1. Ένα σπαραλιασμένο αναπηρικό καροτσάκι με ένα παιδί με κομμένο χέρι και μπαταρισμένο σε ένα λευκό πανί αριστερό πόδι χωρίς να διακρίνω αν υπάρχει δεξί που το σπρώχνει ένα ακόμη πιο μικρό παιδί,

προηγείται της ομάδας 7 μικρών παιδιών που με ένα σακίδιο στον ώμο περπατούν στα γρήγορα-γρήγορα στην οδό Αμερικής με κατεύθυνση το Λιμάνι και χάνονται πριν συνέλθω από το σοκ. Ακολουθει μια ομάδα 4 μαυροντυμένων νέων γυναικών με 5 παιδάκια και μια γιαγιά. Κρυώνω, να τρέμω! Ακουμπώ στο δένδρο και το δάκρυθολώνει μάτια και μυαλό. Τρέχω να τους προλάβω. Κάτι να κάνω. Δεν τους βρίσκω. Συναντώ στο πάρκο του Ιεχωβά (ή Κωων μεταναστών;) μια άλλη ομάδα που την ακολουθεί ένα υπερβολικά αδύνατο και μικροκαμωμένο παιδί που στηριγμένο σε 2 πατερίτσες σέρνει τα πόδια του βιαστικά ακλουθώντας τους φίλους του προς το πλοίο…
---Στην λεωφόρο των φοινίκων, κορμιά ξαπλωμένα στο χώμα και στο μπετόν, γυναίκες με αγκαλιά τα μωρά τους, ρούχα απλωμένα, γύρω από το κάστρο, …‘’κάπως έτσι ήταν και το ‘’22!. Είναι η τρίτηγενοκτονία των Ασσυρίων από τότε.
---Από το Αμσλι του Κουρδιστάν της Συρίας που βομβαρδίζεται αδιακρίτως από την τουρκική αεροπορία εδώ και ένα μήνα, ο 20 χρονος Αχμαντ φθάνει στην Κω και μαζεύουμε σκουπίδια στην παραλία μπροστά από το επαρχείο ‘’η περιοχή μας είναι μια κόλαση,ο στόχος είναι να μας διώξουν. Θέλω να πάωκάπου που μπορώ να ζήσω’’.
---Στην Β. Γεωργίου ο 22-άχρονος Αράντ, χαμογελαστό πρόσωπο, καθαροντυμενος με ένα σακίδιο και την νεαρή σύζυγο του που δεν κρύβει την θλίψη της στα υγρά μεγάλα μάτια της: έφυγα πριν 20 μέρες από το Ιντελμ της Συρίας. Πέρασα στην Τουρκία και έφτασα στην Σμύρνη. Από εκεί μου είπαν να ρθω στο Πετρουμι. Τώρα η διαδρομή μου είναι Μακεδονία, Σερβία, Ρουμανία, ΟυκρανίαΠολωνία, Δανία, Σουηδία. Δεν υπάρχειπερίπτωσηεπιστροφής. Πέρασα από προσφυγικούςκαταυλισμούς σε Ιορδανία, Λίβανο και Τουρκία. Κανένας δεν μας θέλει. Όλοι μας διώχνουν!’’.
---Μπροστά από το Δημαρχείο να! η Λιου! Μετά την πτώσησοσιαλισμούήρθε στην Κω και δούλεψε για 15 χρόνιακαθαρίζονταςσπίτια. Έφυγε πριν 2 χρόνια στο σπίτι της στην Ουκρανία: ‘’ότι βλέπεις εδώ τα ίδια και στη Ουκρανία. Πρόσφυγες από τις περιοχές του πολέμουπαντού! Δεν υπάρχειζωή πια στην πατρίδα μου! Γύρισα, θα ζήσω εδώ’’.
---Η ΜαρίαπαιδίΚώωνμεταναστώνπου ζει στη Γερμανία: ‘’ Είμαστε συνηθισμένοι σε αυτές τις σκηνές.Δεν είναι μόνο εδώ! Είναι δρόμοι και περιοχές στην πόλη μου, που φοβάσαι να περάσεις! Φοβάσαι την βαριά ατμόσφαιρα του αγνώστου και της φτώχειας, έστω κι αν δεν έχουν γίνει κρούσματα βίας. Είναι τραγικό στον σύγχρονο κόσμο να μην ξέρουμε που να σταθούμε!’’
--- Ο Νικος μένεικοντά στο κάπταιν Ηλίας: ‘’ θέλω να σας μιλήσω. Δεν με νοιάζει ποιος κυβερνάεπάνω ή κάτω. Με ενδιαφέρει το σπίτι μου, η αυλή μου, η γειτονιά μου, η πόλη μου, ο τόπος μου! Δεν είμαι ρατσιστής και δεν μου φταίνε οι άνθρωποι της προσφυγιάς, του πολέμου και της φτώχειας. Με νοιάζειεσείςγιατί δεν κάνετε αυτά που πρέπει για την καθαριότητα και τη τάξη στην γειτονιά μου. Γιατί δεν κάνετε αυτό που μπορεί να γίνεισαν λύση λογικής’’
--- Μερικοί θερμοκέφαλοι, συζητούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Να κάνουνπεριπολίες με τα φουσκωτά τους απωθώντας τους ‘’λαθρομετανάστες’’. Να πνίξουμε και μερικούς! Να το ακούσουν για να ξέρουνότι δεν είμαστε ‘’εμπάτε σκύλοι και λεστικά μην δώσετε’’. ΕΔΩ ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλοι θυμόμαστε τα γεγονότα των ανδρών του Λιμενικού που έπνιξαν μετανάστες στα Ίμια. Οι αυτουργοί νέα ανώριμα παιδιά πήραν μετάθεση, αλλά ο υπουργός ζήτησε συγγνώμη, η χώρα διασύρθηκε και πλήρωσε πρόστιμα από αποφάσεις ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Ας κρατήσουνλοιπόν τον θυμό τους. μόνο κακό θα κάνουν πάνω στο κακό που ζούμε!

2. Σήμερααναμένεταισυνέντευξητύπου του τοπικούκυβερνητικούβουλευτή κ Καματερού.Ας μας επιτραπείόμως να πούμεότι οι γενικές και αόριστεςτοποθετήσεις, οι αντεγκλήσεις και η μεταφοράευθυνών,τώρα πια, δεν έχουνσχέση με την πραγματικότητα. Το να λέμε για παράδειγμα στο δημοτικό συμβούλιο ''καθορίστε ένα χώρο και η κυβέρνηση θα κάνει τα υπόλοιπα'' απεδείχθη ότι δεν είναι λύση. Είναι δύσκολο στον δήμαρχο (ή στον περιφερειάρχη) να πουν: θα γίνει χώρος προσωρινής διαμονής στην Κω και όχι στο Πυλι. Ναι! τοπικά σε επίπεδοκοινωνίας και πολιτικήςεκπροσώπησηςυπάρχει δυστοκία. Αυτός είναι ο λόγος της μη τακτοποίησης του προβλήματος εγκατάστασηςτων 50 τσιγγάνων στην Κω(Ρόδο και σε πολλά μέρη). Το μεταναστευτικό είναι πρωτίστως κυβερνητικό θέμα και η κυβέρνηση πρέπει να καθορίσει την λύση με πρώτο βήμα την χωροθέτηση του κέντρουπροσωρινής διαμονής και παροχής υπηρεσιών (αστυνομίας, μεταφοράς, σίτισης,κλπ), όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Στα δευτερεύοντα ζητήματα της διαχείρισης, οι τοπικοίάρχοντες με δηλώσεις τους έχουνδεσμευτεί ότι θα σεβαστούν ή και ότι συμφωνούν.Φυσικά και μπορεί να υπάρξουναντιδράσεις,άλλαυπάρχει η λογική της πλειοψηφίας και του πολιτικούκαθήκοντος που θα στηρίξει την θεσμικήπρότασηδιεξόδου από το σημερινό…ΔΡΑΜΑ.

Ν Μυλωνάς