Το νέο σύστημα επιλογής επιτελικών στελεχών για τους κρατικούς οργανισμούς που επεξεργάζεται η κυβέρνηση με βάση μελέτη του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης. Τα διεθνή παραδείγματα και η πρόταση για Κώδικα Δημόσιας Εταιρικής Διακυβέρνησης.

Τη δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος επιλογής ανωτέρων στελεχών και διοικήσεων στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, με βάση αντίστοιχες πρακτικές του εξωτερικού, επεξεργάζονται στην κυβέρνηση. Επιπλέον, προωθούν τη δημιουργία «Κώδικα Δημόσιας Εταιρικής Διακυβέρνησης» κατά τα πρότυπα αρκετών κρατών – μελών της Ε.Ε. Πρόσφατα, μάλιστα, παραδόθηκε στην κυβέρνηση σχετική μελέτη του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ) που παρουσιάζει το Euro2day.gr.

Είναι η πρώτη φορά που πέφτει στο τραπέζι η δημιουργία ενός τέτοιου Κώδικα καθώς εκτός από το σαθρό σύστημα επιλογής διοικήσεων στους κρατικούς οργανισμούς, η Ελλάδα δε διαθέτει μηχανισμό λογοδοσίας των ανθρώπων που αναλαμβάνουν κρίσιμες θέσεις στη δημόσια διοίκηση. Αντίθετα, κατά παράδοση, πολιτικά στελέχη «παρκάρονται» σε καίριες θέσεις της κρατικής μηχανής μέχρι τις επόμενες εκλογές και λειτουργούν ως ένας ακόμα μοχλός του πελατειακού συστήματος.

Πρόκειται για δύο πρωτοβουλίες οι οποίες έρχονται να συμπληρώσουν το σχέδιο νόμου «Διαφάνεια, Αξιοκρατία και Αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης» που προωθείται προς ψήφιση στη Βουλή. Το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει το Εθνικό Μητρώο επιτελικών Στελεχών Δημόσιας Διοίκησης, το Σύστημα Αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, τη βαθμολογική διάρθρωση θέσεων και το Σύστημα Επιλογής Προϊσταμένων στο δημόσιο.

Εδώ και δεκαετίες προκαλούνται αντιδράσεις κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση εξαιτίας των κριτηηρίων επιλογής των διοικήσεων στις κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Η μελέτη του ΕΚΔΔΑ περιέχει ενδιαφέροντα στοιχεία για τα μοντέλα που ακολουθούνται στον υπόλοιπο κόσμο. Στις χώρες της Βαλτικής, για παράδειγμα, αναπτύχθηκε οδηγός για τα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διακρίνουν τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων κρατικών οργανισμών.

Στον συγκεκριμένο οδηγό επισημαίνεται πως «στις χώρες του ΟΟΣΑ, αξιολογείται ως αρνητικό στοιχείο για έναν/μία υποψήφιο/α, τόσο το να είναι εν ενεργεία πολιτικός, όσο και δημόσιος υπάλληλος» (σ.σ. θεωρείται σύγκρουση συμφερόντων, εμπόδιο στην αντικειμενική κρίση, κλπ). Πρόκειται για διαπίστωση που βρίσκεται πολύ μακριά από την Ελλάδα όπου τα διοικητικά συμβούλια στελεχώνονται συχνότατα από πολιτευτές του κυβερνώντος κόμματος (ή κομμάτων, με πρόσφατο το παράδειγμα των ποσοστώσεων επί συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ).

Σε άλλες χώρες, όμως, θεωρείται πως οι ίδιες οι κρατικές εταιρείες «θα πρέπει να εντοπίζουν και να ενισχύουν (με προγράμματα κατάρτισης και εκπαίδευσης) υποψηφιότητες που προέρχονται από το προσωπικό τους». Ιδιαίτερη μέριμνα καταβάλλεται ώστε «να εξασφαλίζεται εύρος και ποικιλία βιογραφικών» στη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου ενός κρατικού οργανισμού ή επιχείρησης.

Από τον ίδιο οδηγό προκύπτει πως οι υποψήφιοι για την ανάληψη επιτελικών κρατικών θέσεων πρέπει «να κατέχουν πολιτικό κριτήριο και κατανόηση της λειτουργίας της κυβέρνησης, το οποίο συχνά απουσιάζει από στελέχη που προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα…». Ταυτόχρονα, όμως, θεωρείται σημαντική «η εμπειρία από τον ιδιωτικό τομέα, κατά προτίμηση σε πολυεθνική ή εισηγμένη εταιρεία». Μάλιστα, «αν ο/η υποψήφιος/α είχε εργαστεί ως διευθύνων/ουσα σύμβουλος, αποτελεί, επίσης, σημαντικό πλεονέκτημα».

Η μελέτη του ΕΚΔΔΑ επισημαίνει την ιδιαίτερη σημασία «που αποκτούν οι αρχές της διαφάνειας, της λογοδοσίας, του επαγγελματισμού και της συνέπειας, στο πλαίσιο μιας συστηματικής και τυποποιημένης διαδικασίας αναζήτησης και επιλογής υποψηφίων» για τη στελέχωση των κρατικών επιχειρήσεων / οργανισμών.

Αλλαγές σε τέσσερις άξονες

Η μελέτη προτείνει αλλαγές σε τέσσερις άξονες της διαδικασίας με βάση και τη διεθνή εμπειρία:

Πρώτον, στο στάδιο πριν τη διαδικασία επιλογής των υποψηφιοτήτων «το οποίο θα πρέπει να υποστηρίζεται από μια αξιόπιστη, τεχνικά άρτια, δημόσια και σύγχρονη βάση δεδομένων» (σ.σ. το Εθνικό Μητρώο επιτελικών Στελεχών Δημόσιας Διοίκησης που προβλέπει το σχέδιο νόμου). Επίσης, πρέπει να έχει καθοριστεί το όργανο που θα επιλέγει τους υποψήφιους. Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως στις μη εισηγμένες κρατικές εταιρείες ακολουθούνται διάφορα μοντέλα όπως η συγκρότηση ειδικού αυτόνομου φορέα που είναι υπεύθυνος για τη συνολική διαδικασία επιλογής διοικήσεων σε όλους τους οργανισμούς (όπως στη Νέα Ζηλανδία) ή η συγκρότηση «Ειδικής Επιτροπής Επιλογής» για όλες τις προβλεπόμενες θέσεις Επιτελικών Στελεχών στο Δημόσιο, η δημιουργία ad hoc επιτροπών επιλογής ανά εποπτεύον υπουργείο ή η ανάθεση σε εξειδικευμένες εταιρείες επιλογής στελεχών (“head hunters”).

Δεύτερον, στο στάδιο της συλλογής των βιογραφικών των υποψηφίων και του ελέγχου των τυπικών προσόντων, με σύστημα που εξασφαλίζει τη διαφάνεια (από το περιεχόμενο και τη δημοσιότητα που έχει η προκήρυξη για μια θέση μέχρι τη δυνατότητα ενστάσεων από υποψηφίους οι οποίοι θεωρούν πως αδικήθηκαν).

Τρίτο, το στάδιο της αξιολόγησης των βιογραφικών των υποψηφίων, «με έμφαση στην αναζήτηση υποψηφίων με συγκεκριμένο προφίλ και τη συγκρότηση φακέλου, ώστε να ακολουθήσει η δομημένη συνέντευξη, ως επιπρόσθετο φίλτρο επιλογής».

Τέταρτο, το στάδιο μετά την επιλογή και «αφού έχει εντοπιστεί και διοριστεί ο επικρατέστερος/η υποψήφιος/α» που προτείνεται ένα σύστημα διαρκούς ενημέρωσης / επιμόρφωσης ειδικά για μέλη διοικητικών συμβουλίων.

Ο Κώδικας Δημόσιας Εταιρικής Διακυβέρνησης

Στη μελέτη του ΕΚΔΔΑ επισημαίνεται πως σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, εκτός από τους κανόνες Εταιρικής Διακυβέρνησης που ισχύουν για τις εισηγμένες κρατικές, με βάση και το σχετικό πλαίσιο του ΟΟΣΑ, έχει αναπτυχθεί και ένας ξεχωριστός κώδικας για τους υπόλοιπους κρατικούς οργανισμούς. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Γερμανία, ενώ στη Σουηδία υπό την αιγίδα του υπουργείου Επιχειρηματικότητας και Καινοτομίας «λειτουργεί ειδικός οργανισμός για την εταιρική διακυβέρνηση και τη διαχείριση των επενδύσεων, με στόχο την αύξηση της παραγόμενης αξίας των εταιρειών».

Προτείνεται η εφαρμογή ενός αντίστοιχου «Κώδικα Δημόσιας Εταιρικής Διακυβέρνησης» και στην Ελλάδα κυρίως γιατί «η εισαγωγή ενός σύγχρονου συστήματος επιλογής επιτελικών στελεχών δεν πρέπει να περιορίζεται στη διασφάλιση τυποποιημένων διαφανών και αξιοκρατικών διαδικασιών, αλλά πολύ περισσότερο να εστιάζεται στρατηγικά στη βελτίωση της διοικητικής – λειτουργικής ικανότητας των δημοσίων οργανισμών».

euro2day.gr

Το υπουργείο Οικονομικών, την ώρα που η αγωνία του οικονομικού επιτελείου για την αύξηση των εσόδων κορυφώνεται, συντάσσει μία νέα λίστα μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τη λίστα Μπόγιαρνς που αφορά καταθέτες στην ελβετική τράπεζα UBS, οι οποίοι, σε πρώτη φάση, θα πρέπει να δικαιολογήσουν τις καταθέσεις τους σε σχέση με τα πραγματικά εισοδήματά τους, η νέα λίστα του ΥΠΟΙΚ θα περιλαμβάνει φορολογουμένους και εταιρείες που έχουν υψηλά ληξιπρόθεσμα χρέη στο Δημόσιο.

Θα δουν το φως της δημοσιότητας ονόματα μεγαλοκαταθετών που δεν αποκλείεται να προκαλέσουν συζητήσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών βρίσκονται στην τελευταία φάση της επεξεργασίας των σχετικών στοιχείων και μέσα στις επόμενες εβδομάδες ο εν λόγω κατάλογος αναμένεται να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (www.publicrevenue.gr).

Ουσιαστικά, πρόκειται για λίστα αντίστοιχη αυτής που είχε δημοσιοποιήσει το ΥΠΟΙΚ το 2012 με φυσικά πρόσωπα που είχαν οφειλές προς το Δημόσιο, ενώ θα δουν το φως της δημοσιότητας ονόματα μεγαλοκαταθετών που δεν αποκλείεται να προκαλέσουν συζητήσεις.

Η δημοσιοποίηση λίστας μεγαλοοφειλετών με βασική οφειλή προς το Δημόσιο άνω των 150.000 ευρώ είχε θεσπιστεί με την ΠΟΛ 1185/2011 επί υπουργίας Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου.

Βάσει, λοιπόν, των όσων προβλέπει η συγκεκριμένη ΠΟΛ, στη δημοσιότητα μέσω διαδικτύου δίνονται τα στοιχεία φυσικών και νομικών προσώπων με ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω των 150.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των τόκων, προσαυξήσεων και προστίμων.

Η απόφαση Αλεξιάδη

Με πρόσφατη απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη επήλθαν αλλαγές στα στοιχεία των φορολογουμένων που θα δίνονται στη δημοσιότητα. Συγκεκριμένα, δεν θα δημοσιοποιούνται πλέον ονόματα οφειλετών οι οποίοι έχουν πτωχεύσει ή έχουν αποβιώσει καθώς και όσων έχουν πετύχει με δικαστικές αποφάσεις αναστολή πληρωμής.

Παράλληλα, δεν θα δημοσιοποιούνται τα ονόματα οφειλετών των οποίων τα χρέη έχουν χαρακτηριστεί ως «ανεπίδεκτα είσπραξης». Επίσης, προβλέπεται ότι οι λίστες θα επικαιροποιούνται ανά τρίμηνο. Να σημειωθεί ότι εκτός από τη δημοσιοποίηση των στοιχείων τους οι οφειλέτες του Δημοσίου βρίσκονται αντιμέτωποι και με άλλες κυρώσεις.

Πιο συγκεκριμένα, βρίσκονται αντιμέτωποι με την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τους (υποβάλλεται μηνυτήρια αναφορά για ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω των 50.000 ευρώ), προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής καθώς και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων και κατασχέσεις.

Το πιο διαδεδομένο μέτρο αναγκαστικής είσπραξης που λαμβάνουν οι εφορίες είναι η κατάσχεση εισοδημάτων στα χέρια τρίτων. Έτσι κατάσχονται υπόλοιπα καταθέσεων (ισχύει ακατάσχετο 1.250 ευρώ από έναν λογαριασμό), μισθοί και συντάξεις (ακατάσχετο 1.000 ευρώ) καθώς και εισόδημα από ενοίκια.

enikonomia.gr