O Πάνος Καμπoύρης γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1991 στην Ρόδο, αλλά μεγάλωσε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κω. Από τα νηπιακά του χρόνια φαίνεται πως είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις τέχνες και πιο συγκεκριμένα στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Σε ηλικία 10 ετών παίρνει μέρος στην πρώτη του παράσταση, αφού ήταν μέλος της θεατρικής ομάδας του αείμνηστου Βασίλη Παναγιώτου.

Μεγαλώνοντας η αγάπη του για το θέατρο ολοένα και γινόταν πιο έντονη, σε σημείο που να επιθυμεί να σπουδάσει και να ακολουθήσει τον κλάδο της υποκριτικής. Τα "κίνητρα" του αυξάνονται, όταν παίρνοντας μέρος με την θεατρική ομάδα του λυκείου του σε διαγωνισμό μαθητικού θεάτρου που έγινε στη Ρόδο, κερδίζει το βραβείο Α' Ανδρικού Ρόλου.
Όπως κάθε γονιός, έτσι και οι γονείς του Παναγιώτη επιθυμούσαν το παιδί τους ν' αποκτήσει μόρφωση και μετέπειτα να γίνει ένας χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία.
Μέχρι και τις Πανελλήνιες εξετάσεις και όταν ο Παναγιώτης περνάει με επιτυχία στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, κουβέντα δεν είχε γίνει για το θέατρο. Πολύ σύντομα όμως, η τύχη του χαμογέλασε, αφού η μητέρα του μετά από αυτή την επιτυχία, του ανακοινώνει πως παράλληλα με το Πανεπιστήμιο θα μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στην Δραματική Σχολή. Πολύ γρήγορα ετοιμάζεται και δίνει την πρώτη προσωπική του συνέντευξη στην Δραματική Σχολή "ΙΑΣΜΟΣ"  (Βασίλης Διαμαντόπουλος) και γίνεται αποδεκτός!
 
Σήμερα, παράλληλα με το Πανεπιστήμιο, βρίσκεται στο τρίτο έτος των σπουδών  και παίρνει μέρος σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Συνομιλώντας μαζί του σε ένα σοκάκι της παλιάς πόλης μας εξηγεί και μας αναλύει γιατί θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμα του Ηθοποιού.

 

«Από μικρός ήμουν ασταθής με το τι επάγγελμα θα ακολουθήσω, με αποτέλεσμα κάθε φορά που με ρωτούσαν να τους λέω κάτι διαφορετικό, βάσει αυτού επέλεξα την υποκριτική γιατί μου δίνεται η δυνατότητα να εξασκώ "όλα τα επαγγέλματα" με τους ρόλους που υποδύομαι...

Τα πρώτα μου ερεθίσματα και κίνητρα  για να ακολουθήσω το μονοπάτι της υποκριτικής έγινε από τον σπουδαίο για μένα δάσκαλο, Βασίλη Παναγιώτου, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς από κοντά μας. Πίστευε πολύ σε μένα και δεν δίσταζε να μου το λέει στις πρόβες ή στο τέλος της κάθε παράστασης.
 
Το θέατρο μου αρέσει περισσότερο από τον κινηματογράφο γιατί η επικοινωνία με τον κόσμο είναι πιο άμεση.

Μπορείς να εκφραστείς και να ζήσεις πολλές ζωές και να μελετήσεις διάφορους χαρακτήρες σε συγκεκριμένες συνθήκες, κάτι που σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Στην επιλογή μου αυτή σημαντικό "ρόλο" παίζει η οικογένεια μου, η οποία πάντα με στηρίζει και με βοηθάει να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Χωρίς την βοήθεια τους τίποτα δεν θα ήταν εφικτό.
 
Μεγάλη τιμή και χαρά για μένα ήταν η συμμετοχή μου στην ελληνοφιλανδική κινηματογραφική παραγωγή "ADVENTURE IN GREECE" του Τααβι Βάρτια και την συμμετοχή σπουδαίων Ελλήνων ηθοποιών, όπως οι Γιάννης Ζουγανέλης, Γερασιμος Σκιαδαρέσης, Ναταλία Δραγούμη, Ορφέας Αυγουστίδης και πολλοί άλλοι. Είναι μεγάλη η συγκίνηση και ταυτόχρονα η χαρά όταν παίζεις σε μια ταινία, που τα γυρίσματα γίνονται στον τόπο σου. Μεγάλη η προβολή για το νησί μας σε μια πανέμορφη ταινία.
 
Όσον αφορά τα σχέδια μου για το μέλλον, θα προσπαθήσω να γίνω καλύτερος ηθοποιός, καλύτερος άνθρωπος και να μπορέσω να προσφέρω στον τόπο μου με όποιο τρόπο μπορώ.»
 
Ο Παναγιώτης ή Πάνος Καμπούρης είναι ακόμη ένα νέο και ταλαντούχο παιδί, που έχει όνειρα και επιθυμεί διακαώς να γίνει κάποια στιγμή ένας σπουδαίος ηθοποιός. Η συνομιλία μαζί του δεν δείχνει πως πρόκειται για ένα παιδί που "πετάει" στα σύννεφα, αλλά είναι ώριμος, έχει πλήρη γνώση του τι μπορεί να κάνει, γενικότερα δεν έχει "καβαλήσει το καλάμι" όπως λένε και οι νέοι της εποχής μας.

Στο σύντομο χρονικό διάστημα που ασχολείται με την υποκριτική έχει πάρει μέρος σε αρκετές παραστάσεις, όπως στην "Αυλή των θαυμάτων" του Γ. Μιχαηλίδη, ερμηνεύοντας το ρόλο του Στράτου, στο έργο του Τενεσι Ουίλιαμς "Λυσασμένη γάτα", στην ταινία "Adventure in Greece" και συμμετοχή σε πολλές μικρότερες σκηνές.

Στα μάτια του Παναγιώτη αντικατοπτρίζονται τα όνειρα όλων των ταλαντούχων παιδιών του νησιού μας που με σεμνότητα και συνεχή προσπάθεια, μπορούν να διακριθούν, κάνοντας όλους εμάς υπερήφανους....!