«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μετρηθεί το κόστος της περιόδου Βαρουφάκη αλλά το πραγματικό κόστος είναι η μείωση του ΑΕΠ. Αυτό δεν είναι μεγάλο αν το δεις σε μια χρονιά. Πρέπει να δεις που ήσουν το 2014, που είσαι τώρα και που θα μπορούσε να είσαι.

Αυτό είναι το πραγματικό κόστος. Γι’ αυτό λέω ότι ένα ποσό των 200 δισ. ευρώ είναι μια ασφαλής εκτίμηση, κάποιοι λένε ότι είναι συντηρητική» είπε στον διάλογο που είχε με τον διευθυντή της Καθημερινής, Αλέξη Παπαχελά.

Ο κ. Βίζερ αναφέρθηκε και στο θέμα του χρέους τονίζοντας ότι το 2012 έγινε η μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους. Πρόσθεσε δε ότι αν γινόταν μια αναδιάρθρωση χρέους το 2010- κάτι που όπως είπε μετανιώνει για το ότι δεν έγινε- αυτό θα βοηθούσε περισσότερο.

Ωστόσο, όπως είπε τότε δεν γνώριζαν τι θα γινόταν στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα αν είχες μια αναδιάρθρωση χρέους. Το ίδιο αφορούσε την Ιρλανδία αλλά και την Πορτογαλία. Απλά δεν πάρθηκε αυτό το πολύ αποφασιστικό βήμα.

Επιπρόσθετα σημείωσε ότι η ευρωζώνη ήταν χτισμένη με την θεώρηση ότι δεν θα υπάρχει ποτέ αδυναμία πρόσβασης στις αγορές. Γι’ αυτό δεν είχαμε τα εργαλεία.

Σχετικά με την έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα ο κ. Βίζερ υποστήριξε ότι τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα αν υπήρχε ένα «δίχτυ ασφαλείας» όπως η προληπτική γραμμή στήριξης.

Αναγνώρισε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει την προληπτική γραμμή στήριξης θεωρώντας ότι αυτή ισοδυναμεί με ένα νέο πρόγραμμα.

Πάντως, υποστήριξε ότι είναι πιθανό τελικώς να υπάρξει μια προληπτική γραμμή στήριξης την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε ως «μαξιλάρι ασφαλείας» -το οποίο έχει βέβαια προϋποθέσεις και υποχρεώσεις για την χώρα που ζητά το άνοιγμά της- και όχι ως νέο πρόγραμμα όπως το μνημόνιο.