Ο Βασίλης Χατζηβασιλείου σε σημαντικότατο προ-σεισμικό άρθρο του, σχολιάζει ευστόχως το πεπαλαιωμένο και αποτυχημένο οικοδόμημα του πολιτικού συστήματος, που οδήγησε στα αδιέξοδοα και την τραγική κατάσταση στην οποίαν έχει περιέλθει η χώρα μας.

Στη συνέχεια πλέκει το εγκώμιο (ύμνο, θε έλεγε κανείς) της υγιούς νεότητας και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι νέοι αυτού του τόπου είναι η μοναδική ελπίδα και προσδοκία μας.

Ο Νίκος Μυλωνάς σε μετά-σεισμικό άρθρο του (όπως τουλάχιστον διάβασα σε περίληψη) δηλώνει ότι «… οι υποδομές μας είναι γερασμένες και πρέπει να προγραμματίσουμε την ανανέωσή τους!…»

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Μήπως μαζί με τις γερασμένες υποδομές θα πρέπει να ανανεωθούν (αποσυρθούν) και τα πρόσωπα, που συνδέονται με την εν πολλοίς αμφισβητούμενη δομημένη εικόνα της σημερινής Κω, (κατά την περίοδο των παχειών αγελάδων…) δίνοντας έτσι τόπο σε ταλαντούχους νέους, που τους έχομε διώξει στο εξωτερικό ή τους υποαπασχολούμε σε διάφορα πάρεργα;

Διαθέτομε όντως πολύ νεανικό και άριστο δυναμικό που θα μπορούσε να ξαναδώσει στη χώρα μας λίγη από την χαμένη ομορφιά που θυσιάσαμε στον βωμό του κέρδους.

Ευκαιρία λοιπόν με την αλλαγή του χρόνου, να προγραμματίσομε, όχι μόνον την ανανέωση των γερασμένων υποδομών, αλλά και την ανανέωση προσώπων και καταστάσεων. Γένοιτο!

Κατερίνα Παπαθωμά-Μαστοροπούλου