Χρόνια που τα θυμάσαι ακόμα και σήμερα και λαχταρά η ψυχή σου. Θυμάμαι, "τα γλυκά ωραία χρόνια με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους μας μικροπωλητές". Θυμάμαι, σχεδόν όλους εκείνους τους όμορφους ανθρώπους, τον Χρίστο τον Κουκούλα με τα καταπληκτικά του σάμαλι στην είσοδο πάντα του σχολείου.

Την γλυκιά μας "μαεφτείτε" με το καροτσάκι της, μέχρι και λουμπουνάρια πουλούσε.

Τον Αναστάση μας με τον καταπληκτικό και φρέσκο πάντα ηλιόσπορο.

Τον άλλο Ανάσταση με τα σπέσιαλ σάντουϊτς , Θυμάμαι, τις γλυκύτατες εκείνες κυρίες με τα καροτσάκια τους μπροστά από την αγορά, την κ. Φωτεινή όπως την αποκαλούσαμε.

Θυμάμαι, τους λούστρους, με το πιο οργανωμένο κασελάκι να το έχει το Νικολάκη.

Αγωνιστές της ζωής όλοι τους σε μία δύσκολη αλλά γλυκιά εποχή!

Όλοι αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής αγαπήσαμε εκείνα τα χρόνια.

Υπήρξαν στιγμές ανεπανάληπτες, υπήρχαν ζεστές καλημέρες, καλημέρες της καρδιάς.

Η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική, ανθρώπινη Αξίζει να θυμόμαστε εκείνα τα χρόνια, εξάλλου, χωρίς το παρελθόν δεν ζούμε το παρόν και δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε το μέλλον.

Είναι ένα ταξίδι ανάγκης για την ψυχή μας, ένα ταξίδι που μας γεμίζει έστω για λίγο από ανθρωπιά και ευαισθησία..

Οι μικροπωλητές τότε ήταν η καθημερινότητα του κάθε παιδιού και όχι μόνο. Πολλά παιδιά, που δεν είχαμε δεκάρα, οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και φίλοι μας μικροπωλητές φρόντιζαν να έχουμε με τον δικό τους αυθόρμητο τρόπο το απαραίτητο. Όλοι οι γλυκύτατοι εκείνης της εποχής, οι αγωνιστές μικροπωλητές , συμπύκνωναν τους τόμους της ζωής τους σε μια καλημέρα της καρδιάς , σε μια μεγάλη αγκαλιά. Οι αναμνήσεις λοιπόν , όντως ένα γλυκό ταξίδι σε εκείνα τα χρόνια τα φτωχά, αλλά πλούσια σε αγάπη, γεμάτα από όμορφες στιγμές και συγκινήσεις.

 

Μιχάλης Καντζόγλου