Θεμα: Το ‘’ΟΧΙ’’ της 5 Ιουλίου 2015

της πολιτικής ήττας… μύρια έπονται!

Α. Η 5 Ιουλίου 2015 ήταν και είναι ‘’η μέρα αντίστασης’’ της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.

Οι Έλληνες πολίτες κόντρα στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των παγκόσμιου κατεστημένου είπαν ΟΧΙ με το συντριπτικό 61,31%! δίνοντας ελπίδα στους Λαούς του κόσμου! Γίναμε η προμετωπίδα του αγώνα ενάντια στο ‘’παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις αγορές’’!

Το παγκόσμιο πολιτικό ενδιαφέρον ήταν στραμμένο στην χώρα μας. Εδώ ήταν το κομβικό πεδίο αντιπαράθεσης των πολιτικών προτάσεων για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης χρέους.

Από την μια οι κύριοι θεματοφύλακες του παγκόσμιου κατεστημένου: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ), Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.), Διεθνές Νομισματικό Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) έχοντας δίπλα τους παγκόσμιας εμβέλειας οικονομικούς μηχανισμούς και μέσα ενημέρωσης. Από την άλλη η φιλολαϊκή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που υπεράσπιζε η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού και ένα παγκόσμιο κίνημα συμπαράταξης! Οι τοίχοι στην Κωνσταντινούπολη εκείνες τις μέρες, γέμισαν με συνθήματα ‘’κάντο όπως οι Έλληνες!’’, ’’κάντο όπως ο Τσίπρας!’’ μας έλεγε συμπατριώτης μας που ζει εκεί!

Β. Οι κατ’ εξοχήν κεντρώοι και συντηρητικοί Κώοι πολίτες ψήφισαν 68,82% υπέρ του ΟΧΙ μεγαλύτερο του πανελλαδικού, συμμετείχε το 65,05% (18.754 ψήφοι) έναντι του πανελλαδικού 62,15% με περισσότερα άκυρα-λευκά 6,55% έναντι 5,85%! Αν και:‘’είχαν απέναντι του τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης , τον Περιφερειάρχη, τον Δήμαρχο Ρόδου, τον Δήμαρχο Κω, κ.α. που ξεδιάντροπα τον καλούσαν να ψηφίσει ΝΑΙ στην ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, …. Ο λαός της περιοχής μας τους γύρισε την πλάτη…’’ σχολίαζε η τοπική οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ του δημοψηφίσματος‘’.

Γ. Την επόμενη μέρα όμως, το ‘’ΟΧΙ’’ εγκαταλείφτηκε! Παρακάμφθηκε! Αναιτιολόγητα δρομολογήθηκε η συνέχεια της σκληρής μνημονιακής υποταγής με το τρίτο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε το Δημοψήφισμα ως μέσο ακραίου συμβιβασμού με τον αντίπαλο, περιφρονώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες και συνθλίβοντας την λαϊκή βούληση. Η ‘η πρώτη φορά αριστερά’’ άλλαξε ρότα εμπεδώνοντας την κοινωνική ήττα σε έναν ιστορικής σημασίας συμβιβασμό που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε πολύ ακριβά μέχρι το 2060! Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών κ. Σόιμπλε δήλωνε το 2017 κυνικά: «μην κατηγορείτε εμένα για τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος» αλλά τον εκλεγμένο πρωθυπουργό σας που ‘’τάζοντας πως θα φορολογήσει τους εφοπλιστές και θα καταργήσει τα προνόμιά τους, τελικά το μόνο που έκανε ήταν να φορολογήσει αποκλειστικά τους αδύναμους’’!

Δ. Σήμερα η ελληνική κοινωνία και το παγκόσμιο κίνημα για την πολιτική αλλαγής στην καπιταλιστική διαχείριση βιώνει την πολιτική ήττα. Πολύ λίγα θα ακουστούν και θα γραφτούν για την επέτειο, την στιγμή που ο ίδιος ο δημιουργός της ο ΣΥΡΙΖΑ την αποκήρυξε έμπρακτα! Το πρόβλημα παραμένει: ‘’μπορεί η χώρα μας να αναπτυχτεί μέσα σε <αποικιακές συνθήκες> φτωχοποίησης και υποβάθμισης’’;

Ε. Την 7 Ιουλίου 2015 ψηφίστηκε η αποδοχή συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής 2010-15 μέχρι το 2060 από την συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής. Συμπίπτει τώρα με την ημερομηνία των βουλευτικών εκλογών που θα σηματοδοτήσουν την ‘’ΤΕΛΙΚΗ’’ ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, την δεξιά στροφή, την νίκη της ΝΔ και την εφαρμογή του ‘’καθαρού’’ μνημονιακού δρόμου μέσω του δικομματισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Τραγική συνέπεια είναι και εκλογική συρρίκνωση του αντιμνημονιακού πολιτικού λόγου και των κομμάτων που τον εκφράζουν. Το κόμμα που φαίνεται να συγκινεί και να εκφράζει την εκλογική βάση του ‘’ΟΧΙ’’ είναι το ΜΕΡΑ 25 του κ. Βαρουφάκη, παρά το ότι ο ίδιος έχει προσωπική ευθύνη για τους χειρισμούς του 2015 και επί πλέον η πολιτική του πρόταση είναι η ίδια από την πρόταση ‘’ ήττας’’ του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά υπόσχεται ότι δεν θα επαναλάβει τον συμβιβασμό της 20ης Φλεβάρη και θα σταματήσει την αποπληρωμή του χρέους. Ουσιαστικά υπόσχεται μια ‘’αξιοπρεπή’’ πρόταση συμβιβασμού έναντι της ‘’παράδοσης Τσίπρα’’. Γι αυτό το ΜΕΡΑ 25 δεν μπορεί να εκπροσωπήσει το πνεύμα και το κίνημα εκείνης της περιόδου και ταυτόχρονα δηλώνει ότι δεν είναι ‘’αριστερά’’. Το ερώτημα είναι ‘’τι γίνεται από κει και πέρα σήμερα;’’:

Ζ. Το μεγάλο κίνημα αλλαγής της περιόδου 1974-1981έληξε με την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989. Τότε επικράτησε το κλίμα απογοήτευσης, αποχώρησης, αποστασιοποίησης, ιδιώτευσης, αποχής. Πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια ‘’φθοράς και αφθαρσίας’’ του ‘’μπαίνει δεν μπαίνει στην Βουλή ο ΣΥΝ’’ και της ‘’ενίσχυσης του ΚΚΕ’’ που με αφορμή την οικονομική κρίση του 2008 και την εφαρμογή σκληρών μνημονιακών νεοφιλελευθέρων πολιτικών, δημιουργήθηκε το Λαϊκό κίνημα του 2010-2015 που μορφοποίησε την πρόταση του Σύριζα: ‘’πρόγραμμα Θεσσαλονίκης’’, ‘’η Ελπίδα έρχεται’’ και ‘’πρώτη φορά αριστερά’’. Μετά την συντριβή του 2015 σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο χρειάζεται χρόνος και πολιτική δουλειά για την μελλοντική νέα ευκαιρία της αλλαγής.

Τώρα είναι η περίοδος της ήττας. Πρέπει να διατηρηθούν οι εστίες αριστερής σκέψης και δράσης. Ιδίως των κινημάτων για τα τοπικά προβλήματα σε συνδυασμό με γενικά πολιτικά ζητήματα. Είναι η επίπονη και αβέβαιη περίοδος του μεσοπολέμου ‘’θέσεων και κινήσεων’’ όπως διδάσκει το παρελθόν.

Ν. Μυλωνάς