Πιθανότατα η ιδέα να αφήνετε τις πατούσες σας εκτεθειμένες στα κάθε είδους μικρόβια που βρίσκονται εντός και εκτός σπιτιού δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική...

...ωστόσο οι ειδικοί συνιστούν λιγότερη «εξάρτηση» από τα παπούτσια για καλύτερη υγεία!

Ερευνητές από το Κολλέγιο Ίθακα των ΗΠΑ και στο onmed.gr επισημαίνουν ότι ο ρόλος των μυών του πέλματος είναι αρκετά υποτιμημένος αλλά καθοριστικός όσον αφορά την ισορροπία, τη σωστή στάση σώματος και την πρόληψη τραυματισμών και πτώσεων.

Τα πέλματά μας, εξηγούν, λειτουργούν βάσει ενός κύκλου αλληλεπίδρασης. Από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους μύες κατά μήκος ολόκληρου του ποδιού, καθένας αποστέλλει μηνύματα στον εγκέφαλο σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον. Όταν η αποστολή αυτών των μηνυμάτων δεν ολοκληρώνεται επιτυχώς, προκύπτουν τραυματισμοί, επειδή κάποια άλλη μυϊκή ομάδα προσπαθεί να αντισταθμίσει την έλλειψη επικοινωνίας. Τα παπούτσια συχνά ευθύνονται για τέτοιου είδους εκβάσεις, καθώς, όταν περπατάμε, τρέχουμε, χορεύουμε, κάνουμε άλματα κ.λπ., οι μύες των κάτω άκρων απορροφούν την ισχύ πρόσκρουσης ολόκληρου του σώματος. Εάν οι ελάσσονες μύες των κάτω άκρων δεν αποστείλουν τις αναγκαίες πληροφορίες στον εγκέφαλο, οι μείζονες μύες θα πρέπει να αντισταθμίσουν την έλλειψη αυτή. Έτσι, καταπονούνται υπερβολικά και είναι πιθανό να προκύψει τραυματισμός.

«Όταν βάζουμε μια σόλα κάτω από το πέλμα, εξασθενεί η διαδικασία μεταφοράς της πληροφορίας», δηλώνει ο Πάτρικ ΜακΚίον, καθηγητής στο Τμήμα Σωματικής Άσκησης και Επιστημών του Αθλητισμού του Κολλεγίου Ίθακα. «Υπάρχει ένας χαμένος κρίκος ανάμεσα στο περιβάλλον και το σώμα», συμπληρώνει ο καθηγητής, επισημαίνοντας ωστόσο πως «ορισμένα παπούτσια είναι πολύ καλά, από την άποψη ότι παρέχουν υποστήριξη». Συνέπεια βέβαια αυτής της υποστήριξης μπορεί να είναι η απώλεια πληροφοριών και ένας επακόλουθος τραυματισμός από υπερβολική καταπόνηση.

Έτσι, ο ΜακΚίον και οι συνεργάτες του συνιστούν να περπατάμε συχνότερα ξυπόλυτοι, ώστε να «εξασκήσουμε» περισσότερο την αλληλεπίδραση του σώματός μας με το περιβάλλον. «Όσο περισσότερο περπατάμε ξυπόλυτοι, για παράδειγμα στο σπίτι ή στο γραφείο, τόσο το καλύτερο», τονίζει ο καθηγητής.

Κάθε πέλμα περιέχει 26 οστά, τα οποία σχηματίζουν δύο τόξα, ή αλλιώς “καμάρες” στο κάτω μέρος. Η διαμήκης “καμάρα” είναι εκείνη που κατανοοούν οι περισσότεροι άνρθρωποι και εκτείνεται από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα και η εγκάρσια “καμάρα” ανοίγεται στο πλάτος του πέλματος.

Τα οστά του τόξου συγκρατούνται με ινώδεις ιστούς, γνωστούς ως συνδέσμους. Οι μυς του ποδιού, μαζί με ένα σκληρό, νευρώδη ιστό γνωστό ως περιτονία πελματιαία, παρέχουν δευτερογενή στήριξη στο πόδι. Υπάρχουν επίσης στρώματα λίπους στο πόδι που βοηθούν στην υποστήριξη, απορρόφηση και κατανομή του σωματικού βάρους. Ο πόνος στην καμάρα του πέλματος μπορεί να συμβεί κάθε φορά που κάτι πάει στραβά με τη λειτουργία ή την αλληλεπίδραση οποιασδήποτε από αυτές τις δομές.

Πόνος στην καμάρα του ποδιού: Άιτια

Οι καμάρες είναι οι βασικές δομές του ποδιού που απορροφούν και “αντανακλούν” δύναμη από το σώμα προς τον έξω κόσμο, όταν στεκόμαστε όρθιοι. Όταν κάτι συμβαίνει σε αυτές τις δομές, υπάρχει πόνος και ίσως τραυματισμός.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες του πόνου στην καμάρα. Απευθείας τραύμα σε εκείνο το σημείο, διάστρεμμα συνδέσμων, μυική τάση, κακή εμβιομηχανική ευθυγράμμιση, κατάγματα κόπωσης, καταπόνηση και φλεγμονώδης αρθρίτιδα είναι μερικές από τις αιτίες αυτές.

Ο τραυματισμός στην πελματιαία περιτονία είναι μια κοινή αιτία του πόνου αψίδα. Η πελματιαία περιτονία είναι ο παχύς, συνδετικός ιστός που υποστηρίζει την αψίδα στο κάτω μέρος του ποδιού. Εκτείνεται την φτέρνα προς τα εμπρός μέχρι τα μετατάρσια οστά των δαχτύλων. Όταν αυτή έχει υποστεί ζημιά, δημιουργείται φλεγμονή και πόνος στην καμάρα του ποδιού.

Επίσης, ένας τραυματισμός με αμβλύ αντικείμενο, όπως όταν κάποιος πατάει μια πέτρα, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε μια μελανιά (θλάση) αλλά και ζημιά στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές του ποδιού. Πολλοί από τους μυς της κνήμης και του ποδιού συνδέονται πάνω ή κοντά στην καμάρα..

Ένα διάστρεμμα της καμάρας συμβαίνει όταν οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους είναι εξαντλημένοι και οι ίνες σχίζονται. Οι μυς του ποδιού μπορεί να είναι σε διαρκή τάση από υπερέκταση, κατάχρηση, υπερφόρτωση, μώλωπες, ή από κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Αρθρίτιδα των αρθρώσεων της καμάρας μπορεί επίσης να προκύψει εάν το πόδι υποβάλλεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ασκούν τάση στην αψίδα.

Ένας παράγοντας που συχνά συμβάλλει σε τραυματισμούς του πέλματος είναι τα πάρα πολύ σκληρά ή πολύ μαλακά παπούτσια, που έχουν κακή ποιότητα απορρόφησης, ή γίνονται πολύ σκληρά μετά από μακριχρόνια χρήση.

Πώς περνάει ο πόνος στην καμάρα του ποδιού

Όταν αρχίσετε να έχετε δυσφορία ή πόνο στην περιοχή, μπορείτε να περιποιηθείτε τον εαυτό σας με ανάπαυση, πάγο, απαλό μασάζ και ανύψωση του πέλματος. Απλά φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν τη δυσφορία και τον πόνο.

Η ξεκούραση θα επιτρέψει στους ιστούς να θεραπευτούν, αφού δεν θα υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις στην πληγείσα περιοχή.

Ο πάγος θα πρέπει να μην εφαρμόζεται στο σημείο για πάνω από 20 λεπτά κάθε φορά. Βάλτε τον πάγο σε μια πλαστική σακούλα ή τυλίξτε τον με μια πετσέτα. Τα επιθέματα πάγου του εμπορίου δεν συνιστώνται, επειδή είναι συνήθως πάρα πολύ κρύα.

Η συμπίεση (μασάζ) και η ανύψωση θα βοηθήσουν στην πρόληψη τυχόν πρηξίματος των προσβεβλημένων ιστών.

Επίσης, υπάρχουν στο εμπόριο ειδικά πλαστικά ή λαστιχένια στηρίγματα που μπαίνουν στο παπούτσι σας και στηρίζουν καλύτερα την καμάρα του ποδιού σας, μειώνοντας τον πόνο και βοηθώντας σας να βαδίζετε πιο άνετα.

Υπάρχουν δύο τύποι απλά φάρμακα που μπορεί να σας βοηθήσουν με τον πόνο και το πρήξιμο στην πληγωμένη καμάρα του ποδιού. Η ακεταμινοφαίνη θα βοηθήσει με τον πόνο και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, θα βοηθήσουν με τον πόνο, αλλά και με την μείωση της φλεγμονής.

Κάθε φάρμακο φυσικά θα πρέπει να λαμβάνεται ΠΑΝΤΑ με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας. Επίσης, ενημερώστε το γιατρό σας αν έχετε ιστορικό έλκους του στομάχου. Εκείνοι που έχουν χρόνιες παθήσεις ή που λαμβάνουν άλλα φάρμακα θα πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους σχετικά με το καταλληλότερο είδος του αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
iatropedia.gr

Μία απλή εξέταση των πελμάτων των ποδιών μπορεί να συμβάλλει στην καλύτερη αντιμετώπιση της οσφυαλγίας, της ισχιαλγίας και πολλών άλλων μυοσκελετικών προβλημάτων, αναφέρουν Έλληνες ποδίατροι.

Η εξέταση είναι το πελματογράφημα και αναλύει την κατανομή των πιέσεων κατά τη στάση και τη βάδιση, αποτυπώνοντας ψηφιακά τη μορφολογία των πελμάτων.

Αυτό επιτυγχάνεται με μία ειδική ιατρική συσκευή που λέγεται πελματογράφος και είναι μία πλατφόρμα συνδεδεμένη με ηλεκτρονικό υπολογιστή, η οποία διαθέτει χιλιάδες ψηφιακούς αισθητήρες.

Ο εξεταζόμενος στέκεται και στη συνέχεια βαδίζει με κανονική ταχύτητα πάνω σε αυτή την πλατφόρμα, και ο υπολογιστής συλλέγει, επεξεργάζεται και αναλύει με ειδικό λογισμικό (software) τις πληροφορίες που λαμβάνει.

Οι πληροφορίες αυτές αφορούν - μεταξύ πολλών άλλων παραμέτρων - τον τύπο βάδισης, την κατανομή βάρους, τον χρόνο βάδισης και τον άξονα του σώματος κατά τη βάδιση.

Όπως εξηγεί ο ποδίατρος Μάνος Αρβανιτάκης, το πελματογράφημα είναι μια ανώδυνη εξέταση, που γίνεται χωρίς ακτινοβολία και ουσιαστικά δείχνει πώς περπατάμε και τι πιέσεις ασκούνται στα πόδια από το έδαφος κατά τη βάδιση.

Οι πιέσεις αυτές αποτελούν βασική αιτία για τα προβλήματα στα πόδια, τους αστραγάλους, τα γόνατα, τα ισχία και τη μέση.

«Οι άκροι πόδες αποτελούνται από 26 οστά, τα οποία συνδέονται και στηρίζονται από δεκάδες μυς, τένοντες και συνδέσμους για να παρέχουν σταθερότητα και ελαστικότητα σε κάθε βήμα», λέει.

«Η καθημερινή, μηχανική πίεση που ασκείται στα πόδια από το περπάτημα, το τρέξιμο ή ακόμα και από την λανθασμένη στάση του σώματος, λειτουργεί επιβαρυντικά και συμμετέχει στην εμφάνιση πολλών προβλημάτων».

«Το πελματογράφημα είναι μία ιδιαίτερα βοηθητική εξέταση», συμπληρώνει ο κ. Εμμανουήλ Αρβανιτάκης, ποδίατρος-ποδολόγος, διπλωματούχος του Πανεπιστημίου του Σάλφορντ στην Αγγλία.

«Αναλόγως με τα ευρήματά του, μπορεί να συστηθεί στον ασθενή να χρησιμοποιεί ειδικά ορθωτικά πέλματα, δηλαδή ορθοπεδικούς “πάτους” για τα παπούτσια που κατασκευάζονται ειδικά για τα πόδια του, με βάση τα ευρήματα του πελματογραφήματος».

Με τα εξατομικευμένα αυτά πέλματα μπορεί να επιτευχθεί:

* Εξισορρόπηση των δυνάμεων που ασκούνται στο σώμα κατά την διάρκεια της βάδισης.

* Καλύτερη απόσβεση των κραδασμών.

* Πρόληψη της μηχανικής επιβάρυνσης στο σώμα, που προκαλείται μέσα από τις καθημερινές δραστηριότητες.

* Ελάττωση της μυϊκής κούρασης.

* Επιμερισμός των πιέσεων σε μεγαλύτερη επιφάνεια του ποδιού και, επομένως, πιο ξεκούραστη βάδιση.

* Σωστή στάση σώματος.

Το πελματογράφημα συνήθως γίνεται για παθήσεις των ποδιών όπως οι ασυμμετρίες της ποδικής καμάρας (π.χ. πλατυποδία, κοιλοποδία), η ραιβοποδία (οι άκροι πόδες «κοιτάζουν» προς τα μέσα), τα προβλήματα στα μετατάρσια και η άκανθα πτέρνας (είναι μία ασύμμετρη ανάπτυξη οστού στην κάτω επιφάνεια της πτέρνας).

Γίνεται επίσης για τους πόνους στη μέση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή μετά τον τοκετό, τις νευραλγίες, την κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, την ισχιαλγία, την οσφυαλγία και τα προβλήματα στα κάτω άκρα λόγω σακχαρώδους διαβήτη.

Ιδιαιτέρως χρήσιμο, εξάλλου, είναι για την πρώιμη ανίχνευση του διαβητικού ποδιού - μίας πάθησης των κάτω άκρων που οφείλεται στις βλάβες που προκαλούν στα αγγεία και τα νεύρα τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Στα παιδιά, τέλος, μπορεί να γίνει προληπτικά, «ούτως ώστε να εντοπίζονται και να αντιμετωπίζονται εγκαίρως τυχόν εμβιομηχανικά προβλήματα, όπως η πλατυποδία», κατά τον κ.Αρβανιτάκη .