Σε πολλούς, απλούς πολίτες, έντονος υπάρχει ο προβληματισμός για το πού οδηγούμαστε. Για τον ηθικό, πέρα από τον οικονομικό, κατήφορο που εδώ και καιρό αρχίσαμε να παίρνουμε ως κοινωνία. Ανησυχία για το ότι έχει τεθεί στο περιθώριο, ό,τι έχει να κάνει με τη δημοκρατία, ως ισότητα και λαϊκή κυριαρχία.
Διαφθορά, απάτες, βιασμοί, παιδεραστία, σιδερώματα μεγάλων σε ηλικία, ανήμπορων ανθρώπων από αδίστακτους κακοποιούς, κλοπές και ληστείες μετά φόνων για λίγα ευρώ, ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικών και μη ομάδων χωρία καμία ποινή και φυσικά ένα διαρκές πολιτικό έγκλημα κατά του Λαού και της Πατρίδας χωρίς τιμωρία.
Έχουμε σκληρυνθεί τόσο πολύ που την απάτη θεωρούμε ευφυΐα και την αμαρτία αρετή. Ξεχνάμε, όμως, ότι εργαλείο της αρετής είναι το μέτρο και όχι η δύναμη. Και όμως δίνουμε δίκιο στη δύναμη και όχι δύναμη στο δίκιο. Καταντάμε τιμητές των πάντων και θαυμαστές των εαυτών μας, αναγορεύουμε τα συμφέροντά μας σε αξίες, απαξιώνουμε ό,τι φυσιολογικό, υιοθετώντας και βαφτίζοντας ως «προοδευτικό» κάθε τι διαστροφικό. Αποκαλούμε «Θεσμούς» τους τοκογλύφους δανειστές την ίδια στιγμή που οι όντως Θεσμοί, όπως της οικογένειας πολεμούνται. Και είναι η οικογένεια Θεσμός, αφού περιέχει την έννοια του ΔΙΚΑΙΟΥ και των ΑΞΙΩΝ, έννοιες που απουσιάζουν εντελώς από τους δανειστές-δυνάστες.
Και, βυθιζόμαστε, όλο και περισσότερο, στην αυτιστική μοναξιά μιας απληστίας ανέσεων, σε ένα άκρατο δικαιωματισμό και μια ελευθεριότητα για τα οποία η ανευθυνότητα είναι αξία ζωής, με υπεραξία τα εγωιστικά μας δικαιώματα και απαξία τις ηθικές μας υποχρεώσεις. Όλοι αυτοί «οι σκοτεινοί τύποι», κουκουλοφόροι, μπαχαλάκηδες, πέστε τους όπως θέλετε, ασυνείδητα ή μήπως συνειδητά και χειραγωγημένα(;) υπηρετούν αυτό που καταδικάζουν, την κατεστημένη εξουσία και το σύστημα, θεωρώντας ως «μορφή λαϊκής αντίστασης» το έγκλημα και την τρομοκρατία;
Όλα, λοιπόν, αυτά που χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας, ως κοινωνία σε βαθύτατη παρακμή, δεν έχουν να κάνουν πέρα των άλλων, και με το γεγονός ότι εδώ και χρόνια η Οικογένεια δεν αποτελεί πια αξία και θεμέλιο της κοινωνίας αλλά απλώς μια εταιρική σχέση; Με το ότι η Παιδεία μας παιδεύεται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, χωρίς μια ενιαία διαχρονικά εκπαιδευτική πολιτική, με αποτέλεσμα ακόμα και υπουργοί παιδείας της ίδιας κυβέρνησης να ακολουθούν τη δική τους πολιτική, τις δικές τους ιδεοληψίες; Και, φυσικά, δεν έχουν να κάνουν με τα όσα προωθεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων, που σιγά-σιγά αφομοιώνονται και από τη δική μας κοινωνία, διαστρέφοντας τον άνθρωπο, καθώς τον αφήνουν να βυθίζεται μέσα σε μια άβυσσο ψεύτικων παραδείσων με τελική κατάληξη την βιοψυχοσωματική του απώλεια; Συνεχής η αύξηση της χρήσης ψυχοτρόπων φαρμάκων και ναρκωτικών, σχεδόν ένας στους δύο. Όλα αυτά, μπορούν να αποκαλούνται «πρόοδος»;
Προφανής και η τελική κατάληξη με τις αλλαγές του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά και της Ιστορίας, με την κατάργηση της πρωινής προσευχής, της έπαρσης της σημαίας, με το δικαίωμα αλλαγής φύλλου από τα 15 και άλλα πολλά, που σταδιακά δρομολογούνται και αφορούν τη νεολαία μας. Η δημιουργία ανθρώπων χωρίς ηθικούς φραγμούς και περιορισμούς, χωρίς αξίες, χωρίς ιδανικά….!
Κοιτάζοντας, σήμερα στον κόσμο αναρωτιόμαστε για την κατάντια του, το φουσκωμένο εγώ και την επιδίωξη της απόλαυσης, χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες. Δυστυχώς, αξιολογήσαμε λάθος τα πράγματα της ζωής. Εκείνα που φθείρονται τα βάλαμε στην πρώτη γραμμή και εκείνα που μένουν τα αγνοούμε ή και τα αμφισβητούμε. Πολλοί δεν έχουμε καταλάβει το νόημα της ύπαρξής μας.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΑ Α.Μ.Ε.Α
Με την ευκαιρία της 3ης Δεκεμβρίου, ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία (ΑΜΕΑ) θα αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα, που φανερώνει την κοινωνική αναλγησία και την ανευθυνότητα, τη βαθύτατη παρακμή για την οποία κάναμε λόγο παραπάνω και μας διακρίνει ως κοινωνία. Πλησίον του Δημοτικού Μεγάρου υπάρχει το γραφείο του ΕΟΠΥΥ στο οποίο εξυπηρετούνται εκατοντάδες συμπολίτες μας, ανάμεσα σε αυτούς και πολλοί με αναπηρίες. Δυστυχώς, η μοναδική θέση στάθμευσης αναπήρων ουδέποτε είναι ελεύθερη, αφού σχεδόν σε μόνιμη βάση είναι κατειλημμένη από αυτοκίνητα παράπλευρων Υπηρεσιών! Φυσικά, τα λάθη και τα πταίσματα δεν καταπολεμούνται ούτε με την μισαλλόδοξη καταδίκη ούτε όμως με τη νομιμοποίησή τους. Παρακαλούμε, λοιπόν, τις αρμόδιες Αρχές για τις ανάλογες ενέργειες, ώστε να τερματιστεί η παράνομη και καταχρηστική κατάληψη του χώρου στάθμευσης των ΑΜΕΑ, καθώς και αυτών έξω από το Νοσοκομείο.
Παράλληλα, μήπως πρέπει το εν λόγω γραφείο να μεταφερθεί στο κτίριο του ΙΚΑ, αφού αφενός εκεί δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα χώρου, αφετέρου, προφανώς και πληρούνται οι προϋποθέσεις για μια καλύτερη λειτουργία, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει δυνατότητα καλύτερης πρόσβασης και στάθμευσης;
Αναγκαία κρίνεται όμως και η τοποθέτηση ενός ακόμη υπαλλήλου, αφού να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο γραφείο εξυπηρετεί περί τους 1000 ασφαλισμένους και η μέχρι σήμερα καλή και σωστή λειτουργία του οφείλεται στον υπέρμετρο ζήλο, την συνέπεια και την ευσυνειδησία της μοναδικής υπαλλήλου κ. Άννας Θεοδώρου, που σταδιακά είναι φυσικό να εξαντληθεί. Όλοι είμαστε, λιγότερο ή περισσότερο, συνυπεύθυνοι και στο καλό και στο κακό. Στο αίσθημα της ενότητας μας με τον άλλο κρύβεται το μυστικό της καλής λειτουργίας της κοινωνίας. Ας κάνουμε όλοι ένα βήμα μπρος. Η πραγματική αλλαγή ξεκινά από τον εαυτό μας.