Η βιταμίνη D είναι μια από τις λιποδιαλυτές βιταμίνες που χρειάζεται το σώμα μας. Αποτελεί, ωστόσο, έναν γενικό όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει όλες τις στερόλες (Βιταμίνη D1, D2, D3 κα) που παρουσιάζουν παρόμοια δραστηριότητα με εκείνη της Βιταμίνης D3 (χοληκαλσιφερόλη).

Η σπουδαιότητα της οφείλεται στο ότι ρυθμίζει το μεταβολισμό του ασβεστίου και του φωσφόρου.

Η μοναδικότητα της βιταμίνης αυτής είναι στο ότι υπάρχει σε φυσική μορφή μόνο σε μερικές τροφές, αλλά κατά βάσει μπορεί να συντεθεί στο σώμα μετά την έκθεση του δέρματος στις υπεριώδεις ακτίνες του ηλιακού φωτός.

Οι ημερήσιες ανάγκες στην βιταμίνη αυτή είναι 200 IU (διεθνείς μονάδες) για βρέφη και ενήλικες έως 50 χρονών, σε ενήλικες από 51-70 ετών 400 IU, ενώ στους ακόμα μεγαλύτερους οι ημερήσιες ανάγκες φτάνουν έως 600 IU. Οι ανάγκες για αυξημένη πρόσληψη της βιταμίνης D, ωστόσο, μπορούν να αυξηθούν σε διάφορες καταστάσεις, όπως κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, σε ηλικιωμένους και γενικότερα σε άτομα που έχουν περιορισμένη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, σε άτομα με σκούρο δέρμα καθότι η μελανίνη εμποδίζει την σύνθεση της, καθώς και σε αυστηρά χορτοφάγους.

Η έκθεση του δέρματος στις υπεριώδεις ακτίνες έχουν ως αποτέλεσμα τη σύνθεση της Βιταμίνης D3, η οποία αποτελεί και την κύρια πηγή της βιταμίνης D. Το ποσό της βιταμίνης που δημιουργείται εξαρτάται από το χρόνο της έκθεσης, την περιοχή του εκτεθειμένου δέρματος, το χρώμα του δέρματος και άλλους παράγοντες. Έχει βρεθεί ότι 15-20 λεπτά έκθεσης στον ήλιο καθημερινά, των άνω άκρων και του προσώπου μας, είναι αρκετά για να συνθέσουμε το 90% της ποσότητας της βιταμίνης που χρειαζόμαστε. Το υπόλοιπο 10% της ποσότητας που χρειαζόμαστε το καλύπτουμε διατροφικά, επιλέγοντας τρόφιμα που είναι πλούσια σε βιταμίνη D, όπως είναι τα λιπαρά ψάρια (σαρδέλες, σολομός, ρέγκα, σκουμπρί), το μουρουνέλαιο, τα γαλακτοκομικά και το αυγό. Ωστόσο, επειδή οι φυσικές πηγές της βιταμίνης είναι περιορισμένες, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια στις Η.Π.Α και σε Σκανδιναβικές χώρες, έχουν κυκλοφορήσει και προϊόντα εμπλουτισμένα (γαλακτοκομικά, χυμοί, δημητριακά πρωινού, μαργαρίνες) με βιταμίνη D, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση της πρόσληψης της συγκεκριμένης βιταμίνης.

Τί κάνει η βιταμίνη D

Η βιταμίνη D είναι απαραίτητη για την προαγωγή της απορρόφησης και της χρησιμοποίησης του ασβεστίου και του φωσφόρου από τον οργανισμό. Σε συνεργασία με παραθυρεοειδείς ορμόνες και την καλσιτονίνη, ρυθμίζει την συγκέντρωση του ασβεστίου στο αίμα ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού, καθώς και εναποθετόντας ή απομακρύνοντας το ασβέστιο από τα οστά.

Η βιταμίνη D μπορεί να καταστεί χρήσιμη στην πρόληψη της οστεοπόρωσης, καθώς υπάρχουν αρκετά στοιχεία ερευνών που συνηγορούν υπέρ του ότι τα συμπληρώματα της βιταμίνης αυτής, μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση της απώλειας οστικής μάζας και του κινδύνου καταγμάτων. Όσο αφορά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, έχει βρεθεί και τεκμηριωθεί από αρκετές μελέτες ότι τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης στο σώμα συνδέονται με διάφορα είδη καρκίνου, όπως στον κόλον, στον προστάτη και στο στήθος. Η βιταμίνη D μεταξύ άλλων φαίνεται να έχει ισχυρή επίδραση στους μηχανισμούς του συστήματος άμυνας του οργανισμού (ανοσολογικό σύστημα), καθώς σε έρευνες τις τελευταίες δεκαετίες βρέθηκε ότι πιθανόν να έχει προστατευτική δράση εναντίον ασθενειών που οφείλονται σε διαταραχές του ανοσολογικού συστήματος (αυτοάνοσες νόσοι), όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας. Επιπλέον, η βιταμίνη D φαίνεται να διαδραματίζει και ρόλο ρυθμιστή της πίεσης στο αίμα, καθώς συμμετέχει στο μεταβολισμό του ασβεστίου.

Τί κάνει η έλλειψή της

Η ανεπάρκεια της έχει διάφορες ανεπιθύμητες ενέργειες, με πιο σημαντική την μειωμένη εντερική απορρόφηση του ασβεστίου και του φωσφόρου. Επίσης, υπάρχουν έρευνες που συσχετίζουν τα μειωμένα επίπεδα της βιταμίνης με την αποτιτάνωση των μαλακών ιστών που οδηγεί σε ραχίτιδα στα παιδιά (κακή ανάπτυξη και αδυναμία των οστών) και οστεομαλακία στους ενήλικες (αδύναμα και εύθραυστα οστά). Επιπλέον, η έλλειψη της βιταμίνης D έχει συσχετιστεί και με την εμφάνιση υπερπαραθυρεοειδισμού και οστεοαρθρίτιδας.

Ανεπιθύμητες ενέργειες

Όσον αφορά τις ανεπιθύμητες ενέργειες της συγκεκριμένης βιταμίνης, είναι γνωστό ότι η βιταμίνη αυτή είναι από τις πλέον τοξικές. Τα βρέφη και τα παιδιά είναι περισσότερο ευάλωτα σε σχέση με τους ενήλικες. Η πρόσληψη μεγάλων δόσεων μπορεί να οδηγήσει σε υπερκαλιαιμία με όλα τα επακόλουθα συμπτώματα αυτής (διάρροια, κούραση, ναυτία, αδυναμία κα).

Να σημειωθεί, όμως, ότι όλα είναι ζήτημα σωστής δοσολογίας και περισσότερο σε ό,τι αφορά μια βιταμίνη όπως η βιταμίνη D, η οποία εμφανίζει τοξικότητα. Νέα μεγάλη μελέτη, η National Health and Nutrition Examination Survey, μια επιδημιολογική μελέτη που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 2001 έως το 2006 παρακολουθώντας περισσότερους από 15.000 ενηλίκους εθελοντές, ανακαλύπτει ότι η πρόσληψη της βιταμίνης σε υψηλά επίπεδα μπορεί να οδηγήσει σε καρδιαγγειακές φλεγμονές. Και να σημειωθεί ότι τα υψηλά επίπεδα δεν μπορούν φυσικά να προέλθουν ούτε από τη διατροφή, καθώς πολύ λίγα τρόφιμα όπως έχουμε ήδη αναφέρει αποτελούν πολύ καλή πηγή της βιταμίνης ούτε από την έκθεση στον ήλιο. Οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή μας ως προς τα συμπληρώματα, συνιστώντας ότι πρέπει να τα παίρνουμε μόνον όταν χρειάζεται και –φυσικά– με μέτρο .

Στα αποτελέσματα της έρευνας που αναρτήθηκαν στο «American Journal of Cardiology», οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν φυσιολογικά επίπεδα βιταμίνης D εμφάνιζαν μικρότερα επίπεδα πρωτεΐνης CRP (C-Reactive Protein), η οποία αποτελεί δείκτη για τις φλεγμονές του καρδιακού ιστού και των αιμοφόρων αγγείων. Όταν όμως τα επίπεδα της βιταμίνης D βρίσκονταν επάνω από τα ανώτατα φυσιολογικά, τα επίπεδα της CRP αυξάνονταν και αυτά οδηγώντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων.

Ελληνικό Ίδρυμα Γαστρεντερολογίας και Διατροφής

Το λεμόνι έχει ένα μεγάλο αριθμό οφελών για τον ανθρώπινο οργανισμό. Περιέχει Βιταμίνη C, Κάλιο, Ασβέστιο και πολλά άλλα χρήσιμα συστατικά για όλους μας. Σας παρουσιάζουμε τους λόγους για τους οποίους πρέπει όλοι μας να υιοθετήσουμε το λεμόνι στην καθημερινότητα μας.

Διεργετικό ένζυμο λεμονιού. Το λεμόνι βοηθάει το συκώτι να απορρίπτει τις τοξίνες και βοηθάει στην τόνωση των φυσικών ενζύμων, τα οποία μας κρατούν υγιείς.

Ιδανικό pH. Το λεμόνι βοηθάει στην εξισορρόπηση του pH σας, το οποίο ιδανικά θα πρέπει να βρίσκεται γύρω στο 7,30 με 7,45. Έτσι, αν το σύστημα σας «αισθάνεται» λίγο όξινο, λίγο λεμόνι θα σας βοηθήσει να ανεβάσετε το επίπεδο του pH σας.

Εξαφανίστε την πιτυρίδα. Ο χυμός από λεμόνι και πιο συγκεκριμένα από τα λάιμ εάν εφαρμοστεί πάνω στο τριχωτό της κεφαλής σας μαζί με το κανονικό σας λάδι για τα μαλλιά, θα εμποδίσει την εμφάνιση της πιτυρίδας καθώς καθαρίζει όλο το κρανίο και τα μαλλιά.

Ο χυμός από το λάιμ περιέχει κιτρικό οξύ, το οποίο εξαλείφει εναποθέσεις ασβεστίου στις αρτηρίες. Εμποδίζει επίσης τον σχηματισμό πετρών σε πάγκρεας και νεφρά.

Ώθηση στο ανοσοποιητικό σύστημα. Ο χυμός από λεμόνι περιέχει βιταμίνη C η οποία «εμπλουτίζει» με δύναμη την ασπίδα του ανθρώπινου οργανισμού. Σιγουρευτείτε πως καθημερινά  στύβετε λεμόνια σε ένα ποτήρι με ζεστό νερό και αρχίστε να το πίνετε σαν τονωτικό κάθε πρωί.

Μαχητής του καρκίνου. Μελέτες έχουν δείξει πως το λεμόνι περιέχει πηκτίνη εσπεριδοειδών και λιμονοειδή τα οποία εμποδίζουν την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων. Εμποδίζει επίσης την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων αλλά  και το θάνατο των «καλών» κυττάρων.

Κυκλοφορία του αίματος. Το λεμόνι περιέχει φλαβονοειδή που ενισχύουν τη Βιταμίνη  C, η οποία τελικά συντελλεί στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος. Τα φλαβονοειδή βοηθούν επίσης στον έλεγχο της πίεσης του αίματος και της φλεγμονής.

Ελιξίριο του δέρματος. Ο χυμός του λεμονιού και των λάιμ περιέχει ισχυρά αντιοξειδωτικά όπως η Βιταμίνη C που κάνει τον τόνο του δέρματος φρέσκο και χωρίς ρυτίδες. Προσθέστε χυμό λεμονιού στη σπιτική μάσκα ομορφιάς που χρησιμοποιείτε καθημερινά για να απολαύσετε τα οφέλη. Θα εντυπωσιαστείτε!

Ενυδάτωση. Τα λεμόνια είναι μία πλούσια πηγή καλίου, ασβεστίου και μαγνησίου. Οι συγκεκριμένοι ηλεκτρολύτες βοηθούν στη συντήρηση ενός ενυδατωμένου σώματος.

boro.gr

Σχεδόν 10 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες πάσχουν από ηπατίτιδα B ή C, καθώς η ασθένεια αυτή επεκτείνεται στην Ευρώπη, ανέφερε σήμερα το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης Ασθενειών (ECDC) με την ευκαιρία της σημερινής παγκόσμιας ημέρας καταπολέμησης της ηπατίτιδας.

«Στην Ευρώπη εκτιμούμε ότι 10 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα B ή C αλλά οι περισσότεροι από αυτούς το αγνοούν» καθώς δεν έχουν κανένα σύμπτωμα, ανέφερε σε ανακοίνωσή της η διευθύντρια του ECDC Αντρέα Άμον.

Συνολικά, στο κέντρο αναφέρονται 50.000 νέα κρούσματα ηπατίτιδας B και C κάθε χρόνο στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (οι χώρες της ΕΕ, η Ισλανδία, η Νορβηγία και το Λιχτενστάιν). Η ηπατίτιδα Β μεταδίδεται μέσω του αίματος και των σωματικών υγρών, ενώ η C κατά κύριο λόγο μέσω του αίματος. Από το 2014 θεωρείται ως απειλή για τη δημόσια υγεία στην Ευρώπη και η ηπατίτιδα Α, που μεταδίδεται από μολυσμένα τρόφιμα και νερό.

Το ποσοστό της ηπατίτιδας Β έχει επίσης αυξηθεί: το 2012 υπολογίζονταν 3,6 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους ενώ έναν χρόνο αργότερα η αναλογία έφτασε τα 4,4 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους. Οι άνθρωποι που πάσχουν από ηπατίτιδα C είναι διπλάσιοι: 9,6 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους το 2013 από 8,1 που ήταν το 2012.

Το ECDC τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό να εντοπίζονται οι φορείς ώστε να τους χορηγείται θεραπεία. «Μια εξέταση αίματος βοηθά να καθοριστεί αν έχετε προσβληθεί ή όχι. Όσοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο (...) θα πρέπει να έχουν ευκολότερα πρόσβαση στην εξέταση αυτή — για παράδειγμα, οι άνδρες που έχουν σεξουαλικές επαφές με άλλους άνδρες ή όσοι κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών ουσιών», ανέφερε η Άμον.

Χωρίς θεραπεία, οι ηπατίτιδες Β και C μπορεί να οδηγήσουν σε ανίατες ηπατικές παθήσεις.

«Ο εμβολιασμός είναι το αποτελεσματικότερο μέσο για την προστασία από την ηπατίτιδα Α και Β», συνέχισε η Άμον. Χάρη στις εκστρατείες εμβολιασμού, το ποσοστό των ασθενών με οξεία ηπατίτιδα Β μειώνεται σταθερά από το 2006. Το 2013 καταγραφόταν κάτω από ένα κρούσμα (0,7) ανά 100.000 κατοίκους.

Δεν υπάρχουν εμβόλια που να προστατεύουν από την ηπατίτιδα C.