Μια συγκεκριμένη ομάδα αντιβιοτικών που χορηγούνται για την αντιμετώπιση θανατηφόρων βακτηριακών λοιμώξεων ενέχει τον κίνδυνο απώλειας της ακοής, όπως προκύπτει από μελέτη που έγινε σε πειραματόζωα. 

Χορήγηση και σε νεογνάΟι αμινογλυκοσίδες συχνά χορηγούνται και σε νεογνά με επικίνδυνες λοιμώξεις για την υγεία τους. 

Σύμφωνα με άρθρο της επιθεώρησης Science Translational Medicine, ερευνητές του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον, με επικεφαλής τον καθηγητή Ωτορινολαρυγγολογίας Πίτερ Στάγιερ, μελέτησαν τις αμινογλυκοσίδες, που χορηγούνται για τη θεραπεία της μηνιγγίτιδας, της βακτηριαιμίας και των αναπνευστικών λοιμώξεων σε ασθενείς με κυστική ίνωση. Τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά είναι γνωστό ότι καταστρέφουν τα αισθητηριακά κύτταρα στο έσω ους, τα οποία είναι υπεύθυνα για την ανίχνευση του ήχου και της κίνησης. 

Πειράματα σε ποντίκια

Οι επιστήμονες χορήγησαν χαμηλές δόσεις αμινογλυκοσίδης σε υγιή ποντίκια και διαπίστωσαν ότι αυτά εμφάνισαν μικρού βαθμού απώλεια ακοής. Ωστόσο, τα πειραματόζωα που είχαν φλεγμονή χαρακτηριστική αυτών που συνήθως αντιμετωπίζουν οι αμινογλυκοσίδες στους ανθρώπους, εμφάνισαν μεγαλύτερου βαθμού απώλεια ακοής όταν πήραν τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά. 

«Η φλεγμονή λόγω βακτηριακής λοίμωξης ενισχύει την απορρόφηση των αμινογλυκοσίδων από το έσω ους, αυξάνοντας έτσι ουσιαστικά τον κίνδυνο απώλειας ακοής» εξηγεί ο δρ Στάγιερ. 

Και επισημαίνει πως σήμερα είναι αποδεκτό ότι ορισμένοι ασθενείς θα πρέπει να πληρώσουν ένα «τίμημα» προκειμένου να επιβιώσουν από μια επικίνδυνη για τη ζωή τους λοίμωξη. Και στην προκειμένη περίπτωση είναι η απώλεια της ακοής τους. 

«Στόχος μας είναι να δώσουμε στους κλινικούς γιατρούς ασφαλείς εναλλακτικές θεραπείες ώστε να μην θυσιάζεται καμιά αίσθηση προκειμένου να σωθεί η ζωή του ασθενή» καταλήγει ο ερευνητής. 

Πηγή: tovima.gr

Η κυστική ίνωση είναι μια κληρονομική νόσος που επηρεάζει τους αδένες εκκρίσεως, συμπεριλαμβανομένων των βλεννογόνων και ιδρωτοποιών αδένων.

Είναι μια σοβαρή πάθηση που επηρεάζει κυρίως τους πνεύμονες, το πάγκρεας, το συκώτι, τα έντερα, τα ιγμόρεια και τα γεννητικά όργανα.

Βλέννα είναι μια ουσία που παράγεται από τους ιστούς στο εσωτερικό ορισμένων οργάνων και σε κοιλότητες του σώματος, όπως οι πνεύμονες και η μύτη. Κανονικά, η βλέννα είναι μια ολισθηρή, υδαρής ουσία. Διατηρεί το εσωτερικό ορισμένων οργάνων υγρό και αποτρέπει το στέγνωμα ή την μόλυνση. Εάν έχετε κυστική ίνωση, η βλέννα γίνεται παχιά και κολλώδης και συσσωρεύεται στους πνεύμονες, μπλοκάροντας τους αεραγωγούς σας.

Η συσσώρευση της βλέννας καθιστά εύκολη την ανάπτυξη βακτηρίων. Αυτό οδηγεί σε αλλεπάλληλες, σοβαρές λοιμώξεις των πνευμόνων. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι λοιμώξεις μπορεί να βλάψουν σοβαρά τους πνεύμονές σας. Η παχιά, κολλώδης βλέννα μπορεί επίσης να εμποδίσει τους σωλήνες, ή τους αγωγούς, στο πάγκρεας. Ως αποτέλεσμα, τα πεπτικά ένζυμα που παράγει το πάγκρεας δεν μπορούν να φτάσουν στο λεπτό έντερο.

Αυτά τα ένζυμα βοηθούν στην διάλυση των τροφών. Χωρίς αυτά, το έντερό σας δεν μπορεί να απορροφήσει πλήρως τα λίπη και τις πρωτεΐνες. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια βιταμίνης και υποσιτισμό, επειδή τα θρεπτικά συστατικά διαπερνούν το σώμα σας χωρίς να χρησιμοποιηθούν. Μπορεί επίσης να έχετε ογκώδη κόπρανα, εντερικά αέρια, πρησμένη κοιλιά από σοβαρή δυσκοιλιότητα, πόνο και δυσφορία. Η κυστική ίνωση κάνει επίσης τον ιδρώτα σας πολύ αλμυρό.

Έτσι, όταν ιδρώνετε, χάνετε μεγάλες ποσότητες αλατιού. Αυτό μπορεί να διαταράξει την ισορροπία των μετάλλων στο αίμα σας και να προκαλέσει πολλά προβλήματα υγείας. Παραδείγματα τέτοιων προβλημάτων είναι η αφυδάτωση (έλλειψη υγρών στο σώμα σας), ο αυξημένος καρδιακός ρυθμός, η κόπωση, η μειωμένη πίεση του αίματος και η θερμοπληξία. Σε εξασθενημένους οργανισμούς η κυστική ίνωση μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατο του ατόμου. Πώς θα καταλάβετε ότι έχετε πρόβλημα κυστικής ίνωσης Τα σημάδια και τα συμπτώματα της κυστικής ίνωσης (CF) ποικίλλουν από άτομο σε άτομο και αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.

Μερικές φορές θα έχετε ήπια/λίγα συμπτώματα. Άλλες φορές, τα συμπτώματά σας μπορεί να είναι περισσότερα και πιο σοβαρά. Συμπτώματα στο αναπνευστικό σύστημα -Επίμονος βήχας που παράγει παχύρρευστη (πτύελα) βλέννα -Συριγμός -Δύσπνοια -Δυσανεξία στην άσκηση -Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις των πνευμόνων -Φλεγμονή στις ρινικές διόδους ή βουλωμένη μύτη Συμπτώματα στο πεπτικό σύστημα -Λιπαρά κόπρανα -Ελλιπής αύξηση του σωματικού βάρους και κακή ανάπτυξη -Εντερική απόφραξη, ιδιαίτερα στα νεογνά (ειλεός από μηκώνιο) -Σοβαρή δυσκοιλιότητα

http://www.medicinenet.com/
http://www.mayoclinic.org/

Για την απειλητική εξάπλωση στον πλανήτη ενός νέου στελέχους μικροβίου που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις, προειδοποιούν επιστήμονες από τη Βρετανία.

Το μικρόβιο αυτό ανήκει στην οικογένεια των στρεπτόκοκκων τύπου Α, που συνήθως προκαλούν σχετικά ήπιες λοιμώξεις (π.χ. αμυγδαλίτιδα) και αντιμετωπίζονται εύκολα με αντιβιοτικά.

Στις σοβαρές περιπτώσεις, όμως, προκαλούν διηθητικές λοιμώξεις όπως νεκρωτική απονευρωσίτιδα (είναι μία μόλυνση των μαλακών ιστών που τους καταστρέφει), πνευμονία, σηψαιμία (σήψη) και τοξικό σοκ.

Ο ένας στους τέσσερις πάσχοντες από τέτοιου είδους διηθητικές λοιμώξεις, χάνουν τελικά την ζωή τους.

Οι επιστήμονες που μελετούν τους στρεπτόκοκκους διαπίστωσαν ότι την τελευταία 17ετία υπάρχει αύξηση στα κρούσματα των λοιμώξεων από αυτούς που οφείλεται εν πολλοίς στο νέο στέλεχος, το οποίο είναι ένας υποτύπος του στελέχους emm89 και είναι πιο ισχυρό από τα παλαιότερα.
Την εμφάνιση του ίδιου υποτύπου έχουν αναφέρει ερευνητικές ομάδες από την Ιαπωνία, τον Καναδά, τη Γαλλία και τη Σουηδία, γεγονός που υποδηλώνει ότι «εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο», αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «mBio».

Ο νέος υποτύπος του στελέχους emm89 παράγει περισσότερες τοξίνες από τους άλλους τύπους και είναι επίσης μοναδικός επειδή φαίνεται ότι έχει απαλλαγεί από το εξωτερικό περίβλημα που κανονικά φέρουν τα άλλα στελέχη των στρεπτόκοκκων.

Δίχως το περίβλημα αυτό, το βακτήριο προσκολλάται πιο εύκολα στις διάφορες επιφάνειες, οπότε μπορεί να μεταδοθεί πιο εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Επιπλέον, εισβάλλει πιο εύκολα στο εσωτερικό των ανθρώπινων κυττάρων, με συνέπεια να προκαλεί πιο εύκολα σοβαρές διηθητικές λοιμώξεις.
Τη σχετική μελέτη πραγματοποίησε ομάδα επιστημόνων από το Imperial College του Λονδίνου (ICL) και την εκτελεστική υπηρεσία Public Health England (PHE) που υπάγεται στο βρετανικό υπουργείο Υγείας.

onmed.gr

Τα πρώτα αντιβιοτικά ανακαλύφθηκαν κατά τη δεκαετία του '40 και χρησιμοποιούνται ευρέως μέχρι και σήμερα για την αντιμετώπιση λοιμώξεων που οφείλονται σε βακτήρια.

Τα αντιβιοτικά έφεραν την επανάσταση στην Ιατρική και τη Φαρμακολογία, καθώς συμβάλλουν στην αντιμετώπιση ποικίλων λοιμώξεων, όπως η φυματίωση, ο στρεπτόκοκκος και η ουρολοίμωξη. Να σημειωθεί πως η αντιβίωση δρα μόνο ενάντια στα βακτήρια και δεν την παίρνουμε ποτέ για να αντιμετωπίσουμε μια λοίμωξη που οφείλεται σε ιό.

Όταν ο γιατρός χορηγεί συνταγή για αντιβίωση, επισημαίνει πως πρέπει να πάρουμε όλα τα χάπια, ακόμη κι αν μετά από μερικές ημέρες αισθανόμαστε καλύτερα. Τι θα συμβεί εάν σταματήσουμε την αντιβίωση πριν ολοκληρωθεί ο συνιστώμενος κύκλος θεραπείας;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Τα βακτήρια είναι μονοκύτταροι οργανισμοί. Ορισμένα είδη βακτηρίων ζουν φυσιολογικά στο ανθρώπινο σώμα –στη γαστρεντερική οδό, επάνω στο δέρμα, στη στοματική κοιλότητα και στα γεννητικά όργανα– χωρίς να προκαλούν επιπλοκές. Αρκετά από αυτά είναι μάλιστα απαραίτητα για να επιτελεστούν ζωτικές λειτουργίες, όπως η διάσπαση των τροφών.

Υπάρχουν όμως και παθογόνα βακτήρια που εισβάλλουν στον οργανισμό και προκαλούν ασθένειες. Σε αυτά τα βακτήρια στοχεύουν τα αντιβιοτικά. Ορισμένα από τα «κακά» βακτήρια μπορεί να καταφέρουν να επιβιώσουν στον οργανισμό μας μεταλλάσσοντας το DNA τους. Πρόκειται για τα λεγόμενα ανθεκτικά βακτήρια. Με κάθε δόση αντιβιοτικών που λαμβάνουμε, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτύξουν τα βακτήρια άμυνες απέναντι στο φάρμακο.

Οι ανθεκτικοί μικροοργανισμοί, τα λεγόμενα υπερμικρόβια (superbugs), αντιμετωπίζονται δύσκολα, καθώς τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να τα εξοντώσουν.
Η αντιβίωση που χορηγεί ο γιατρός αποσκοπεί στην εξόντωση όλων των «κακών» βακτηρίων που υπάρχουν στον οργανισμό, ώστε να μην επιβιώσει κανένα από αυτά και επομένως κανένα να μην αναπτύξει αντοχή στα φάρμακα και εξελιχθεί σε υπερμικρόβιο.

Η γιατρός είναι αυτός που θα αποφασίσει τη δόση και τη διάρκεια της αγωγής με αντιβιοτικά, οπότε δεν πρέπει να παίρνουμε πρωτοβουλίες και να διακόπτουμε την αγωγή όποτε αισθανθούμε καλύτερα. Η αντιβίωση πρέπει να κάνει τον κύκλο της, όπως συνηθίζουμε να λέμε, ώστε να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή έκβαση της υγείας μας τώρα και στο μέλλον.

onmed.gr