Ο Γιάννης Ζαμάγιας γεννήθηκε στην Αντιμάχεια το 1939 και έχει δύο αδέλφια τον Θωμά και τον Ηλία οι οποίοι ζουν σήμερα στην Αυστραλία.
Σε πολύ μικρή ηλικία ο πατέρας του κυρ Γιάννη θέλοντας να μην ασχοληθεί ο γιος του με τα χωράφια γιατί εκείνος ήταν γεωργός, τον έστελνε να μάθει μια άλλη δουλειά. Ο μικρός Γιάννης προσπάθησε να κάνει αρκετές δουλειές μέχρι που πήγε στο φούρνο της οικογένειας Καλούδη μιας και είχαν συγγενική σχέση για να μάθει τη δουλειά. Για ένα τρίμηνο περίπου εργάστηκε στην Κάλυμνο στο φούρνο του Ζουρούνια και έπειτα επέστρεψε στη Κω και άνοιξε στην Αντιμάχεια το 1957 τον πρώτο δικό του "σπιτίσιο" παραδοσιακό φούρνο, όπως λέει και ο ίδιος παράγοντας ημερησίως, 150 κιλά ψωμί.
Τον Αύγουστο του 1960 αποφασίζει να φύγει από την Αντιμάχεια και την αγαπημένη του Κω για την Αυστραλία για ένα καλύτερο αύριο. Ξεκινά αμέσως δουλειά σε φούρνο που είχαν δύο αδέλφια από το Αγρίνιο και για ένα χρόνο εργάζεται μαζί τους μέχρι που τoν διώχνουν από την δουλειά δημιουργώντας του ουσιαστικά σοβαρό πρόβλημα, αφού δεν μπορούσε να εργαστεί πλέον σαν Φούρναρης, αφού χάνει την άδεια του. Αποφασίζει και στέλνει γράμμα στον τότε Δήμαρχο της Κω και του αποστέλλουν έγγραφο που αποδεικνύει ότι ασκούσε το επάγγελμα αυτό στην Κω.
Παράλληλα στέλνει "πρόσκληση" στην οικογένεια Παππούλη ζητώντας την κόρη τους για να την παντρευτεί όμως στο γράμμα κάνει λάθος και γράφει το παρατσούκλι "Μυγδαληνός" και όχι το επίθετο της κοπέλας που ζητούσε...Ο ταχυδρόμος από την Κω δεν γνώριζε κανέναν τέτοιο και έτσι το γράμμα έμεινε στα αζήτητα, ώσπου o παππάς του χωριού ξεδιάλυνε το μυστήριο και πήγε το γράμμα στην οικογένεια Παππούλη. Το 1962 ο Γιάννης Ζαμάγιας παντρεύεται και με την σύζυγο του αποκτούν 3 παιδιά. Μετά από πολύ κόπο και εργασία καταφέρνει το 1972 και φτιάχνει τον δικό του φούρνο. Το 1976 έρχεται ξανά στην Κω για διακοπές και το 1978 με αφορμή την ανέγερση της πολυκατοικίας που έφτιαξε επέστρεψε για μόνιμη κατοικία. Γυρνώντας το χρόνο πίσω μας ανέφερε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο εξωτερικό την διπλή βάρδια που έκανε για να καταφέρει ν' ανοίξει τον δικό του φούρνο στο Σύδνεϋ και πόσο τελικά μετάνιωσε που το 2002, τον πούλησε.
Θυμάται συναδέλφους του Φουρνάρηδες στην Κω την εποχή την δική του όπως ο Κόλλιας, ο Καννάς, ο Καλλούδης, ο Κλαδάς, ο Θεοδώρου, ο Δρόσος, κ.α. και πως οι εποχές έχουν αλλάξει. Το ζύμωμα και η δημιουργία του ψωμιού γι' αυτόν ήταν ιερή, και γι' αυτό πάντα φρόντιζε εκτός από τα καλά υλικά να βάζει αγάπη και μεράκι τότε μόνο ήταν επιτυχημένο και νόστιμο το ψωμί του. Η ευχή του και επιθυμία του είναι μετά και τον γιο του Νίκο την σκυτάλη να πάρει ο εγγονός και συνονόματος του Γιάννης Ζαμάγιας που σαν νέος έχει όρεξη και ιδέες για κάτι διαφορετικό συνεχίζοντας όμως την παράδοση της οικογένειας. Τόσο ο Νίκος όσο και ο Γιάννης μας μίλησαν για την οικογενειακή επιχείρηση και τα μελλοντικά τους σχέδια αφού σαν απώτερο σκοπό και οι δύο έχουν την εξέλιξη και την βελτίωση των προϊόντων του προς όφελος των πελατών τους.
Οι ίδιοι υπόσχονται αρκετά πράγματα για το μέλλον και καινοτομίες όπως το να μεταφέρουν στο σπίτι του καθενός ακόμη και μία φρατζόλα ψωμί, προκειμένου να διευκολύνουν τους πελάτες τους.
Όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια Ζαμάγια με αγάπη και μεράκι φτιάχνει ψωμί για όλο τον κόσμο της Κω..