«Φίλλλλλε, πολλές φορές αυτές τις γκόμενες άμα τις δεις στα μπετά, μπορεί και να μην το πάρεις το διαμέρισμα». Αν μη τι άλλο μία τόσο εύστοχη ατάκα του Δημήτρη Σταρόβα για τις υπερβολικά μακιγιαρισμένες παρουσιάστριες που αδυνατείς να φανταστείς πως μπορεί να είναι σε αμακιγιάριστη εκδοχή, κάποτε θα έκανε πάταγο.

Όταν όμως ακούγεται στους στοιχειωμένους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» του Λάκη Λαζόπουλου χάνει το πλεονέκτημα. Όπως το έχασε και η απολαυστική συνεύρεση Λαζόπουλου – Βουτσά, η ευφυής διδακτική των φλώρων στους λαϊκούς κάγκουρες, ο σπαρταριστός διάλογος Ελενίτσας και συζύγου και ο απολαυστικός διάλογος της πλούσιας που θέλει Hermes και όχι έρμες. Είναι το βάρος των αμαρτιών ασήκωτο για τους τηλεθεατές.

Οι οποίοι αν δεν ακούσουν τον Λαζόπουλο να φωνάζει από τηλεοπτικού άμβωνος «απεταξάμην ΣΥΡΙΖΑ» δεν θα ησυχάσουν…

Κι όμως σε αυτή την δεύτερη προσπάθειά του ο Λαζόπουλος τα έπιασε σχεδόν όλα. Την διακοπή νερού στη Θεσσαλονίκη με τις εξάδες να εμφανίζονται ως αντίτιμο ακόμη και για ερωτικές συνευρέσεις, το «ξεβλάχεμα» Κωστόπουλου, την ημιμάθεια και αμάθεια σε μεγάλο ποσοστό στις νέες γενιές και τον εθισμό στα κοινωνικά δίκτυα, τον έρωτα που χάθηκε στα Τάρταρα του συζυγικού βίου και φυσικά την μεγαλειώδη αποδόμηση της γενιάς της Μεταπολίτευσης.

Γιατί όσο μισητός κι αν είναι ο Λαζόπουλος για τα πλήθη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όχι μόνο, αλλά και για όσους ποτέ δεν θα του συγχωρήσουν το ατόπημα της προπαγάνδας, του λαϊκισμού και του ρόλου του κυβερνητικού εξαπτέρυγου δεν άξιζε της σκληρής κριτικής που υπέστη.

Ο φαλακρός φασίστας ενδεδυμένος στα μαύρα, αγέλαστος και ψυχρός, μετενσάρκωση του φόβου που ακυρώνει κάθε σκέψη και άμυνα ήταν από τις καλύτερες στιγμές του. Απέναντι στον δυστυχή υπαλληλάκο αποκαλύφθηκε και αποκάλυψε. Την κατάρα της μεταπολίτευσης με τους βασικούς εκπροσώπους της να κυριαρχούνται και να αποτυγχάνουν ως αμετακίνητοι καρεκλοκένταυροι. Η καταραμένη μεταπολίτευση, κατά την λαζοπούλεια ερμηνεία, έφτασε σε σημείο σήψης πλέον μετά και την αυτοκατάργηση του αριστερού ιδεώδους από τα κόμματα που τυπικά μέχρι πρότινος έδειχναν να το εκπροσωπούν. Φευ! Οι μεγαλύτεροι προδότες των προσδοκιών που γέννησε η μεταπολίτευση ήταν όλοι όσοι νόμιζαν ότι πρεσβεύουν τα ιδανικά της.

«Όταν εσύ δεν πιστεύεις, εγώ εμφανίζομαι» θα πει, αποκαλύπτοντας τη αιτία γέννησης του φόβου. Τούτοι ανέλαβαν και τούτοι την ακύρωσαν παρασύροντας γενιές και γενιές στην καταστροφή και στην απαξίωση των πάντων. Ο Λαζόπουλος στάθηκε απέναντι από την πραγματική αιτία, τον φόβο και από την ουσιώδη ψευδαίσθηση, την εκπροσώπηση του αληθινού και ιδεώδους. Αυτού δηλαδή που εκπροσώπησε και η εκπομπή του. Δυστυχώς όπως και η χώρα έτσι και η εκπομπή αντιμετωπίζονται με δυσπιστία σε ό,τι αφορά την προοπτική επιστροφής σε ορθή πορεία. Και κάπως έτσι η προαναφερθείσα στην αρχή του κειμένου ατάκα χάθηκε μαζί με άλλες πολλές κι ας μην τους άξιζε. Πλήρωσαν τα σπασμένα, όπως τα πληρώνει και ο Λάκης. Με 16,5 % στο δυναμικό κοινό και 14,5% στο σύνολο. Κι ας εμφανίστηκαν οι Μήτσοι του, ευφυέστεροι, ωριμότεροι και καλύτεροι σε σχέση με την πρεμιέρα και φυσικά σε σχέση με το άθλιο «Αλ Τσαντίρι» του… Ολοι πληρώνουν τα σπασμένα.

protothema.gr