Είναι πολλοί που πιστεύουν ότι αν κάνουμε ότι ακριβώς λένε τα μνημόνια και οι δανειστές μας θα βγούμε από την κρίση και θα υπάρξει ανάπτυξη.

Είμαστε από αυτούς που πιστεύουν ότι τα πράγματα ακριβώς λόγω των μνημονίων δεν θα πάνε καλά και πρέπει να δούμε δικούς μας δρόμους διεξόδου. Με αυτές τις σκέψεις πορευθήκαμε στην κοινή συνέλευση αγροτών-κτηνοτρόφων-αλιέων του νησιού μας, με μια μικρή παρέα φίλων. Μας περιέγραψαν την δύσκολη κατάσταση των οικονομικών τους, καθορίζοντας ευθύνες σε επίπεδο Δήμου για τα ακρίβεια στα σφαγεία, στην κυβέρνηση της αριστεράς που όχι μόνο δεν άλλαξε κάτι σε σχέση με τους προηγούμενους άλλα τους πρόσθεσε νέα βάρη και στην Ευρώπη που με το άνοιγμα των αγορών της και τις κλαδικές της πολιτικές έχει καταφέρει να μειώσει τον αγροτικό πληθυσμό στην Ελλάδα στο 10% και στο νησί μας στο 2%!!!

--- Ο πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου έθεσε τα προβλήματα και τα διεκδικητικά αιτήματα των φωτεινών πανελλαδικών κινητοποιήσεων. Μίλησαν πολλοί με τρόπο ‘’βιωματικό’’ για τις δυσκολίες του κλάδου, την αβεβαιότητα και την αγωνία του τι τους (μας) περιμένει. Αποφάσισαν να ξεκινήσουν τις κινητοποιήσεις τους την Πέμπτη 2-2-17. Τονίστηκε ότι πρέπει να γίνουν δυναμικές πράξεις, άλλα με προσοχή! αφού η κοινή γνώμη είναι αρνητική σε κάθε κινητοποίηση, από τον (σκόπιμο) υπερτονισμό από μέσα ενημέρωσης και τις εκαστοτε κυβερνήσεις της διατάραξης της τρέχουσας καθημερινότητας. Παρακάμπτεται η κατανόηση και την κοινωνική αλληλεγγύη σε αυτούς υποχρεώνονται από τα πράγματα να αφήσουν την δουλειά τους για να διαμαρτυρηθούν! Δείγμα των καιρών είναι και το ότι δεν υπήρξε παρουσία των τοπικών μέσων ενημέρωσης, που φαίνεται αξιολογούν περισσότερο την κοπή μιας πίττας πάρα μιας συνέλευση!

---Είναι γνωστό ότι η χώρα μας έγινε ελλειμματική στα διατροφικά προϊόντα και ο πρωτογενής τομέας και η μεταποίηση καταβαραθρώθηκαν από την είσοδο μας στο ευρώ. Η είσοδος στη ΟΝΕ οδήγησε στο πλήρες άνοιγμα των αγορών και σε ένα ξέφρενο ανταγωνισμό που επέφερε τον σταδιακό μαρασμό της εσωτερικής βιομηχανικής, βιοτεχνικής και αγροτικής παραγωγής. Ειδικά τα νησιά μας αυτές οι εξελίξεις και ο κατ εξοχήν παγκοσμιοποιημενος τομέας των τουριστικών υπηρεσιών που επικράτησε, οδήγησαν στην εξαφάνιση ολόκληρη την παραδοσιακή οικονομία που διακρίνονταν για την αυτονομία της και στηρίζονταν στην πλούσια και ποικίλη τοπική παραγωγή. Προφανώς κάποια πράγματα δεν έγιναν σωστά και κυρίως η πολιτική σαν κοινωνική δύναμη δεν έπαιξε τον ρόλο της όλα αυτά τα χρόνια και φράσαμε στο σημείο του παραλογισμού: να θεωρούμε ορθό να επιδοτούμε τον τουρισμό (RAYNAIR, τζάμπα νερό, χαμηλά δημοτικά τέλη κλπ) και να πιστεύουμε ότι είναι λάθος να στηρίζουμε οικονομικά τομείς της τοπικής παραγωγής που σβήνουν! Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο Δήμος πρέπει να σκύψουν και δουν ευνοϊκά τα αιτήματα των αγροτών και ιδιαίτερα των νησιωτών που έχουν εδώ και 15 χρόνια τεράστιο μειονέκτημα (περιοχικό- νομισματικό) ανταγωνιστικότητας άλλα και που δεν μπορεί να σβήσουν γιατί χωρίς την αγροτική αναγέννηση δεν υπαρχει δυνατότητα επιστροφής στην ανάπτυξη. Ειδικά ο Δήμος μας και δυστυχώς σχεδόν όλοι οι Δήμοι στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του όπως περιγράφονται στα άρθρα 75 του κώδικα τοπικής αυτοδιοίκησης, του άρθρου 94 περί πρόσθετων αρμοδιοτήτων και του 204 περί νησιώτικων δήμων του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ έχει μια σειρά υποχρεώσεις που δεν υλοποιούν.

--- Στο τέλος η συζήτηση περιστράφηκε πάλι στην λειτουργία των Δημοτικών σφαγείων. Υπάρχουν πολλά παράπονα! Η δημοτική αρχή πρέπει να λάβει υπ όψιν της την σχέση κόστους υπηρεσιών και κατανάλωσης. Προφανώς το νυν μοντέλο λειτουργίας στα σφαγεία είναι ορθολογικότερο από το προηγούμενο, άλλα αν εκτιμήσουμε το γεγονός ότι το 2015 τα χοιρίδια που πέρασαν από τα σφαγεία ήταν 800 και το ότι το 2016 μειωθήκαν στα 400 σημαίνει ότι υπαρχει σοβαρό πρόβλημα μείωσης της τοπικής παραγωγής. Πρέπει να δούμε την παραπέρα επιδότηση στην λειτουργία των σφαγείων μειώνοντας την επιβάρυνση των κτηνοτρόφων. Έχουμε μερίδιο ευθύνης για την παραγωγική ανασυγκρότηση και της χώρας και του νησιού μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε νέους δρόμους αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα να πηγαίνουν κάπως αλλιώς.
Ν. Μυλωνάς