Σφίγγει ο κλοιός γύρω από τους υπεύθυνους της κλοπής οπλισμού – Δύο άτομα έχουν κληθεί στη ΜΥΚ – Βατραχάνθρωποι μπήκαν δύο φορές το 2019 στον χώρο για να ελέγξουν πού βρισκόταν ο οπλισμός – Τι υποστήριξε ο υπαξιωματικός που «έσπασε»
Πλήγμα στην αξιοπιστία του Πολεμικού Ναυτικού έχει προκαλέσει η αποκάλυψη της πρωτοφανούς κλοπής οπλισμού και πυρομαχικών από τη ναυτική βάση της Λέρου. Το στρατιωτικό υλικό που εκλάπη κάποια στιγμή το τελευταίο 12μηνο -αλλά σε χρόνο που ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί επακριβώς- δεν ήταν εκπαιδευτικό, αλλά αποτελούσε φόρτο μάχης για τον εξοπλισμό των βατραχανθρώπων της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ)!

Η εξαφάνιση δύο φορητών αντιαρματικών, δύο ναρκών κατά προσωπικού, 22 εμπρηστικών χειροβομβίδων, οπλοβομβίδων, σφαιρών και φιτιλιού βραδείας καύσεως από αποθήκη πυρομαχικών όπου φυλασσόταν υλικό για τις Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών (ΟΥΚ) δεν μπορεί να θεωρηθεί μια υπόθεση ήσσονος σημασίας. Τα πυρομαχικά βρίσκονταν καλά φυλαγμένα μέσα στη ναυτική βάση της Λέρου (ΥΝΤΕΛ) σε χώρο προστατευμένο με διπλές πόρτες ασφαλείας που ανοίγουν με κλειδαριές οι οποίες διαθέτουν ειδικό ηλεκτρονικό συνδυασμό, αλλά οι «ποντικοί» πέτυχαν τον σκοπό τους και αφαίρεσαν τα πανάκριβα πολεμικά υλικά που είχαν επιλέξει. Πώς έγινε η κλοπή; Δεδομένου ότι δεν υπήρχαν ίχνη παραβίασης ή άλλα στοιχεία που να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έγινε διάρρηξη, βασικοί ύποπτοι θεωρήθηκαν οι άνθρωποι που ήταν επιφορτισμένοι με τη φύλαξη του χώρου και οι βατραχάνθρωποι που μπορούσαν να μπαίνουν και να βγαίνουν από την αποθήκη φέρνοντας ή παίρνοντας πολεμικό υλικό.

Από πολύ νωρίς η έρευνα είχε εστιαστεί σε 10 πρόσωπα, τους υπαξιωματικούς που ήταν διαχειριστές της αποθήκης την τελευταία διετία. Το αναπάντητο ερώτημα ήταν πότε έγινε η κλοπή του στρατιωτικού υλικού. Η απώλεια των αντιαρματικών, των ναρκών και των χειροβομβίδων έγινε αντιληπτή στις 9 Σεπτεμβρίου 2019, έπειτα από καταμέτρηση λόγω της αλλαγής διαχειριστή. Αρκούσε ένας ευσυνείδητος υπαξιωματικός που ήθελε να είναι βέβαιος ότι παραλαμβάνει πράγματι τον φόρτο μάχης τη φύλαξη του οποίου αναλαμβάνει υπό την ευθύνη του για να αποκαλυφθεί η κλοπή που θα μπορούσε να αποσιωπηθεί για χρόνια ή και να σβηστεί ως γεγονός σε περίπτωση που οι βατραχάνθρωποι καλούνταν να χρησιμοποιήσουν τον «χαμένο» οπλισμό, για παράδειγμα σε μια πιθανή ελληνοτουρκική κρίση.

Σε μια τέτοια περίπτωση, τα μέλη των ΟΥΚ θα έμπαιναν στην αποθήκη και θα οπλίζονταν με τους έτοιμους σάκους που περιείχαν ατομικό φόρτο μάχης για τον κάθε κομάντο: εμπρηστικές χειροβομβίδες, αντιαρματικά, νάρκες κατά προσωπικού, σφαίρες, οπλοβομβίδες, βραδύκαυστο φιτίλι… Η τελευταία πλήρης απογραφή του υλικού που ήταν αποθηκευμένο μέσα στην αποθήκη πυρομαχικών είχε γίνει στις 31 Δεκεμβρίου του 2018. Στο μεσοδιάστημα μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου, βατραχάνθρωποι των ΟΥΚ, λένε ασφαλείς πληροφορίες που έχει το «ΘΕΜΑ», είχαν μπει επισήμως τουλάχιστον δύο φορές για να επιθεωρήσουν πού βρισκόταν ο οπλισμός. Ηταν δύο συγκεκριμένες χρονικές περίοδοι το πρώτο εννεάμηνο του 2019, όταν η Αγκυρα κλιμάκωσε την προκλητική συμπεριφορά της στο Αιγαίο και η προηγούμενη κυβέρνηση είχε λάβει την απόφαση να θέσει τις Ειδικές Δυνάμεις σε κόκκινο συναγερμό. Ολοι θυμούνται την περίφημη δήλωση του τέως υπουργού Εθνικής Αμυνας Βαγγέλη Αποστολάκη ότι η ελληνική πλευρά θα ισοπεδώσει όποια νησίδα επιχειρήσουν να καταλάβουν οι Τούρκοι…

Κι ενώ τα πρώτα 24ωρα μετά τη διαπίστωση της κλοπής των πυρομαχικών η έρευνα είχε επικεντρωθεί στο χρονικό διάστημα από την 1η Ιανουαρίου του 2019 μέχρι τις προηγούμενες ημέρες, η μαρτυρία του υπαξιωματικού που ανακρίθηκε ως ένας από τους πιθανούς υπόπτους έδωσε νέα διάσταση στην περίεργη υπόθεση. Ο εν λόγω υπαξιωματικός, που είχε τη διαχείριση της αποθήκης μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019, υποστήριξε ότι έδωσε το κλειδί της αποθήκης στον προκάτοχό του λόγω της εμπιστοσύνης που του είχε και επειδή τον πίστεψε όταν τον παραπλάνησε λέγοντάς του ότι οι ΟΥΚάδες θέλουν να βάλουν δικά τους υλικά στην απόρρητη αποθήκη. Πότε συνέβη αυτό; Μία φορά τον Οκτώβριο του 2018 και επαναλήφθηκε λίγο καιρό αργότερα και πάντως πριν από το τέλος του 2018, σύμφωνα με την εκδοχή του υπαξιωματικού που «κελάηδησε» στους ανακριτές. Αν επαληθευτεί ο ισχυρισμός αυτός, τότε είναι προφανές ότι η απογραφή της 31ης Δεκεμβρίου του 2018, που τα βρήκε όλα τέλεια, ήταν εικονική, οπότε ο υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού -είναι ο ίδιος που εμπιστεύθηκε τα κλειδιά στους διαρρήκτες που άρπαξαν τα πυρομαχικά- κινδυνεύει με βαριά ποινή. «Καταστράφηκα, έχω καταστραφεί» μονολογούσε στους ανακριτές αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Ωστόσο, ο υπαξιωματικός που ήταν διαχειριστής της αποθήκης μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2018 και κατονομάστηκε από τον απερχόμενο οπλονόμο αρνείται την εμπλοκή του στην υπόθεση. Και αυτός, επίσης, αρνείται ότι θυμάται ονόματα βατραχανθρώπων που μπήκαν στην αποθήκη χωρίς άδεια και χωρίς να έχει καταγραφεί αν πήραν όπλα και πυρομαχικά από τον φόρτο μάχης, οπότε η έρευνα συνεχίζεται.

Για να φτάσουν στους δύο άγνωστους κομάντο της ΜΥΚ, που κατηγορούνται ότι έβαλαν σε μαύρες σακούλες δύο αντιαρματικά, δύο νάρκες κατά προσωπικού, 22 χειροβομβίδες και το υπόλοιπο υλικό, οι διενεργούντες την προανάκριση ψάχνουν από ένα υποσύνολο περίπου 100 βατραχανθρώπων. Τόσα ήταν τα στελέχη της ΜΥΚ που πέρασαν κάποιο διάστημα στη Λέρο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και έτσι η έρευνα πρέπει να γίνει από το μηδέν και τα πιθανά ευρήματα να συνδυαστούν με άλλα, όπως οι ενδεχόμενες τηλεφωνικές κλήσεις με κάποιον εκ των δύο υπαξιωματικών που θεωρούνται εμπλεκόμενοι στην κλοπή. Από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και το Πολεμικό Ναυτικό εκπέμπεται, πάντως, αισιοδοξία ότι οι έρευνες βρίσκονται σε καλό δρόμο. Σύμφωνα με πληροφορίες δύο άτομα έχουν κληθεί στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών, ενώ στη ΓΑΔΑ θα καλούνται και άλλα άτομα που ενδεχομένως είχαν μεπλοκή στην υπόθεση.

πηγή protothema.gr

Έκρυθμη είναι η κατάσταση στη Σύμη, τη «Μύκονο της Δωδεκανήσου», όπως την έχουν αποκαλέσει ορισμένοι, καθώς η κατάσταση με το προσφυγικό αρχίζει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, συνθέτοντας εικόνες ανθρωπιστικής κρίσης.

Του Λουκά Βελιδάκη

Από τον περασμένο Αύγουστο, οπότε και άρχισαν να πολλαπλασιάζονται οι προσφυγικές ροές, στη Σύμη, η οποία δεν έχει καμία σχετική υποδομή, φτάνουν συνεχώς πρόσφυγες/μετανάστες από τα γειτονικά τουρκικά παράλια και εγκλωβίζονται εκεί, δημιουργώντας μια μικρογραφία της Μόριας στα γραφικά καλντερίμια του κοσμοπολίτικου νησιού.

Το nooz συνομίλησε με πολίτες που έχουν γνώση της κατάστασης και παρουσιάζει μία εικόνα ντροπής…

Οι ροές είναι αδιάκοπες. Οι Λιμενικοί και οι Αστυνομικοί του νησιού αδυνατούν πλήρως να ελέγξουν την κατάσταση και καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διατηρηθεί μία στοιχειώδης τάξη.

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, στο Λιμεναρχείο της Σύμης βρίσκονταν περισσότεροι από 100 άνθρωποι, άλλοι περίπου τόσοι έξω από το Αστυνομικό Τμήμα.

Υποδομή δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Δεν υπάρχει χώρος υποδοχής, δεν υπάρχει καμία εγκατάσταση για να μείνουν, οι μετανάστες κοιμούνται στους δρόμους και στις σκάλες του νησιού και τα αυτοκίνητα διέρχονται ξυστά από τα κορμιά τους!

Δεν υπάρχει καν χημική τουαλέτα στο νησί!

Πολλοί εξ αυτών επιχειρούν να επιβιβαστούν κρυφά σε κάποιο πλοίο ώστε να μεταφερθούν στη Ρόδο.

Σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτών προς το nooz, η επίσημη πολιτεία είναι ολοκληρωτικά απούσα κι ό,τι γίνεται επαφίεται στο φιλότιμο και τις προσπάθειες κάποιων ενστόλων.

Συγκεκριμένα, ειπώθηκε στο nooz ότι «οι λιμενικοί είναι αυτοί που ψάχνουν να βρουν καθημερινά χορηγίες και δωρεές για το φαγητό των ανθρώπων!«.

Άλλος πολίτης δήλωσε ότι «καθημερινά το Λιμεναρχείο ζητιανεύει για το φαγητό και το νερό των ανθρώπων αυτών και στη συνέχεια φροντίζει και να τους το μοιράσει«…

Μας καταγγέλθηκε επίσης ότι πολλοί εκ των μεταναστών είναι ασθενείς και αφού εξεταστούν από τον γιατρό της Σύμης, χρειάζεται να μεταφερθούν στο νοσοκομείο της Ρόδου. Δύο πλοία όμως που κάνουν τα δρομολόγια, το Sebeco και η Παναγία Σκιαδενή, αρνούνται να τους μεταφέρουν δωρεάν.

Ως εκ τούτου, οι εργαζόμενοι στο Λιμεναρχείο αναγκάζονται να «βρουν» χρήματα για τα εισιτήρια τους ώστε να μπορέσουν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο της Ρόδου…

Οι ίδιοι άνθρωποι, σύμφωνα με καταγγελίες που έγιναν στο nooz, εδώ και μέρες εργάζονται καθημερινά έως και 18 ώρες και έχουν φτάσει στα όρια τους.

Μιλώντας στο nooz, πολίτης κατήγγειλε ότι το Μοναστήρι του Πανορμίτη, μολονότι έχει επιφάνεια από τις δωρεές κλπ που γίνονται, δεν έχει προσφέρει ούτε μία κουβέρτα, ούτε ένα πιάτο φαγητό…

Οι αιτούντες άσυλο είναι κυρίως Σύροι και Ιρακινοί, ενώ υπάρχουν επίσης Παλαιστίνιοι, Τούρκοι και Ιρανοί. Οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν εγκλωβισμένοι στο νησί, καθώς οι διαδικασίες είναι πάρα πολύ αργές. Το νησί γεμίζει με ανθρώπους μου μοιάζουν να μην έχουν στον ήλιο μοίρα…

Πριν από δέκα ημέρες, ο δήμαρχος του νησιού Λευτέρης Παπακαλοδούκας, μιλώντας στον Alpha δήλωσε: «Κοιμούνται στο δρόμο, κυριολεκτικά στο δρόμο. Περπατάμε και βλέπουμε τους ανθρώπους». Έκτοτε δεν έγινε απολύτως τίποτα, αντιθέτως η κατάσταση όλο και παροξύνεται…

Στις 24 Αυγούστου, ομάδα μεταναστών επιτέθηκε στους αστυνομικούς διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες διαβίωσης τους και απαιτώντας να φύγουν από το νησί. Μια μικρή ομάδα φέρεται να πέταξε φαγητά σε αστυνομικούς και να επιτέθηκε σε έναν εξ αυτών, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση.

Το νησί εκπέμπει SOS. Η πολιτεία οφείλει να αντιδράσει άμεσα. Η Σύμη είναι απολύτως μόνη, δεν έχει υποδομές και οι πρόσφυγες/μετανάστες αντιμετωπίζουν πραγματική ανθρωπιστική κρίση.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Πρωτοβουλία για να δοθεί παράταση στην υποβολή των δηλώσεων για το κτηματολόγιο στα Δωδεκάνησα από τον Υφυπουργό Τουρισμού και Βουλευτή Δωδεκανήσου, κ. Κόνσολα.

Σε επικοινωνία του με τον αρμόδιο Υφυπουργό Περιβάλλοντος, κ. Δ. Οικονόμου, ο Μάνος Κόνσολας, χαρακτήρισε επιβεβλημένη την ανάγκη να δοθεί παράταση στις δηλώσεις, λόγω των ιδιαιτεροτήτων της Δωδεκανήσου.

Οι πολίτες είναι δύσκολο να συγκεντρώσουν όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, ενώ θα πρέπει σε κάποιες περιπτώσεις, να μετακινηθούν σε μεγαλύτερο νησί για να υποβάλουν τις δηλώσεις.

Με δεδομένο ότι ήδη έχει δοθεί παράταση σε άλλες απομακρυσμένες και ορεινές περιοχές, ο Υφυπουργός Τουρισμού ζήτησε να υπάρξει ανάλογη απόφαση και για τα Δωδεκάνησα.

Ο κ. Οικονόμου συμφώνησε με τα επιχειρήματα που παρέθεσε ο κ. Κόνσολας και εντός της εβδομάδας αναμένεται η επίσημη ανακοίνωση για την παράταση υποβολής δηλώσεων για το Κτηματολόγιο στα Δωδεκάνησα.

Πηγή:www.dimokratiki.gr

Ανοιχτά του Καστελόριζου είναι πλέον τις τελευταίες ώρες το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Bilim 2 στο πλαίσιο της προκλητικής Navntex που εξέδωσε η Τουρκία.

Το Bilim 2 πραγματοποιεί ωεκανογραφικές κλιματολογικές έρευνες, χωρίς μέχρι τώρα να πράττει κάτι που να προκαλεί προβληματισμό στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Στην ευρύτερη περιοχή βρίσκεται και πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που παρακολουθεί τις κινήσεις του Bilim 2.

Η πορεία του Bilim 2 σύμφωνα με το marinetraffic
Σημειώνεται ότι χθες η Τουρκία εξέδωσε Navtex με την οποία δεσμεύει έναν τεράστιο θαλάσσιο χώρο ως την… Κρήτη, αλλά «απομονώνει» το Καστελλόριζο, και φθάνει δίπλα σχεδόν στη Ρόδο, για έρευνες σεισμολογικού και υδατογραφικού χαρακτήρα. Οι σεισμογραφικές έρευνες των τουρκικών πλοίων, θα ολοκληρωθούν την Δευτέρα, 16-09-19.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/ellada/anoihta-toy-kastelorizoy-toyrkiko-bilim-2

Παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε μετατραπεί σε νησί-αεροπλανοφόρο της Ιταλίας - Κάποιες εγκαταστάσεις που είχαν φτιάξει οι Ιταλοί πέρασαν στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ενώ άλλες εγκαταλείφθηκαν απαξιωμένες και λεηλατημένες - Κι όμως η Λέρος θα μπορούσε να αναδειχθεί σε κορυφαίο προορισμό ιστορικού τουρισμού

 

Η Υπηρεσία Ναυτικών Τεχνικών Εγκαταστάσεων Λέρου (ΥΝΤΕΛ), από οπου εκλάπη στρατιωτικό υλικό, λειτουργεί σε εγκαταστάσεις που «κληρονόμησε» το Πολεμικό Ναυτικό από την ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα, όπου το νησί είχε μετατραπεί ουσιαστικά σε μία μεγάλη αεροναυτική βάση, με εντολή του Μουσολίνι. Δυστυχώς μεγάλο μέρος αυτής της υποδομής, σήμερα απαξιώνεται και λεηλατείται αν και η Λέρος, μαζί με τη ιστορία που διαδραμάτισε στο τέλος του Β΄ Π.Π., μπορεί να αναδειχθεί σε κορυφαίο προορισμού ιστορικού τουρισμού.

Ένα δαιδαλώδες υπόγειο συγκρότημα, με αποθήκες πυρομαχικών, δεξαμενές καυσίμων, κοιτώνες, γραφεία συνεργεία συντήρησης κ.α. αποτελεί το συγκρότημα της ΥΝΤΕΛ, που βασική αποστολή έχει την παροχή λιμενικών ευκολιών, τεχνικής υποστήριξης και εφοδιασμού στα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του κόλπου του Λακκιού, που είναι το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι όχι μόνο του νησιού αλλά και της Μεσογείου, και η πρόσβαση στο εσωτερικό της επιτρέπεται με ειδική άδεια.

 

Νησί - «αεροπλανοφόρο»

 

Το 1912 στη διάρκεια του Ιταλοτουρκικού Πολέμου, οι Ιταλοί κατέλαβαν στρατιωτικά την Λέρο και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα από της Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στη διάρκεια του Α’ Π.Π. Βρετανοί, σύμμαχοι των Ιταλών στο πλαίσιο της Αντάντ, χρησιμοποίησαν την Λέρο ως ναυτική βάση. Την ίδια περίοδο αναπυρώνονται οι ελπίδες των ντόπιων για Ένωση με την Ελλάδα. Ωστόσο το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης, επιβεβαιώθηκε η ιταλική κτήση επί των Δωδεκανήσων και τέθηκε σ’ εφαρμογή από τη Ρώμη, ένα ευρύ σχέδιο «ιταλοποίησης» των νησιών και των κατοίκων τους.

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε δικτατορικά (1923) την εξουσία, ο Μπενίτο Μουσολίνι (1922) επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Λέρο, που θεωρούσε «κλειδί» για τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του στην περιοχή. Η γεωγραφική θέση του νησιού στην «καρδιά» του Αιγαίου Πελάγους, όπου εξασφάλιζε τον έλεγχο των θαλάσσιων διαβάσεων από τα Δαρδανέλια έως τη Μέση Ανατολή, αλλά και το γεγονός πως διέθετε το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι μεγάλου βάθους στη Μεσόγειο Θάλασσα, στη Λακκί, είχε ως αποτέλεσμα γρήγορα να μετατραπεί σε μια μεγάλη υπερσύγχρονη ναυτική βάση. Ένα νησί – «αεροπλανοφόρο» της εποχής. Ουσιαστικά η Λέρος αποτέλεσε την «ναυαρχίδα» της Ρώμης στην περιοχή, στην προσπάθεια της ν’ αποκτήσει τον έλεγχο της Μεσογείου, εμποδίζοντας τα σχέδια της Αγγλίας για διείσδυση στη Μέση Ανατολή.

 

Παραμονές του Β΄ Π΄Π. το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου, είχε μετατραπεί σε μία μεγάλη αεροναυτική βάση, με υπόγειες και επίγειες εγκαταστάσεις
(διοικητήρια, κοιτώνες στρατιωτών, τούνελ για φύλαξη πυρομαχικών, δεξαμενές καυσίμων, υπόστεγα για υδροπλάνα ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα αλλά και πυροβολαρχίες σε στρατηγικής σημασίας θέσεις σε όλο το νησί.

Εκτός όμως από στρατιωτικές υποδομές, οι Ιταλοί υλοποίησαν ένα ευρύ σχέδιο κάλυψης των αναγκών τους και σε διοικητικό, εκπαιδευτικό, νοσηλευτικό αλλά και τουριστικό επίπεδο, με κατασκευές εντυπωσιακών υποδομών, όπως η νέα μεγάλη πόλη στο Λακκί, κυρίως για τη διαμονή αξιωματικών και των οικογενειών τους στη Λέρο. To Portolago, με σύγχρονο ρυμοτομικό σχέδιο και σημαντικά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, όλα στο χαρακτηριστικό δείγμα της ιταλικής ορθολογιστικής αρχιτεκτονικής, που προκαλεί θαυμασμό και σήμερα.

Oι κορυφαίο Ιταλοί αρχιτέκτονες της εποχής, Ροντόλφο Πετράκο και Αρμάντο Μπερναμπίτι, σχεδίασαν τη νέα πόλη με εντολή του Μουσολίνι, εκεί που έως τότε ήταν μία μεγάλη ακατοίκητη έκταση με έλη. Οι αρχιτέκτονες άντλησαν την έμπνευσή τους από τους πίνακες του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, τη γεωμετρία των αρχαίων ναών και τον αισιόδοξο νεωτερισμό της Αρ Ντεκό, με αποτέλεσμα να θεωρείται ένα από τα πιο τολμηρά και μοναδικά πειράματα του 20ού αιώνα στον τομέα της αρχιτεκτονικής και του πολεοδομικού σχεδιασμού.

Σήμερα το κινηματοθέατρο, το ξενοδοχείο και το συγκρότημα της αγοράς έχουν ανακηρυχθεί διατηρητέα μνημεία, ενώ φιλοδοξία της δημοτικής Αρχής Λέρου είναι να καταστήσει ολόκληρη την πόλη μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Η τελευταία νίκη των Γερμανών

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), οι Γερμανοί, που έχουν ήδη καταλάβει τη Ρόδο και την Κω, στρέφονται εναντίον της Λέρου, την οποία υπερασπίζονται Ιταλοί και Άγγλοι. Με μία ειδική επιχείρηση, που περιελάβανε αρχικά συνεχή βομβαρδισμό από αέρα και κορυφώθηκε με απόβαση χερσαίων δυνάμεων, οι Γερμανοί κατέλαβαν στις 16/10/1941, και μετά από τετραήμερη μάχη, την Λέρο, με απώλειες και για τα δύο στρατόπεδα. Από τις γερμανικές επιθέσεις βυθίστηκαν το ελληνικό αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα» και το βρετανικό αντιτορπιλικό «Intrepid» που είχαν αναζητήσει καταφύγιο στο λιμάνι του Λακκιού. Ήταν η τελευταία νίκη των δυνάμεων του Άξονα και η τελευταία ήττα των Συμμάχων, πριν από το τέλος του Β΄ Π.Π.

Η παρακμή και ο σχεδιασμός για το μέλλον

Μετά το τέλος του Β΄ Π.Π. και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα (1947) μέρος των εγκαταστάσεων που άφησαν πίσω τους οι Ιταλοί, κυρίως στο Λακκί, χρησιμοποιήθηκαν για τη στέγαση των λεγόμενων «Βασιλικών Τεχνικών Σχολών», της «Αποικίας Ψυχοπαθών Λέρου» -που μετονομάστηκε στη συνέχεια σε «Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Λέρου»- αλλά και κατοικιών για πολιτικούς πρόσφυγες την περίοδο της δικτατορίας. Άλλο μέρος των ιταλικών στρατιωτικών υποδομών, αξιοποιήθηκαν για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού και άλλα έχουν περάσει στη δικαιοδοσία του δήμου Λέρου.

Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος της «κληρονομιάς» που άφησε πίσω της η ιταλική κατοχή, και κυρίως αυτή που έχει σχέση με τον Β΄Π.Π., έχει λεηλατηθεί και αφεθεί στην τύχη της και κυρίως οι στρατιωτικές υποδομές όπως κτίρια, υπόγεια τούνελ, πυροβολαρχίες ανάμεσά τους και η θρυλική πυροβολαρχία «Πατέλα», που συντόνιζε ολόκληρο το αντιαεροπορικό σύστημα των Ιταλών και διέθετε το μοναδικό «Αερόφωνο», πρόγονος του ραντάρ, που διασώζεται έως σήμερα και είναι το 2ο που υπάρχει στην Μεσόγειο.

«Δυστυχώς το 60% των εγκαταστάσεων που άφησαν πίσω τους οι Ιταλοί σε όλο το νησί, σήμερα έχει εγκαταλειφθεί, λεηλατηθεί και μέρος του έχει καταπατηθεί. Πρόκεται για δημόσια περιούσια, από την αξιοποίηση της οποίας η Πολιτεία θα είχε έσοδα» λέει στο ΘΕΜΑ ο ντόπιος ερευνητής Φραντζέσκο Ντιπιέρρο, που μέσω της σελίδας του στο facebook (Frantsesko DiPierro) προωθεί την ανάγκη διάσωσης και ανάδειξης αυτης κληρονομιάς.

«Παρ’ όλες τις καταστροφές και τις λεηλασίες ολόκληρη η Λέρος είναι ένα ανοιχτό μουσείο, για τους λάτρεις της ιστορίας αλλά και των στρατιωτικών οχυρώσεων του Β΄ Π.Π» επισημαίνει από την πλευρά του ο δήμαρχος Μιχάλης Κόλιας, που φιλοδοξία του είναι να καταστήσει το νησί προορισμό ιστορικού τουρισμού ή τουρισμού μνήμης, όπως συμβαίνει σε χώρες του εξωτερικού. «Δρομολογούμε ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει διαδρομές με οργανωμένη σήμανση προς όλη αυτήν την «κληρονομιά» που θέλουμε να διασώσουμε και ν΄ αναδείξουμε, όπου με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας ο επισκέπτης θα ενημερώνεται για την ιστορία και τη μορφή που είχε κατά τον Β΄ Π.Π.» λέει.

Στο νησί σήμερα λειτουργούν δύο πολεμικά μουσεία, που προσελκύουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Το πρώτο, που ανήκει στον δήμο Λέρου, στεγάζεται στο Τούνελ της Μερκιάς και το ιδιωτικό Μουσείο Πολεμικών Ευρυμάτων του συλλέκτη κ. Ιωάννη Παραπονιάρη. Και τα δύο εκθέτους στις προθήκες τους σταρτιωτικό υλικό και άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν διάσπαρτα στο νησί ή ανασύρθηκαν από τις θάλασσες του και έχουν σχέση με τη Μάχη της Λέρου και όχι μόνο.

Τα τελευταία χρόνια ο ιστορικός τουρισμός ή τουρισμός μνήμης προσελκύει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των τουριστών σε όλη την Ευρώπη. Η Λέρος είναι από τις περιοχές της Ελλάδας που μπορεί να εξελιχθεί σ’ ένα μεγάλο ανοιχτό ιστορικό πάρκο. Ανάλογες πρωτοβουλίες βρίσκονται σ΄ εξέλιξη, από δήμους και ιδιώτες, και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως στις Σέρρες και στην Δράμα (Οχυρά «Γραμμής Μεταξά», αλλά και στην Εύβοια (Ναυτικό Οχυρό Γουβών) κ.α., αλλά έως σήμερα «σκοντάφτουν» στην γραφειοκρατία. Ωστόσο η αξιοποίηση των παροπλισμένων οχυρώσεων και η ανάδειξη αυτού του είδους τουρισμού, θα συμβάλλει όχι μόνο στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και στη διάσωση των μνημείων, αλλά και στην οικονομική ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.

https://www.protothema.gr