Οι φακοί επαφής είναι οικονομικοί, βολικοί και μας λύνουν τα χέρια. Αυτό που πολλοί δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όμως είναι πως πρόκειται για ιατρικά εργαλεία και όχι για αξεσουάρ, γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τη χρήση τους αν θέλουμε να αποφύγουμε σοβαρές μολύνσεις στα μάτια μας.

Δυστυχώς, πάνω στη βιασύνη μας δεν είναι λίγες οι φορές που δε δίνουμε την απαιτούμενη σημασία στην υγιεινή των φακών μας και καταλήγουμε με ερεθισμό και πόνο του κερατοειδούς. Ποια είναι όμως τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε στη χρήση των φακών μας και τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε τα μάτια μας;

Πλένουμε πάντα τα χέρια μας πριν αγγίξουμε τους φακούς μας
Τα χέρια μας είναι γεμάτα μικρόβια τα οποία μεταφέρονται στην επιφάνεια των φακών μας και δημιουργούν προβλήματα στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού. Το καλό πλύσιμο των χεριών είναι απαραίτητο πριν αγγίξουμε τα μάτια ή τους φακούς μας, γεγονός που σημαίνει πως ακόμα και αν νιώσουμε πως κάτι έχει μπει μέσα στο μάτι μας και μας ενοχλεί δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να το βγάλουμε αν δεν είμαστε κοντά σε μέρος που μπορούμε να πλυθούμε πρώτα.

Έχουμε μαζί μας τη θήκη των φακών με φρέσκο υγρό μέσα
Δεν πάμε πουθενά χωρίς τη θήκη των φακών μας γιατί δεν ξέρουμε πότε μπορεί να τη χρειαστούμε. Είναι τεράστιο λάθος να τοποθετούμε τους φακούς σε δοχεία με νερό αντί για το κατάλληλο αντιμικροβιακό υγρό φακών που αγοράζουμε από τα φαρμακεία ή τα καταστήματα οπτικών. Σε αντίθεση με το ειδικό αυτό υγρό, το νερό ή το σάλιο δεν προστατεύουν τους φακούς –και συνεπώς τα μάτια μας- από τα βακτήρια. Μια εναλλακτική λύση είναι να έχουμε μαζί μας τα γνωστά «ριφρεσάκια», δάκρυα ή φυσιολογικό ορό, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ενυδατώσουμε τους φακούς και να ξεκουράσουμε τα μάτια μας ή να απομακρύνουμε κάποιο σκουπίδι.

Δεν κοιμόμαστε με τους φακούς
Και ο λόγος δεν είναι άλλος από τον υψηλό κίνδυνο μόλυνσης. Τα φυσιολογικά βακτήρια του ματιού αυξάνονται δραματικά όταν έχουμε κλειστά τα μάτια μας και δεν έχουμε αφαιρέσει τους φακούς επαφής, γι’ αυτό καλό θα ήταν να μην κοιμόμαστε ούτε μία ώρα με τα σκευάσματα αυτά στα μάτια μας.

Προσέχουμε την ημερομηνία λήξης των φακών και των υγρών τους
Είναι λάθος να κρατάμε τους φακούς παραπάνω από το διάστημα που γράφει η συσκευασία τους, διότι όχι μόνο αυτοί χάνουν την ελαστικότητά τους και ταλαιπωρούν τα μάτια μας, μα επιπλέον γεμίζουν βακτήρια τα οποία μεταδίδονται και στον κερατοειδή μας. Όσον αφορά το υγρό φακών, θα πρέπει να γεμίζουμε τη θήκη των φακών μας καθημερινά με φρέσκο και να μην ξεχνάμε ότι η «διάρκεια ζωής» του μπουκαλιού δεν ξεπερνά τους 6 μήνες. Έτσι, θα πρέπει να πετάξουμε το παλιό και να αγοράσουμε καινούργιο ακόμη και αν αυτό δεν έχει αδειάσει.

Αποφεύγουμε το κολύμπι σε θάλασσες, λίμνες και πισίνες
Φυσικά, αν δεν βρέξουμε το κεφάλι μας δεν υπάρχει πρόβλημα να κολυμπήσουμε κανονικά. Αν όμως έχουμε σκοπό να κάνουμε βουτιές και να κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά κάτω από το νερό, η χρήση των φακών επαφής είναι απαγορευτική. Οι μικροοργανισμοί είναι πολλοί και το πιο πιθανό είναι να καταλήξουμε με πρησμένα, κατακόκκινα μάτια.

Όλοι έχουμε ακούσει για τον λαγοκέφαλο, το θανατηφόρο ψάρι που μετανάστευσε στα ελληνικά νερά.

Πρωτοεμφανίστηκε το 2003 στη Ρόδο κι έκτοτε, κυρίως εξαιτίας της αλλαγής της θερμοκρασίας του νερού, έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα. Ο λαγοκέφαλος, µε την επιστηµονική ονοµασία Lagocephalus sceleratus, παράγει την τοξική ουσία τετραδοτοξίνη και µπορεί να επιφέρει ακόµη και τον θάνατο σε όσους τον καταναλώσουν.
Ο Λαγοκέφαλος ή Λαγόψαρο ή Lagocephalus sceleratus, όπως είναι το επιστημονικό του όνομα ανήκει στην οικογένεια των τετραοδοντίδων (Tetraododidae), δεν παρουσιάζει αλιευτικό ενδιαφέρον και ζει σε τροπικά κλίματα, κυρίως στον Ινδικό και τον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.

Στη Μεσόγειο ο Λαγοκέφαλος εντοπίστηκε πρώτη φορά το Φεβρουάριο του 2003 στα δυτικά παράλια της Τουρκίας, ανατολικά της νήσου Κω. Στη συνέχεια, το 2004 εντοπίστηκε στα παράλια της Γιάφας (Ισραήλ) και της Αττάλειας (Τουρκία), το 2005 στα παράλια του Ηρακλείου, της Ρόδου και της Γεωργιούπολης στην Κρήτη και το 2006 στα παράλια της Σμύρνης. Σήμερα ζει σε όλο σχεδόν το Αιγαίο Πέλαγος.

Το σχήμα του ψαριού αυτού μοιάζει με τορπίλη, είναι ασημένιο στο κάτω μισό του σώματος και στη ράχη του είναι γκριζωπό με σκούρες κηλίδες. Δεν έχει λέπια και χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ότι έχει σε κάθε γνάθο δυο δυνατά δόντια, τα οποία του δίνουν την όψη λαγού, εξ’ ου και το όνομά του. Το μέγεθός του μπορεί να φτάσει τα 110 εκατ. και το βάρος του μέχρι τα 7 κιλά.

Τα δε συµπτώµατα που παρουσιάζονται είναι παράλυση, πόνος στο στοµάχι, διάρροια, εµετός και δύσπνοια.
Θάνατος από την κατανάλωση λαγοκέφαλου δεν έχει βεβαιωθεί στην Ελλάδα, αλλά µόνο στο Ισραήλ, όπου και εκεί ο πληθυσµός τους είναι τεράστιος. Ο λαγοκέφαλος είναι ένας από τους 29 συνολικά «λεσεψιανούς µετανάστες», είδη δηλαδή που πέρασαν στη Μεσόγειο µέσω της διώρυγας του Σουέζ.

newsbomb.gr