Α. Ο νόμος αναγνωρίζοντας τις δυσμενείς συνέπειες που έχει η λειτουργία υπερκαταστημάτων στις νησιώτικες κοινωνίες (για την Κω υπερκαταστήματα θεωρούνται τα άνω των 500μ2), καθορίζει μια διαδικασία για την αδειοδότησης τους εμπλέκοντας: Δήμο, Νομαρχία (τώρα Περιφέρεια Ν. Αιγαίου) και Επιμελητήριο Δωδεκανήσου. Απαιτείται η σύμφωνη γνώμη των 3 για την αδειοδότηση. Έτσι το στήσιμο κάθε τέτοιας επιχείρησης γίνεται με ευθύνη των τοπικών κοινωνιών απαλλάσσοντας το κεντρικό κράτος!

Β. Στο δημοτικό συμβούλιο Κω επανέρχεται το θεμα της αδειοδότησης του μεγαλύτερου υπερκαταστήματος του νησιού μας που είχε αδειοδοτηθεί με σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας τον Αύγουστο 2016 (απόφαση 393/2006 επισυνάπτεται) με επιφάνειες πώλησης 1313μ2 και αποθηκευτικούς χώρους 822μ2 που τώρα αυξάνονται. Αρνητική γνώμη είχαν εκφράσει η δημοτική κοινότητα Κω (που ευρίσκεται στα όρια της) και οι παρατάξεις της μειοψηφίας.

Γ. Εκείνη η απόφαση πάσχει. Το υπερκατάστημα λειτουργούσε ήδη πριν εκφράσει γνώμη ο Δήμος! Από την Πολεοδομία του Δημου Κω υπήρχε πιστοποιημένη παράβαση μετατροπής των αποθηκευτικών χώρων σε χώρους πώλησης! Στο εισηγητικό έγγραφο της η Πολεοδομία ζητούσε την συνυποβολή περιβαλλοντικής μελέτης επειδή τη εγκατάσταση ευρίσκεται εντος περιοχής NATURA 2000 και καταφυγίου άγριας ζωής. Αγνοήθηκε η παράγραφος 4 .γ του νόμου 3377/2005 που επιβάλλει στον επενδυτή να συνοδεύει το αίτημα της αδειοδότησης με πλήρη οικονομοτεχνική μελέτη, το περιεχόμενο της οποίας πρέπει να καλύπτει τις απαιτήσεις των κριτηρίων της παραγράφου 5, ήτοι να λάβει υπ όψιν:

α) τις επιπτώσεις στον ανταγωνισμό μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων, στην οικονομία της περιοχής, στην απασχόληση και στην επίδραση επί της λειτουργίας των μικρομεσαίων και μικρών επιχειρήσεων.

β) την ανάγκη διατήρησης της πληθυσμιακής βάσης της περιοχής, η διασφάλιση του κανονικού εφοδιασμού των καταναλωτών, η προστασία του εισοδήματος τους και η καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών τους.

γ) τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμός και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και, ιδίως, η εναρμόνιση του όγκου και του τύπου της μονάδας προς το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της περιοχής, η ύπαρξη οδικού δικτύου και λοιπών έργων υποδομής και η επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τις μετακινήσεις.

Η συνδρομή των προϋποθέσεων των ανωτέρω κριτήριων αξιολογείται με βάση τα στοιχεία που διαθέτει ή μπορεί να συγκεντρώσει η αρμόδια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τα στοιχεία που προσκομίζει ο ενδιαφερόμενος για τη χορήγηση της άδειας.

Δυστυχώς οι παραβάσεις επαναλαμβάνονται με την πρόχειρη επανεισαγωγή του θέματος στο ΔΣ με απλή αίτηση της επιχείρησης!

Δ. Στην πρώτη φάση αδειοδότησης της εταιρείας η δημοτική πλειοψηφία του Δημου Κω, το περιφερειακό συμβούλιο και το επιμελητήριο Δωδεκανήσου αγνόησαν όλα τα παραπάνω και γι αυτό έχουν πολιτικές ευθύνες. Συμπεριφερθήκαν ευνοιοκρατικά προς την επιχείρηση και αγνόησαν το καθήκον τους να ελέγξουν την πληρότητα του φάκελου αδειοδότησης και τις επιπτώσεις της λειτουργίας του στην τοπική κοινωνία. Το καθήκον τους δεν είναι η απαγόρευση λειτουργίας του αλλά να δουν το οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί! Θα μπορούσαν να επιβάλουν την προνομιακή αντιμετώπιση της τοπικής παραγωγής λαχανικών, φρέσκων κρεάτων, φρέσκων ψαριών, και προϊόντων τοπικής μεταποίησης (κρασί, λάδι, ελιές, τυρί, γάλα, …κλπ) ως αντισταθμιστικά μέτρα.

Όταν πάρθηκε η απόφαση του Αυγούστου 2016 επισκεφτήκαμε το υπερκατάστημα και ζητήσαμε την γωνία τοπικών προϊόντων με την ιδιότητα του προέδρου του δημ. συμβ. ψαχνόντουσαν για μίση ώρα και μας είπαν ότι είναι ‘’υπό κατασκευήν’’!

Ε. Τώρα με την ευκαιρία της επανεισαγωγής του θέματος στο Δημοτικό συμβούλιο μπορεί και πρέπει να γίνει επανόρθωση. Δημοτική αρχή, περιφερειακή αρχή και επιμελητηριακή αρχή να επιδιώξουν να εφαρμοστεί ο νόμος που δεν εφαρμόστηκε με δική τους ευθύνη το 2016! ‘’Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού’’. Το αίτημα είναι ‘’να εφαρμοστεί ο νόμος’’! Αν δεν το πράξουν τότε σημαίνει ότι δεν υπηρετούν το τοπικό συμφέρον και επί πλέον ότι είναι παραδομένοι στα επιχειρηματικά συμφέροντα!

Ζ. Ζούμε σε συνθήκες που βυθίζουν τη χώρα μας στη φτωχοποίηση και τον μαρασμό που πλήττουν ιδιαίτερα τους μικροπαραγωγούς του νησιού μας και τους μικρομεσαίους. Είναι πρώτιστο πολιτικό καθήκον η στήριξη τους με πραγματικά μέτρα που δεν θα ανατρέψουν βεβαία την δύναμη των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου στην τοπική πολιτική μας ζωή αλλά θα υπηρετούν το αίτημα της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής αλληλεγγύης που πλήττεται από την άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί τα τοπικά αλλά και τα κυβερνητικά όργανα εξουσίας.

Ν. Μυλωνάς