Η εικόνα σήμερα:
Η ελληνική κοινωνία περνάει μια κρίση πολυετή και καλπάζουσα.
Τη χειρότερη που γνώρισε από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα.
Μια κρίση όχι μόνο οικονομικού χαρακτήρα αλλά βαθιά ανθρωπιστική.
Η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας, έχασαν και εξακολουθούν να χάνουν μεγάλο μέρος από τα εισοδήματά τους. Αντιθέτως, τα χρέη όλων μας αυξάνονται καθημερινά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είτε κλείνουν είτε βρίσκονται υπό την απειλή του λουκέτου.
Αρκετοί είναι αυτοί που δεν μπορούν να ανταποκριθούν πια στις βασικές ανάγκες της διαβίωσης, καθώς το ¼ του πληθυσμού της χώρας βρίσκεται στο κατώφλι της φτώχειας.
Επιπλέον, πολλά εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες ακυρώθηκαν βίαια κι αντισυνταγματικά.
Τα κοινωνικά αγαθά (Υγεία – Παιδεία – Περιβάλλον) εμπορευματοποιούνται.
Μέσα σε όλα αυτά, η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, φτάνει σε πρωτοφανή επίπεδα, σε ποσοστά μεγαλύτερα κι από αυτά που καταγράφηκαν στο αμερικανικό Κραχ.
Η νέα γενιά ξενιτεύεται. Οι θεσμοί διαλύονται. Η Δημοκρατία κλονίζεται. Οι δομές καταρρέουν.
Μέσα σ’ αυτή τη σκληρή πραγματικότητα η Τ.Α. πλήττεται ανεπανόρθωτα. Υπήρξε ένα από τα μεγάλα θύματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της λιτότητας και της εφαρμογής των αλλεπάλληλων μνημονίων.

Για την ακρίβεια:
1) Η κυβερνητική πολιτική έχει οδηγήσει την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση σε μείωση της τάξης του 60% από τους θεσμοθετημένους πόρους της (ΚΑΠ./ ΣΑΤΑ).
2) Η Αυτοδιοίκηση δέχθηκε αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις. Ο υπερσυγκεντρωτισμός αυτός, χωρίς την πρόβλεψη κάποιας ουσιαστικής ενδοδημοτικής αποκέντρωσης και παράλληλης προώθησης θεσμών κοινωνικού και λαϊκού ελέγχου, εξάλειψε την πεμπτουσία της αυτοδιοίκησης.
3) Βασικές κοινωνικές και συναφείς υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης έχουν συρρικνωθεί ή καταργηθεί.
4) Στην Αυτοδιοίκηση εφαρμόζεται το σχέδιο απολύσεων εργαζομένων του δημόσιου τομέα, που αφού έπληξε αρχικά τους εργαζόμενους συμβασιούχους, σήμερα αγγίζει μέχρι και τους μόνιμους. Τα ονομαζόμενα σχέδια «μετατάξεων», «κινητικότητας», «εφεδρείας», καταλήγουν τελικά σε απολύσεις ή σε αποχωρήσεις εργαζομένων.
Η ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων σε όλους τους τομείς διαμορφώνει ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Πολυποίκιλες ελαστικές μορφές και εργασιακές σχέσεις με «δανεικούς» εργαζόμενους από ΜΚΟ ή ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ, που απασχολούνται σε προγράμματα πεντάμηνης εργασίας, κυριαρχούν.

Στρεβλώσεις του υφιστάμενου μοντέλου:
Για τον τρόπο που βιώνει σήμερα το νησί μας την κρίση υπάρχουν σοβαρές ευθύνες όσων άσκησαν διοίκηση έως τώρα – τουλάχιστον ως προς την επιλογή και την εξυπηρέτηση του υφιστάμενου στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης.
Έτσι σήμερα χαρακτηριζόμαστε από:
 - Μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη, τη στιγμή που οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις τουριστικού ενδιαφέροντος μένουν αβοήθητες
- Πλήρη εξάρτηση από τα μονοπώλια του τουριστικού κεφαλαίου
- Υπερπροσφορά κλινών, που δημιουργήθηκε με επιδότηση από το υστέρημά μας
- Αδυναμία σύνδεσης του τουρισμού με τον πρωτογενή ή δευτερογενή τομέα– τέτοια που η ντόπια παραγωγή να μην μπορεί να απορροφηθεί από τις πολλαπλάσιες ανάγκες που έφερε ο τουρισμός
- Απαξίωση της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ιστορίας του τόπου μας

Οι βασικές αρχές της πολιτικής μας χάραξης:
Για μας η Τ.Α. είναι συνυφασμένη με τη Δημοκρατία, με τη συμμετοχή και την εξυπηρέτηση του πολίτη, με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και την αυτοτέλεια στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων του στελεχιακού της δυναμικού.
Ειδικά τώρα που βιώνουμε τη μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, η Τ.Α. πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, να αποτελέσει δηλαδή τον πυλώνα της κοινωνικής αλληλεγγύης και να ενισχύσει τις υπάρχουσες δομές, αξιοποιώντας το κοινωνικό της κεφάλαιο.
Επίσης, απαιτείται να οργανώσει εκείνες τις συλλογικές αντιστάσεις που θα εναντιωθούν έμπρακτα στην εκποίηση της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας.
Επιπλέον, η Τ.Α πρέπει να στηριχθεί σε νέες τεχνολογίες, να αναδείξει την περιβαλλοντική ευαισθησία, να προωθήσει την αλληλέγγυα και εθελοντική δράση, και να επαναπροσδιορίσει την τουριστική και πολιτιστική ταυτότητα του νησιού μας, επενδύοντας σε εναλλακτικές δράσεις και προτάσεις.

Γενικές θέσεις για την Αυτοδιοίκηση:
• Η Αυτοδιοίκηση, σε όλες τις βαθμίδες της, να δομείται θεσμικά με τέτοιο τρόπο ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά και όχι από κλειστά ή μονοπρόσωπα εκτελεστικά όργανα. Τα δημαρχοκεντρικά χαρακτηριστικά του σημερινού συστήματος πρέπει να ανατραπούν. Δεν συνάδουν με το αίτημα της άμεσης δημοκρατίας και της συλλογικής λήψης των αποφάσεων.
• Οι συμμετοχικοί θεσμοί να αποτελούν θεμελιώδες συστατικό της αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού, και κατά συνέπεια, αναπόσπαστο δομικό μέρος της θεσμικής συγκρότησης και πολιτικής λειτουργίας. Οι θεσμοί αυτοί να περιλαμβάνουν και τις λαϊκές συνελεύσεις, τον συμμετοχικό προϋπολογισμό και τα τοπικά δημοψηφίσματα. • Η κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικού κράτους και αυτοδιοίκησης πρέπει να είναι σαφής, εύληπτη και σταθερή και να μην μπορεί να μεταβληθεί με την έκδοση απλών υπουργικών αποφάσεων.
• Το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα που αποδίδει τα 3/5 των εδρών στον συνδυασμό που πλειοψήφησε αλλοιώνει την αναλογική αντιπροσώπευση και πρέπει ν’ αντικατασταθεί από την απλή αναλογική σε όλα τα επίπεδα εκλογής και αντιπροσώπευσης της Αυτοδιοίκησης.
• Ο θεσμός των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, ως βασική πηγή χρηματοδότησης, να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός σταθερού και δεσμευτικού δημοσιονομικού συμφώνου μεταξύ κεντρικού κράτους και Αυτοδιοίκησης. Στο πλαίσιο αυτό να επανεξετασθεί η λειτουργία του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ώστε να αναδεικνύεται με σαφήνεια ο ρόλος του εν λόγω ταμείου ως τράπεζα της αυτοδιοίκησης.
• Το κατ΄ επίφαση "Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των Οργανισμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης" να καταργηθεί. Αντιβαίνει στην έννοια της αυτονομίας, η οποία θα έπρεπε να διέπει τους ΟΤΑ.
• Αποτελεί προτεραιότητα η υπεράσπιση των κοινωνικών και των εργασιακών κατακτήσεων και η αγωνιστική αντίσταση στις διαλυτικές ρυθμίσεις για τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις, τη συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και τη μείωση των μισθών. Υποστηρίζουμε την κατάργηση των ελαστικών μορφών στις εργασιακές σχέσεις που προαναφέραμε.
• Όλες οι ισχύουσες σήμερα κοινωνικές δομές της Αυτοδιοίκησης πρέπει να διατηρηθούν, να βελτιωθούν και να επεκταθούν ώστε να καλύψουν τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες. Το κοινωνικό κράτος στους δήμους είναι βασικός φορέας όχι μόνο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αλλά και για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση.
• Οι δομές αλληλεγγύης (κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνική αγορά, κοινωνικό φροντιστήριο, κοινωνικοί ξενώνες, κοινωνικό φαρμακείο κλπ) πρέπει να καλύψουν τις ευπαθείς ομάδες.
• Στη διαχείριση των απορριμμάτων προτείνουμε ένα μοντέλο σύγχρονο και φιλικό στο περιβάλλον, εφαρμογή του κύκλου (διαχωρισμός στην πηγή, ανάκτηση υλικών, ανακύκλωση, κομποστοποίση, αξιοποίηση, ταφή υπολειμμάτων) με άξονες προτεραιότητας την αποκέντρωση των δραστηριοτήτων, τη μικρή κλίμακα, την ενθάρρυνση της κοινωνικής συμμετοχής, την αξιοποίηση του εγχώριου παραγωγικού δυναμικού και τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης. Η θέση αυτή συνεπάγεται παρεμβάσεις άμεσης προτεραιότητας τόσο στο νομοθετικό όσο και στο διοικητικό επίπεδο.
Ειδικότερα προκρίνουμε:
*Την αντίσταση, με κάθε νόμιμο μέσο, στην εκποίηση της δημοτικής περιουσίας από την νεοφιλελεύθερη πολιτική της συγκυβέρνησης, και αντιτασσόμαστε σε κάθε άλλη απόπειρα οικονομικής διάλυσης των ΟΤΑ είτε σε επίπεδο περικοπής των κεντρικών πόρων είτε σε επίπεδο κινητικότητας του υπαλληλικού δυναμικού.
*Την ανάπτυξη ισχυρών δομών και δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης.
*Την ανάδειξη της Κοινωνικής Οικονομίας με χαρακτήρα κινηματικό, με κριτήρια πλήρους διαφάνειας και αξιολόγησης των ενδιαφερόμενων, από επιτροπές διαπαραταξιακές, με τη συμβολή εξειδικευμένων καθηγητών πανεπιστημίου και άλλων διεθνών ή εγχώριων φορέων εγνωσμένου κύρους.
*Τη διεκδίκηση των χρεών προς το δήμο από μεγαλοφειλέτες, και την επένδυσή τους σε δράσεις που θα αφορούν: Α) το περιβάλλον, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό για την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων Β) τις ευάλωτες ομάδες που χειμάζονται από την κρίση
*Τη διασφάλιση της ανταποδοτικότητας του ΔΗΦΟΔΩ (εφόσον δεν καταργηθεί) σε δικαιότερη βάση.
*Συμμετοχικούς προϋπολογισμούς και εκχώρηση αρμοδιοτήτων στις δημοτικές κοινότητες. Με λίγα λόγια, αποκέντρωση αρμοδιοτήτων.
*Αναπροσαρμογή των τιμολογίων της ΔΕΥΑΚ και των λοιπών δημοτικών τελών, με βάση τη λογική του ότι «ο ρυπαίνων πληρώνει» και «ο μη έχων, σε καιρό κρίσης, ελαφρύνεται».
*Την απεξάρτηση της λειτουργίας της δημοτικής μηχανής από φαινόμενα πολιτικών εκδουλεύσεων ή πελατειακών σχέσεων.
*Την προώθηση εναλλακτικών μορφών τουρισμού και πολιτισμού
*Την αναθεώρηση του χαρακτήρα και της ποιότητας των «Ιπποκράτειων».
*Το διαδικτυακό τοπικό σύστημα «Διαύγειας - Διαφάνειας Κω»
*Την διεκδίκηση και εξασφάλιση των προγραμμάτων της νέας περιόδου ΕΣΠΑ με βάση την αξιολόγηση των υφιστάμενων αναγκών σε επίπεδο υποδομών αλλά κυρίως της ενεργοποίησης του κοινωνικού κεφαλαίου σε καινοτόμες δράσεις. Ειδικότερα την άμεση πρόκριση εκείνων που αφορούν στον πρωτογενή τομέα και την πράσινη ανάπτυξη.
*Την κατάθεση ενός αναπτυξιακού πλάνου πενταετίας υπό τον τίτλο «η Κως του 21ου αιώνα - Νέα Ταυτότητα», που θα αφορά όλες τις κοινότητες του Δήμου.
*Την αξιοποίηση των έως τώρα μελετών από τους πρώην Καποδιστριακούς Δήμους που βρίσκονται ανεκμετάλλευτες στα συρτάρια των δημοτικών υπηρεσιών.
*Την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και δράσεων
*Την ενίσχυση του εθελοντισμού μέσω ενός δικτύου ενεργών πολιτών και συλλόγων
Όλα αυτά με πνεύμα ενότητας και συμφιλίωσης, σε μια προσπάθεια συνάντησης των πολιτικών γενεών, με γνώμονα την προάσπιση της κοινωνικής συνοχής του νησιού μας.
Γιατί:
- Μόνο αν συνεργαστούμε ΟΛΟΙ για το συλλογικό συμφέρον
- Μόνο αν αντιπαλέψουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική
- Μόνο αν πάρουμε τη ζωή στα δικά μας χέρια

Θα ανακτήσουμε το μέλλον και θα χτίσουμε την Κω που πραγματικά μας αξίζει.

Η Πολ. Γραμματεία της Δίεσης