Πώς μπορεί να καταλάβει ένας άνδρας ότι είναι ποθητός στη γυναίκα που έχει απέναντί του; Αποκρυπτογραφήσαμε τη γυναικεία συμπεριφορά για να στο κάνουμε πιο ξεκάθαρο:

Δώσε σημασία στις λεπτομέρειες και δε θα ( την ) χάσεις.

1. Σε αποκαλώ πάντα με το μικρό σου όνομα και ποτέ με το παρατσούκλι σου. Θέλω να γίνω η γκόμενά σου, όχι η κολλητή σου.

2. Ανανεώνω συνέχεια το lip gloss μου, αλλά ποτέ όταν είσαι μπροστά.

3. Κάθε φορά που βάζω το καλαμάκι στο στόμα μου, σου δίνω μια μικρή υπόσχεση.

4. Κάθε τρεις και λίγο τρίβω τα χείλη μου «ασυναίσθητα»…

5. Αντί για ένα ποτήρι merlot παραγγέλνω Corona και πίνω από το μπουκάλι – το ’πιασες το υπονοούμενο, έτσι;

6. Μπερδεύω μερικές φορές τα λόγια μου.

7. Εσύ καπνίζεις. Εγώ, όχι. Αλλά εξακολουθώ να σου μιλάω από ελάχιστη απόσταση.

8. Γι’ αυτό και κάθομαι πάντα στην άκρη της καρέκλας.

9. Σε ακουμπάω συνέχεια. Τυχαία (ξέρεις εσύ…).

10. Γελάω συχνά και με νευρικότητα, ακόμα και όταν δεν έχεις πει κάτι αστείο.

11. Μιλάω στο αυτί σου – και καλά ότι έχει πολλή φασαρία.

12. Λέω συχνά το όνομά σου όταν μιλάμε.

13. Σου λέω πως το πηγούνι σου φέρνει με αυτό του Μπραντ Πιτ.

14. Διαμαρτύρομαι πως τα πόδια μου δεν χωράνε κάτω από το τραπέζι. Εντάξει, δεν είμαι η Σκλεναρίκοβα, αλλά δεν είμαι και τάπα.

15. Στο τραπέζι υπάρχουν άλλοι 10, αλλά μιλάω σε σένα και μόνο σε σένα.

16. Το κινητό μου χτυπάει, αλλά δεν το σηκώνω. Και το βάζω κρυφά στο silent. Δεν θέλω να διακόψω για τίποτα.

17. Με το πιο αθώο ύφος του κόσμου σε ρωτάω αν η κοπέλα σου έχει πρόβλημα που καπνίζεις. Κλασικό ψάρεμα για να δω αν υπάρχει γυναίκα στη ζωή σου.

Πηγή: entypwsiako.com/ 

Δεν επηρεάζουν μόνο οι σχέσεις τον τρόπο σκέψης μας, αλλά και το αντίστροφο. Και συχνά με όχι και τόσο θετικά αποτελέσματα.

Συνήθως, μετά από ένα χωρισμό και αφού έχουμε δώσει χρόνο στον εαυτό μας να το ξεπεράσει, έρχεται μια στιγμή, που -είτε από ανάγκη, είτε από επειδή πέσαμε τυχαία πάνω σε εκείνη τη γκρι φόρμα που είχε ξεχάσει σπίτι μας- κάνουμε έναν απολογισμό της σχέσης. «Τι πήγε στραβά;», «Που έφταιξε εκείνος;», «Που έφταιξα εγώ»; Αν τις περισσότερες φορές, δυσκολεύεστε να δώσετε απάντηση στην τελευταία ερώτηση, ίσως οφείλεται στο παρακάτω ψυχολογικό χαρακτηριστικό.

Σύμφωνα με τους σύμβουλους σχέσεων και συγγραφείς του βιβλίου Attached, Amir Levin και Rachel Heller, ένα μεγάλο κομμάτι του πως είμαστε, υπάρχουμε, συμπεριφερόμαστε σε μια σχέση έχει να κάνει με το «επίπεδο συνδεσιμότητας» όπως το ονομάζουν, και το οποίο είναι διαφορετικό σε κάθε άνθρωπο.

Το «στιλ» συνδεσιμότητας του καθενός αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία και συνεχίζει να μάς ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Μπορεί να επηρεάσει τα κριτήρια επιλογής συντρόφου, τα όρια που θέτουμε σε μια σχέση, αλλά και το πόσο αποφασιστικά θα συμπεριφερθούμε όταν αυτή πρόκειται να τελειώσει. Επιπλέον, μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε γεγονότα και συμπεριφορές όπως η ζήλια, το ψέμα, οι τσακωμοί, η απιστία, η συγχώρεση, η σεξουαλικότητα.
Το «πρόβλημα», σύμφωνα με τους ειδικούς, δημιουργείται όταν το επίπεδο συνδεσιμότητας μας είναι χαμηλό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συνήθως πιο ανασφαλείς και με ευάλωτη αυτοπεποίθηση. Λαχταρούν να είναι σε σχέση γιατί μόνο έτσι καλύπτουν τις ανασφάλειες τους, αλλά ακόμα και όταν είναι σε σχέση, βασανίζονται αμφιβάλλοντας συνεχώς για την πίστη και την αφοσίωση του συντρόφου τους.

Ο μόνος τρόπος να νιώθουν ασφαλείς είναι να έχουν την αμέριστη και πλήρη προσοχή του συντρόφου τους. Για να λάβουν την επιβεβαίωση που επιζητούν και να καλύψουν το υπαρξιακό τους άγχος, έχουν την ανάγκη της συχνής επικοινωνίας και επαφής. Κάπως έτσι, καταλήγουν να «κρέμονται» από τους συντρόφους τους και να είναι κτητικοί, συμπεριφορές που, συχνά, κάνουν τους τελευταίους να απομακρύνονται, καλλιεργώντας, ταυτόχρονα, στους πάσχοντες το μύθο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Αν αναγνωρίσατε τον εαυτό σας στις παραπάνω γραμμές, σίγουρα θα αναρωτιέστε αν υπάρχει σωτηρία ή έστω κάτι που μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε για να ξεφύγετε από αυτή την τοξική αυτοκαταστροφική δίνη.

Αναγνωρίζοντας το «πρόβλημα» είναι σαν να έχετε κάνει τη μισή δουλειά. Από εκεί και πέρα, για να μειώσετε τις ανασφάλειες σας χρειάζεται να απαγκιστρωθείτε από τα βιώματα της παιδικής σας ηλικίας και, βασικά, να πάψετε να πιπιλάτε την καραμέλα των «παιδικών τραυμάτων». Παρόλο που μεγάλο μέρος αυτού του κομματιού του εαυτού μας οφείλεται στον τρόπο που μας μεγάλωσαν οι γονείς μας, από τη στιγμή της ενηλικίωσης μας, παύουμε να έχουμε αυτή τη βολική δικαιολογία και το να χτίσουμε μια πιο υγιή προσωπικότητα είναι δική μας ευθύνη αποκλειστικά.

bovary.gr

Εάν στο χαρακτήρα σας κυριαρχεί η παρορμητική και οξύθυμη συμπεριφορά και θέλετε να καταφέρετε να το περιορίσετε, υπάρχουν μερικοί πολύ απλοί τρόποι που μπορούν να σας βοηθήσουν.

Κατ´ αρχήν πρέπει να σκεφτείτε τις ώρες που είστε ήρεμοι, τι είναι αυτό που σας κάνει να θυμώνετε εύκολα και να χάνετε τον έλεγχο. Η διαχείριση θυμού, δεν είναι απλό θέμα και χρειάζεται πειθαρχία. Το πρώτο βήμα λοιπόν, είναι να προσπαθείτε να συγκρατείτε το θυμό σας, όταν αισθάνεστε ότι αρχίζει να σας κυριεύει. Οι αλλαγές πάνω σας θα σας προειδοποιήσουν για αυτό: η αδρεναλίνη σας ανεβαίνει, σας πλημμυρίζει κρύος ιδρώτας, νιώθετε ταχυπαλμία, τα χέρια σας και τα πόδια σας τρέμουν.
Τα συγκεκριμένα συμπτώματα μοιάζουν με εκείνα του φόβου, αλλά ο θυμός με το φόβο δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους όσον αφορά τα συμπτώματα, δεδομένου ότι και ο θυμός είναι ένα αίσθημα φόβου. Φόβος ότι δεν μας υπολογίζουν, ότι μας απορρίπτουν, ότι δεν ελέγχουμε την κατάσταση, ότι δεν μας αγαπούν και δεν ενδιαφέρονται για εμάς. Είναι το πιο σημαντικό λοιπόν, να καταλάβουμε τι από όλα αυτά τα συναισθήματα μας οδηγούν στο θυμό.
Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται θυμό χωρίς σοβαρές αιτίες. ´Ισως πάσχουν από κάποια μορφή μελαγχολίας που τους οδηγεί διαρκώς σε αρνητικά συναισθήματα, σε απαξίωση του εαυτού τους, στο αίσθημα ανικανότητας κλπ. Εάν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία και αισθάνεστε συχνά αδικαιολόγητο θυμό και χωρίς σοβαρό λόγο, προσπαθήστε να καταγράψετε τι είναι αυτό που σας κάνει άδικους και επιθετικούς.
Αναρωτηθείτε εάν συχνά πληγώνετε τους δικούς σας ανθρώπους για επιπόλαια θέματα, εάν θυμώνετε με συναδέλφους και προϊσταμένους χωρίς λόγο, εάν είστε συνεχώς έτοιμοι να αντιδράσετε βίαια. Περιορίστε την ακραία αυτή συμπεριφορά σας αποφασίζοντας ότι έτσι κι αλλιώς δεν σας βοηθά, ενώ αντίθετα πληγώνει τους γύρω σας. Αποφύγετε τη μνησικακία και αρχίστε να ξεπερνάτε τα απλά προβλήματα της ζωής πιο εύκολα, μάθετε να συγχωρείτε πιο συχνά. Η ζωή είναι μικρή και τα συναισθήματα της εκδίκησης, της ζήλειας, της επιθετικής συμπεριφοράς, θα σας δηλητηριάζουν την καθημερινότητα.
Φυσικά, επειδή όλοι κάνουμε λάθη και οι ειδικοί συμβουλεύουν να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας και να μην καταπιεζόμαστε, για το θυμό υπάρχει και ο αντίλογος. Προσπαθώντας να διαχειριστούμε το ελάττωμα του συχνού θυμού, δεν πρέπει να φθάσουμε στο άλλο άκρο και να τον καταπνίγουμε. Εάν συγκρατούμε το θυμό μας, ειδικά όταν νιώθουμε αδικημένοι και πληγωμένοι, κινδυνεύουμε να μην καταλάβουν εκείνοι που μας συμπεριφέρθηκαν άδικα, ότι μας θύμωσαν. Η διαχείριση του θυμού και η πειθαρχία να τον συγκρατήσουμε, δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο άλλο άκρο της απάθειας, κάνοντας τους ανθρώπους γύρω μας να μην έχουν ιδέα για τα συναισθήματά μας.
Για να αντιμετωπίσετε ένα ξέσπασμα θυμού, όταν αντιληφθείτε ότι σας κυριεύει, προσπαθήστε κατ´ αρχήν να χαλαρώσετε. Αναπνεύστε αργά από το διάφραγμα, εισπνέοντας από τη μύτη και κρατώντας λίγο αέρα στην κοιλιά σας εκπνεύστε αργά από το στόμα. Η άσκηση αυτή χαλαρώνει το σώμα και μπορεί να σας βοηθήσει να απαλύνετε τα σωματικά συμπτώματα του θυμού.

bovary.gr

Είτε κράτησε 2 μήνες, είτε ήταν η πιο μεγάλη σχέση της ζωής σας, ο χωρισμός δημιουργεί πάντα μερικά από τα πιο επίπονα και σαρκοβόρα συναισθήματα τα οποία, συνήθως, οδηγούν στις πιο άβολες διαπιστώσεις.

Ευτυχώς, όσο περνάει ο καιρός, και όσο προσπαθείτε να μπαλώσετε την «τρύπα» που έχει δημιουργηθεί στο «είναι» σας, ελαφραίνετε από το αρνητικό φορτίο και επανέρχεστε στη light και ανέμελη εκδοχή σας.

Και εκεί που νιώθετε ότι έχετε φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο, συμβαίνει το όχι και τόσο απρόβλεπτο αλλά πάντα επώδυνο. Βλέπετε φωτογραφία του πρώην σας με την καινούρια του σύντροφο ή τέλος πάντων με μια άλλη κοπέλα που δεν έχει τα χαρακτηριστικά σας. Στην καλύτερη. Γιατί στη χειρότερη, μπορεί να πέσετε πάνω τους και στο δρόμο. Και σαν να μην πέρασε μια μέρα πάλι, το σαράκι επιστρέφει για να ροκανίσει και το τελευταίο ψίχουλο εσωτερικής ηρεμίας.

«Tι έχει εκείνη που δεν είχα εγώ;», «Που τη γνώρισε;», «Ποια φίλη μου να πάρω πρώτη να της το πω;», «Που έχω αφήσει τα κλειδιά μου;», είναι μερικές από τις σκέψεις που σκάνε σαν ποπ κορν μέσα στο κεφάλι σας, γεμίζοντας το μπολ της ύπαρξης σας με τοξικές αμφιβολίες.
Αφού ξεπεράσετε τις πρώτες συνταρακτικές στιγμές του σοκ, περνάτε στη φάση της αγνής, ατόφιας, αυθεντικής παρανοϊκής σκέψης: Να την ψάξετε στα social media. Να μπορέσετε να μάθετε ο,τι μπορείτε για εκείνη, από το τι τραγούδια ανεβάζει, μέχρι το πως λένε τον άντρα της ξαδέρφης της και να ριχτείτε στην αρένα της σύγκρισης χωρίς ανάσα.
Και κάπως έτσι ξεκινάει ένας ψυχοφθόρος ανεμοστρόβιλος που σας παίρνει μακριά από κάθε ίχνος λογικής σκέψης, σαρώνοντας στο πέρασμά του κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης και αφήνοντας σας στις όχθες της ανασφάλειας και της αυτολύπησης.

Γιατί μπαίνουμε σε μια τόσο ριψοκίνδυνη διαδικασία σύγκρισης του εαυτού μας με μια άλλη γυναίκα και πως μπορούμε να βγούμε αλώβητες από αυτή;

Shutterstock
Shutterstock
Αρχικά για να απαντήσουμε στο πρώτο σκέλος της ερώτησης να παραθέσουμε την πολύτιμη γνώμη μιας ειδικού. Σύμφωνα με την σύμβουλο σχέσεων και συγγραφέα, April Masini, «όταν συγκρίνετε τον εαυτό σας με την καινούρια σύντροφο του πρώην σας ή ακόμα και με την πρώην του τωρινού σας συντρόφου, είναι επειδή έχετε την ανάγκη να επιβεβαιώσετε ότι είστε καλύτερη από εκείνη».

Πρώτα τσεκάρετε την εμφάνισή της για να δείτε αν όντως είναι καλύτερο «μοντέλο» από εσάς, ύστερα μπορεί να προσπαθήσετε να εμβαθύνετε σε πιο εσωτερικά χαρακτηριστικά ώστε να περάσετε στο τελικό και πιο σκοτεινό στάδιο: αυτό που προσπαθείτε να μαντέψετε πως μπορεί να συμπεριφέρεται ο πρώην σας σε εκείνη ή αν μοιάζει πιο ευτυχισμένος μαζί της απ’ ότι έμοιαζε μαζί σας.

Ακόμα και να είστε αντικειμενικά καλύτερη από εκείνη, δεν σημαίνει ότι είστε η καλύτερη επιλογή για τον πρώην σας. Το γεγονός ότι ο πρώην σας βγαίνει με κάποια άλλη, δεν σημαίνει ότι είστε ανεπαρκής γενικά, αλλά ότι εκείνος είχε διαφορετικές ανάγκες.

Τώρα όσον αφορά στο δεύτερο και πιο φλέγον σκέλος της ερώτησης, πως θα απαγκιστρωθείτε από τη συνήθεια να ασχολείστε μαζί της, για αρχή, κάντε τα προβλεπόμενα. Σταματήστε να ακολουθείτε τον πρώην σας στα social media. Όσο λιγότερο εμφανίζεται μπροστά σας, τόσο λιγότερο θα μπαίνετε στη διαδικασία σκαναρίσματος. Προσπαθήστε να «ανεβάσετε» τον εαυτό σας. Παρόλο που τη δεδομένη στιγμή μπορεί να μοιάζει το πιο δύσκολο πράγμα στον πλανήτη, δεν είναι. Απλώς χρειάζεται θέληση και αυτοπειθαρχία. Σκεφτείτε κάτι που σάς κάνει να νιώθετε περήφανη, είτε αυτό είναι η επαγγελματική σας πορεία, είτε το γεγονός ότι έχετε υιοθετήσει και φροντίζετε ένα σκυλάκι.

Αυτό, επίσης, είναι ένα καλό σημείο για να επαναφέρετε στη μνήμη σας έναν προς έναν όλους τους λόγους για τους οποίους φτάσατε στο χωρισμό με τον πρώην σας. Ακόμα κι αν σας γεννηθεί η επιθυμία για εκδίκηση, όπως συμβουλεύει και η δρ.Masini, το να είστε και να ζείτε εσείς καλά είναι ο καλύτερος και πιο τρόπος να «δικαιωθείτε». Και σε αυτό ακριβώς είναι που οφείλετε να δαπανήσετε την ενέργεια σας (αντί να την κατασπαταλάτε σε διαδικασίες σύγκρισης).

bovary.gr

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας – Ψυχολόγος

Τελικά είναι τόσο δύσκολο σε αυτήν τη ζωή να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας...;

Το να έχεις αυτοεκτίμηση, αυτοαποδοχή, να μπορείς πρώτος εσύ να εκτιμάς αυτό που είσαι και αυτό που έχεις... Να αγαπάς και να σέβεσαι την ύπαρξή σου! Η αγάπη, η αποδοχή, η εκτίμηση προς τον εαυτό μας αποτελεί το βασικό θεμέλιο της ψυχικής μας υγείας και ηρεμίας, με αυτόν τον τρόπο - πρώτος, μεταξύ άλλων- διατηρούμε σταθερές τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Θα συμφωνήσουμε εδώ ότι η εικόνα της αυτοεκτίμησής μας, χτίζεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής κάθε ανθρώπου. Στους πρώτους κιόλας μήνες, αν ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού όπως ο ύπνος, το φαγητό, και πάνω από όλα η αγάπη, η τρυφερότητα και η προστασία, τότε μπαίνουν τα θεμέλια για την υγιή αυτοαντίληψη. Αργότερα μεγάλη σημασία έχουν η αξιολόγηση των σημαντικών ανθρώπων γύρω μας (προπάντων δάσκαλοι και γονείς) καθώς και οι εμπειρίες από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Η αυτοεκτίμηση και η αγάπη για τον εαυτό μας είναι τόσο σημαντικές που μπορούν να επηρεάσουν τις επιλογές και την πορεία που θα ακολουθήσουμε σε όλη την ζωή μας... Κατά συνέπεια βρίσκουμε ανθρώπους με θετική αυτοαντίληψη να διαπρέπουν, να ζουν ευτυχισμένοι και πλήροις και αντίθετα άνθρωποι που δεν κατάφεραν να εκτιμήσουν τον εαυτό τους, την αξία τους, που βιώνουν διαρκώς μια αίσθηση ανικανοποίητου...

Σήμερα, για κακή μας τύχη (ή καλύτερα, από κακή μας επιλογή), παραμελούμε τον εαυτό μας και κύριο μέλημα μας είναι να προσφέρουμε στους άλλους ικανοποίηση και να καλύπτουμε τις δικές τους ανάγκες. Άλλα ας ξεκινήσουμε από αυτό: Άν δεν αγαπήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου και δεν τον φροντίζεις επαρκώς, πως θα μπορέσεις να κάνεις το ίδιο για τους άλλους τίμια και αυθεντικά; Χωρίς να κρατάς μέσα σου ''απωθημένα'' από την μη ικανοποίηση των δικών σου προτεραιοτήτων;

Αν έχουμε συναισθήματα ανεπάρκειας, τότε είναι δύσκολο (και στην πραγματικότητα δεν μπορούμε) να κάνουμε ευτυχισμένο και πλήρη κανέναν άλλον. Αν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση τότε χρειαζόμαστε μία αλλαγή: Πρέπει πρώτα να φροντίσουμε εμάς τους ίδιους, μια έμπρακτη πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας (προτού σπεύσουμε να το κάνουμε για τους άλλους...). Αυτή η αλλαγή μάλιστα περιλαμβάνει την αντικατάσταση πολλών ιδεών και αντιλήψεων που είχαμε από την οικογένεια μας και την κοινωνία.

Χρειάζεται να φτιάξουμε τον δικό μας, τον προσωπικό μας ''οδικό χάρτη'', του ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι πιστεύουμε, τι πρεσβεύουμε, κλπ. Κάνοντας αυτήν την αλλαγή αρχίζουμε σιγά σιγά να ορίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τον αγκαλιάζουμε, και να δεχόμαστε και τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που μπορεί να έχει.

Να αγαπάμε τις ιδέες, τις αξίες και τα πιστεύω μας... Ξεκινήστε από σήμερα: Είναι μια διανοητική άσκηση, ένα παιχνίδι που προάγει το πνεύμα και ακονίζει το νου...!

Πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε , να σεβόμαστε, να διεκδικούμε αυτά που θέλουμε και να συναναστρεφόμαστε με θετικούς ανθρώπους. Να εξωτερικεύετε τα δυνατά σας σημεία, να φροντίζετε τον εαυτό σας πνευματικά και σωματικά! Να ακούτε τον εαυτό σας, να τον ''αγκαλιάζετε'' και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε περισσότερο...

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. 

 www.xidaras.gr   

www.psychologistnow.gr