Συνέντευξη στην εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ

Κυρία Παπαζαχαρίου, είστε εδώ και πολλά χρόνια γνωστή στη Δωδεκανησιακή κοινωνία, παρά το γεγονός ότι δεν δραστηριοποιείστε στη Ρόδο αλλά στην Κω. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που κατέρχεστε στον εκλογικό στίβο και μάλιστα διεκδικώντας μια θέση στο Κοινοβούλιο. Πώς το αποφασίσατε και γιατί τώρα;

-Η σχεση μου με την δωδεκανησιακή κοινωνία καλλιεργήθηκε ήδη από τα παιδικά μου χρόνια, όταν ο πατέρας μου ο Γιαννακός με πήρε για πρώτη φορά μαζί του στο ταξίδι του στην Ρόδο για να εκτελωνίσουμε την πρώτη μηχανή του εσπρέσο που εισήγαγε από την Ιταλία για το καφενείο μας, και με ξενάγησε τότε στην όμορφη μεσαιωνική πόλη ,με πήγε να διαλέξω τοπικά αρώματα για την μητέρα μου, αγόρασε μάλιστα ένα άρωμα σε μπουκάλι με σχήμα τριαντάφυλλο( ρόδο της Ρόδου)και μου αποκάλυψε με έναν μαγικό τρόπο τον πλούτο και την ομορφιά των νησιών μας. Από τότε συνείδηση μου είναι, πως όλα τα Δωδεκάνησα είναι πατρίδα μου. Με αυτήν την αίσθηση εξακολούθησα σε όλη την επαγγελματική μου δραστηριότητα να τα νοιάζομαι και να συμμετέχω στις κοινωνίες τους μέσα από την ενημέρωση και το ρεπορτάζ για την ιστορία , την καθημερινότητα και τον πολιτισμό τους. Μεγαλώνοντας σε ένα «πολιτικό καφενείο» εμπέδωσα πολύ νωρίς τις αξίες του δημοκρατικού διαλόγου, μυήθηκα στις πολιτικές ιδεολογίες και έμαθα να διακρίνω το διακύβευμα κάθε εκλογικής αναμέτρησης. Έφηβη στην μεταπολίτευση και διψασμένη για ελευθερία και δημοκρατία, εντάχθηκα στην μαθητική νεολαία του Πασοκ. Από τότε μέχρι και σήμερα που αποφάσισα να στρατευτώ και να αγωνιστώ για το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ, οι θέσεις και η στάση ζωής μου, καθορίστηκαν από τις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Παρά τις κατά καιρούς δοκιμασίες ή απογοητεύσεις , τον παραλογισμό και τις άγονες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις , δεν υποχώρησα από αυτές, γιατί πεποίθησή μου είναι, ότι νικητής δεν είναι αυτός που κερδίζει στα σημεία, αλλά εκείνος που δεν παραιτείται από τα ονειρά του.

-Μέσα από τη δουλειά σας, ως μάχιμη δημοσιογράφος εδώ και πολλά χρόνια, έχετε ασχοληθεί σε βάθος με τα προβλήματα της περιοχής μας. Ποιο ιεραρχείτε ως μείζον αυτή την περίοδο;

-Ενίοτε όταν ο προβληματισμός μου και η ανάλυση που επιχειρώ για να διεισδύσω σε ένα πρόβλημα, με οδηγεί σε αναφορές της λαϊκής σοφίας και σε ανάλογες ρήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση αυθόρμητα στην σκέψη μου ήρθε το παλιό γνωμικό που άκουγα και ως κατακλείδα μιας έντονης συζήτησης στο πολιτικό καφενείο, που όπως σας είπα μεγάλωσα, που δεν είναι άλλη από το «διαίρει και βασίλευε» Ο διχασμός της κοινωνίας μας, η ραδιουργία που αντικατέστησε την πολιτική σκέψη προκαλώντας σύγχυση και χάος, η ιδιοτέλεια , οι τακτικισμοί , ο λαϊκισμός και η ανθρωποφαγία στο κυνήγι της εξουσίας και του βολέματος σε ένα αντιπαραγωγικό πελατειακό κράτος, εκτέλεσαν εν ψυχρώ την κοινωνική συνοχή, που είναι η μοναδική και αναγκαία συνθήκη για την πρόοδο των κοινωνιών και για την κατάκτηση ου συλλογικού συμφέροντος. Αυτό κατά την άποψη μου είναι το μείζον πρόβλημα σήμερα και στην Δωδεκανησιακή κοινωνία, που αν δεν το υπερβούμε δεν θα μπορέσουμε να επιλύσουμε κανένα από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, στην ανάπτυξη , στην οικονομία, στο περιβάλλον, στο προσφυγικό, στην υγεία, στις υποδομές, ακόμα ακόμα και στα εθνικά θέματα. Η εθνική συνεννόηση, ώστε να σταματήσουμε να μπαίνουμε σε περιπέτειες και αδιέξοδα, είναι σε αυτήν την χρονική και πολιτική συγκυρία η μόνη επιλογή και το ουσιαστικό διακύβευμα των εκλογών. Γι αυτούς τους λόγους η ψήφος στο ΚΙΝΑΛ δεν είναι μόνο κρίσιμη αλλά και χρήσιμη.

-Η Κως, ένα από τα μεγαλύτερα νησιά και από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας, τα τελευταία χρόνια πέρασε δύσκολα. Καταρχήν, το νησί σήμερα έχει επουλώσει τις πληγές του από το φονικό σεισμό; Σε ποια κατάσταση βρίσκονται σήμερα οι υποδομές που είχαν υποστεί ζημιές;

Παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Κως αντιμετώπισε αποτελεσματικά και άμεσα τις συνέπειες του σεισμού , αποκαθιστώντας την λειτουργία βασικών υποδομών μέσα σε λίγες ώρες, δημιουργώντας αίσθημα ανακούφισης και ασφάλειας σε πολίτες και επισκέπτες, παρά τις διαβεβαιώσεις των υπουργών που κατέφθασαν τις πρώτες πρωινές ώρες και διαβεβαίωναν για την υποστήριξη της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού , στην άμεση αποκατάσταση του λιμανιού κυρίως, αλλά και των μνημείων, εκτός από την αποκατάσταση τριών σχολικών κτηρίων που επλήγησαν, με την πρωτοβουλία που ανέλαβε , τις μελέτες που συνέταξε και τα έργα που ανατέθηκαν με την καταρχήν χρηματοδότηση τους από τον Δήμο της Κω, οι θλιβερές εικόνες των ερειπίων σε εκκλησίες, μουσουλμανικά τεμένη ,στην οχύρωση και το τοίχος της αρχαίας πόλης , η ερμητικά κλειστή πόρτα του κάστρου της Νεραντζιάς ,μας προκαλούν καθημερινά πόνο , όχι τόσο για την ανάμνηση του σεισμού ως μιας φυσικής καταστροφής που βιώσαμε , αλλά για την παθογένεια του πελατειακού κράτους, που οι μηχανισμοί εξουσίας του, ιεραρχούν με στόχο το κομματικό, συντεχνιακό όφελος ,ακόμα και όταν πρόκειται για καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης στην κυριολεξία . Η καθυστέρηση 2 χρόνια τώρα στις διαδικασίες αποκατάστασης των ζημιών ,έργωνπου υπάγονται στο κεντρικό κράτος , οφείλεται κυρίως στους παράγοντες που καθορίζουν την «συναλλαγή» των δημοσίων έργων και την χαώδη γραφειοκρατία που την υπηρετεί. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν συνεννοηθούμε για τις θεσμικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν , ώστε να θωρακίσουμε την δημοκρατία μας, να κατακτήσουμε ένα κράτος δικαίου, που το ήθος του να επιβάλλει την ισχύ του νόμου και όχι τον νόμο του ισχυρού. Το έργο στο λιμάνι για την αποκατάσταση ξεκίνησε προεκλογικά, τυχαίο; Δεν νομίζω…

-Η Κως, όμως, είναι και ένα από τα νησιά που σήκωσαν μεγάλο φορτίο και με το μεταναστευτικό/προσφυγικό πρόβλημα. Ένα σχόλιο θα ήθελα πάνω σ’ αυτό και ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα

Και το προσφυγικό είναι από τις δοκιμασίες που πέρασε η κοινωνία μέσα σε ένα τοξικό πολιτικά περιβάλλον , όπου ο ανθρωπισμός των κατοίκων και η καλοσύνη τους, έγιναν άλλοθι για την μεγάλη «αρπαχτή» που έφερε τεράστια οφέλη και μαύρο χρήμα στα κυκλώματα διακίνησης , και όχι μόνο. Η κοινωνία διχάστηκε παρασυρόμενη από λαϊκισμούς , από ακραίους παραλογισμούς και επιτήδειους τακτικισμούς .Το μεγαλύτερο κατά την άποψη μου ζήτημα ,το οποίο διόγκωσε το πρόβλημα , ήταν η πεισματική άρνηση του υπουργείου να συστήσει την διαχειριστική αρχή ως όφειλε , ώστε να διαχειριστεί η κυβέρνηση την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που ενέκρινε άμεσα ο ευρωπαίος επίτροπος , Έλληνας Δ. Αβραμόπουλος . Αντί αυτού άφησε το κράτος τους πόρους για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης να τους διαχειριστούν τελικά οι ΜΚΟ, που όπως αποδείχτηκε , αναποτελεσματικά και χωρίς διαφάνεια. Δείχνοντας ως ένοχους για το χαος τούς δημους. Ακολούθησαν οι καυγάδες για το χοτ ποτ και τις δεσμεύσεις με ΦΕΚ , δημόσιας περιουσίας όπως το ιταλικό παλιό νοσοκομείο στον Λινοποτη, μέχρι να περάσει η αρμοδιότητα και το έργο από το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής και την ΕΛΑΣ , στο υπουργείο εθνικής άμυνας και στον Πάνο Καμένο. Ύστερα ήρθαν τα ΜΑΤ για να συνετίσουν τους κατοίκους και τον δήμο που αντιδρούσε, καθώς είχε παντελώς χάσει την εμπιστοσύνη του στο κράτος ,που απέδειξε ότι δεν μπορεί να τον προστατέψει , όχι από τους πρόσφυγες, αλλά από την ασυναρτησία στην οργάνωση αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης . Η μεταφορά από άλλα κέντρα υποδοχής τον χρόνο που διανύουμε στην Κω , καθώς και η αύξηση και πάλι των εισροών , κυρίως προσφύγων από άλλες χώρες και όχι από εμπόλεμες ζώνες, μας ανησυχούν όλους. Η Κως παρά την προσφυγική κρίση , κατάφερε να αποκαταστήσει την εικόνα της και να πετύχει θεαματική αύξηση στον τουρισμό την αμέσως επόμενη χρονιά. Ωστόσο το γεγονός ότι σήμερα στην δομή υποδοχής στο Πυλί έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 2000 , όταν η δυναμικότητά του είναι 800, όταν στο ΠΡΟΚΕΚΑ υπάρχουν άλλοι 500, ενώ η διαδικασίες για το άσυλο και οι επαναπροωθήσεις έχουν βαλτώσει, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα διακινδυνεύσει το τουριστικό μας προϊόν , άλλα και η ανθρωπιστική ταυτότητα της κοινωνίας ,από τον θυμό που της προκαλούν οι σκοπιμότητες όσων ευθύνονται για την διαχείριση του μεταναστευτικού.

-Επειδή ακριβώς η Κως ήταν ένα από τα νησιά που πέρασε δύσκολα ήταν και ανάμεσα σ’ εκείνα που εξαιρέθηκαν από την αύξηση του ΦΠΑ. Εν τω μεταξύ, ξεκίνησε και η εφαρμογή του μέτρου του Μεταφορικού Ισοδύναμου. Ποιος είναι ο αντίκτυπος αυτών στην καθημερινότητα και τη ζωή των ανθρώπων στο νησί;

-Το γεγονός ότι συνδέθηκε η μείωση του συντελεστή του φπα με το προσφυγικό και με την απόφαση να ισχύσει μόνο σε όσα νησιά φιλοξενούν υπεράριθμους μετανάστες στα κέντρα υποδοχής τους ,μαρτυρά έναν κυνικό εκβιασμό της κοινωνίας από μια κυβέρνηση που δεν θέλει να διεκδικήσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα , αλλά να επιβάλει τους όρους που τις διασφαλίζουν την χειραγώγηση της οικονομίας ,χωρίς ουσιαστικά κανένα όφελος για τον πολίτη των νησιών. Για το μεταφορικό ισοδύναμο που ισχύει , όπως κι εσείς θα γνωρίζετε, έχω να σημειώσω ,ότι δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πολιτική πρόταση που συζητήθηκε και προωθήθηκε από την Τ.Α. και από τον δήμαρχο Τήλου τον αείμνηστο Αλιφέρη επί ΠΑΣΟΚ. Στο συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Ροδο το 2015 ,ο υφυπουργός ξεκαθάριζε ότι το μεταφορικό ισοδύναμο ήταν ανέφικτο και ότι έπρεπε να το ξεχάσουμε οι νησιώτες. 2 μόλις μήνες μετά ο απερχόμενος πρωθυπουργός Α.Τσίπρας το εξαγγέλλει από την Νίσυρο ως κυρίαρχη νησιωτική πολιτική. Από την ισχύ του και μέχρι τώρα ,τα θετικά αποτελέσματα από την επιστροφή μέρους του κόστους στην διακίνηση εμπορευμάτων και επιβατών , αποδομούνται από την συνειδητοποίηση ,ότι η χρηματοδότες αυτής της παροχής είμαστε όλοι οι σκληρά φορολογούμενοι πολίτες, καθώς οι εκταμιεύσεις γίνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αν η χρηματοδότηση του μέτρου προέρχονταν από την φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου και της αύξησης, στην μειωμένη φορολογία των εφοπλιστών, τότε και μόνο θα ήταν ένα μέτρο που θα ανακούφιζε τους νησιώτες. Αλλά φευ. Η πάγια τακτική «σου παίρνω 10 και σου επιστρέφω μισό, για να μου έχεις και υποχρέωση για την εκδούλευση επιδόματος, εξακολουθεί να είναι και σε αυτήν την περίπτωση, η επικρατούσα αντίληψη περί δικαίου και ηθικού. Άλλωστε μείωση τιμών στα προϊόντα που επιδοτούνται στην μεταφορά τους δεν είδαμε. Οι λύσεις που απαιτούνται πρέπει να είναι προοδευτικές και το ΚΙΝΑΛ με ξεκάθαρη αυτόνομη πορεία , εγγυάται την σταθερότητα αποτελώντας το δυνατό αντίβαρο στην συντήρηση και τον λαϊκισμό. Γιατί εμεις την εθνική συνεννόηση την πιστεύουμε και την εννοούμε.