Με αφορμή το «Deadpool», κάνουμε αναδρομή στις πιο αιματοβαμμένες ταινίες με κόμικ ήρωες.

Οι σούπερ ήρωες είναι για παιδιά; Ποιος το είπε αυτό; Μπορεί τα τελευταία χρόνια το είδος να πασχίζει να αποδείξει πως απευθύνεται σε ολοένα και μικρότερο ηλικιακό target group (φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά και υπάρχουν), μια στο τόσο εμφανίζονται όμως κάποιες ταινίες της κατηγορίας που χαρακτηρίζονται ακατάλληλες για ανηλίκους και δίνουν ένα διαφορετικό χρώμα.
Φυσικά, το να κάνεις μια υπερηρωική ταινία που απευθύνεται μόνο σε ενήλικες δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Καταρχάς, έχεις να κάνεις με ένα πιο καχύποπτο κοινό που περιμένει να δει κάτι περισσότερο από απλά ωμή βία και κακές κουβέντες. Πολύ συχνά οι ταινίες που βασίζονται σε αιματοβαμμένα κόμικ καταλήγουν παταγώδεις αποτυχίες, όταν όμως το αποτέλεσμα πετύχει, τότε μένουμε πολύ ικανοποιημένοι.

Αυτή την εβδομάδα περιμένουμε στις αίθουσες το «Deadpool», το οποίο προστίθεται στην αλυσίδα των ακατάλληλων υπερηρωικών ταινιών και αυτός ο χαρακτηρισμός δεν το εμπόδισε από το να σαρώσει στο αμερικανικό μποξ όφις. Ο Ράιαν Ρέινολντς απέκτησε λοιπόν ένα επιτυχημένο μπλοκμπάστερ μετά από χρόνια προσπαθειών, ίσως τη στιγμή που το περίμενε λιγότερο και εμείς λέμε να κάνουμε προθέρμανση παρουσιάζοντας τις καλύτερες ταινίες με σούπερ ήρωες που θεωρήθηκαν ακατάλληλες για άτομα κάτω των 18.

5) «Blade II» (2002)
Ο Blade είναι αρκετά σκοτεινός ήρωας και ήρθε και ταίριαξε στην γκόθικ φάση που περνούσαν τα μπλοκμπάστερ κάπου εκεί στα τέλη των 90s. Ο λόγος που τον μνημονεύουμε όμως μέχρι σήμερα είναι η δεύτερη ταινία του, με τη σκηνοθεσία να αναλαμβάνει ο λατρεμένος Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Σε επίπεδο πλοκής ή εξέλιξης χαρακτήρων δε συμβαίνει κάτι φοβερό και τρομερό, αλλά η ατμόσφαιρα είναι τόσο σωστή και το οπτικό κομμάτι είναι τόσο φιλικό προς τους αναγνώστες του κόμικ, ώστε δεν μπορούμε παρά να αγαπήσουμε αυτή την ταινία.

4) «Kick-Ass» (2010)
Εκεί που το καταιγιστικό σινεμά δράσης συναντά την κολεγιακή αμερικανική κωμωδία βρίσκεται το «Kick-Ass». Το εκρηκτικό κόμικ του Μαρκ Μίλαρ αποτέλεσε μια απαραίτητη τονωτική ένεση φρεσκάδας στο είδος το 2010, δείχνοντας ότι υπάρχει διαφορετικός δρόμος και πως το να κάνεις μια «γήινη» υπερηρωική ταινία δε σημαίνει ότι στερείσαι όλα εκείνα τα στοιχεία που αναζητά ο κόσμος από το είδος. Κάπου εδώ μας συστήθηκε και η Κλόι Μορέτζ και δεν την ξεχάσαμε έκτοτε.

3) «V for Vendetta» (2005)
Και κάπως έτσι η έννοια της επανάστασης εισήχθη στο mainstream. Το αναρχικό μανιφέστο του Άλαν Μουρ μεταφέρθηκε πιστά στο σινεμά, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση και όλα τα δυνατά πολιτικά μηνύματα που περνά διατηρούνται ακέραια. Το ζοφερό Λονδίνο του μέλλοντος αποτυπώνεται εντυπωσιακά και ακόμη κι αν η παραγωγή θα μπορούσε να ακολουθήσει απλά το στόρι που από μόνο του τραβάει προς τα πάνω, το «V for Vendetta» είναι μια καλή ταινία. Δάκρυα και μπαρούτι μόνο.

2) «Watchmen» (2009)
Δεν είναι κακό οι ταινίες που στηρίζονται σε κόμικ να είναι πιστές στο υλικό τους και να απευθύνονται στους φαν. Σήμερα ο Ζακ Σνάιντερ δείχνει να το έχει ξεχάσει (τελευταία του ευκαιρία το «Batman v Superman: Η αυγή της δικαιοσύνης»), αλλά το 2009 γύρισε μια από τις καλύτερες (αν όχι την καλύτερη) μεταφορά υπερηρωικού κόμικ στο σινεμά. Ναι, το ξέρουμε πως αυτή η ταινία έχει αρκετούς επικριτές, εμείς πάντως δεν είμαστε από αυτούς. Σε ένα δίκαιο κόσμο αυτή η ταινία θα ήταν η βάση για κάθε υπερηρωικό φιλμ.

1) «Dredd» (2012)
Αν θέλετε την άποψή μας, πρόκειται για την πιο αδικημένη υπερηρωική ταινία όλων των εποχών. Προφανώς και ο δικαστής Ντρεντ δεν είναι ο πιο δημοφιλής κόμικ ήρωας, αλλά δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό. Αυτή η ταινία είναι τόσο καλή γιατί απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό και δεν έχει το άγχος να αρέσει. Η βία είναι σε επίπεδα που δεν έχουμε ξαναδεί στο είδος, τα εφέ είναι απίστευτα και ακόμη δεν έχουμε συνέλθει από την τελειότητά τους και οι ατάκες της ταινίας έχουν βρει την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο ακραία badass και το ωμό χιούμορ. Ο λόγος που υπάρχουν οι ακατάλληλες για ανηλίκους υπερηρωικές ταινίες είναι για να φτάσουμε σε αυτή την ταινία.
Η ταινία «Deadpool» θα βγει στις αίθουσες στις 18 Φεβρουαρίου, από την Odeon.

clicklife.gr