Γράφει ο Κώστας Ε. Σκανδαλίδης

Άκρως ελληνικόν και επίκαιρον. Άλλωστε αυτά τα δύο πάνε μαζί σαν τους Χιώτες. Ή αν προτιμάτε το άσμα «στη μπανιέρα δυο-δυο», σημασιολογικά είναι ένα και το αυτό.

Και για να μην σας βάζω σε «αγωνία» -καλή του ώρα του Απόστολου Βοσκόπουλου- ούσης οψίας σήμερον Τρίτην, ενδεκάτην του εαρινού μηνός Μαΐου, ενεφανίσθη και εις την δικήν μας πολυκατοικίαν, ενώ πλέον είχομεν εμπεδώσει το Χατζιδακικόν άσμα, ότι «Ο ταχυδρόμος πέθανε» και προσεκόμισεν εις όλους τους ενοίκους την λησμονηθείσαν προ πολλού αλληλογραφίαν.

Να διευκρινισθεί ότι όταν σήμερον ομιλούμεν περί αλληλογραφίας, εννοούμεν αποκλειστικώς και μόνον τα…μπίλια. (πληθυντικός της λέξεως μπιλ, από την αγγλική λέξη bil). Ετέρα αλληλογραφία, πλέον δεν υφίσταται, εξαιτίας των νέων τεχνολογιών.

Προσωπικώς έλαβα ένα σύνολον μπιλίων συνολικού ποσού 379 και ημίσεως ευρουλακίων, τα οποία αναφέρονται εις την ερίτιμον ΔΕΗ και την τάλαινα ΔΕΥΑΡ, διαφόρων λήξεων…ληγμένων εις τας 13.4.2021, 31.3.2021, 9.4.2021 και 22.4.2021.

Αυτό που κατενόησα παραυτίκα, ήτο ότι μάλλον η πονόψυχος ΔΕΗ και η ψυχόπονος ΔΕΥΑΡ, έχοντας, προφανώς, υπό την…υποψίαν τους ότι…«ο ταχυδρόμος πέθανε», εσκέφτησαν να μην μας επιφέρουν η μεν πρώτη το έρεβος (ζιντάνι μαύρο) κατά τας νυχτερινάς ώρας, αλλά και συνάμα να δυνάμεθα να συνεχίσομεν να μαγειρεύομεν, η δε δευτέρα, ως ελεημονήτρια να εξακολουθήσομεν να δροσίζομεν τα πικραμένα μας χείλη και να απορρυπαινόμεθα ίνα μην μιανθώμεν εν μέσω καραντίνας. Να μην μας πιάσει η…κάσση που λέμε.

Να ’ναι καλά οι άνθρωποι αμφοτέρων των οργανισμών της κοινής ωφελείας που ενήργησαν προς όφελος ημών των προλεταρίων.
Τώρα, όσον αφορά εις τα Ελληνικά Ταχυ-βραδυδρομεία και τους εναπομείναντας απτέρους ταχυδρόμους, ελάλησα και εν αρχή ότι έχομεν να κάνομεν με φαινόμενον ελληνικόν και επίκαιρον. «Τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα».

Μάλλον και τα Ελληνικά Ταχυ-βραδυδρομεία, αποδεικνύονται και αυτά…θνητά, οπότε αναμένομεν και την αγγελία της εξοδίου ακολουθίας, οσονούπω. Αχ ρε Ελλαδίτσα, πόσο πεισματάρα είσαι. Εν τέλει, αρνείσαι ν’ αλλάξεις τις κακές σου συνήθειες.
Τελικά, το μόνο που κατάφερες ν’ αλλάξεις, ήταν το…ευρώ, κι αυτό άλλοι σου το άλλαξαν, μαζί με τα φώτα σου. Έπαιρνες, φουκαρά, την προτεραίαν ημέρα το μικρό νεράκι με 50 δρχ. και την επαύριον κατέβαλες ήμισυ ευρουλάκιον (τουτέστιν 170 περίπου παλαιά δραχμουλάκια) για να δροσίσεις τα σωθικά σου.

Ήμαρτον για την εξομολόγηση και την γλώσσα μου με τις αιχμές της καθαρευούσης!

ΥΓ. Παρακαλώ να προσθέσετε εις την ληφθείσαν σήμερον αλληλογραφίαν μου και επιστολήν του Συλλόγου Συνταξιούχων της πάλαι ποτέ κραταιάς Εμπορικής Τραπέζης, ο οποίος με καλεί να συμμετάσχω εις την Γενικήν Συνέλευσιν της 31ης Μαρτίου 2021, οπότε προς στιγμήν εσκέφθην να κλείσω αεροπορικήν θέσιν δια το κλεινόν άστυ, μήπως και προλάβω!

Δεν παιζόμεθα πλέον ως έθνος ανάδελφον, ανάδελφε κ. τέως Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, αγαπητέ κ. Ζαρτζετάκη.