Σε προμήθεια αριθμού νέων αεροσκαφών τύπου C-130J (δηλαδή της τελευταίας εκδοχής του αμερικανικού μεταγωγικού) προσανατολίζεται η Αθήνα, έπειτα από τη δεύτερη, σε λίγους μήνες, αποτυχία διεκπεραίωσης αποστολής που σχετίζεται με την προβολή της εικόνας της χώρας στο εξωτερικό. Υπενθυμίζεται ότι την περασμένη άνοιξη η καθήλωση για συντήρηση των –θεωρητικά δύο– διαθέσιμων C-130, οδήγησε την κυβέρνηση στην ανάγκη να ζητήσει τη συνδρομή της Καναδικής Βασιλικής Αεροπορίας, προκειμένου να μεταφερθεί η ελληνική βοήθεια προς την Ουκρανία. Μόλις την Τετάρτη, όταν αποφασίστηκε η αποστολή δεύτερης ομάδας ΕΜΑΚ και ανθρωπιστικής βοήθειας για το Ιντσιρλίκ, το C-130 που είχε αναλάβει να τη μεταφέρει απογειώθηκε από τη Θεσσαλονίκη, ωστόσο πάνω από το Αιγαίο κρίθηκε απαραίτητη η επιστροφή του στην Ελευσίνα λόγω ένδειξης. Ενα νέας κατασκευής C-130J κοστίζει μεταξύ 100 (εμπορική τιμή) και 115 εκατ. ευρώ (μέσω προγράμματος FMS) και ακόμη κι αν η παραγγελία γίνει σήμερα, δεν θα μπορούσε να παραδοθεί προτού περάσουν 2,5-3 χρόνια.

Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο ο μεταφορικός στόλος των Ενόπλων Δυνάμεων, που σε καιρό πολέμου πρέπει να φέρει εις πέρας καίριας σημασίας έργο, ενώ σε καιρό ειρήνης αποτελεί εργαλείο προβολής ήπιας ισχύος, έφθασε σε αυτό το σημείο.

Είναι περιττό να επαναληφθεί ότι το προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας που απασχολείται στα C-130 στο πέρασμα των χρόνων έχει κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν προκειμένου να καλύψει τα κενά που υπάρχουν στη συντήρηση. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι αρκετό, καθώς τα συγκεκριμένα αεροσκάφη πρέπει να τύχουν της τυποποιημένης συντήρησής τους, ενώ στις περισσότερες των περιπτώσεων τα αεροσκάφη έχουν και πρόβλημα δομικό. Η «Κ» είχε προχωρήσει σε μια εκτενή έρευνα για την κατάσταση των C-130, που δημοσίευσε τον περασμένο Μάιο, σχετικά με το ιστορικό του προβλήματος.

Δομικά προβλήματα
Ηδη τη δεκαετία του ’90 είχαν αρχίσει οι συζητήσεις για τα ηλεκτρονικά (τα οποία πλέον είναι απολύτως ξεπερασμένα), ενώ στη διάρκεια της δεκαετίας μεταξύ 2000 και 2010 τα C-130 της Π.Α. άρχισαν να παρουσιάζουν δομικά προβλήματα, με κύριο εκείνο που ήταν επικεντρωμένο στο κιβώτιο πτερυγίων (wing box), το τμήμα που συνδέει την άτρακτο με τα φτερά. Θεωρητικά τότε, όπως και τώρα, την ευθύνη της συντήρησης έχει η ΕΑΒ. Μετά τη χρεοκοπία του 2010 και την υπαγωγή της χώρας σε μνημονιακή επιτήρηση, τα αεροσκάφη το ένα μετά το άλλο άρχισαν να στοιβάζονται στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ στην Τανάγρα. Κάποια είχαν ανάγκη εκσυγχρονισμού, άλλα της τυπικής εξαετούς συντήρησης. Κάποια στιγμή σταμάτησαν να εκτελούνται εργασίες, καθώς η ΕΑΒ εισέπραττε χρήματα από την Π.Α. για την αγορά ανταλλακτικών, ωστόσο τα χρήματα αυτά ξοδεύονταν για την αποπληρωμή άλλων υποχρεώσεων. Αποτέλεσμα είναι ότι για πολλά χρόνια κάποια από τα C-130 βρίσκονται εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα επαναφοράς τους σε κατάσταση πτήσης.

Τους προηγούμενους μήνες έγινε επεξεργασία διαφόρων λύσεων, όπως η συντήρηση ενός στην Πορτογαλία μέσω προγράμματος του ΝΑΤΟ, η μεταφορά τριών στο Ισραήλ (κόστος περίπου 60 εκατ. ευρώ, δίχως να υπολογίζεται αν θα προκύψουν περισσότερα προβλήματα όταν αρχίσει η διαδικασία συντήρησης, όπως –για παράδειγμα– η ανάγκη αλλαγής κιβωτίου πτερυγίων). Και, βεβαίως, με πρόσθετο πρόβλημα ότι για τα C-130 της Π.Α. (τύπου B και Η), έχει διακοπεί παγκοσμίως η γραμμή παραγωγής.

Πηγή kathimerini.gr

Βασίλης Νέδος