Στην πράξη τότε πλήρωναν ελάχιστοι!  κι όσοι πλήρωναν, πολλές φορές πλήρωναν μικρότερα ποσά από τα κανονικά γιατί ….είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη»! Η κοινωνική αδικία λόγω της κακής εφαρμογής του από την τοπική αυτοδιοίκηση οδήγησε στην κοινωνική αμφισβήτηση και στην κατάρρευση του  μετά από προσφυγή συμπατριωτών μας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο (σκόνταφτε στον θεμελιώδη νόμο της Ε.Ε. περί ελεύθερης μετακίνησης εμπορευμάτων).         

 

Χρυσά χρόνια τότε, χρόνια ΠΑΣΟΚ, άμεση  αντικατάσταση του (με πρωτοβουλία Σκανδαλιδη), με νέο τοπικό φόρο,  τον «ΔΗΦΟΔΩ», άρθρο 60 του νόμου 2214/1994 που επιβάλλει επί των εσόδων όλων των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην  Δωδεκάνησο ένα μέγιστο  συντελεστή είσπραξης  1%. Είναι μικρότερη και αναλογικότερη επιβάρυνση (κλιμακώνεται με βάση τους Μ.Σ.Κ.Κ. εξωλογιστικού προσδιορισμού των κερδών των επιχειρήσεων από 0,2 έως και 1%). Όμως ο νόμος αυτός έχει δομικές αδυναμίες με μέγιστο μειονέκτημα την απαλλαγή  των επιχειρήσεων με έδρα εκτός της Δωδεκανήσου και των κρατικών (τότε) επιχειρήσεων. Έγινε κι αυτός αντικείμενο κακής εφαρμογής από την τοπική αυτοδιοίκηση. Προσφυγή αυτή την φορά στο Συμβούλιο Επικρατείας, σκόπιμη πρόωρη διαρροή στον τύπο της γνωμάτευσης περί αντισυνταγματικότητας του με αποτέλεσμα την εδώ και 2 χρόνια συνεχή αμφισβήτηση του νόμου και την άτυπη ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ στάση πληρωμών (Δήμος Κω: από 4,5 εκ. ευρώ βεβαιωμένα έσοδα το 2011 στα 3 εκ. το 2013!).

2.  ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Στην  Κω, βάσει στοιχείων, ένα σύνολο επιχειρήσεων που ο τζίρος τους ξεπερνά το 50% του συνολικού τζίρου των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο νησί, φοροδιαφεύγουν είτε ως απαλλασσόμενες (οι μεγάλες (ιδιωτικές πλέον) επιχειρήσεις Τηλεφωνίας και Ενέργειας και το ηλεκτρονικό εμπόριο) είτε ως έχοντες έδρα εκτός του νομού και αποδίδοντας στον Δήμο ότι ‘’προαιρούνται’’ αφού διασταυρώσεις στοιχείων δεν γίνονταν και δεν γίνονται από τις δημοτικές υπηρεσίες! Ο Δημοτικός Φόρος Δωδεκανήσου στην πράξη έγινε Δημοτικός Φόρος Δωδεκανησίων και σήμερα Εθελοντών φορολογούμενων Δωδεκανησίων!

3. Η ΤΟΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ: Είναι εντυπωσιακή η χρόνια αδράνεια των δημοτικών αρχών της Δωδεκανήσου. Η αμφισβήτηση του νόμου ξεκίνησε από την γέννηση του. Τα παράπονα ήταν πολλά και οι προτάσεις για αλλαγές και βελτίωση του νόμου συνεχείς. Όμως όλοι ακολούθησαν την κλασσική συντηρητική μέθοδο: ’’μην θίγεις τα κακώς κείμενα’’! γιατί αυτό ...βολεύει! Η τοπική κοινωνία μπροστά στην αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας της να αμβλύνει τις αδικίες του τοπικού φόρου, οδηγήθηκε στην άρνηση του. Σήμερα χωρίς την κοινωνική αποδοχή και χωρίς ιδεολογικά και ηθικά κίνητρα υπέρ του τοπικού φόρου, ΚΑΜΙΑ πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να διεκδικήσει στα σοβαρά επαναφορά στην πρότερη κατάσταση. Όσα λέγονται είναι μάλλον για την τιμή των όπλων. Λειτουργούν ως ο επιτάφιος ενός τοπικού φόρου που προσέφερε και θα μπορούσε πολύ περισσότερα να έχει προσφέρει στα νησιά μας.

4. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: Κακώς οι Δήμοι του νομού μας αποδέχονται φήμες και διαρροές της απόφασης του ΣΤΕ. Ο νόμος είναι νόμος και αλλάζει μόνο με νόμο. Πρέπει όλοι μαζί να υπερασπίσουν την νομιμότητα. Οι πληροφορίες ΔΕΝ πρέπει να οδηγήσουν στην γενίκευση και αποδοχή της ‘’παρανομίας’’ και του ‘’δεν πληρώνω’’ αλλά στην διατύπωση ‘’σχεδίου β!’’ και προώθηση του στην κυβέρνηση, έτσι ώστε ένας νέος δημοκρατικός αναπτυξιακός τοπικός φόρος να γίνει νόμος που θα αντικαταστήσει τον απερχόμενο. Όπως και να έρθουν όμως τα πράγματα, πρέπει από τώρα να συζητηθεί και στοιχειοθετηθεί η ανακοστολόγηση των δημοτικών υπηρεσιών και την διόρθωση της βάσης δεδομένων του πελατολογίου των!
Ν. Μυλωνάς