Α. Ούτε μικρό ούτε τυχαίο ήταν το γεγονός της άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, η ανάδειξη του σε κυβερνητική δύναμη και η εκλογή 3 τοπικών βουλευτών το 2015!

Η ανάγκη να ξεφύγουμε από το διεφθαρμένο παρελθόν και τις εξουθενωτικές πολιτικές γύρω από το χρέος, δημιούργησαν την ανάγκη της αλλαγής που μορφοποιήθηκε σε ελπίδα (σε παγκόσμιο επίπεδο) και πολιτική δύναμη από τον Σύριζα. Πότε άλλοτε έγιναν διαδηλώσεις σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου(!) με συνθήματα όπως: ‘’είμαστε όλοι Έλληνες!’’; Αξίζει να σχολιάσουμε το πολιτικά ‘’πυκνό’’ πρώτο χρόνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και τις επιπτώσεις της στα νησιά μας. 

Β. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με την διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. για το χρέος. Η ‘’αντίσταση της νέας κυβέρνησης στους δανειστές’’ που αναπτέρωσε το πολιτικό Λαϊκό ηθικό προσφέροντας ευρύτατη εθνική ικανοποίηση. Αυτό εκφράστηκε με τις μεγάλες Λαϊκές συγκεντρώσεις στήριξης της κυβέρνησης στις πλατείες, τον Φλεβάρη, που βρέθηκαν μαζί άνθρωποι με εντελώς διαφορετική πολιτική διαδρομή! Τμήματα του Ευρωπαϊκού Λαού και χωρών απ όλο τον κόσμο προσέφεραν παγκόσμια στήριξη στην διαπραγμάτευση! Μετά από μια αδικαιολόγητα μακρά περίοδο διαπραγματεύσεων ‘’δημιουργικής ασάφειας’’ ο αγώνας για την αλλαγή με λαϊκή συμμετοχή κορυφώθηκε στο Δημοψήφισμα του ‘’ΟΧΙ στο σχέδιο Γιουνκέρ’’. Τότε ξεπεράστηκαν οι απειλές της Ε.Ε., τα capital controls, τα διλήμματα του GREXIT, τα κόμματα του ΝΑΙ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση! Τα γεγονότα των επόμενων ημερών απέδειξαν πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να κεφαλαιοποιήσει την Λαϊκή έκφραση. Οδήγησε με σύντομες διαδικασίες την διαπραγμάτευση στον άνευ όρων συμβιβασμό! Από κει και πέρα οδηγήθηκε στην αγκαλιά των δανειστών και στην πολιτική του αντιπάλων του: την πολιτική του ‘’επιτρεπόμενου’’, σπέρνοντας την απογοήτευση στο κίνημα αλλαγής και οδηγώντας στην ανυποληψία την λογική της εναλλακτικής πρότασης. Προχώρησε στην ακύρωση της ιστορίας του και την απονεύρωση της λαϊκής κινητοποίησης. Η νίκη ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτέμβρη δεν έχει τα χαρακτηριστικά της νίκης του Γενάρη! Είναι η επικύρωση της ανατροπής. Η νέα κυβερνητική διαχείριση θα γίνεται στην πεπατημένη των εφαρμοστικών νόμων υπό τον έλεγχο των δανειστών. Υιοθετηθετεί το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα των μνημονίων για την έξοδο από την κρίση. Το παράλληλο πρόγραμμα στο μνημόνιο λειτουργεί. Το ‘’εμείς θα το κάνουμε πιο ανθρώπινα’’ δεν ισχύει. Η κοινωνία δυσπραγεί. Η ύφεση συνεχίζεται. Οι αντιδράσεις αυξάνουν. Οι πιέσεις και οι απειλές δεν σταματούν. Τα 2 θετικά θεσμικά βήματα με τον ‘’κουτσουρεμένο’’ νόμο ιθαγένειας και το σύμφωνο συμβίωσης δεν δικαιολογούν μια αλλαγή. Σε πρακτικά βήματα η κυβέρνηση δείχνει ατολμία, αναποτελεσματικότητα δυσπραγία και οδηγείται στην επικοινωνιακή διαχείριση. Δείχνει ν’αναι στα χαμένα και να μην έχει επαφή με την κοινωνία. Δεν ασχολείται και δεν δίνει λύσεις σε τρέχοντα προβλήματα που μπορούν να λυθούν (γιατί ξεφεύγουν των μνημονιακων ελέγχων). Δεν παίρνει μέτρα που να εκθέτουν το καθεστώς ανυποληψίας που παρέλαβε αλλά αντίθετα ή συνεχίζει ‘η αδιαφορεί ή τους αντιγράφει! (νόμος μη ευθύνης υπουργών, υπέρογκες αμοιβές του πολιτικού προσωπικού (μισθός βουλευτή 3.500 ευρώ στην Ισπανία και 6500 εδώ), εκλογικός νόμος, διορισμούς ημετέρων στις μετακλητές θέσεις, κομματισμός-παραγοντισμός κλπ.). Θα περιμέναμε μια κυβέρνηση της αριστεράς να βρει τρόπο για λίγη αριστερά: ας πούμε να επαναφέρει εργασιακά δικαιώματα και να δώσει χέρι αναγνώρισης στην αξία της εργασίας! Να βοηθήσει το συνεταιριστικό πνεύμα και να ωθήσει την κοινωνική οικονομία.

Γ. Η κυβέρνηση για την καλοκαιρινή ένταση στο προσφυγικό κατηγορήθηκε άδικα ότι άνοιξε τα σύνορα κλπ. Γνωρίζουμε ότι αυτό ήταν προϊόν επιλογών του Ευρωπαϊκών μηχανισμών και της Τουρκίας. Η χαλάρωση της Schengen (σύνδεσμος Γερμανών Βιομηχάνων: έχουμε ανάγκη 1 εκ μεταναστών) ήταν πολιτική απόφαση της Γερμανίας και η αναστολή των προβλέψεων του Δουβλίνου 2 ήταν απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η κυβέρνηση πολύ σωστά σεβάστηκε την ανθρωπιστική πλευρά του θέματος, απέφυγε την λεκτική χρήση βίας και αποτροπής στις οποίες διέπρεψαν τα άλλα κόμματα. Ευθύνεται όμως για την αδυναμία της στην κινητοποίηση και συντονισμό των κρατικών μηχανισμών. Ευθύνεται για την αδυναμία στη μη εφαρμογή ευρωπαϊκών συμφωνιών που υπέγραψε. Δ. Η Κως επηρεάστηκε από το προσφυγικό κύμα. Η κατάσταση θα συνεχιστεί για χρόνια και πρέπει να ληφθούν μέτρα. Τα μέτρα τα προβλέπουν: Ευρωπαϊκές Οδηγίες-νόμοι του κράτους, συμφωνίες ΕurogroupΟκτωβρίου και Δεκεμβρίου 2015, διαβουλεύσεις και κοινές πολιτικές των εμπλεκομένων. Η συνεχιζόμενη καθυστέρηση στην εφαρμογή της κυβερνητικής απόφασης ‘’δημιουργία ΚΕΠΥΟ’’  είναι αποτέλεσμα της χαλαρότητας και ατολμίας της. Δεν καθορίζει ο Δήμαρχος το τι θα γίνει σε αυτό το πρόβλημα. Αποτελεί υπεκφυγή και θεσμική παραβίαση η κυβέρνηση να αφήνει στον Δήμαρχο (όποιο Δήμαρχο) την πρωτοβουλία ανατροπής αποφάσεων της! Αν η κυβέρνηση θέλει να σεβαστεί τις αντιδράσεις των γηγενών (και του Δημάρχου) μπορεί να αλλάξει χωροθέτηση και να προχωρήσει άμεσα στην κατασκευή του κέντρου, έστω και αν υπάρχουν ορισμένες αντιδράσεις.

Ε. Για να κριθεί μια κυβερνητική θητεία για τα τοπικά προβλήματα θα έπρεπε να είχαμε ένα κομματικό τοπικό εκλογικό πρόγραμμα. Όμως δεν παράγεται τοπική πολιτική αφού οι οργανώσεις των κομμάτων δουλεύουν (αν δουλεύουν) μόνο σαν εκλογικοί μηχανισμοί. Έτσι δεν υπάρχουν κομματικοί-κυβερνητικοί τοπικοί στόχοι και αυτό διευκολύνει την κάθε κυβέρνηση. Για την προετοιμασία μιας κυβέρνηση αριστεράς θα έπρεπε να υπάρχει μια κατάλληλη τοπική προετοιμασία. Δεν υπήρξε λόγω αριστερού  κομματισμού και  παραγοντισμού.

ΣΤ. Η πώληση των τραπεζών και των ενυπόθηκων δανείων επιχειρήσεων και ιδιωτών που έγινε με τους χειρότερους όρους από την κυβέρνηση θα οδηγήσει σύντομα στην απώλεια τοπικών περιουσιών. Η νέα ΑΒΙΚΩ με τα 15 στρέμματα και το ιστορικό κτήριο από την Αγροτική τώρα βρίσκεται στα χέρια αγνώστου hedge fund!

H πώληση του Κρατικού Αερολιμένα Κω είναι μια τεράστια απώλεια.

Η κατάργηση του ΔΗΦΟΔΩ και η μη αντικατάσταση του με άλλη μορφή είναι μια απώλεια.

Η επερχόμενη αύξηση του ΦΠΑ είναι μια απώλεια. Όλα αυτά που θα γίνουν με το φορολογικό και το συνταξιοδοτικό είναι μια απώλεια.

Ζ. Η πιο σημαντική όμως απώλεια είναι η πολιτική. Η ελπίδα από μια αριστερή κυβέρνηση ήταν να φέρει ένα πνεύμα αναγέννησης στην χώρα μας και να ένα κίνημα αναδημιουργίας ενάντια στην στασιμότητα και βάλτωμα. Θα περιμέναμε μέτρα και πολιτικές πρωτοβουλίες κατά του ανορθολογισμού.Μέτρα αναδιανομής από τους ισχυρούς στους αδύναμους. Πρωτοβουλίες που θα ωθούσαν τις κατώτερες βαθμίδες: περιφέρεια, Δήμος, κοινωνία πολιτών, να περάσουν σε μια νέα εποχή.

Δεν απογοητευόμαστε. Ας δουλεύει τώρα ο χρόνος σε βάρος των ιδεών και των αριστερών προτάσεων. Η ελπίδα θα επανέλθει σύντομα πιο ώριμη και πιο δυνατή.