Εκείνοι , που από παιδιά η ψυχή τους έγινε πολλές φορές κομμάτια, μα είχαν μέσα τους τη δύναμη πάντα να τα μαζέψουν ένα ένα και ν’ αρχίσουν από την αρχή.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που και σήμερα δεν κάνουν θόρυβο στο πέρασμά τους. Πορεύονται σιωπηλά και αθόρυβα, ήσυχα και ταπεινά, δεν διεκδικούν ποτέ τα μπράβο του κόσμου, δεν διεκδικούν αξιώματα.....Κάθε μέρα και μία μάχη.
Αγωνίζονται να φέρουν ξανά εκείνο το ξεχασμένο χαμόγελο , για μία κοινωνία όμορφη, με ανθρώπους να ζουν και να μην φοβούνται τίποτα και κανέναν. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπητέ φίλε ,είναι πάντα εδώ, να δίνουν καθημερινές μάχες, μικρές και μεγάλες, δεν τους τρομάζει τίποτα και δεν λιποτακτούν....Γνωρίζουν το νόημα της ύπαρξης τους.... και αυτό είναι το πιο σημαντικό!

Μιχάλης Καντζόγλου