Υπήρχαν, τουλάχιστον 7 μεγάλα έργα στο νησί μας, που εδώ και μερικές δεκαετίες γέμιζαν τα προεκλογικά φυλλάδια, επενδύοντας στην αίσθηση προσμονής και υπομονής των πολιτών. Χρησιμοποιήθηκαν ευρηματικά άλλοθι για την εξοικονόμηση χρόνου, ώστε να παρατείνεται το όνειρο, με κορυφαίο αυτό του αδυσώπητου Αθηνοκεντρικού κράτους. Τα φράγματα Γαδουρά και Κρητηνίας, οι γέφυρες Αφάντου, Μάκαρη και Κρεμαστής…ειδικά της Κρεμαστής, ο ηλεκτροφωτισμός των δύο περιφερειακών αξόνων και τώρα το Εθνικό Θέατρο, είχαν περάσει στη συνείδηση του Ροδίτη ως φαντάσματα που ανήκαν στη σφαίρα του επιθυμητού χωροχρόνου. Φάνταζαν, τουλάχιστον αδύνατα. Και η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εάν και εμείς δεν τα υλοποιούσαμε, κανένας δεν θα μας μεμφόταν.
Η αλήθεια όμως είναι απλή: ή δεν ήθελαν, ή δεν μπορούσαν. Και αυτό αποδεικνύεται τώρα. Σε αυτή την εποχή που ξεκινάει η μεταπολίτευση για το Νότιο Αιγαίο. Τώρα, που η αλλαγή νοοτροπίας στην άσκηση εξουσίας είναι ορατή, εφαρμόσιμη και απόλυτα κοστολογημένη. Τώρα που η συνεργασία με τα Υπουργεία είναι εφικτή, γιατί εμπεριέχει το στοιχείο της αμφίδρομης εμπιστοσύνης. Η δουλειά, το σχέδιο και η κατάλληλη χρονική στιγμή είναι ικανοί παράγοντες άρσης των δυσκολιών. Οι ομόφωνες αποφάσεις στην Οικονομική Επιτροπή φανερώνουν, τουλάχιστον αναγνώριση. Για τους παρόντες. Γιατί, όσοι δεν θέλουν να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από το μνημειώδες έργο του Εθνικού Θέατρο… απλά δεν συνδέονται.
Την Δευτέρα 09/01/23 η καρδιά όλων των πατριωτών της Δωδεκανήσου και του Νοτίου Αιγαίου, χτύπησε λίγο πιο δυνατά. Η δημοπράτηση για την αποκατάσταση και επαναλειτουργία του Εθνικού Θεάτρου, έκλεισε άλλη μια πληγή ενός παρελθόντος. Το ιστορικής σημασίας έργο θα αποτελέσει ξανά το κέντρο πολιτισμού ολόκληρου του Αιγαίου, γράφοντας ξανά ιστορία. Το Νότιο Αιγαίο θα έχει το δικό του Μέγαρο Μουσικής, με μια μεγάλη διαφορά όμως. Την μνήμη μιας ένδοξης περιόδου. Η απόφαση της οικονομικής επιτροπής πιστοποιεί την ιστορική, καλλιτεχνική και πολιτισμική κληρονομιά που εμπεριέχεται στο χώρο αυτό από την ανέγερση του μέχρι την αναστολή της λειτουργίας του. Δεν ξεχνιέται εύκολα το γεγονός ότι, μπροστά σε αυτό το θέατρο γονάτισε ο Γαβριήλ Χαρίτος, μαζί με πλήθος συμπατριωτών μας, κατά την πρώτη έπαρση της ελληνικής σημαίας στα Δωδεκάνησα. Τα δάκρυα των Ροδιτών της περασμένης γενιάς όταν το αντικρύσουν, θα είναι η καλύτερη ανταμοιβή μας.
Η άσκηση της πολιτικής αποτελεί τέχνη και επιστήμη που αφορά σε παραγωγή ιδεών και στον τρόπο εφαρμογής τους, τόσο σε ζωτικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης, καθώς επίσης και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο. Αυτόν τον ορισμό ακολουθεί η περιφερειακή αρχή του Γιώργου Χατζημάρκου, με μια ουσιαστική προσθήκη: την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης. Μιας ευθύνης που περιέχει τόση υπερηφάνεια, όσο η υπογραφή μας κάτω από τη δημοπράτηση του Εθνικού μας Θεάτρου.


Χρήστος Γ. Μπάρδος
Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού Δωδεκανήσου και
Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων Νοτίου Αιγαίου