ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΤΟΥΣ 200 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΄΄ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝΤΑΙ’’ ΣΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

‘’Βιώνεται μια ανθρωπιστική κρίση εδω στα Δωδεκάνησα που είναι ο μοναδικός τόπος που στερείται ενός κέντρου υποδοχής’’ δήλωσε ο επικεφαλής των ΓΧΣ (Γιατρών Χωρίς Σύνορα) Στάθης Κυρούσης στην ΕΡΤ-OPEN και στην ΕΡΑ Ρόδου πριν από λίγες μέρες..

Τη τραγική κατάσταση της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής στο αίθριο της Αστυνομίας περιέγραψε ο ίδιος ο κ. Κυρούσης και η εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο όμως μόνο τρεις άνθρωποι ( Κική Μακρη, Ιωάννα Ρούφα Α. Παυλίδης έλλειπε ο Γ. Ζερβός )από όλους όσους εξέλεξε αυτή η κοινωνία, πρότειναν ο δήμος να παρέμβει και να δώσει ένα προσωρινό αξιοπρεπές κατάλυμα στους μετανάστες για τις λίγες μέρες που θα μείνουν ( όχι πάνω από πέντε ) στο νησί.

Οι ‘’άλλοι άκρα του τάφου σιωπή’’ με πιο ηχηρή ‘’σιωπή ‘’αυτή του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Νίκου Μυλωνά ,στα ορεινά έδρανα ,που παλαι ποτέ, μη έχοντας εξουσία, υπερασπίζονταν τα δικαιώματα των προσφύγων …και βέβαια αυτή του δημάρχου Γιώργου Κυρίτση που ψελλίζοντας επανέλαβε το μονότονο μότο περί τουριστικού προορισμού και έλλειψης χώρου και χρημάτων….

Οι περισσότεροι ωστόσο από αυτούς τους σύμβουλους!!!! συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του δημάρχου Γ. Κυρίτση που ‘όπως είπε ‘’δε θα επιτρέψει να μετατρέψουν!!!! το νησί σε αποθήκη ψυχών και μόνιμο καταυλισμό ‘’, τους συμβούλους που δεν βρήκαν λέξη να πουν παρά μόνο για την δημόσια υγεία που κινδυνεύει και τις επιπτώσεις στο τουρισμό , αυτές τις μέρες της Μ. Εβδομάδας προσέρχονται ,προσευχόμενοι στις εκκλησιές και στα ξωκλήσια ,ψέλνοντας και συμπάσχοντας στο θείο δράμα όχι όμως στο δράμα του συνανθρώπου τους .Αυτό δεν το δίδαξε ο Χριστός …ο Χριστιανισμός …η θρησκεία τους….
Και αν αυτή δεν είναι η επιτομή της υποκρισίας τι μπορεί να είναι άραγε !!! Γιατί αυτή η δήθεν πίστη στα ιδεώδη του Χριστιανισμού έρχεται σε πλήρη αντίφαση αν δεν το κατάλαβαν με τα έργα και τις ημέρες τους…με το έλλειμμα της ανθρωπιά τους αν δε τολμούν να το συνειδητοποιήσουν

‘’Και όμως πολλοί πολίτες πρόσφεραν είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα ,τρόφιμα και δεν αντιλαμβάνομαι πως συνάδει αυτή η αλληλεγγύη με την άλλη την εικόνα στο δημοτικό συμβούλιο της άρνησης και της αδιαφορίας στον συνάνθρωπο…’’’μας είπε
ο επικεφαλής των ΓΧΣ σε άλλο σημείο της συνέντευξης

Και επειδή ένας δήμαρχος πρέπει να είναι αν όχι ευαίσθητος τουλάχιστον διαβασμένος ας έχει υπόψη του ότι σε αποθήκη ψυχών εξαθλιωμένων και διαλυμένων….μετέτρεψε την Ελλάδα η συνθήκη του Δουβλίνου που την υπέγραψαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες ,αυτούς που υποστήριζε με θέρμη ο κ Κυρίτσης .Στη όχι και μακρινή επίσκεψη του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης κ Αθανασίου δεν ακούσαμε τον κ. Κυρίτση να του θέτει το πρόβλημα …
Αυτή τη συνθήκη υπέγραψαν λοιπόν οι προηγούμενοι ,που στέλνει πίσω τους μετανάστες στη χώρα εισόδου τους
Ας μη ξεχνά επίσης ο φιλεύσπλαχνος και χριστιανός κατά το δοκούν δήμαρχος πως και τα δικά μας παιδιά αναζητούν μια καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες ,το γεγονός ότι διαθέτουν διαβατήριο Σένγκεν δε τους διαφοροποιεί όμως από τους λοιπούς ανθρώπους .

Το γραπτό αυτό δημοσιοποιείται καθώς η ανάγκη για εξεύρεση ενός καταλύματος στη Κω των χιλιάδων κλινών και εκατοντάδων Ξενοδόχων και διαμερισματούχων είναι επιτακτική περισσότερο από ποτέ ( γιατί το πρόβλημα είναι παλιό, άσχετα αν τώρα το συνειδητοποίησε ο κ. Κυρίτσης ( πολλοί θα θυμούνται το ‘’Κωστάκης ‘’με τα πτώματα των παιδιών των προσφύγων να μεταφέρονται στο Λιμάνι το 1990).

Περιμένουμε ακόμα και τη παρέμβαση του έπαρχου Κω Γ.Χαλκιδιού και του Περιφερειάρχη Γ.Χατζημάρκου.. και εδώ εκκωφαντική σιωπή αρκούνται σε συσκέψεις …πόσο άραγε ακόμα χρόνο χρειάζεται ο άνθρωπος να πάψει να είναι άνθρωπος!!!!!!!!!!!
Πόσο πράγματι αισθητή είναι η απουσία ενός Διαμαντή Κουλιανού που ήταν ο μόνος Κώος ξενοδόχος που πρόσφερε τα διαμερίσματα του από τη δεκαετία του 90 ( χωρίς να προσδοκά χρήματα αντίθετα είχε ζημία ) στους μετανάστες και έδωσε τη δυνατότητα στη τότε Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση επί Γιάννη Μαχαιρίδη να αναλάβει το κόστος της προσωρινής φιλοξενίας των προσφύγων …

Περιμένουμε όμως ιδιαίτερα αυτές τις μέρες και τη θέση της εκκλησίας ,της Μητρόπολης ,του Σεβασμιωτάτου Ναθαναήλ γιατί οι πρόσφυγες δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού είναι συνάνθρωποι μας που τώρα αυτή τη στιγμή στο λιμάνι εκεί κάτω ανεμοδέρνονται 200 άνθρωποι και τα παιδιά τους αφού οι τέσσερις σκηνές του στρατού δεν έχουν ούτε στρώματα ούτε κουβέρτες ..
Οι εκπρόσωποι του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης που καταγράφουν από χθες τις συνθήκες ‘’φιλοξενίας ‘’ καλούν όποιους μπορούν να συνεισφέρουν σε κουβέρτες γιατί το κρύο είναι πρωτόγνωρο και τρόφιμα για τα μικρά παιδιά καθώς αυτά που τους παρέχονται δεν επαρκούν.

***Το κείμενο δημοσιεύεται μόνο για να ευαισθητοποιήσει τους συνανθρώπους μας να τους υποψιάσει ώστε μην υπακούν σε κραυγές που αναδύουν αισθήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας και να μη ψάχνουν τον εχθρό στον εξαθλιωμένο πρόσφυγα αλλά σε αυτόν που ‘’Θεός του είναι το κέρδος’’ και επιδίωξη του όχι μια δίκαιη κοινωνία .

Πίτσα Βερβέρογλου για την ΕΡ A–ΡΟΔΟΥ ΚΑΙ ΕΡΤ-OPEN

.

Εκατό περίπου πρόσφυγες από την Συρία, και αλλού παραμένουν εξω από το Α.Τ. ,χωρίς καμιά προστασία από το κρύο, και χωρίς να σιτίζονται καθώς ήδη μέσα στον χώρο φιλοξενούνται αλλοι τόσοι οι οποίοι πρέπει να περάσουν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για να αναχωρήσουν.

Οι ίδιοι οι πρόσφυγες μας εξηγούν πως έφτασαν ως εδώ, ζητώντας την βοήθεια των αρχών , ώστε να μπορέσουν να ταξιδέψουν στην Αθήνα και μετά σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

{youtube}Dc1f1To2r1E{/youtube}

ΚΥΔΩΝΑΚΗΣ: ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΕΙΣΡΟΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Είναι αδύνατο να ανταπεξέλθουμε ,δηλώνει εκ μέρους της ΕΛΑΣ ο Α. Κυδωνάκης καθώς καθημερινά έχουμε αφίξεις και προσφύγων και μεταναστών.

Αν δεν διεκπεραιωθούν οι διαδικασίες για τους 100 που βρίσκονται εντος, δεν μπορούμε

να δεχθούμε αυτούς που παραμένουν μπροστά στο πάρκο της αστυνομίας επισημαίνει.

Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για την δημόσια υγεία τονίζει, και ζητά την συμπαράσταση των τοπικών αρχών για την αντιμετώπιση της οξυμένης κατάστασης.

ΔΗΡΑΣ

Εικόνες ντροπής έρχονται από τη Λέρο με τους πρόσφυγες που καθημερινά καταφθάνουν στο νησί να διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες στην αυλή του λιμεναρχείου και του αστυνομικού τμήματος, τη στιγμή που ένα δημόσιο κτίριο που έχει παραχωρηθεί από το Κρατικό Θεραπευτηρίο για την προσωρινή φιλοξενία τους παραμένει κλειδωμένο από... την αδιαφορία.

Στο tvxs.gr περιγράφει την κατάσταση η συντονίστρια της Επιτροπής Συμπαράστασης Μεταναστων και Προσφυγων αλλά και του Δικτύου Αλληλεγγύης του νησιού, Ματίνα Κατσιβέλη.

Προσφυγικά ρεύματα έφταναν πάντα στα νησιά του Βορείου Αιγαίου, οι εξελίξεις όμως στη Μέση Ανατολή που έχουν θέσει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης την περιοχή, έχουν αυξήσει τον αριθμό των ανθρώπων που εισέρχονται από τα υδάτινα σύνορα της χώρας. «Στη Λέρο ζούμε μια ανθρωπιστική κρίση μεγάλου μεγέθους, όπως και στα άλλα νησιά του Βορείου Αιγαίου», υπογραμμίζει η κα Κατσιβέλη.

Καθημερινά καταφθάνουν στη Λέρο αλλά και στα άλλα νησιά του Βορείου Αιγαίου πρόσφυγες που αναγκάζονται να αφήσουν πίσω τους τις βυθισμένες στο αίμα πατρίδες τους, αναζητώντας ένα μέλλον στις χώρες της Ευρώπης. Ανέστιοι, τρομαγμένοι, εξαθλιωμένοι, αλλά με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

Υπολογίζεται πως μόνο από το καλοκαίρι από το λιμάνι του μικρού νησιού πέρασαν περισσότεροι από 2.600 πρόσφυγες. Η διαδρομή των δουλεμπόρων γνωστή... Τους πετούν στη θάλασσα προκειμένου να περισυλλεχθούν από το λιμενικό. Ευάλωτες ομάδες όπως ηλικιωμένοι και παιδιά, αλλά ακόμα και τραυματίες είναι ανάμεσα σε αυτούς.

Έχοντας επιβιώσει από ωμότητες στις πατρίδες τους, κι έχοντας καταφέρει με κίνδυνο της ζωής τους να φτάσουν στο Αιγαίο, οδηγούνται στην αυλή του λιμεναρχείου της Λέρου όπου διαβιούν για 2 έως 4 μέρες υπό άθλιες συνθήκες. Βρεγμένοι, χωρίς υπάρχοντα, σε μια αυλή χωμάτινη με μπάζα από τις πρόσφατες εργασίες που έγιναν στο σημείο και μία μόλις χημική τουαλέτα, καλούνται να διανυκτερεύσουν σε αυτή την κατάσταση που δεν πληροί τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, δημιουργώντας εστίες μολύνσεως τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους λιμενικούς και τους κάτοικους του νησιού.

«Δεν μπορούν οι λέξεις να αποδώσουν τι είναι να βλέπεις έναν άνθρωπο τραυματία –πολέμου, με ανοιγμένο το πόδι του, να είναι πάνω στα χώματα και στα λύματα και οι πληγές του να μολύνονται. Κι όλα αυτά μέσα στο κρύο που έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του», περιγράφει η Ματίνα Κατσιβέλη.

Η συνέχεια του «δράματος» τους γράφεται στο αστυνομικό τμήμα του νησιού όπου μεταφέρονται για  τις απαραίτητες διαδικασίες έκδοσης ασύλου. Σε ένα κελί χωρητικότητας 6 ατόμων καλούνται να χωρέσουν 50 ή και περισσότερα άτομα κάθε φορά. Όσοι δεν χωρούν στο κελί στοιβάζονται στις σκάλες, στην αυλή ή όπου αλλού βρουν κενό χώρο.

«Η κρατική μέριμνα είναι απούσα», καταγγέλλει η κα Κατσιβέλη. «Η μόνη μέριμνα είναι να φροντίζουν να γίνονται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τα έγγραφα της εξάμηνης παραμονής που προβλέπονται για τους πρόσφυγες», λέει.

Είναι και ο τρόπος για τις τοπικές αρχές άλλωστε να ξεφορτωθούν αυτή την «καυτή πατάτα» όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από τα χέρια τους.

Κτίριο υπάρχει, βούληση δεν υπάρχει

Μέχρι το 2010 το πρόβλημα δεν ήταν τόσο οξύ, καθώς η τότε νομαρχία είχε εκμισθώσει ένα παλιό ξενοδοχείο του νησιού, στο οποίο οι πρόσφυγες που έφταναν στο νησί φιλοξενούνταν προσωρινά με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Η οικονομική κρίση έφερε περικοπές, ακόμα και στο σεβασμό των όσων ορίζει η συνθήκη της Γενεύης και το σύνολο των κανόνων δικαίου για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τη βοήθεια των προσφύγων. Παρόλ’αυτά, το πρόβλημα θα μπορούσε να έχει επιλυθεί αν δεν προσέκρουε στην αδιαφορία των αρμοδίων.

Το άλλοτε κατάμεστο Κρατικό Θεραπευτηρίο Λέρου έχει πια λίγους τρόφιμους, με μεγάλη πλειοψηφία των -δημόσιου χαρακτήρα- εγκαταστάσεων του να παραμένουν ανεκμετάλλευτες. «Υπάρχει κρατικό κτίριο. Βούληση δεν υπάρχει», θα πει χαρακτηριστικά η συντονίστρια της Επιτροπής Συμπαράστασης. Το ίδρυμα έχει παραχωρήσει τη χρήση στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, για την εξυπηρέτηση της προσωρινής παραμονής των προσφύγων στο νησί. «Είναι τρελό. Υπάρχει έστω αυτό το μικρό αλλά ανακαινισμένο κτίριο. Αν κι έχει μικρή χωρητικότητα έχει τουαλέτες, ζεστό νερό, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τις ευάλωτες έστω ομάδες, δηλαδή τους ηλικιωμένους, τα γυναικόπαιδα και τους τραυματισμένους», σχολιάζει. Η μόνη μέριμνα αυτή τη στιγμή είναι ένα δωμάτιο στο Γηροκομείο. «Πάμε εκεί τα μωρά για να μην μας πεθάνουν», λέει η Ματίνα Κατσιβέλη.

«Την Κυριακή εντοπίστηκαν 56 άνθρωποι στο Φαρμακονήσι. Λόγω του καιρού το λιμενικό μπόρεσε να φέρει μόλις τους 16 στη Λέρο οι οποίοι ήταν μάλιστα τραυματίες. Υπήρχε ανάμεσα τους κι ένα μωρό έξι μηνών», είναι η τελευταία καραβιά που η κα Κατσιβέλη είδε.

Άνθρωποι που είχαν μια κανονική ζωή

Οι άνθρωποι που καταφτάνουν κατά δεκάδες καθημερινά στη Λέρο είναι κυρίως από την Συρία. Δεν είναι μετανάστες αλλά πρόσφυγες που έφυγαν εξαιτίας του πολέμου και αναζητούν έναν τρόπο να φτάσουν στις ευρωπαϊκές χώρες, όχι μόνο για να γλιτώσουν αλλά και για να αξιοποιηθούν ανάλογα με τα προσόντα τους. Είναι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι μορφωμένοι, που μέχρι πρότινος είχαν μια τακτοποιημένη ζωή. «Έχουμε γνωρίσει γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, ακόμα και έναν δικαστή», θυμάται η κα Κατσιβέλη, συνταξιούχος Ειρηνοδίκης και η ίδια.

«Έχω ακούσει πολλές συγκλονιστικές ιστορίες. Ένας δικηγόρος μου έλεγε ότι επί δέκα χρόνια έμπαινε κάθε τόσο στη φυλακή για αναρτήσεις που έκανε στο διαδίκτυο. Ένας άλλος μας έλεγε για το πως στο χωρίο του αποκεφάλισαν τους νέους που δεν ήθελαν να ενταχθούν στους τζιχαντιστές», διηγείται.

Η ιστορία που την συγκλόνισε όμως είναι αυτή ενός 27χρονου Σύρου που έφτασε με την καραβιά της Κυριακής. «Είχε σπουδάσει μηχανικός με ειδίκευση στην εξόρυξη πετρελαίου και όταν τον ρώτησα τι θα κάνει από εδώ και στο εξής, μου είπε ότι θα περπατήσει μέχρι τη Γερμανία», λέει η κα Κατσιβέλη. «Τι εννοείς θα περπατήσεις;» τον ρώτησε. «Θα περπατάω, θα περπατάω, θα περπατάω μέχρι να φτάσω», ήταν η απάντηση του. «Δεν μου έχουν αφήσει άλλη επιλογή».

«Όταν βλέπεις ένα παλικάρι 27 χρονών, που έχει τελειώσει το Πολυτεχνείο της χώρας του, που μιλάει τρεις ξένες γλώσσες, να σου λέει ότι η μόνη του επιλογή είναι "να περπατάει, να περπατάει, να περπατάει" για να φτάσει στη Γερμανία, γιατί εκεί έχει πιθανότητες να βρει μια δουλειά στο αντικείμενο του τι μπορείς να του πεις;», αναρωτιέται η συντονίστρια του Δικτύου Αλληλεγγύης Λέρου.

Όχι στον «αναπληρωματικό» εθελοντισμό

Απέναντι στην έλλειψη κρατικής πρωτοβουλίας, στέκεται η Επιτροπή Συμπαράστασης Μεταναστών και Προσφύγων αλλά και το Δίκτυο Αλληλεγγύης της Λέρου. Οι κάτοικοι του νησιού με τις όποιες δυνάμεις διαθέτουν συγκεντρώνουν είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Το καλοκαίρι δεν υπήρχε καν νερό με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να ψωνίζουν από το απόθεμα τους εμφιαλωμένο νερό προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των ανθρώπων που έφταναν εκεί. Μεγάλες είναι επίσης οι ανάγκες σε φάρμακα, παιδικά γάλατα και τροφές αλλά και πάνες.

«Ο εθελοντισμός δεν είναι για να αναπληρώνει την ανικανότητα ενός κράτους, το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του που προκύπτουν από το εσωτερικό και διεθνές δίκαιο», σημειώνει η Ματίνα Κατσιβέλη. «Οφείλει να υποδέχεται τους πρόσφυγες με αξιοπρέπεια κι όχι να τους πετάει στις λάσπες», θα καταλήξει.