Τα τελευταία χρόνια μετά και την πρωτόγνωρη πολιτική που εκφράζεται σε κεντρικό επίπεδο η κοινωνία θα βγει εντελώς διαλυμένη : θα δούμε μια κοινωνία που δεν θα πιστεύει σε τίποτα και χωρίς πίστη και ελπίδα θα είναι σαν να μην έχει πόδια - να μην μπορεί να πατήσει πουθενά .

Το έχουμε εμπεδώσει για τα καλά , ότι μακρινός στόχος της συγκεκριμένης πολιτικής που εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια είναι η εξουθένωση της κοινωνίας . Το μόνο λάθος ως προς την εμπέδωση είναι το «μακρινός «- ήταν πολύ κοντά η επίτευξη του στόχου.

Το τραπεζικό σύστημα στην εντατική , το δημόσιο , οι μικροεπιχειρηματίες εγκλωβισμένοι και παραδομένοι μέσα σε ένα θολό τοπίο και σε πολιτικές που τους οδηγούν σε αργό θάνατο .
Χάνουμε δυστυχώς πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας με πολιτικές που δεν προσθέτουν , που δεν έχουν απολύτως τίποτα να πουν …

Κάποιες , άβουλες και φοβισμένες φωνές πολιτικών προσώπων που κάτι έχουν να πουν (αλλά ) …δεν τους βγαίνει ) , κάτι ξέρουν κάτι χρήσιμο που μπορεί να προσθέσει ( αλλά …επιφυλάσσονται ) , κάτι τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους ( αλλά …το μαντρί καλά κρατεί )

Έτσι η μοίρα της κοινωνίας καθορίζεται από τους μέτριους , αυτοί που κυβερνάνε πάντα , αυτοί προγραμματίζουν το μέλλον του τόπου .

Κι αναρωτιέται ο μη φοβισμένος πολίτης και μη βολεμένος πολίτης : με τόσους «λαγούς» πως να φτιάξεις πολιτική λιονταριών ;

Μήπως τελικά μας χρειάζεται στο τόπο μας , σε κάθε τόπο μια ειρηνική ευτολμία για να συνέλθουμε ως τοπική κοινωνία , να αναδιοργανωθούμε ως πολίτες ;

Μήπως ήλθε η ώρα του απολογισμού για όλα αυτά που μας καθηλώνουν ως ανάπηρα όντα , που καταντήσαμε ζητιάνοι για το πολυτιμότερο αγαθό , την υγεία και τόσα αλλά θέματα που ταλανίζουν τον τόπο μας;

Μιχάλης Καντζόγλου