Πιθανότατα η ιδέα να αφήνετε τις πατούσες σας εκτεθειμένες στα κάθε είδους μικρόβια που βρίσκονται εντός και εκτός σπιτιού δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική...

...ωστόσο οι ειδικοί συνιστούν λιγότερη «εξάρτηση» από τα παπούτσια για καλύτερη υγεία!

Ερευνητές από το Κολλέγιο Ίθακα των ΗΠΑ και στο onmed.gr επισημαίνουν ότι ο ρόλος των μυών του πέλματος είναι αρκετά υποτιμημένος αλλά καθοριστικός όσον αφορά την ισορροπία, τη σωστή στάση σώματος και την πρόληψη τραυματισμών και πτώσεων.

Τα πέλματά μας, εξηγούν, λειτουργούν βάσει ενός κύκλου αλληλεπίδρασης. Από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους μύες κατά μήκος ολόκληρου του ποδιού, καθένας αποστέλλει μηνύματα στον εγκέφαλο σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον. Όταν η αποστολή αυτών των μηνυμάτων δεν ολοκληρώνεται επιτυχώς, προκύπτουν τραυματισμοί, επειδή κάποια άλλη μυϊκή ομάδα προσπαθεί να αντισταθμίσει την έλλειψη επικοινωνίας. Τα παπούτσια συχνά ευθύνονται για τέτοιου είδους εκβάσεις, καθώς, όταν περπατάμε, τρέχουμε, χορεύουμε, κάνουμε άλματα κ.λπ., οι μύες των κάτω άκρων απορροφούν την ισχύ πρόσκρουσης ολόκληρου του σώματος. Εάν οι ελάσσονες μύες των κάτω άκρων δεν αποστείλουν τις αναγκαίες πληροφορίες στον εγκέφαλο, οι μείζονες μύες θα πρέπει να αντισταθμίσουν την έλλειψη αυτή. Έτσι, καταπονούνται υπερβολικά και είναι πιθανό να προκύψει τραυματισμός.

«Όταν βάζουμε μια σόλα κάτω από το πέλμα, εξασθενεί η διαδικασία μεταφοράς της πληροφορίας», δηλώνει ο Πάτρικ ΜακΚίον, καθηγητής στο Τμήμα Σωματικής Άσκησης και Επιστημών του Αθλητισμού του Κολλεγίου Ίθακα. «Υπάρχει ένας χαμένος κρίκος ανάμεσα στο περιβάλλον και το σώμα», συμπληρώνει ο καθηγητής, επισημαίνοντας ωστόσο πως «ορισμένα παπούτσια είναι πολύ καλά, από την άποψη ότι παρέχουν υποστήριξη». Συνέπεια βέβαια αυτής της υποστήριξης μπορεί να είναι η απώλεια πληροφοριών και ένας επακόλουθος τραυματισμός από υπερβολική καταπόνηση.

Έτσι, ο ΜακΚίον και οι συνεργάτες του συνιστούν να περπατάμε συχνότερα ξυπόλυτοι, ώστε να «εξασκήσουμε» περισσότερο την αλληλεπίδραση του σώματός μας με το περιβάλλον. «Όσο περισσότερο περπατάμε ξυπόλυτοι, για παράδειγμα στο σπίτι ή στο γραφείο, τόσο το καλύτερο», τονίζει ο καθηγητής.