Δεν βιώνουμε το αληθινό νόημα της ζωής , με συνέπεια να υπάρχουν καθημερινά απογοητεύσεις και πολλές φορές χωρίς λόγο και αιτία.

Δεν μπορώ να πιστέψω , αλίμονο εάν το πίστευα , ότι ξαφνικά υπάρχουν οι πλέον πεφωτισμένοι, οι πλέον ηθικοί και ικανοί, και όλοι οι υπόλοιποι απλώς πρέπει να ακούνε και να μην μιλάνε.

Δεν μπορώ να πιστέψω επειδή δόθηκε η ευκαιρία σε ορισμένους τα τελευταία χρόνια να δείξουν αν αξίζουν -οι υπόλοιποι να πάψουμε να συζητάμε , να μην προβληματιζόμαστε , να μην έχουμε ανησυχίες , απλά να δείχνουμε στα όσα λένε και πράττουν τυφλή υπακοή!! Δεν μπορώ επίσης να μην μιλήσω και για τους κυρίους αυτούς , που την πίκρα τους σήμερα την έχουν "βαφτίσει" επανάσταση!! Τελικά τον τόπο μας δεν τον αγαπάμε ή δεν τον αγαπάμε όσο αξίζει, και πως αλήθεια να τον αγαπήσουμε; Με κούφιες και σκοτεινές λέξεις , εκτός τόπου και ιδεών ;

Με λέξεις που αφήνονται να καθιδρύεται ένα έκτρωμα της επικοινωνίας;

Πως να πιστέψω και να πιστέψουμε ότι είμαστε μια χαρούμενη κοινωνία , όταν ο ένας προσπαθεί να εξοντώσει τον διπλανό του πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά.

Υπάρχουν συνάνθρωποι μας που βιώνουν πολλές φορές δράματα και όταν προσπαθήσουν να μοιράσουν τον πόνο τους με κάποιον , στη συνέχεια πονάνε περισσότερο , γιατί αυτό που εισπράττουν είναι αδιαφορία,ή εμπαιγμός.

Θέλω να τονίσω με την σημερινή μου αναφορά, ότι τόσο στην πολιτική, όσο και στην κοινωνική μας σχέση λείπει η αλήθεια. Λείπει η αλήθεια , το νιώθουμε όλοι μας, και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Λείπει η ειλικρίνεια , ο σεβασμός στον άλλο , η αναγνώριση της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως επαγγέλματος , οικονομικής κατάστασης ή μόρφωσης . Ζούμε την εκδίκηση , χωρίς λόγο και αιτία και αυτό είναι που μας αρρωσταίνει περισσότερο και μας οδηγεί κατευθείαν στο σκοτάδι!! Να αγαπήσουν οι φίλοι και συνάνθρωποι την πολιτική , αλλά πρώτα πρέπει ν’ αγαπήσουν τη ζωή τους και τη ζωή του διπλανού τους, για να μπορέσουν έτσι να προσφέρουν και στον τόπο , ν’ αντιληφθούν τις πραγματικές ανάγκες και προβλήματα του τόπου τους. Θέλω να πιστεύω ότι η πολιτική μπορεί να ακουμπήσει ακόμα και τις ανθρώπινες σχέσεις και να ομορφύνει τη ζωή των ανθρώπων .

Η πολιτική όμως αυτή, που σέβεται, ακούει, θυμώνει τον κάθε πολίτη δημιουργικά και όχι να τον οδηγεί στο σκοτάδι του φανατισμού . Είμαστε ένας μικρός και πανέμορφος τόπος και όλοι σχεδόν γνωριζόμαστε με τα μικρά μας ονόματα , και στο μικρό αυτό ταξίδι της ζωής μας δεν αξίζει να είμαστε στην κόντρα για την κόντρα και στην εκδίκηση για αντεκδίκηση . Η πολιτική δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πεδίο ανθρώπινης δράσης , όπου απαιτεί αυξημένες ικανότητες ως προς την δυνατότητα αυτοκριτικής , την ευθύνη, την καλαισθησία , την ταπεινότητα, το αίσθημα του μέτρου, αλλά πάνω απ' όλα την ικανότητα διείσδυσης στην ψυχή του συνανθρώπου!