Ταυτόχρονα μπαίνει το θεμα της παροχής ιατρικών υπηρεσιών στα μεγάλα ξενοδοχεία. Ένα ξενοδοχείο 500 κλινών απασχολεί 100 εργαζόμενους και συνιστά μια κοινότητα που απαιτεί μια μόνιμη ιατρική υποδομή. Προσθέτουμε ένα ακόμη πραγματικό γεγονός : ‘’ ήρθε επί τέλους το ΙΚΑ (ΕΦΚΑ) στο ξενοδοχείο που δουλεύω για έλεγχο! Που να δεις τι έγινε! Έτρεχαν δεξιά κι αριστερά τα στελέχη της επιχείρησης ψάχνοντας τους ανασφάλιστους Βούλγαρους, Πολωνούς, Πακιστανούς, Αφγανούς και τους έκρυψαν στο υπόγειο’’! Το θέμα των εργασιακών σχέσεων στον ξενοδοχειακό τομέα του νησιού μας είναι τεράστιο και η υπάρχουσα κατάσταση δεν είναι καθόλου τιμητική. Διαβάστε 17-7-2018 Spiegel on line «Φαινόμενα σύγχρονης δουλείας και ακραίας εκμετάλλευσης στον ελληνικό τουρισμό». https://p.dw.com/p/2glCu?maca=el-EMail-sharing
1) Οι εργαζόμενοι δουλεύουν με ατομικές συμβάσεις εργασίας, με 25-30 ευρώ την μέρα χωρίς να πληρώνονται ρεπό, αργίες, υπερωρίες και σε χωρίς να τηρείται το 8-ωρο! Αυτό σημαίνει 900 ευρώ τον μήνα για εργασία 5-6 μηνών (συνολικό ετήσιο εισόδημα 5.000 ευρώ συν τα ψίχουλα ανεργίας)
2) Οι λεγόμενοι νεαροί μετεκπαιδευόμενοι με 300 ευρώ τον μήνα και ανασφάλιστοι. (Επί ΣΥΡΙΖΑ μπήκε ένα πλαφόν για το maximum ποσοστό ‘’εκπαιδευομένων’’ που γιαυτό έχουν περιοριστεί).
3) Οι tour operators φέρνουν από την χώρα τους ενοικιαζόμενους οι οποίοι δεν ασφαλίζονται, ο μέσος μισθός τους είναι 500 ευρώ τον μήνα και το ωράριο από το πρωί ως το βράδυ!
4) Οι Ασιάτες, Πακιστανοί, Ιρακινοί κλπ που μένουν χρόνια στην Κω δουλεύουν με μισθό 500 ευρώ, ανασφάλιστοι και δεν μπορούν να πάρουν κανένα βοήθημα γιατί δεν ..υπάρχουν!
5) Η νέα δεξαμενή εργαζομένων στα ξενοδοχεία προέρχεται από το …ανεπιθύμητο hotspot αφού οι φιλοξενούμενοι του με μέση αμοιβή τα 500 ευρώ τον μήνα δουλεύουν με ελεύθερα ωράρια!
Τα κοινωνικά προβλήματα από αυτήν την κατάσταση είναι πολλά:
Α) Είναι η χρυσή εποχή των επιχειρήσεων του κλάδου αφού όλο αυτό το πλέγμα οδήγησε στην μείωση του λειτουργικού εργατικού κόστους. Το αποτέλεσμα είναι να σημειώνονται πολύ υψηλά ποσοστά κέρδους της τάξεως του 20% επί του τζίρου!
Β) οι εργαζόμενοι στον κλάδο αποτελούν το 35% της εργατικής τάξης στην Κω. Οι μειωμένες αμοιβές τους οδηγούν σε μειωμένη καταναλωτική τους ικανότητα με συνέπειες ύφεσης στην τοπική αγορά.
Γ) οι σκληρές συνθήκες εργασίας έχουν διώξει στους μόνιμους κατοίκους από τον χώρο, που πλέον περιορίζονται στην πλήρωση διοικητικών θέσεων εργασίας με αποτέλεσμα τοπική ανεργία.
Δ) η μικρή και μεσαία οικογενειακή επιχείρηση η οποία δεν μπορεί να δουλέψει με τους όρους της μεγάλης επιχείρησης αφού δεν προσλάβει εργαζομένους των κατηγοριών μειωμένου κόστους. Έτσι δημιουργείται ‘’τοπικός αθέμιτος’’ ανταγωνισμός.
Οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που δραστηριοποιούνται στο νησί της Κω υποχρεούνται να επιδεικνύουν κοινωνική ευθύνη προς τους εργαζόμενους και την κοινωνία του νησιού:
Α) να εφαρμόζουν τα διεθνή στάνταρτ εργασιακών συνθηκών
Β) να σέβονται το περιβάλλον (πισίνες με θαλασσινό νερό, μετρητές στις γεωτρήσεις τους, τριτοβάθμιοι βιολογικοί, ανακύκλωση απορριμμάτων)
Γ) να ενισχύουν τον πρωτογενή τομέα προμηθευόμενοι προϊόντα από τους παραγωγούς του νησιού.
Δ) να χρηματοδοτούν πολιτιστικές εκδηλώσεις
Ε) με ευθύνη του Δήμου να δημοσιεύεται κατ έτος κατάλογος κοινωνικής ευθύνης και προσφοράς των τοπικών επιχειρήσεων ώστε να λειτουργεί ως κίνητρο ανάδειξης του κοινωνικού τους ρόλου.
Ζ) επί πλέον να ασκηθούν οι αρμοδιότητες του Δήμου Ν. 3463/2006 (άρθ 75 «Απασχόληση») που είναι:
α. τοπικά σχέδια και προγράμματα για την απασχόληση και κοινωνική ενσωμάτωση ανέργων.
β. ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης με την λειτουργία Κέντρων Επαγγελματικού Προσανατολισμού και Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης
γ. Συμβολή στην απορρόφηση του εργατικού δυναμικού της περιοχής τους με τη δημιουργία Δημοτικών και Κοινοτικών Γραφείων Ενημέρωσης για την Απασχόληση.
Ζ) οι πολιτικές του δυνάμεις του Δήμου μας πρέπει να βρουν τρόπους άσκησης πίεσης στις επιχειρήσεις στα θέματα της εργασίας και του περιβάλλοντος εκμεταλλευόμενοι την πολιτική τους ισχύ.
Ν. Μυλωνάς