Αναρωτιόμαστε πολλές φορές , πως γίνεται και δεν μπορούν να συναντηθούν οι δρόμοι μας και να παλέψουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας για να φέρουμε στη σχέση μας το χαμόγελο, την αγάπη, έστω κι αν χρειαστεί να δούμε , τι ακριβώς συμβαίνει με το μέσα μας…..

Χαθήκαμε σ΄ ένα κόσμο δυστυχώς ,όπου η απληστία, η αλαζονεία ,η ανειλικρίνεια και η αποξένωση δημιουργούν τραύματα στις ανθρώπινες σχέσεις, με συνέπεια να χάνεται σιγά -σιγά το νόημα της επικοινωνίας.

Συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην πολιτική : απαράδεκτη φρασεολογία μεταξύ δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, δεν επικοινωνούν πολιτικά , ούτε καν για τα καυτά θέματα του τόπου μας , απλά ζητούν την επιβεβαίωση τους ως τάχα «πολιτικά» όντα …..και τι κρίμα αλήθεια ;

Μου έλεγε ένας φίλος χθες στην απογευματινή βόλτα μου , εδώ στο όμορφο νησί μας: γιατί ρε φίλε οι δρόμοι μας δεν συναντιούνται και δεν αφήνουν καν το περιθώριο να συνεννοηθείς και να εννοήσεις για ποιες αξίες πραγματικά αξίζει να δίνεις ακόμα και τον εαυτό σου; Γιατί έχουμε χαθεί στο άγνωστο εμείς οι άνθρωποι;

Όταν αγαπητέ φίλε μου, πολλοί συνάνθρωποι απλά ζουν για το φαίνεστε και δεν νιώθουν , δεν μπορούν να φτάσουν βαθιά στο μέσα τους , όταν το πρόβλημα τους είναι το πως θα εισπράξουν περισσότερα χειροκροτήματα του κόσμου , για τις απαράδεκτες τοποθετήσεις τους στην πολιτική , που υποτίθεται πως υπηρετούν, όταν δεν υπολογίζουν τίποτα και κανένα , όταν δεν υπάρχει σκέψη συμπόρευσης , όταν δεν νιώθουν και δεν βλέπουν , πως , ακριβώς δίπλα μας και δίπλα τους , ανάμεσα μας "υπάρχουν άνθρωποι που κλαίνε δίχως μάτια , που κάνουν τον σταυρό τους δίχως χέρια " , άνθρωποι όμως με θέληση για ζωή με πολύ σεβασμό και προπαντός με πολύ αγάπη , τότε γιατί αναρωτιέσαι φίλε μου;

Ζωή , αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής , ζωή με πόνο και αγάπη , αλλά ζωή!!!!