Μίνι κυβερνητική κρίση λίγα λεπτά πριν από την ψήφιση της τροπολογία Μουζάλα για το μεταναστευτικό χτυπά την κυβέρνηση με πέντε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να απειλούν ανοικτά να καταψηφίσουν την τροπολογία διαφωνώντας με τη ρύθμιση για τη σύνθεση των επιτροπών ασύλου.

Πριν από λίγη ώρα κυκλοφόρησε εσωτερική επιστολή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ η οποία υπογράφηκε από τους κ.κ Καραγιαννίδη, Καββαδία, Πάλλη, Ψυχογιό και Χρ.Παπαδόπουλο με την οποία ζητείται η απόσυρση της τροπολογίας για την οποία αναφέρεται ότι είναι στα όρια της συνταγματικότητας. Από το περιεχόμενο της επιστολής προκύπτει ότι οι πέντε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως συμμερίζονται το επιχείρημα της αντιπολίτευσης πως η διαδικασία χορήγησης ασύλου είναι μια καθαρά διοικητική πράξη εξ ου και η προωθούμενη από τον κ. Μουζάλα συμμετοχή δικαστικών στις επιτροπές είναι αντισυνταγματική. Οι πέντε βουλευτές ζητούν από όσους συμφωνούν να υπογράψουν προκειμένου να πιεστεί ο κ. Μουζάλας να την αποσύρει ειδάλλως απειλούν ανοικτά να καταψηφίσουν.

Mένει να δούμες αν η αντιπολίτευτση και ειδικότερα η Νέα Δημοκρατία θα θελήσει να δοκιμάσει την αντοχή και τη συνοχή της κυβέρνησης ζητώντας ονομαστική ψηφοφορία.

Αναλυτικά η επιστολή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ:

Θέμα: Τροπολογία Μουζάλα
Σ/φοι, σ/φισσες,
στο νομοσχέδιο για τον αναπτυξιακό νόμο ο σ. Μουζάλας έφερε μία τροπολογία χωρίς καμία προήγουμενη συνεννόηση με την κοινοβουλευτική ομάδα και την αντίστοιχη ΕΠΕΚΕ μεταναστευτικού, τροπολογία που αφορά την σύνθεση των επιτροπών ασύλου. Η τροπολογία είναι στα όρια της συνταγματικότητας, αλλά και της κοινής μας θέσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η τροπολογία αυτή δεν έχει την υποστήριξη μας γιατί αντιβαίνει σε ταυτοτικές μας θέσεις και δεν υπαγορεύεται καν απο το πρόσφατο Νομοσχέδιο του Υπουργείου που ψηφίσαμε.

Ζητούμε από τον σ. Μουζάλα να αποσύρει την συγκεκριμένη τροπολογία ώστε να υπάρξει περιθώριο χρόνου για συζήτηση, ενημέρωση και διατύπωση θέσεων τόσο από πλευράς ΚΟ, όσο και από το Κόμμα για να μπορέσουμε συντεταγμένα να αποφασίσουμε το τι πρέπει να γίνει και ποιά είναι η πολιτική του κόμματος μας στο μεταναστευτικό.
Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή στο βαθμό που ο συντρ. Μουζάλας επιμένει στην κατάθεση της τροπολογίας, σε βάρος της πολιτικής και της εσωκομματικής δημοκρατίας είμαστε υποχρεωμενοι-ες να γνωστοποιήσουμε την διαφωνία μας. Στο βαθμό μάλιστα που θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία για την συγκεκριμένη τροπολογία, θα εκφράσουμε τη διαφωνία μας εμπράκτως και σε κάθε περίπτωση δημόσια. Αν μάλιστα εγκριθεί θα γίνει από την αντιπολίτευση και όχι από το σύνολο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ. Παρακαλούμε όσοι-ες βουλευτές, βουλεύτριες συμμερίζονται την διαφωνία μας να το δηλώσουν στη λίστα.
Καραγιαννίδης Χρήστος
Καββαδία Αννέτα
Ψυχογιός Γιώργος
Πάλλης Γιώργος
Παπαδόπουλος Χριστόφορος

parapolitika.gr

Ηχηρή επανεμφάνιση στο προσκήνιο της εσωκομματικής ομάδας «53+» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία με τον βουλευτή της Β΄ Αθηνών Γιώργο Κυρίτση, ο οποίος διαπιστώνει ότι η αξιοπιστία της κυβέρνησης έχει μειωθεί, προσδιορίζοντας ως έναν από τους λόγους την απουσία αφήγησης που να αφορά τις κοινωνικές της αναφορές και της αντικατάσταση της ανάλυσης με τα εργαλεία της Αριστεράς από μια θολή αναπτυξολογία που συγκινεί μόνον όσους εκ των αντιπάλων της έχουν πειστεί ότι η παρούσα κυβέρνηση θα παραμείνει επί μακρόν.

Υπό τον τίτλο: «For the worker is working when the fat cat’s about» από το Worker’s Song των Dropkick Murphys, ο κ. Κυρίτσης, με άρθρο του στην ιστοσελίδα της κίνησης των «53+» commonality.gr, αμφισβητεί ζωηρά τις πρωθυπουργικές προτεραιότητες περί τα θεσμικά τις οποίες χαρακτηρίζει «άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε», υποστηρίζοντας εν πολλοίς ότι αφήνουν αδιάφορους τους πολίτες. Στο μήκος αυτό, επισημαίνει: «Το είδος της ανάπτυξης που υποχρεώνεται σήμερα η κυβέρνηση να επιδιώξει, εάν δεν συνοδευτεί από παράπλευρα άμεσα οφέλη για τα λαϊκά στρώματα, είναι δώρον άδωρο. Η αφήγηση πρώτα να μεγαλώσει η πίττα και μετά να διανεμηθεί είναι τόσο νεοφιλελεύθερη αντίληψη –τρικλ ντάουν εκονομικς‒ που έχει καταγγελθεί ακόμα και από το ΔΝΤ.

Το αίτημα της αναδιανομής σε μια χώρα με τόσο μαύρο συσσωρευμένο πλούτο, δεν μπορεί παρά να είναι σημαία για μια κυβέρνηση της Αριστεράς». Ενώ σπεύδει να προσθέσει «Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι τόσο μεγάλα που καμία θεσμική τομή, ιδίως στη σφαίρα της «υψηλής πολιτικής», δεν μπορεί να τα επηρεάσει ή έστω να τα διασκεδάσει. Πρωτοβουλίες όπως η συνταγματική αναθεώρηση είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μια χαρούλα είναι το Σύνταγμα, τηρουμένων των αναλογιών και συσχετισμό για προοδευτική αναθεώρηση δεν έχουμε, κινδυνεύουμε να πάμε προς τα πίσω και μάλιστα σε καταστάσεις προ του 1986 ή να κληθούμε να συνταγματοποιήσουμε νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Αν ρωτήσει κανείς έναν εργαζόμενο στη σημερινή εργασιακή ζούγκλα αν θέλει αναθεώρηση του Συντάγματος θα σου πει «νταξει, οκ, αλλά προτιμάω να λειτουργήσει αποτελεσματικά η Επιθεώρηση Εργασίας».

Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα και για τις λαϊκές τάξεις στην Ελλάδα και για τις δυνάμεις της Αριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά ή τουλάχιστον όσο καλά θα μπορούσαν να πηγαίνουν. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, αλλά υπάρχουν και υποκειμενικές αδυναμίες τις οποίες δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε. Η Ελλάδα είναι χώρα με μικρό στρατηγικό βάθος, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να παραχωρεί έδαφος επί μακρόν για να κερδίσει χρόνο – δεν είναι Ρωσία με Ναπολέοντα ούτε ΕΣΣΔ στον Β΄ ΠΠ. Αυτό η κυβέρνηση πρέπει να το έχει στο μυαλό της. Η συγκυρία του 2015 δεν έχει καμία σχέση με αυτή του 2016. Επιγραμματικά και ενδεικτικά μπορεί να αναφέρει κανείς ότι: Ενώ πέρυσι η διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών για καθαρά πολιτικούς λόγους επιδιωκόταν από τους δανειστές να αποτύχει, φέτος ήδη εδώ και δύο μήνες, ο πιο «σκληρός παίκτης» δηλ. ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει καθησυχάσει δημοσίως ότι «δεν προβλέπεται ελληνική κρίση».

Η αλλαγή στάσης έχει να κάνει με το ότι, ενώ πέρυσι έπρεπε «να γδάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανεμίζουν το τομάρι του στους Podemos», φέτος οι ίδιοι έκριναν ότι δεν υπάρχει περιθώριο αποσταθεροποίησης στην ευρωζώνη. Το προσφυγικό, το Brexit, η κατάσταση στη Γαλλία, οι ισπανικές εκλογές, η διάσταση με το ΔΝΤ δημιούργησαν μια νέα συνθήκη, έστω προσωρινή, την οποία η Αθήνα θα μπορούσε να έχει διαβάσει πιο δυναμικά και να μη σκέφτεται υπό το σοκ της περυσινής εξέλιξης. Παραδείγματος χάριν, η ιταμή απαίτηση των δανειστών για αμνήστευση των μη Ελλήνων στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ έπρεπε να έχει καταγγελθεί με έμφαση και σε υψηλό επίπεδο ως αποικιακού τύπου επιβολή ετεροδικίας σε κράτος-μέλος. Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε την απάντηση των θεσμών, λίγες εβδομάδες πριν το βρετανικό δημοψήφισμα.

Επίσης, ενώ πέρυσι η νέα τότε κυβέρνηση είχε μια πρωτοφανή λαϊκή υποστήριξη, φέτος η αξιοπιστία της έχει τρωθεί με αποτέλεσμα ακόμα και οι επιτυχίες της – που αναμφισβήτητα υπάρχουν‒ να μην αναγνωρίζονται ως τέτοιες, ιδίως από τις κοινωνικές τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα που θέλει να εκφράσει. Οι λόγοι για τους οποίους η αξιοπιστία της κυβέρνησης έχει μειωθεί είναι η αποτυχία της να αντισταθεί στην επικοινωνιακή υπεροπλία του αντίπαλου μπλοκ, η ενοχική στάση και συμπεριφορά των στελεχών της αλλά και του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, η απουσία αφήγησης που να αφορά τις κοινωνικές της αναφορές και η αντικατάσταση της ανάλυσης με τα εργαλεία της Αριστεράς από μια θολή αναπτυξολογία που συγκινεί μόνον όσους εκ των αντιπάλων της έχουν πειστεί ότι η παρούσα κυβέρνηση θα παραμείνει επί μακρόν. Το είδος της ανάπτυξης που υποχρεώνεται σήμερα η κυβέρνηση να επιδιώξει, εάν δεν συνοδευτεί από παράπλευρα άμεσα οφέλη για τα λαϊκά στρώματα, είναι δώρον άδωρο. Η αφήγηση πρώτα να μεγαλώσει η πίττα και μετά να διανεμηθεί είναι τόσο νεοφιλελεύθερη αντίληψη –τρικλ ντάουν εκονομικς‒ που έχει καταγγελθεί ακόμα και από το ΔΝΤ. Το αίτημα της αναδιανομής σε μια χώρα με τόσο μαύρο συσσωρευμένο πλούτο, δεν μπορεί παρά να είναι σημαία για μια κυβέρνηση της Αριστεράς Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι τόσο μεγάλα που καμία θεσμική τομή, ιδίως στη σφαίρα της «υψηλής πολιτικής», δεν μπορεί να τα επηρεάσει ή έστω να τα διασκεδάσει. Πρωτοβουλίες όπως η συνταγματική αναθεώρηση είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μια χαρούλα είναι το Σύνταγμα, τηρουμένων των αναλογιών και συσχετισμό για προοδευτική αναθεώρηση δεν έχουμε, κινδυνεύουμε να πάμε προς τα πίσω και μάλιστα σε καταστάσεις προ του 1986 ή να κληθούμε να συνταγματοποιήσουμε νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες. Αν ρωτήσει κανείς έναν εργαζόμενο στη σημερινή εργασιακή ζούγκλα αν θέλει αναθεώρηση του Συντάγματος θα σου πει «νταξει, οκ, αλλά προτιμάω να λειτουργήσει αποτελεσματικά η Επιθεώρηση Εργασίας».

Επί χρόνια ο συριζαϊκός διάλογος περιστρεφόταν γύρω από την εμπειρία της Λατινικής Αμερικής με την ιδιαιτερότητα μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση να αντλεί έμπνευση από αριστερές δυνάμεις που ήταν στην κυβέρνηση. Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση δεν φαίνεται να βγάζει τα δύο βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την κυβερνητική εμπειρία στη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία και την Αργεντινή, κυρίως τις δύο πρώτες:

1. Οι κυβερνήσεις της Αριστεράς πολεμιούνται από το σύστημα αστική αντιπολίτευση-coprorate media, με το πρόσχημα της διαφθοράς και με όχημα τη μεσαία τάξη, αφού η υποστήριξη από λαϊκά στρώματα αδρανοποιηθεί λόγω πολιτικών λιτότητας.

2. Οι αριστερές κυβερνήσεις συγκροτούν από τις λαϊκές τάξεις ένα «στρατό φτωχών» έτοιμο να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του και την κυβέρνηση που τους βοήθησε να τις επιτύχουν έναντι των ελίτ. Να μην υποτιμάμε, λοιπόν, τις δυνατότητες του αστικού μπλοκ. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πού μπορεί να φτάσει μια διαχρονική ελίτ όταν έχει μείνει ενάμιση χρόνο με την κουτάλα στο χέρι. Να τα σκεφτόμαστε αυτά, καθώς η ανηφόρα είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας».

www.dikaiologitika.gr