Στον τηλεοπτικό βωμό για λίγα νούμερα θυσιάζουν πλέον τα πάντα και μετά συζητάμε για την κρίση της γλώσσας , της επικοινωνίας.

Βγάζουν χωρίς καμία δυσκολία στο πλειστηριασμό τον ανθρώπινο πόνο για να πλειοδοτήσουν στην τηλεοπτική δήθεν φιλανθρωπία. Οι παρουσιαστές σε ρόλο τελάλη της αγοράς να κραυγάζουν , προαναγγέλλοντας μεγαλύτερες δόσεις συγκινήσεις μετά βέβαια από πολλά "απαραίτητα" διαλείμματα για διαφημίσεις.

Έχουν δίπλα τους συνανθρώπους μας που η ζωή τους έχει στερήσει ακόμα και το χαμόγελο. Τους βγάζουν λοιπόν στο τηλεοπτικό παζάρι για να τους χαρίσουν απλόχερα την "δημόσια ντροπή". Στην ουσία μόνον αυτό τους χαρίζουν. Τόσο κοστολογούν την αξιοπρέπεια τους . Έτσι αντιλαμβάνονται τη φιλανθρωπία , τη βοήθεια στον συνάνθρωπο.

Ας μην παραμυθιαζόμαστε ότι έστω κι έτσι βοηθούν ανθρώπους που έχουν ανάγκη, διότι η απάντηση είναι πολύ απλή. Αν τέτοιου τύπου εκπομπές που στοχεύουν στο χαμηλό υπόγαστρο των τηλεθεατών δεν απέδιδαν σε τηλεθέαση και συνεπώς σε διαφημιστικά έσοδα, θα τις μετέδιδαν? Όχι, σίγουρα όχι. Όλα λοιπόν στην εκμετάλλευση , αλλά και τον ανθρώπινο πόνο?

Αποθέωση αξιών ενός κόσμου αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής , των προϊόντων της ευτυχίας , των υλικών ανταλλαγμάτων για τις πληγές της ψυχής. Τι ωραία ζωή αλήθεια!!