Στην πράξη τότε πλήρωναν ελάχιστοι!  κι όσοι πλήρωναν, πολλές φορές πλήρωναν μικρότερα ποσά από τα κανονικά γιατί ….είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη»! Η κοινωνική αδικία λόγω της κακής εφαρμογής του από την τοπική αυτοδιοίκηση οδήγησε στην κοινωνική αμφισβήτηση και στην κατάρρευση του  μετά από προσφυγή συμπατριωτών μας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο (σκόνταφτε στον θεμελιώδη νόμο της Ε.Ε. περί ελεύθερης μετακίνησης εμπορευμάτων).         

 

Χρυσά χρόνια τότε, χρόνια ΠΑΣΟΚ, άμεση  αντικατάσταση του (με πρωτοβουλία Σκανδαλιδη), με νέο τοπικό φόρο,  τον «ΔΗΦΟΔΩ», άρθρο 60 του νόμου 2214/1994 που επιβάλλει επί των εσόδων όλων των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην  Δωδεκάνησο ένα μέγιστο  συντελεστή είσπραξης  1%. Είναι μικρότερη και αναλογικότερη επιβάρυνση (κλιμακώνεται με βάση τους Μ.Σ.Κ.Κ. εξωλογιστικού προσδιορισμού των κερδών των επιχειρήσεων από 0,2 έως και 1%). Όμως ο νόμος αυτός έχει δομικές αδυναμίες με μέγιστο μειονέκτημα την απαλλαγή  των επιχειρήσεων με έδρα εκτός της Δωδεκανήσου και των κρατικών (τότε) επιχειρήσεων. Έγινε κι αυτός αντικείμενο κακής εφαρμογής από την τοπική αυτοδιοίκηση. Προσφυγή αυτή την φορά στο Συμβούλιο Επικρατείας, σκόπιμη πρόωρη διαρροή στον τύπο της γνωμάτευσης περί αντισυνταγματικότητας του με αποτέλεσμα την εδώ και 2 χρόνια συνεχή αμφισβήτηση του νόμου και την άτυπη ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ στάση πληρωμών (Δήμος Κω: από 4,5 εκ. ευρώ βεβαιωμένα έσοδα το 2011 στα 3 εκ. το 2013!).

2.  ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Στην  Κω, βάσει στοιχείων, ένα σύνολο επιχειρήσεων που ο τζίρος τους ξεπερνά το 50% του συνολικού τζίρου των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο νησί, φοροδιαφεύγουν είτε ως απαλλασσόμενες (οι μεγάλες (ιδιωτικές πλέον) επιχειρήσεις Τηλεφωνίας και Ενέργειας και το ηλεκτρονικό εμπόριο) είτε ως έχοντες έδρα εκτός του νομού και αποδίδοντας στον Δήμο ότι ‘’προαιρούνται’’ αφού διασταυρώσεις στοιχείων δεν γίνονταν και δεν γίνονται από τις δημοτικές υπηρεσίες! Ο Δημοτικός Φόρος Δωδεκανήσου στην πράξη έγινε Δημοτικός Φόρος Δωδεκανησίων και σήμερα Εθελοντών φορολογούμενων Δωδεκανησίων!

3. Η ΤΟΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ: Είναι εντυπωσιακή η χρόνια αδράνεια των δημοτικών αρχών της Δωδεκανήσου. Η αμφισβήτηση του νόμου ξεκίνησε από την γέννηση του. Τα παράπονα ήταν πολλά και οι προτάσεις για αλλαγές και βελτίωση του νόμου συνεχείς. Όμως όλοι ακολούθησαν την κλασσική συντηρητική μέθοδο: ’’μην θίγεις τα κακώς κείμενα’’! γιατί αυτό ...βολεύει! Η τοπική κοινωνία μπροστά στην αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας της να αμβλύνει τις αδικίες του τοπικού φόρου, οδηγήθηκε στην άρνηση του. Σήμερα χωρίς την κοινωνική αποδοχή και χωρίς ιδεολογικά και ηθικά κίνητρα υπέρ του τοπικού φόρου, ΚΑΜΙΑ πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να διεκδικήσει στα σοβαρά επαναφορά στην πρότερη κατάσταση. Όσα λέγονται είναι μάλλον για την τιμή των όπλων. Λειτουργούν ως ο επιτάφιος ενός τοπικού φόρου που προσέφερε και θα μπορούσε πολύ περισσότερα να έχει προσφέρει στα νησιά μας.

4. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: Κακώς οι Δήμοι του νομού μας αποδέχονται φήμες και διαρροές της απόφασης του ΣΤΕ. Ο νόμος είναι νόμος και αλλάζει μόνο με νόμο. Πρέπει όλοι μαζί να υπερασπίσουν την νομιμότητα. Οι πληροφορίες ΔΕΝ πρέπει να οδηγήσουν στην γενίκευση και αποδοχή της ‘’παρανομίας’’ και του ‘’δεν πληρώνω’’ αλλά στην διατύπωση ‘’σχεδίου β!’’ και προώθηση του στην κυβέρνηση, έτσι ώστε ένας νέος δημοκρατικός αναπτυξιακός τοπικός φόρος να γίνει νόμος που θα αντικαταστήσει τον απερχόμενο. Όπως και να έρθουν όμως τα πράγματα, πρέπει από τώρα να συζητηθεί και στοιχειοθετηθεί η ανακοστολόγηση των δημοτικών υπηρεσιών και την διόρθωση της βάσης δεδομένων του πελατολογίου των!
Ν. Μυλωνάς

 

Το προεδρείο και το γραφείο του δημοτικού συμβουλίου Κω σας εύχονται ’’χρόνια πολλά και η καλή χρονιά’’ με ένα διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη για το διαβάσετε πατήστε ΕΔΩ

 

Ελάχιστες ήταν οι τοπικές αντιδράσεις, γεγονός που αποδεικνύει τον μικρό βαθμό συνειδητοποίησης της αξίας μιας τοπικής συνεταιριστικής τράπεζας στην Δωδεκάνησο. Είναι γνωστό το γεγονός της Τράπεζας Κρήτης (Κοσκωτας-1989) που … ακόμη να ολοκληρώσει την διαδικασία εκκαθάρισης! Άρα το να περιμένουμε αποτελέσματα από την εκκαθαριστή είναι μάλλον μάταιο. Μια ομάδα μετόχων, προς τιμήν τους, ’’κρατάει ανοικτό το θέμα με την δημιουργία συλλόγου μεριδιούχων που  διεκδικούν με ένδικα μέσα την οικονομική και κυρίως ηθική αποζημίωση, σε βάρος του διοικητικού συμβουλίου και των διευθυντικών στελεχών της.

Β.  Γράφτηκαν πολλά για το κλείσιμο της τοπικής Τράπεζας. Η τράπεζα είχε ξεφύγει από τον καταστατικό της ρόλο ως συνεταιριστικού πιστωτικού ιδρύματος και μιμούμενη τις μεγάλες τράπεζες προσχώρησε στο πνεύμα του εύκολου υπερδανεισμού της δεκαετίας 2000-2010, μπαίνοντας στο φαύλο κύκλο του υψηλού ρίσκου δανεισμού. Το καταστατικό δέσμευε το Δ.Σ. στη χορήγηση δανείων : ‘’να γίνονται με την μεγίστη δυνατή εξασφάλιση για να καλύπτονται τα συμφέροντα και η περιουσία των μετόχων’’ και ότι ‘’θα υπηρετήσει βελτίωση της τοπικής βιομηχανίας, τουρισμού, βιοτεχνίας, εμπορίου, γεωργίας, κτηνοτροφίας, αλιείας’’.  

Η δανειακή όμως πολιτική της διέφερε! Είχε κύριο υποκείμενο με 60%(!) το ευπαθές σε κάθε κρίση εμπόριο, τον καταρρεύσαντα στεγαστικό τομέα και τα καταναλωτικά με 12% το καθένα, ενώ αγνόησε τους βασικούς τομείς παραγωγικής ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας όπως τον πρωτογενή τομέα με 0,4% και τον βιομηχανικό με 0% !!! Ο υψηλός δανεισμός των μελών του διοικητικού της συμβουλίου, ο δανεισμός του κεντρικού στελεχιακού της δυναμικού με ζημιογόνο για την τράπεζα επιτόκιο, οι απαράδεκτα υψηλές αμοιβές  διευθυντικού της προσωπικού την περίοδο 2011-13 που η τράπεζα πλέον λειτουργούσε με παθητικό ήταν απλά ‘’σημεία εκφυλιστικά’’! Τα πρόβλημα της ηταν η πολιτική της Τράπεζας! Στην όλη διαχείριση του τραπεζικού συνεταιριστικού πειράματος 1995-2013 της Τρ.Δω. έλειψε η ιδεολογική ηγεμονία του κοινωνικού της ρόλου, επικράτησε η λογική της εμπορευματοποίησης και της διολίσθησης της στον άκρατο μερκαντιλισμό της εποχής, παραβιάστηκαν ακόμη και καταστατικές δεσμεύσεις και η τράπεζα κατέρρευσε!. Η διοίκηση και οι μάνατζερ έχουν τεράστια ευθύνη. Η αντιμετώπιση της κρίσης και η πορεία  ανακεφαλαιοποίησης της Τρ.Δω. με ευθύνη του ΔΣ δεν κινήθηκε στην τροχιά του αναγκαίου στρατηγικού σχεδιασμού και αποκρύπτοντας την αλήθεια μέσω του εφησυχασμού οδήγησε την τράπεζα στον …θάνατο της!

Γ. Τι χάσαμε όμως ως κοινωνία με την απώλεια της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου;
--Οι  υπηρεσίες που προσέφερε η Τρ.Δω. στα νησιά της Δωδεκανήσου δεν ήταν μόνο η εξυπηρέτηση των κατοίκων και των μικρών νησιών, των μικροκαταθετών και η χρηματοδότηση της τοπικής επιχειρηματικότητας. Είναι και ήταν κυρίως η διάχυση μιας τραπεζικής τεχνογνωσίας και της αντίστοιχης κοινωνικής σχέσης σε χρηματοπιστωτικά θέματα στην Δωδεκανησιακή κοινωνία! Ήταν  η εν δυνάμει μέσω της τοπικής συνεταιριστικής τράπεζας η ‘’θεμελίωση διαδικασιών τοπικής και περιοχικής Δωδεκανησιακής ανάπτυξης αξιοποιώντας τοπικούς κεφαλαιακούς πόρους’’!

Η  μονοπώληση των σχέσεων αυτών από 4 απρόσωπους κεφαλαιοκρατικούς τραπεζικούς ομίλους, είναι κάτι πολύ διαφορετικό.

‘’ Οι δυνάμεις της αγοράς δεν μπορούν από μόνες τους να μας προσφέρουν τις τραπεζικές υπηρεσίες που είναι αναγκαίες και κερδοφόρες. Οι συνεταιριστικές τράπεζες δεν απαιτούν κρατικές επιδοτήσεις και αφαιρουμένου του κόστους των καινούργιων επιχειρήσεων αυτό το είδος τραπεζών είναι κερδοφόρο. Ένα ισχυρό δίκτυο από κοινοτικές τράπεζες μπορεί να διασφαλίσει ότι ακόμη και οι μικρές επιχειρήσεις με χαμηλά έσοδα και τα νοικοκυριά μπορούν να αντεπεξέλθουν στην κρίση και τελικά να συμμετάσχουν στην ανάκαμψη’’ μας λέει ο κ. Δ.  Παπαδημητρίου πρόεδρος του Levy Economics Institute (σοσιαλδημοκρατικων αντιλήψεων) και καθηγητής Οικονομικών στο Bard College της Νέας Υόρκης, και  συνεχίζει: ‘’Στην Ευρώπη οι τραπεζικοί συνεταιρισμοί παραμένουν μια μεγάλη δύναμη ακόμη και τώρα που συνεχίζεται η κρίση της Ευρωζώνης. Αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% των καταθέσεων και της χρηματοδότησης και σχεδόν το 30% των δανείων προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ευρώπη. Ορισμένοι εξ αυτών είναι ακόμη ισχυρότεροι: στην Ολλανδία, η Rabobank έχει μερίδιο αγοράς στις καταθέσεις περίπου 40% και έχει αξιολογηθεί ως η τρίτη ασφαλέστερη τράπεζα στον κόσμο’’

 Δ. Η δραματική οικονομική κατάσταση στα νησιά μας έχει ανάγκη την συνεταιριστική ιδέα και πρακτική. Όπως συμβαίνει συχνά με τα εργαλεία και προϊόντα υψηλού κοινωνικού περιεχομένου, οι άνθρωποι και η ιδεολογία τους που τα χειρίστηκαν, ήταν ανεπαρκείς.  Αυτό τα οδήγησε την ευρεία κοινωνική απόρριψη. Δεν φταίνε οι ιδέες και τα διανοητικά εργαλεία!  Έχουμε σαν τοπική κοινωνία την ανάγκη της Τράπεζας Δωδεκανήσου! Η πρόταση της θα επανακάμψει!  Μόνο που το πείραμα θα επαναληφτεί σε μια νέα περίοδο  με νέους όρους και νέες ιεραρχήσεις που θα στηρίζονται στις εμπειρίες των αποτυχιών και τα συμπεράσματα μας. γι αυτό δεν ξεχνάμε και συνεχίζουμε και πρέπει να συνεχίσουμε να συζητούμε για την Συνεταιριστική Τράπεζα Δωδεκανήσου.
Ν. Μυλωνάς

Α. Ήταν εντυπωσιακή η συμμετοχή των Δημοτών στην συνέλευση του Ασφενδιού. Αντανακλά το λαϊκό ενδιαφέρον γενικότερα για την πολιτική και ειδικότερα την ελπίδα που έχει δημιουργήσει η νέα δημοτική αρχή μετά από μια πολύ προβληματική περίοδο. Το ενδιαφέρον που κινητοποίησε τους πολίτες έχει σχέση με την δυσκολία της περιόδου, την εκτίμηση στο  πρόσωπο του Δημάρχου και την πολυσυλλεκτικότητα προσώπων και  ιδεολογιών που στοιχήθηκαν για το χτίσιμο της ομάδας του.

Β. Στην χθεσινή επιτροπή διαβούλευσης έγινε (πολύ καλή) παρουσίαση του προϋπολογισμού 2015 και η συζήτηση που ακλούθησε έβαλε στο τραπέζι σοβαρά θέματα και προκάλεσε χρήσιμες διευκρινήσεις.  Στην παρουσίαση (κ.Ν. Φερρού) τονίστηκε ότι η λογιστική απεικόνιση γίνεται υπό τις αυστηρές κατευθυντήριες οδηγίες του Παρατηρητηρίου των ΟΤΑ που δημιουργήθηκε με το πολυνομοσχέδιο του 2ΟΥ Μνημονίου. Η υπερχρέωση της  χώρας και η λύση που εφαρμόζεται  με τα μνημόνια επιβάλλει τον έλεγχο εσόδων-εξόδων του Κράτους και Δήμων.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: τι δέον γενέσθαι μέσα στο δοσμένο πλαίσιο και αν και πως η προτεινόμενη δημοτική πολιτική όπως περιγράφεται στο σχέδιο του προϋπολογισμού εξυπηρετεί την κοινωνία μας; Ο δήμαρχος στην τοποθέτηση του διευκρίνισε ότι ο προϋπολογισμός είναι μεταβατικός, έγινε υπό την πίεση έλλειψης χρόνου και προεργασίας για την εφαρμογή αλλαγών. Εκτιμά ότι με το συμμάζεμα και την οργάνωση μιας ‘’αφημένης κατάστασης’’ και με την περικοπή των άσκοπων δαπανών πετυχαίνεται ο στόχος.

Γ.  Από τις τοποθετήσεις συμβούλων διαβούλευσης επισημαίνουμε την πρόταση του αειθαλούς  Π. Σβουρενου ‘’μέσα στις δύσκολες συνθήκες για τον τόπο μας υπάρχουν τα περιθώρια του εθελοντισμού της  κοινωνίας μας που πρέπει να αξιοποιηθούν’’, τις παρατηρήσεις του π. δημάρχου Β. Χατζηγιακουμη για την ανάγκη ενός σύγχρονου μάνατζμεντ στην διαχείριση  και τα λογιστικά ερωτήματα (Κ. Βόλου, Λ. Γεωργαλής,) για ΔΗΦΟΔΩ, χρέη παρελθόντων ετών κλπ.
Από τις τοποθετήσεις όμως θα σχολιάσουμε μόνο την τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ένωσης Ξενοδόχων Κω κ. Κ. Πλατανίστας. Ενώ ξεκίνησε εκφράζοντας την αδυναμία του να μιλήσει για εξειδικευμένα θέματα, όπως αυτό του δημοτικού προϋπολογισμού και αναρωτήθηκε για τον ρόλο του ως συμβούλου διαβούλευσης, η παρέμβαση του ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Μίλησε για τις εταιρείες που έχουν έδρα εκτός Κω και δεν αποδίδουν ΔΗΦΟΔΩ ή αποδίδουν κατά δήλωση, για το ότι δεν λαμβάνεται υπ όψιν η καινοτομία αφού σε επιχειρήσεις που κάνουν ανακύκλωση δεν αναγνωρίζεται στον καθορισμό τελών καθαριότητας, το πρόβλημα των τελών για τις περιοδικώς λειτουργούσες επιχειρήσεις και ότι ο κλάδος συμφωνεί για την διόρθωση των επιφανειών των ξενοδοχείων γιατί έτσι εξασφαλίζεται η δημοκρατική κατανομή των δημοτικών βαρών. Ο δήμαρχος απήντησε ότι έγιναν και θα γίνουν αλλαγές.

Δ.  Ο κ. Πλατανίστας, σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης της τοποθέτησης του ως εκπροσώπου της Ε.Ξ.ΚΩ, εκτιμούμε ότι έθεσε το ζήτημα του χαρακτήρα των τοπικών δημοτικών φόρων. Το πλαίσιο που υπάρχει ευνοεί τις επιχειρήσεις που έχουν υπερτονικό ιδιοκτησιακό χαρακτήρα (έδρα εκτός Δωδεκανήσου) ενώ  επιβαρύνει την τοπική (Κώτικη) επιχειρηματική τάξη. Η τοπική επιχειρηματική ομάδα πληρώνει, ενώ την ίδια στιγμή διευκολύνεται η συσσώρευση πλούτου στην ανταγωνιστική ομάδα των υπερτοπικου χαρακτήρα επιχειρήσεων! Αυτό είναι ένα σωστό συμπέρασμα! Η πολιτική που ακολουθείται τόσα χρόνια σε τοπικό και κυβερνητικό επίπεδο  δεν βοήθησε την τοπική επιχειρηματικότητα όσο την εξωγενή γι αυτό και το πάνω χέρι στην τοπική οικονομία το έχουν όμιλοι που χρησιμοποιούν την Κω ως απλό χώρο κερδοφορίας των κεφαλαίων τους!  Η Κως παράγει πλούτο που δεν μένει και δεν επενδύεται στην Κω, εκτός από ένα τμήμα που αφορά τις επεκτάσεις των επιχειρήσεων τους, γεγονός που συμβάλλει στον γιγαντισμό και τον ολιγοπώλια έλεγχο της τοπικής αγοράς! Δεν είναι τυχαία η απουσία αυτής της μεγάλο-αστικής τάξης από την δημόσια ζωή μας και η αδιαφορία της για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής στο νησί μας. Στην επιτροπή διαβούλευση, αυτή την ‘’εποχή των ισχνών αγελάδων’’, ο εθελοντισμός εκφράστηκε από τον κ. Σβουρένο. Απουσιάζει η προσφορά στο νησί των μεγαλόσχημων οικονομικών παραγόντων του.

Ε.  Πολιτικό καθήκον για τον τόπο μας είναι μέσω της δημοτικής  πολιτικής να προωθήσουμε την συλλογική εταιρική ευθύνη. Η ανακοστολόγηση των δημοτικών τελών είναι μια μέθοδος που πρέπει να εφαρμόσουμε. Για ένα άλλου τύπου παράδειγμα θα μιλήσουμε στο επόμενο σχόλιο μας.
Νίκος Μυλωνάς