοπεί στην εξόντωση όλων των «κακών» βακτηρίων που υπάρχουν στον οργανισμό, ώστε να μην επιβιώσει κανένα από αυτά και επομένως κανένα να μην αναπτύξει αντοχή στα φάρμακα και εξελιχθεί σε υπερμικρόβιο.

Η γιατρός είναι αυτός που θα αποφασίσει τη δόση και τη διάρκεια της αγωγής με αντιβιοτικά, οπότε δεν πρέπει να παίρνουμε πρωτοβουλίες και να διακόπτουμε την αγωγή όποτε αισθανθούμε καλύτερα. Η αντιβίωση πρέπει να κάνει τον κύκλο της, όπως συνηθίζουμε να λέμε, ώστε να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή έκβαση της υγείας μας τώρα και στο μέλλον.

onmed.gr