Στην Ιαπωνία είναι γνωςτή η τιμωρία , εδώ όμως τα πράγματα τα έφτιαξαν αλλιώς.

Θα τους δουν οι ιθαγενείς θα τους σφίξουν το χέρι και θα τους δώσουν συγχαρητήρια. Και εκείνοι, κορδώνονται νιώθουν υπερήφανοι και δυνατοί, απορούν και οι ίδιοι. Τους παρατηρώ άφωνος ειδικά φέτος καθώς έχουμε χιλιάδες παράτυπους επισκέπτες από την Συρία , το Πακιστάν , το Ιράκ κ.α.

Τοποθετημένοι στα πιο πολυςυχναςτα, εμπορικά και όμορφα σημεία-σύμβολα της πόλης μένω με την απορία πως θα αντιδραςουν όλοι αυτοί οι παντωγνωςτες που ασκούν εξουσία και διαχειρίζονται και τα σχετικά ευρωπαϊκά κονδύλια. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δικαιώματα , που προκύπτουν από τις διεθνείς συμβαςεις που η χώρα μας έχει υπογράψει. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν ενώ εμείς μπορούμε, μπορούμε να τους διαχειριστούμε να κάνουμε κάτι για αυτούς τους απελπισμένους να τους ανακουφίσουμε. Ιδέες πολλές , κουβέντες περισσότερες ακούγονται από παντού. Μία και κυρίως αυτή η εικόνα δεν θα πρέπει να εμφανίζεται γιατί κυρίως δεν μας τιμά.

Είναι η εικόνα που θα δείτε όσοι έχετε το θάρρος να κατέβετε μέχρι την καμάρα, αυτην την εικόνα πρέπει να κατεβάσουμε αμέσως . Μα τόση ανικανότητα , τόση αδιαφορία που να το πεις και να σε πιστέψουν. Μετέτρεψαν σε Αμυγδαλεζα τα πιο όμορφα σημεία της πόλης και ακόμα κυκλοφορούν καμαρωτοί με τους γλύφτες απο πίσω να τους κυνηγούν για ρουσφέτακια της τελευταίας στιγμής. Μήπως τελικά μας αξίζει αυτά που θα συμβούν;

Αισθήματα όπως ντροπή, αηδία κυριαρχούν .Αναρωτιέςτε πως θα αντιδρούσαν οι Μυκονιάτες σε κάτι ανάλογο? αν έφταναν οι μετανάστες στην Ψαρού; Μέσα σε όλα αυτά μου έλειψαν τα βεγγαλικά της παραλίας φέτος. Που χάθηκαν? Ο Τόνυ έφτιαξε τις εκπληκτικές πέννες με τρούφα , πιάτο κορυφαίο που σε ταξιδεύεις γευστικά στην Ιταλία και παραπέρα, όσο αντέξει και αυτός στην μιζέρια που μας κατατρώει. Περαστικά μας