Από το Γραφείο Τύπου του Δήμου Κω, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση, σχετικά με όσα υποστήριξε ο κ.Η.Καματερός:
‘’ Ο κ. Καματερός είναι κατανοητό για ποιο λόγο αισθάνθηκε την ανάγκη να δώσει συνέντευξη τύπου.
Πολύ απλό: για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Ο Κάπτεν-Ηλίας Καματερός προσπαθεί να μας υποβάλλει σε μια μορφή συλλογικής αμνησίας.
Αυτός δεν ήταν που χαρακτήρισε ηθικούς αυτουργούς τον Έπαρχο και τον Δήμαρχο Κω σε υποτιθέμενες απειλές εναντίον του;
Αυτός δεν ισχυρίστηκε ότι ο Δήμαρχος έβαλε μπράβους στα πάρκα για να διώχνουν τους πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες;
Έχει στοιχεία για όλα αυτά;
Και τις δύο φορές το έκανε από τηλεοράσεως, ο κρυπτόμενος πίσω από τη βουλευτική του ασυλία, Κάπτεν-Ηλίας.
Αν θέλει να συνομιλεί ισότιμα με τον Δήμαρχο και τον Έπαρχο Κω , αν δεν θέλει να φέρει εσαεί τον τίτλο του κοινού συκοφάντη και του ψεύτη, δύο λύσεις υπάρχουν για τον Κάπτεν-Ηλία Καματερό:
Να αποδείξει ότι είναι αληθινοί οι ισχυρισμοί του ή να ζητήσει δημόσια συγνώμη .
Από εκεί και πέρα, ο κ.Καματερός μόνο προβλήματα έχει δημιουργήσει στη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος.
Καλό θα είναι λοιπόν να σιωπά και να απέχει. Γιατί είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να βοηθήσει.
Οι προϋποθέσεις και οι εγγυήσεις που έχουμε θέσει για τη λειτουργία κέντρου υποδοχής ( το οποίο κάποιοι σαν τον κ.Καματερό θέλουν να μετατρέψουν σε καταυλισμό ανεξέλεγκτης λειτουργίας χωρητικότητας και παραμονής), ισχύουν στο ακέραιο και αναμένουμε απαντήσεις από την Πολιτεία’’.
Έχω την εντύπωση πως αν μπεις σ’ ένα αμφιθέατρο ή σε οποιοδήποτε χώρο όπου υπάρχουν συγκεντρωμένοι φοιτητές και ρωτήσεις «Πόσοι από εσάς αντιμετωπίζετε οικονομικό πρόβλημα;», θα σηκώσουν το χέρι αρκετοί περισσότεροι από το 50%.
Συνεπώς, πρόκειται για μία κατάσταση που αφορά και βασανίζει πολλούς και χρήζει περαιτέρω συζήτησης. Κάπως έτσι σκέφτηκα να γράψω αυτό το άρθρο, έχοντας περάσει κι εγώ ημέρες όπου κοιμόμουν απλά και μόνο για να πεινάω λιγότερο.
Σήμερα λοιπόν, θα μοιραστώ μαζί σας 6 πράγματα τα οποία είναι σε θέση να κατανοήσουν μόνο οι φοιτητές που βλέπουν το πορτοφόλι τους περισσότερες ημέρες άδειο παρά γεμάτο. Για αυτό, αν το δικό σου μπάτζετ αρκεί για τα πάντα, καλύτερα να διαβάσεις κάτι διαφορετικό. Εκτός αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις πως αισθάνονται τυχόν φίλοι σου. Έχει κι αυτό μία λογική...
1. Δε γίνεται να ακολουθείς την παρέα σε όλες τις δραστηριότητες
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα κι οφείλεις να συμφιλιωθείς μαζί της. Μπορεί οι κολλητοί σου να γευματίζουν στα διαλείμματα της σχολής, να τρώνε μεσημεριανό έξω, να πηγαίνουν για καφέ κάθε απόγευμα, να πληρώνουν ετήσια συνδρομή στο γυμναστήριο και τέσσερα βράδια την εβδομάδα να ξενυχτούν πίνοντας μέχρι το ξημέρωμα. Όπως καταλαβαίνεις, εσύ αδυνατείς να ακολουθήσεις αυτό το πρόγραμμα όσο κι αν θα ήθελες να ζήσεις όλα τα παραπάνω. Η ζωή άλλωστε, δεν είναι δίκαιη...
2. Οι καλοκαιρινές σου διακοπές αποτελούνται από (καν)έναν προορισμό
Στις μέρες που διανύουμε, το να πηγαίνεις διακοπές έστω και σε έναν προορισμό κάθε καλοκαίρι, είναι πολυτέλεια. Ειδικά για τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τα πατρικά τους και τα ετήσια έξοδα είναι εκ των πραγμάτων αυξημένα. Μάλιστα, η συγκεκριμένη ομάδα φοιτητών, συνήθως δεν πηγαίνει πουθενά κι απλά επιστρέφει στο σπίτι των γονιών παιρνώντας το χρόνο οικογενειακά ή με τους παιδικούς φίλους. Εδώ που τα λέμε, μάλλον γαμάτη τη βρίσκω αυτή τη φάση. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος στεναχώριας!
3. Δουλειά να ‘ναι κι ότι να ‘ναι…
Ένας φοιτητής που αντιμετωπίζει πραγματικό οικονομικό πρόβλημα, προσπαθεί να το λύσει πάση θυσία βρίσκοντας κάποια δουλειά. Είτε part είτε full time, αυτό είναι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει. Θα ήταν απόλυτα ευτυχισμένος αν έβγαζε φωτοτυπίες στη μεγαλύτερη πολυεθνική που δραστηριοποιείται στην πόλη, μέχρι και να μοιράζει φυλλάδια στο κέντρο αυτής. Η ενέργεια και η όρεξη της ηλικίας είναι τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα ενώ ο μισθός του φαίνεται υπέραρκετός ακόμη κι αν είναι στα ξεφτυλισμένα επίπεδα που συναντάμε στην Ελλάδα της κρίσης. Το μοναδικό του άγχος είναι να βολεύει το ωράριο σύμφωνα με τις απαιτήσεις και της σχολής. Άπαξ και λυθεί κι αυτό το πρόβλημα, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη ...νέα του δουλειά!
4. Δε θέλεις να σε λυπάται κανείς
Δεν υπάρχει άνθρωπος που του αρέσει να τον λυπούνται (εκτός από κάποιους που πάσχουν από ένα σχετικό σύνδρομο αλλά δεν είναι της παρούσης). Για αυτόν τον λόγο δε δέχεσαι από κανέναν να σε κερνά συνεχώς, να σου δανείζει ή ακόμη και να σου χαρίζει χρήματα. Μάλιστα, οι άντρες φοιτητές που δεν είναι και στα καλύτερά τους οικονομικά, νιώθουν ιδιαίτερα άσχημα όταν δεν μπορούν να κεράσουν την κοπέλα τους ή κάποια συμφοιτήτρια που τους αρέσει. Για αυτό κι επιλέγουν να κάθονται σπίτι και να περιορίζουν τις παρέες τους στις απολύτως απαραίτητες. Αν κι αυτό δεν αποτελεί σοβαρή λύση του προβλήματος. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν λύση!
5. Όχι, δεν έχεις πρόβλημα με εκείνους που έχουν αρκετά χρήματα
Είναι ορισμένοι, ηλίθιοι προφανώς, που παρεξηγούν τέτοιου είδους καταστάσεις και πιστεύουν πως κάποιος που δεν έχει χρήματα ζηλεύει και μισεί εκείνους που έχουν. Πόσο έξω πέφτει… Άλλωστε η έλλειψη χρημάτων δεν είναι ανίατη ασθένεια. Πρόκειται για μια κατάσταση που πάει κι έρχεται και οι περισσότεροι έχουν πλήρη επίγνωση αυτού. Και στην τελική, έτσι είναι τα χρήματα. Σήμερα έχεις, αύριο σου λείπουν. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα σε τούτο τον κόσμο!
6. Κι όμως αρκετές φορές είσαι πιο ευτυχισμένος από όλους!
Κι επειδή ακριβώς υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα, οι φοιτητές με οικονομικό πρόβλημα είναι πολλές φορές και οι πιο ευτυχισμένοι απ’ όλους. Ξέρουν να εκτιμούν, έχουν φιλότιμο, διαθέτουν θετικό εγωισμό και συνήθως δεν είναι φυγόπονοι. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με την ίδια τους τη ζωή που τους σκληραγώγησε από νεαρή ηλικία, τους κάνει να είναι πιο ήρεμοι ψυχικά και σωματικά. Ίσως σου φανεί περίεργο φίλε, είναι όμως ευλογία να μην έχεις πολλά χρήματα. Τουλάχιστον σε κάποιες περιπτώσεις...
neopolis.gr
1. Εδώ και δυο μήνες τουλάχιστον η κατάσταση με την μαζικήείσοδοπροσφύγων-μεταναστώνέχειδημιουργήσειμεγάλα προβλήματα στην λειτουργία και την αντιληπτικήεικόνα της πόληςεπιβαρύνονταςτην καθημερινότητα μας.
Πολλοί εκφράζουν παράπονα και απορία ότι με δεδομένη την κυβερνητική αδυναμία, ή αδιαφορία ή ιδεοληψία,τι κάνει η Δήμος, η Δημοτική Αρχή και τι κάνει η Περιφέρεια;
Ο Δήμος δεν έχει την αρμοδιότητα, τους μηχανισμούς και την οικονομική δυνατότητα, ούτε και την ενίσχυση από κρατικούς πόρους, για να παρέμβει με αξιώσεις στο θέμα. Το ίδιο και η περιφέρεια. Αυτό προκύπτει από την ανάγνωση του Κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μόνο ως συντρέχουσες αρχές αν το κρίνουν σκόπιμο ή αν δεχθούν την πίεση της κεντρικής εξουσίας ή των δημοτών, έχουν λόγο παρέμβασης.
2. Η δημοτική αρχή από την αρχή της κρίσης,Μάρτιος 2015, ακολούθησε τηνλογική της αποτρεπτικής πολιτικής και της ΜΗ εμπλοκής της τοπικής κοινωνίας στο πρόβλημα. Επισημαίνοντας τις ευθύνες της κεντρικής κυβέρνησης στην διαχείριση και προβάλλοντας την διαφύλαξη της τοπικής κοινωνικής και παραγωγικής ηρεμίας λογω και της τουριστικής περιόδου,διετύπωσεπροτάσεις, όπως άμεσημεταφορά στην Αθήνα, που απέδωσαν ως ένα βαθμόαλλά που δεν απέτρεψαν την σημερινήκατάληξη. Δεν απέδωσαν και δεν αποδίδει πλέον γιατί στηρίζονται στην στρατιωτική λογική της κρατικής επιβολής μέσωαυστηρά ελεγχόμενης εισόδου λαθρομεταναστών.
Η περιφέρεια αν εξαιρέσουμε την γνησίαλαϊκήσυνείδησηαλληλεγγύης του κ. Επάρχου είναι ουσιαστικάαπούσα.
Η κυβέρνησηέχει το μέγιστο της ευθύνης της κατάστασης. Είναι ΝΤΡΟΠΗ στους εκπροσώπους Ν. Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ που μετέτρεψαν την χώρα σε ανοχύρωτη πόλη να έρχονταισήμερα, την εποχή του ολέθρου, για να μας …βοηθήσουν!
Πέρα από την κυβερνητική αλλαγή (η νέα κυβέρνηση και για ιδεολογικούς λογούς απέχει από λογικές βίαιης απώθησης), η ανεξέλικτη πολεμική έκρηξη στις χώρες της Μέσης Ανατολής και οι καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί στην Τουρκία, είναι η βάση για του περάσματος από τις μικρές ελεγχόμενες ροές σε μαζικές και δύσκολαδιαχειρίσιμες εισροές προσφύγων. Ήτανφυσική συνέπειαη μεγάλη κοινωνικά έκρυθμη κατάσταση των γειτονικώνμας πληθυσμών της Ασίας και της Αφρικήςνα εκτονωθεί με αυτό τον τρόπο και ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το φαινόμενο είναι παροδικό και δεν χρειάζονταιβήματασυστηματικήςαντιμετώπισης του. Ας μην έχουμεαυταπάτες γιατί υπάρχει παγκόσμια αποσταθεροποίησηγιατί το κυρίαρχοσύστηματην προωθείως κύριομοχλόδημιουργίαςευκαιριώνοικονομικώνκερδών, αποσταθεροποιώντας και το κατά τόπους πολιτικόσύστημα. Αυτή η ιστορία δεν θα λήξεισύντομα και το σημαντικό είναι να μην πέσουμε στην δύνη του! Γι αυτό χρειαζόμαστεχαμηλούςτόνους, νηφαλιότητα, συνεργασία και αλληλεγγύη σε όλα τα επίπεδαεξουσίαςκαι είναι ανωριμότητα ο κυβερνητικός Βουλευτής να ‘’τα ρίχνει’’ στον Δήμαρχο ή τον Έπαρχο κλπ.
3. Μπροστά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο νησί,ο Δήμος αναπροσαρμόζει την πολιτική του και βήματααλλαγήςέχουνγίνει και φαίνονταιστις διαδοχικές τοποθετήσεις του κ. Δημάρχου, στην αυξανόμενη συμβολή των υπηρεσιών του στην αντιμετώπιση προβλημάτων ύδρευσης, αποχέτευσης, καθαριότητας και της αποκομιδής των απορριμμάτων από τους χώρους συγκέντρωσης των προσφύγων και πρόσφατα με την εμπλοκή της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας του Δήμου που διοργάνωσε την Κυριακή 2-8-15 σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο-Ιατρική σχολή Αθήνας, ημερίδα για την διαχείριση τέτοιων κρίσεων ( κακώς τα τοπικά ΜΕ την υποτίμησαν με την απουσία τους) με θέμα ‘’διεθνής Ιατρική και διαχείριση κρίσεων υγείας’’ ανοίγοντας ένα αυτόνομο δρόμο συνεργασίας για την διεκδίκηση λύσεων διεθνούς αποδοχής αλλά και πόρων μέσα από καλά στοιχειοθετημένες προτάσεις σε προγράμματα χρηματοδοτήσεων. Πρέπει να απεξαρτηθουμε από την κυβερνητικήπολιτικήκαι να χαράξουμε μια δική μας τοπική πολιτική. Αυτό πρέπει να γίνει σε όλα τα μεγάλα τοπικά ζητήματα.
4. Εκφράζοντας την προσωπική μαςάποψη στο ζήτημα, αντιλαμβανόμαστε ότι έχειυπερωριμάσει και είναι η ώρατης λύσης μέσωτου αναγκαίουσυμβιβασμούγια να αποφύγουμε τα χειρότερα. Η λύση είναι: ‘’ο Δήμος να επιδιώξει την δημιουργία εκ μέρους της κυβέρνησης χώρου πρώτης υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας μετακινούμενων πληθυσμών με ορους και προϋποθέσεις’’, που εμείς ως κοινωνία θα διατυπώσουμε ως κοινωνία με δεδομένη όμως την πολιτική απόφαση για να μην πέσουμε στην λογική του ‘’έξω από την αυλή μου και όπου νάνε’’ ή όπως λένε οι Ευρωπαίοι ‘’notinmyyard=NIMY’’ που ήταν και είναι ο λόγος για πολλές ανοησίες όπως για παράδειγμα η μη τακτοποιηση του προβλήματος των 50 τσιγγάνων τοπικά ή χωροθέτηση της υγειονομικής ταφής στην Αττική.
Ν Μυλωνάς
Το μικρό δαχτυλάκι, αυτή η μάστιγα.
Κάνε ένα flash back σε εκείνο το πρώτο κρύο βράδυ του Οκτώβρη, που ακόμα δεν είχες μαζέψει όλα τα καλοκαιρινά ρούχα και αναπολούσες τις βόλτες στο νησί. Πάμε στοίχημα ότι τότε δεν θυμώσουν όλα τα προβλήματα που συνεπάγεται ένα καλοκαιρινό λουκ και ειδικά τα καλοκαιρινά παπούτσια, τα σανδάλια σύμφωνα με το cosmopolitan.gr. Γυρνώντας στο παρόν, όλα αυτά τα προβλήματα είναι καθημερινότητα κι αν βρίσκεις κι εσύ τον εαυτό σου σε κάποιο από τα παρακάτω, να ξέρεις σε συμπονούμε βαθιά.
1. Έχεις αγοράσει ένα σωρό ψηλοτάκουνα πέδιλα και καταλήγεις να φοράς συνέχεια ένα συγκεκριμένο ζευγάρι φλατ. Κι αυτό γιατί όταν τα είδες τα μάτια σου έβγαλαν καρδούλες, όμως κάθε πρωί που ετοιμάζεσαι για να φύγεις από το σπίτι δεν μπορείς με τίποτα να βρεις την ενέργεια που χρειάζεται για να τα φορέσεις.
2. Τα λεπτεπίλεπτα σανδάλια που όταν τα δοκίμασες ήταν φτιαγμένα για σένα, μετά από μια μέρα στο πόδι μοιάζουν να είναι δυο νούμερα μικρότερα. Και αυτό το καημένο πόδι σου υποφέρει μέσα τους πρησμένο και στριμωγμένο.
3. Όταν τα σανδάλια σου μυρίζουν πάρα πολύ άσχημα ακόμα κι αν τα πόδια σου δεν έχουν κολλήσει αυτή την ενοχλητική μυρωδιά. Αλήθεια, πως είναι δυνατόν να μυρίζει ένα παπούτσι που αερίζεται τόσο;!
4. Όταν το μικρό σου δαχτυλάκι δεν χωράει στη θέση του. Είναι δίπλα στα άλλα τέσσερα αλλά θέλει να δραπετεύσει απεγνωσμένα.
5. Όταν δεν μπορείς να φορέσεις τα σανδάλια που θα απογείωναν το λουκ σου, το Σαββάτο βράδυ γιατί έχει χαλάσει το πεντικιούρ σου. Και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να το κρύψεις.
6. Τα πόδια σου χρειάζονται καλό πλύσιμο/τρίψιμο κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς. Μήπως τώρα ένα ζευγάρι μπότες μοιάζει καλή ιδέα;
7. Συνηθίζεις τόσο γρήγορα να φοράς συνέχεια πέδιλα, πού όταν έρχονται οι πρώτες βροχές, τα κλειστά παπούτσια μοιάζουν με εφιάλτη.
Η αυτοκινητοβιομηχανία Land Rover προχώρησε πρόσφατα στην ανάκληση περίπου 65.000 αυτοκινήτων της καθώς διαπιστώθηκε η ύπαρξη μιας αρκετά σοβαρής ευπάθειας στο λογισμικό του συστήματος, το οποίο προκαλεί το ξεκλείδωμα του οχήματος.
Εξαιτίας αυτής της ευπάθειας οι οδηγοί έχουν άγνοια ότι οι πόρτες του αυτοκινήτου τους ξεκλειδώνουν αυτόματα, καθώς δεν εμφανίζεται καμία ένδειξη στην οθόνη του συστήματος.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το ειδησεογραφικό δίκτυο BBC, το σφάλμα αυτό επηρεάζει τα μοντέλα Range Rover και Range Rover Sport που έχουν πωληθεί από το 2013 έως σήμερα.
Ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα που έχουν διαπιστωθεί με το σύστημα εκκίνησης χωρίς κλειδί (keyless ignition) και το σύστημα αυτόματου κλειδώματος σε ορισμένα οχήματα πολυτελείας, έχουν «λύσει τα χέρια» σε πολλούς κλέφτες αυτοκινήτων.
Η ανάκληση έρχεται μετά από αναφορές που είχαν δημοσιοποιηθεί το περασμένο έτος, σύμφωνα με τις οποίες απατεώνες στοχοποιούσαν ορισμένα μοντέλα της σειράς Range Rover της Land Rover και X5 της BMW, αφού έβρισκαν εύκολους τρόπους για να παραβιάσουν τα οχήματα.
«Είναι γνωστό για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους ότι τα συστήματα εκκίνησης χωρίς κλειδί προβάλουν ορισμένες ευπάθειες», δήλωσε ένας εκπρόσωπος της εταιρείας Thatcham Research που συλλέγει δεδομένα σχετικά με την εγκληματικότητα γύρω από τα αυτοκίνητα. «Υπάρχουν αναφορές ότι ορισμένα μοντέλα αυτοκινήτων είναι ευάλωτα σε τέτοιου είδους επιθέσεις, μεταξύ των οποίων και τα Range Rover. Πρόκειται για περιστατικά παραβίασης του συστήματος εκκίνησης χωρίς κλειδί», πρόσθεσε ο ίδιος.
Κάποιος εγκληματίας μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στο αυτοκίνητο συνδέοντας μια ειδική συσκευή στο σύστημα του οχήματος με σκοπό τον επαναπρογραμματισμό του κλειδιού που χρησιμοποιείται για την εκκίνηση.
Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία αναφέρει ότι δεν έχουν αναφερθεί περιστατικά ατυχημάτων ή τραυματισμών εξαιτίας του συγκεκριμένου προβλήματος.
skai.gr